Ο βάναυσος βασανισμός του Ομάρ και ο διακαής πόθος της Παρίσα

06:48 - 12 Νοεμβρίου 2019

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Ένα συνονθύλευμα πολιτισμών, αυτό είναι πλέον το Κέντρο φιλοξενίας μεταναστών στην Κοφίνου. Ο πρόχειρος καταυλισμός που δημιουργήθηκε εξ’ ανάγκης το 2004 με σκοπό να φιλοξενεί για περίοδο, όχι μεγαλύτερη των έξι μηνών μετανάστες μετατράπηκε πλέον σε ένα οικισμό όπου έγινε λίγο πολύ, η μόνιμη κατοικία εκατοντάδων προσφύγων. Ένας από αυτούς διαμένει, μάλιστα, εδώ και δέκα χρόνια στο Κέντρο, ενώ οι περισσότεροι μετρούν πάνω από ένα χρόνο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:Τον σημάδεψε ο θάνατος και ήρθε στην Κύπρο για να γίνει γιατρός

Άνθρωποι από πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και της Ασίας, με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, με τη δική τους κουλτούρα, έχουν δημιουργήσει ένα πολυπολιτισμικό οικισμό γεμάτο χρώματα. Μια κοινότητα που έφτασε πολλές φορές στα όριά της, αφού στο παρελθόν καταγράφηκαν πολλά επεισόδια στα οποία χρειάστηκε, μάλιστα, η επέμβαση της Αστυνομίας.

Περπατώντας στο Κέντρο, συναντούμε τον Ομάρ. Μας λέει ότι είναι Κούρδος του ΙΡΑΚ, μας συστήνει τη σύζυγό και την τυφλή μητέρα του και μας καλεί στο κατάλυμα τους στο οποίο διαμένουν και τα τρία τους παιδιά 7, 8 και έξι μηνών. Καθόμαστε στο χαλί και αρχίζουν να λένε την ιστορία τους. «Μένουμε στην Κοφίνου εδώ και 1,5 χρόνο. Φτάσαμε εδώ από την Τουρκία. Αρχικά με πλοίο στα κατεχόμενα και ακολούθως μας μετέφεραν με αυτοκίνητο στις ελεύθερες περιοχές. Πληρώσαμε συνολικά 18 χιλιάδες δολάρια. Τα 8,5 χιλιάδες ήταν μόνο για το πλοίο», λέει ο Ομάρ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Βόμβα στα χέρια των Αρχών το μεταναστευτικό-To κόστος και οι φόβοι της ΚΥΠ

«Δεν ξέραμε την Κύπρο αλλά ο λαθρέμπορος μας είπε ότι είναι ασφαλής χώρα. Είχαμε τα παιδιά, η μητέρα μου είναι τυφλή, έτσι θέλαμε να πάμε κάπου όπου υπάρχει ασφάλεια. Στη χώρα μου είχα πολύ καλή δουλειά, είχα αυτοκίνητο, σπίτι. Η ζωή μας ήταν τέλεια. Φύγαμε επειδή προσπάθησαν να μας σκοτώσουν. Με συνέλαβαν και με φυλάκισαν . Με βασάνισαν, με κτύπησαν βάναυσα. Με συνέλαβαν και εδώ αλλά δεν με κακοποίησαν έτσι νοιώθω καλά που είμαι εδώ» λέει και μας δείχνει φωτογραφίες στο κινητό του τηλέφωνο με την πλάτη του βάναυσα κτυπημένη, προφανώς από μαστίγωμα.

«Μας καταδίωκαν επειδή ο αδελφός μου ήταν μέλος σε ένα κόμμα του Κουρδιστάν. Αυτό το κόμμα θεωρήθηκε υπεύθυνο για τους θανάτους αρκετών ανθρώπων. Ο αδερφός μου αποφάσισε να το εγκαταλείψει και τον έψαχναν. Γι’ αυτό με συνέλαβαν και με βασάνιζαν για να τους δώσω πληροφορίες. Απλά θέλω να είμαι εγώ και η οικογένειά μου ασφαλείς. Το που θα είμαι δεν με ενδιαφέρει», αναφέρει ο Ομάρ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο χάρτης αφίξεων μεταναστών και η αύξηση Αφρικανών που αγγίζει το 15500%

Η 65χρονη τυφλή, μητέρα του, το πρόσωπο της οποίας εκπέμπει μια απίστευτη ηρεμία, λέει ότι νοιώθει πολύ όμορφα στην Κύπρο. Το ίδιο λέει και η 30χρονη σύζυγός του η οποία μας λέει περήφανα ότι τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της, πάνε στο δημοτικό σχολείο στην Κοφίνου και ότι είναι πολύ καλοί μαθητές.

