Κορνιζοποιός ετών... 85-«Έμαθες τέχνη και τη δουλεύεις, δεν θα μείνεις άεργος»

14:51 - 25 Δεκεμβρίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Η παλιά Λευκωσία άλλαξε. Δεν είναι εδώ και λίγα χρόνια το κέντρο της πρωτεύουσας. Η περιοχή μοιάζει ξεχασμένη σε μια άλλη εποχή. Στα στενά της, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν βάλει λουκέτο. Από τις βιτρίνες τους, βλέπεις παρατημένα εργαλεία, σκουριασμένες ταμπέλες και κατεβασμένα ρολά.

Σε όσα μαγαζιά έχουν μείνει ανοιχτά, στα στενά δρομάκια γύρω από τις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου, θα συναντήσεις κυρίως ηλικιωμένους, οι οποίοι κρατούν ψηλά τα λάβαρα μιας άλλης Λευκωσίας, που πριν μια εικοσαετία, ήταν το επίκεντρο του εμπορίου. Είναι οι τελευταίοι των Μοϊκανών…

Σ’ ένα απ’ αυτά τα στενά δρομάκια, στην οδό Νικοκλέους, κρύβεται ένα απ’ αυτά τα μαγαζιά που ακόμα παραμένουν ανοιχτά. Στη βιτρίνα του πολλοί πίνακες. Η επιγραφή λέει «ΚΟΡΝΙΖΟΠΟΙΕΙΟΝ».

Έξω από το μαγαζί, μπροστά από ένα τραπέζι, καθόταν ο κ. Ανδρέας Λουκά, 85 χρόνων, πρόσφυγας από τα Λιμνιά Αμμοχώστου και ο οποίος διατηρεί το μαγαζί του στο συγκεκριμένο χώρο, τα τελευταία 43 χρόνια.

«Δούλευα υπάλληλος περίπου δέκα χρόνια, από δεκαοχτώ χρονών, παντρεύτηκα στο Δάλι και μετά άνοιξα μαγαζί. Αρχικά, το πρώτο μου μαγαζί ήταν στην οδό Απόλλωνος στην παλιά Λευκωσία και μετά βρήκα αυτό εδώ στην Νικοκλέους και το πήρα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος, είναι ένας οικονομικός χώρος, έρχονται πολλοί ξένοι εδώ και ευτυχώς έχουμε δουλειά», είναι τα πρώτα του λόγια.

Η αλλαγή της Παλιάς Λευκωσίας
Άλλαξε πολύ η περιοχή, μονολογεί…. Άλλαξε πολύ… Γυρίζει το μυαλό του πίσω, στα πρώτα χρόνια που άνοιξε το μαγαζί. Το συγκρίνει με το σήμερα. Καμία σχέση.

«Πριν την εισβολή, είχαμε πάρα πολλή δουλειά. Μετά έπεσε αρκετά και σήμερα είναι πάρα πολλή ησυχία. Εγώ έχω μεγάλο κύκλο και κάτι κάμνω, γιατί δίδασκα στα επιμορφωτικά περίπου δέκα χρόνια και με έμαθε ο κόσμος, αλλά άλλοι συνάδελφοι μου έχουν μεγάλο πρόβλημα. Αυτή η δουλειά, πλέον δεν έχει ψωμί.

Η δουλειά στην περιοχή εδώ είναι πολύ κάτω. Στοιχίζει πολλά στα μαγαζιά. Εμένα μπορεί να μην με επηρέασε, γιατί έρχονται από άλλες πόλεις για το κορνιζοποιείο μου. Δεν περιμένω μόνο από τη Λευκωσία. Νιώθω μιαν ικανοποίηση για αυτό το πράγμα, αλλά άλλους τους στοίχισε πολύ».

Η τέχνη του κορνιζοποιού
Η τέχνη του κορνιζοποιού, είναι ξεχωριστή και συνάμα δύσκολη. Πλέον πολύ λίγοι ασκούν το συγκεκριμένο επάγγελμα. Ο κ. Ανδρέας όμως, είναι πιστός στην παράδοση.

«Εγώ παίρνω από ορισμένους ζωγράφους κάποια κομμάτια και τα φέρνω εδώ στο μαγαζί για διαφήμιση και τα πουλώ. Εάν πάρω ένα πίνακα 50 ευρώ, θα τον χρεώσω 70-80 ευρώ, ανάλογα και της κορνίζας που θέλει ο πελάτης.

Έχω όμως πάρα πολλούς ζωγράφους που μου φέρνουν τους πίνακες και τους κορνιζάρω, λόγω του ότι έχω πολλά είδη κορνίζας. Τον παλιό καιρό δεν είχαμε τόσα πολλά είδη κορνίζας. Τώρα όμως έχουμε μεγάλη ποικιλία. Σαν εγώ έχω 150 είδη και διαλέγει ότι θέλει ο πελάτης. Σίγουρα τον βοηθώ κι εγώ για το τι ταιριάζει στον πίνακά του και προχωρούμε».

Πολλοί από τους πελάτες είναι απαιτητικοί, αλλά εκείνος αγαπά τη δουλειά του και του αρέσει να βοηθά όποιον μπαίνει στο μαγαζί του. Όπως λέει, η εμπειρία μετρά… Με τα χρόνια μαθαίνεις τι ταιριάζει σε κάθε πίνακα.

«Οι περισσότεροι το αφήνουν πάνω μου, γιατί ξέρω τη δουλειά καλά. Αν βάλεις κάτι που δεν ταιριάζει, είναι κρίμα, χαλάς όλο τον πίνακα.

Θυμάμαι ήρθε μια κυρία μια φορά και μου έφερε έξι πίνακες μεγάλους. Έκανε περίπου δύο ώρες να διαλέξει κορνίζα. Της λέω κυρία αυτή η κορνίζα που διάλεξες δεν ταιριάζει. Μου λέει, ότι θέλει ο πελάτης κύριε Ανδρέα. Της λέω ευχαρίστως. Βάλαμε την κορνίζα που ήθελε. Πήγε σπίτι, τις είδε ο άντρας της και τη ρώτησε αν αυτές τις κορνίζες τις της υπέδειξα εγώ. Του είπε όχι και τις έφερε πίσω να τις αλλάξουμε.

Δεν παρατά τη δουλειά και στέλνει μήνυμα στους νέους
Παρά τα 85 του χρόνια πάντως, επιβεβαιώνει το ρητό που λέει πως η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός. Λατρεύει τη δουλειά του και αν σταματήσει να εργάζεται είναι τότε που θα αρχίσει να γερνά.

«Ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω από τη δουλειά. Ώσπου δουλεύω είμαι πιο υγιής. Όλοι οι φίλοι μου, οι οποίοι πήραν σύνταξη και εκάτσαν, δεν μπορούν να περπατήσουν οι περισσότεροι. Εγώ κτύπα ξύλο, κλείνω τέλος του χρόνου τα 85 και δουλεύω καλύτερα από ένα νέο. Καλύτερα από ένα νέο. Υγεία να έχουμε, αυτό είναι το κυριότερο. Η αγάπη γι' αυτό που κάνεις σου δίνει δύναμη να συνεχίζεις. Αυτό είναι το κυριότερο».

Κι όταν αποφασίσει να σταματήσει, το μαγαζί του δεν θα ερημώσει όπως δεκάδες άλλα στην οδό Λήδρας. Έχει έτοιμο τον αντικαταστάτη, που είναι ο γιος του, ο οποίος έμαθε την τέχνη. Μια τέχνη, για την οποία πλέον οι νέοι δεν ενδιαφέρονται.

«Γενικά δεν έχω δει νέους να κάνουν αυτή τη δουλειά. Οι νέοι δεν πάνε να μάθουν τέχνη πλέον. Έχουμε πρόβλημα σοβαρό τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο στο δικό μου επάγγελμα, αλλά γενικά. Η τέχνη είναι η ζωή του ανθρώπου, δεν έχει πιο ωραίο πράγμα. Είμαι τόσο χρονών και δεν υπήρξα άεργος ποτέ. Ποτέ. Έμαθες μια τέχνη και τη δουλεύεις, δεν θα μείνεις άεργος ποτέ.

Δυστυχώς οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για τέχνη. Προτιμούν τις γραφειακές δουλείες. Από τέχνη δεν βλέπω κανένα. Μιλώ με πολλούς τεχνίτες και λυπούμε που δεν ενδιαφέρονται οι νέοι σε κανένα κλάδο. Πρέπει να πάνε να μάθουν τέχνη, γιατί η τέχνη είναι για μια ζωή».

Πέραν από τη δουλειά όμως, για τον ίδιο το μαγαζί του είναι ένας χώρος που πηγαίνουν οι φίλοι του κι απολαμβάνουν μαζί τα πρωινά, τον καφέ τους. Το ίδιο ισχύει και για τους πελάτες του.

«Έχω πολλούς φίλους στην περιοχή και κάνουμε παρέα. Έρχονται να πιούμε τον καφέ μας, να μιλήσουμε λίγο. Είναι το καλύτερο πράγμα στον κόσμο. Κι έχω κι ένα σύστημα που δεν το έχουν άλλοι. Οι περισσότεροι πελάτες που έρχονται, τους βάζω να κάτσουν να τους κάνω τον καφέ τους.

Ήρθαν πέρυσι από τη γαλλική πρεσβεία και μου έφεραν εκατό φωτογραφίες. Συμφωνήσαμε στην κορνίζα και τους πρότεινα να κάτσουν να πιούμε καφέ κυπριακό. Στην αρχή γέλασαν λίγο, αλλά δέχτηκαν. Τους έκανα τον καφέ και το είπαν του Πρέσβη.

Μετά από μερικές μέρες ήρθε εδώ ο Πρέσβης με τα παιδιά της Πρεσβείας, είδαν τη δουλειά, τους άρεσε πάρα πολύ. Μου λέει ο Πρέσβης πόσον χρονών είσαι, του λέω είμαι 84. Με πιάνει από τους ώμους και μου λέει, "Ανδρέα συνέχισε και η δουλειά σου δίνει χρόνια. Μην κάτσεις, αλλά να ξεκουράζεσαι". Του λέω "κύριε Πρέσβη τελειώσαμε" Μου λέει "ναι". "Να κάνουμε τον καφέ του λέω" και μου απαντά, "εν γι’ αυτό που ήρθα"….»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Κορνιζοποιός ετών... 85-«Έμαθες τέχνη και τη δουλεύεις, δεν θα μείνεις άεργος»

Ροη Ειδησεων

Οκτώ διαμερίσματα έναντι ξενοδοχείου "Four Seasons"

Δύο επαύλεις με θέα τη θάλασσα στην Πόλη Χρυσοχούς

Έπαυλη 3ων υπνοδ. με πισίνα στα Κούκλια

Εξοχική κατοικία 3ων υπνοδ. στον Πρωταρά

Δειτε Επισης