Ήρεμα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας προσπαθεί η ηγεσία του ΔΗΣΥ να διαχειριστεί την αναβίωση της αντιπαράθεσης των Προεδρικών Εκλογών, η οποία προέκυψε μετά από μεγάλο διαδικτυακό καβγά ανάμεσα στον Πέτρο Δημητρίου και τον Μιχάλη Ιωαννίδη. Σίγουρα κανείς δεν είναι ευτυχής που το ζήτημα ανακινήθηκε και πάλι, αν και όλοι αναγνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα αυτή η κατάσταση δεν αποσυμπιέστηκε ποτέ, απλώς καταφέρνουν να την κοιμίσουν και κατά καιρούς -και πολλές φορές, όπως και σε αυτή την περίπτωση, σε ανύποπτο χρόνο- ξυπνά και επανέρχεται με σφοδρότητα. Στην ουσία το ζήτημα εξελίσσεται σε «κατάρα» για το κόμμα, καθώς δεν φαίνεται να μπορεί να το ξεφορτωθεί με τίποτα, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί να κάνει κύκλους.
Αν απομονωνόταν προς μελέτη μόνο μία φράση από όλη αυτή την αντιπαράθεση στο Χ, αυτή θα πρέπει να είναι η αναφορά του επικεφαλής του Συμβουλίου Παρακολούθησης Κυβερνητικού Έργου «το ότι ο ΔΗΣΥ δεν έκανε αυτοκριτική επαρκώς για λάθη είναι δεδομένο». Στην πραγματικότητα δύσκολα βρίσκεις άτομα εντός του κόμματος που θεωρούν ότι η παράταξη έκανε πραγματικά όχι απλώς αυτοκριτική για τα γεγονότα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις Προεδρικές Εκλογές, αλλά και οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια να συζητήσει εκ των υστέρων τι έγινε και να επιχειρήσει μέσα από τον διάλογο να βάλει ένα μόνιμο τέλος σε αυτή την κατάσταση. Αρκέστηκε στα συνθήματα για ενότητα και σε ένα επικίνδυνο παιγνίδι ισορροπιών μεταξύ των στρατοπέδων, το ρίσκο του οποίου φάνηκε ξεκάθαρα στις διπλές εκλογές, όταν σε κάποιες περιπτώσεις δεν έγιναν οι καλύτερες δυνατές επιλογές υποψηφίων, επειδή αντί το βασικότερο κριτήριο να είναι η ικανότητα και η διεισδυτικότητα στην κοινωνία, ήταν αν κάποιος ήταν «αναστασιαδικός» ή «αβερωφικός».
Για την ακρίβεια, όχι απλώς δεν προέβησαν σε αναλυτικές συζητήσεις στον ΔΗΣΥ για το θέμα, αλλά στην πραγματικότητα φαίνεται να απέφευγαν την ουσιαστική συζήτηση, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η περαιτέρω φθορά. Υπήρξαν, όμως, από τη μία πλευρά, συγκεκριμένα τραύματα, τα οποία σχετίζονται με ένα έντονο αίσθημα προδοσίας λόγω υποστήριξης στον Νίκο Χριστοδουλίδη, και από την άλλη τεράστια αμφισβήτηση για ιδεολογικά άλματα από «πίκκα», όπως ήταν η ανοιχτή υποβοήθηση κάποιων στην υποψηφιότητα Μαυρογιάννη και κατ’ επέκταση στο ΑΚΕΛ. Στην πραγματικότητα η ομάδα των φανατικών «αβερωφικών» πιστεύουν ότι οι «αναστασιαδικοί» πρόδωσαν τον πρόεδρο του κόμματος και κατ’ επέκταση την παράταξη, ενώ στο αντίπαλο στρατόπεδο πιστεύουν ότι οι «αβερωφικοί» πρόδωσαν τις αρχές και τις αξίες του κόμματος, απλώς για να ικανοποιήσουν ευτελή αισθήματα εκδίκησης.
Κυρίως, όμως, ενδεχομένως με μία δόση ευσεβοποθισμού, στον ΔΗΣΥ να πίστευαν ότι το ζήτημα θα λυθεί από μόνο του, επειδή η κατάσταση θα εκτονωνόταν με φυσικό τρόπο, όταν όλοι θα βρίσκονταν ξανά σε κοινούς αγώνες, έχοντας νέους στόχους. Οι διπλές εκλογές απέδειξαν ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και αποτελεί βάσιμη ανησυχία τι θα συμβεί στις Βουλευτικές Εκλογές. Θα υπάρξει, δηλαδή, γραμμή Αναστασιάδη και γραμμή Αβέρωφ για ψήφο προς συγκεκριμένους υποψηφίους, με απώτερο στόχο τον έλεγχο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας από την εξωτερική; Θα προκύψουν κάθετοι ανταγωνισμοί το 2026 στη βάση του τι έκανε ή δεν έκανε ο κάθε ένας το 2023; Και συντηρείται τελικά όλη αυτή η κατάσταση από τον ίδιο τον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη ή από τους οπαδούς τους; Αυτά είναι ανησυχητικά ερωτήματα, ενώ ο ΔΗΣΥ, όπως και τα υπόλοιπα παραδοσιακά κόμματα, έχει μία πολύ δύσκολη εκλογική διαδικασία μπροστά του, με διάφορα δυσοίωνα σενάρια επί τάπητος.
Δεν είναι σαφές όταν, επί τρία χρόνια, επιλεγόταν το πρόβλημα να μπαίνει κάτω από το χαλί, αν μπορεί να γίνει μία σοβαρή και εις βάθος συζήτηση τώρα, που να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Για πολλούς είναι πια πολύ αργά, καθώς έχουμε απομακρυνθεί από τα γεγονότα και είναι αλήθεια πως πολλά στελέχη και μέλη που είχαν έντονα συναισθήματα τότε, πλέον δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με το θέμα. Έχει, όμως, αποδειχθεί πολλές φορές πως με το παραμικρό το διχαστικό κλίμα μπορεί να αναβιώσει, όπως και ότι κάποια στελέχη κατά καιρούς επιδιώκουν να αναβιώνει. Εξού και έφτασε στο σημείο ο ΔΗΣΥ να αποφασίζει ξαφνικά να διαγράψει τα μέλη της Κυβέρνησης Χριστοδουλίδη που παρέμεναν μέλη του κόμματος, περίπου… ένα αιώνα μετά τους διορισμούς τους, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσει τις φωνές, ενώ σε προηγούμενο χρόνο είχε λάβει άλλες αποφάσεις.
Το επεισόδιο μεταξύ του πρώην Υφυπουργού παρά τω Προέδρω και του επικεφαλής του «σκιώδους υπουργικού» φαίνεται να έχει περιοριστεί, καθώς πέρασαν αρκετές ώρες χωρίς να δοθεί συνέχεια. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι ποια θα είναι η επόμενη φορά και ποιους θα έχει ως πρωταγωνιστές. Γιατί ουδείς αμφιβάλλει πως θα υπάρξει επόμενη φορά, όπως υπήρξαν και πολλές προηγούμενες. Και αυτή δεν θα είναι Αύγουστο, μετά από μια πολύ βαριά ειδησεογραφία, λόγω της φονικής πυρκαγιάς. Θα είναι σε φάση που τα βλέμματα θα μπορούν να επικεντρωθούν στον ΔΗΣΥ και να συντηρηθεί η κρίση με πιθανή εμπλοκή και άλλων προσώπων.
Η ηγεσία του κόμματος κληρονόμησε αυτή την κατάσταση, δεν την έχει δημιουργήσει. Όμως, όπως αποδεικνύεται κάθε λίγο και λιγάκι, δεν κατάφερε ούτε να την εξομαλύνει. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει να περιορίσει αυτά τα φαινόμενα, ώστε να επηρεάσουν όσο το δυνατόν λιγότερο την προσπάθεια για τις Βουλευτικές Εκλογές.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
Ξύπνησε φαντάσματα η διαδικτυακή αντιπαράθεση-«Ενισχύουν ένα διχαστικό κλίμα που θύμα είναι ο ΔΗΣΥ»