Χαιρετούμε την οικογένεια του Ομάρ και συνεχίζουμε την περιδιάβασή μας στο Κέντρο. Κάποιες γυναίκες από τη Σομαλία, συζητούν μεγαλόφωνα απλώνοντας ρούχα στην αυλή και από τον τόνο της φωνής τους αντιλαμβανόμαστε ότι έχουν κάποιο παράπονο.

Ο μεταφραστής, μας οδηγεί στο κατάλυμα ενός άλλου νεαρού ζευγαριού. Βρίσκουμε μόνο τη σύζυγο που μας λέει ότι κατάγεται από το Ιράν, λέγεται Παρίσα Χαμπίμπι και είναι 30 χρόνων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Editorial: Μεταναστευτικό… Ώρα μηδέν

«Είμαστε εδώ 14 μήνες. Ήρθα εδώ επειδή μας καταδίωκε η κυβέρνηση του Ιράν και έτσι εγκαταλείψαμε τη χώρα μας. Πληρώσαμε σε λαθρέμπορους 8 χιλιάδες δολάρια. Πήγαμε με βάρκα στην Τουρκία και από κει με πλοίο στα κατεχόμενα. Μετά μας έφεραν στις ελεύθερες περιοχές. Θέλουμε να μείνουμε στην Κύπρο αλλά δεν είναι στο χέρι μας. Πρέπει να δούμε εάν προχωρήσει η αίτησή μας. Εμείς ήρθαμε σε αυτή τη χώρα για να ζήσουμε» αναφέρει.

Επέλεξαν όπως λέει την Κύπρο με μοναδικό κριτήριο ότι είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Ήμασταν για δύο μήνες στην Τουρκία και ψάχναμε για μια χώρα όπου θα είμαστε ελεύθεροι. Δεν είχε σημασία για μας ποια χώρα. Βρήκαμε αυτή τη χώρα και ήρθαμε να ζήσουμε ως άνθρωποι. Αν ζει κάποιος όπως ζούσαμε εμείς, θέλει απλώς να βρεθεί σε μια χώρα που να νοιώθει ασφαλής. Είδαμε απλώς ότι η Κύπρος είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Infographic: Οι αριθμοί εκπέμπουν SOS για το μεταναστευτικό

Στο μικρό δωμάτιο, που περιλάμβανε ένα κρεβάτι στο πάνω μέρος του οποίου υπήρχαν κατσαρόλες, βρίσκονταν σε περίοπτη θέση οι φωτογραφίες ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Όταν ρωτάμε ποιοι είναι, τα μάτια της Παρίσα βουρκώνουν.«Οι γονείς μου και τα τρία μου αδέλφια μένουν στο Ιράν. Τους πεθύμησα πάρα πολύ. Αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε συγγενείς και φίλους». Αποχαιρετώντας μας, ανέφερε ο διακαής της πόθος είναι να λάβουν πολιτικό άσυλο για να μπορέσουν ζήσουν στην Κύπρο με το συζυγό της.

Στο δρόμο για την έξοδο, τα βλέμματα έκλεψαν τα γκράφιτι στους τοίχους. Ελευθερία, διαφορετικότητα, αγάπη, ισότητα. Οι διάσπαρτες λέξεις στέλνουν μηνύματα αλληλεγγύης, το ίδιο και η δουλειά που κάνουν οι εργαζόμενοι στο Κέντρο σε αντίθεση με την ανυπόφορη μυρωδιά που αναδίδεται στην περιοχή. Τα συναισθήματα που προκαλούνται είναι ανάμικτα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο ΥΠΕΣ στον REPORTER: Κυρίως οικονομικό παρά προσφυγικό το μεταναστευτικό

Ο βάναυσος βασανισμός του Ομάρ και ο διακαής πόθος της Παρίσα

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης