«Θα κάνω σκοποβολή μέχρι να γεράσω και θα σταματήσω όταν δεν θα μπορώ να κρατώ το όπλο μου… Θέλω να συνεχίσω να παίζω με το όπλο μου για πάντα και δεν υπάρχει περίπτωση να το σταματήσω. Το ερωτεύτηκα… Το όπλο είναι τα πάντα για μένα… Είναι το παιδί μου… Είναι ένα αντικείμενο που μπορεί να φοβόμαστε εμείς οι κοπέλες, αλλά αντίθετα εγώ μόλις το έπιασα, ένιωσα ότι έγινα ένα με το όπλο. Το αγκάλιασα, το αξιοποίησα και δέθηκα μαζί του…».
Πόση αγάπη μπορεί να χωρέσει ανάμεσα σε μια γυναίκα και ένα όπλο; Πόσο δέσιμο μπορεί να υπάρξει άραγε μεταξύ μιας κοπέλας και ενός αντικειμένου, που θεωρείται για αρκετούς άκρως επικίνδυνο; Και όμως... Η Αννίτα Κουκκουλλή, σπάει τους κανόνες, τα στερεότυπα και πάει κόντρα στις παραδόσεις, αφού τα τελευταία δυο χρόνια, μετέτρεψε το άθλημα της σκοποβολής, σε τρόπο ζωής και πλέον το όπλο της, αποτελεί και τη μεγαλύτερη της αγάπη, τον έρωτά της αλλά και ακόμη το ίδιο της το παιδί, όπως το αποκαλεί χαριτολογώντας...
Η 26χρονη αθλήτρια του Σκοπευτικού Ομίλου Λάρνακας, απέσπασε την πρώτη θέση στους πρόσφατους Παγκύπριους αγώνες γυναικών τραπ, που ήταν αφιερωμένοι στη μνήμη του «Τάσου Λόρδου». Η Αννίτα Κουκκουλλή, ξεκινώντας από το μηδέν, κατάφερε με την πάροδο δυο χρόνων, να πάρει την καλύτερη επιβράβευση. Μια επιβράβευση που για την ίδια αποτελεί τονωτική ένεση για να συνεχίσει να σημαδεύει με το όπλο της και να σπάει δίσκους αλλά και τους κανόνες της ζωής...
«Ήταν η πρώτη μου νίκη στην σκοποβολή. Τα συναισθήματά όταν παίρνεις τέτοιου είδους νίκη γενικά είναι πάρα πολύ έντονα, διότι παλεύεις αρκετά σε ένα αγώνα και το να έρθεις στην πρώτη θέση, είναι πάρα πολύ σημαντική επιβράβευση για τις προσπάθειες που κατέβαλες. Επειδή ο αγώνας πάντα είναι δυο μέρες, αρχίζεις μια πορεία δηλαδή από το Σάββατο το πρωί, μέχρι την Κυριακή το απόγευμα που είναι ο τελικός και η όλη πορεία μέχρι το τέλος, είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα».
Πώς γεννήθηκε η αγάπη για τα όπλα…
«Πάντα μέσα μου ένιωθα ότι είχα αγάπη για τα όπλα...», λέει εμφανώς συγκινημένη από χαρά η Αννίτα Κουκκουλλή... «Το περίεργο όμως, είναι ότι ποτέ στη ζωή μου δεν ακούμπησα σε όπλο, ούτε ήρθα σκοπευτήριο. Όταν άλλαξα όμως δουλειά πριν δυο χρόνια και βρισκόμουν σε ένα εργασιακό χώρο με σταθερό ωράριο και είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ήθελα να ασχοληθώ με κάτι και με ένα χόμπι. Σε σκοπευτήριο ήθελα από καιρό να πάω αλλά για κάποιο λόγο δεν προέκυπται να τα καταφέρω να πάω. Έτσι μια μέρα αποφάσισα να πάω και να δοκιμάσω. Ήταν Δεκέμβριος του 2019… Μίλησα με τον υπεύθυνο, με ρώτησε αν θέλω να ασχοληθώ με τον κινούμενο στόχο ή με τον σταθερό στόχο. Ο σταθερός στόχος είναι με καραμπίνα και ο κινούμενος με αεροβόλο πιστόλι. Εγώ όμως προτίμησα τον κινούμενο στόχο, με καραμπίνα. Έπειτα ήρθα σε επαφή με τον προπονητή μου, μου έδειξε πώς να ρίξω την πρώτη φόρα και από την πρώτη φορά που έριξα, είπα εδώ είμαστε, ότι ανήκω σε αυτόν τον χώρο. Ήταν κάτι που ένιωσα μέσα μου… Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα η πρώτη φορά, κρατούσα το όπλο και ένιωθα ότι είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου, ότι ήμουν πάνω από όλο τον κόσμο και μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ. Μάλλον η αγάπη μου για τα όπλα, φάνηκε ότι ήταν πραγματική…».
Η 26χρονη σκοπεύτρια, εργάζεται ως νοσηλεύτρια σε ιδιωτικό ιατρείο. Ως εκ τούτου, τίποτα δεν την εμποδίζει από το να βρίσκεται δίπλα από το άθλημα που αγαπά, αφού για τον αθλητισμό γενικότερα, χρειάζονται αρκετές θυσίες... «Σπούδασα νοσηλευτική και εργάζομαι ως νοσηλεύτρια σε ιδιωτικό ιατρείο. Η σκοποβολή συνδυάζεται με οποιονδήποτε επάγγελμα κι αν κάνεις στη ζωή σου, καθώς όταν αγαπάς κάτι, μπορείς να το συνδυάσεις. Θα κάνεις κάποιες θυσίες εννοείται, αλλά όταν αγαπάς ένα άθλημα, δεν φαίνονται τόσες θυσίες. Ο περισσότερος κόσμος που μπαίνει στα σκοπευτήρια, προέρχεται από σκοπευτικές οικογένειες, είτε από συγγενείς κυνηγούς. Είναι πιο εύκολο ουσιαστικά όταν έχεις επιρροή από τους γύρω σου, να καταλήξεις στο σκοπευτήριο. Οπότε για μένα ήταν κάτι πάρα πολύ αναπάντεχο που βρέθηκα ξαφνικά σε ένα σκοπευτήριο και δοκίμασα με το όπλο και από τότε δεν σταμάτησα ούτε στιγμή…».
Όταν οι γυναίκες αποφασίζουν να μπουν σε ένα ανδροκρατούμενο άθλημα...
Σε κανένα σημείο της σκοπευτικής της καριέρας, δεν ένιωσε μειονεκτικά επειδή είναι γυναίκα, η Αννίτα Κουκκουλλή. Αντιθέτως, πήρε όλη τη στήριξη που χρειάζεται η κάθε αθλήτρια, για να πετύχει τους στόχους της. «Σίγουρα, είναι πολύ σημαντικό το ότι σαν γυναίκα καταφέρνω να τα πηγαίνω καλά σε αυτόν τον χώρο. Προσωπικά, δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα ή ρατσιστική συμπεριφορά επειδή είμαι γυναίκα. Αντιθέτως, με καλωσόρισαν σε αυτόν τον χώρο και χαίρομαι μάλιστα, γιατί από το 2019 που ξεκίνησα, οι γυναίκες είμαστε ακόμη περισσότερες στο σκοπευτήριο. Δηλαδή είμαστε οκτώ παγκύπρια σήμερα, ενώ ήταν αρκετά πιο λίγες παλαιότερα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το γεγονός, γιατί όσο περισσότερες κοπέλες είμαστε, αυξάνεται και ο ανταγωνισμός, γίνεσαι καλύτερη και έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Δεν είχα πρόβλημα ποτέ επειδή είμαι γυναίκα σε αυτόν τον χώρο, αντιθέτως είχα και βοήθεια και στήριξη από τους γύρω μου».
Όπως σημαδεύει με το όπλο, έτσι σημαδεύει και στη ζωή…
Όταν βάλω κάτι στο μυαλό μου, πάντα θα προσπαθήσω να το κάνω και να το πετύχω, δήλωσε με ιδιαίτερη περηφάνια η 26χρονη σκοπεύτρια. «Ότι απαίτηση και να χρειάζεται, θα θυσιαστώ για να το κάνω. Έτσι και στη σκοποβολή, θυσιάζω πράγματα, δουλεύω για να μπορέσω να πάω και σε ένα πιο ψηλό επίπεδο κάποια στιγμή. Στόχος μου στην παρούσα φάση είναι να αγωνιστώ σε αγώνες σκοποβολής του εξωτερικού. Ο αγώνας που είχα πρόσφατα, ήταν ο πέμπτος μου παγκύπριος αγώνας. Ήταν η πρώτη μου κορυφαία στιγμή, καθώς πέτυχα 29 στα 50».
Το κλειδί της επιτυχίας στη σκοποβολή, είναι η συνεχής προσπάθεια και δουλειά, χωρίς να λυγίζεις. Κανόνας, οποίος ακολουθεί κατά γράμμα και η Αννίτα Κουκκουλλή. «Όπως σε όλα τα αθλήματα, έτσι και στην σκοποβολή πρέπει να δουλεύεις συνεχώς και δεν πρέπει να επαναπαύεσαι. Πρέπει να χρησιμοποιείς το πάθος σου. Πρέπει να εξασκείσαι, να κάνεις κόπους, θυσίες, να προπονείσαι και να συνεχίζεις… Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου και να δουλεύεις το ψυχολογικό κομμάτι, εκτός από το τεχνικό κομμάτι. Σε ένα ατομικό άθλημα το οποίο απαιτεί συγκέντρωση, η ψυχολογία μαζί με την τεχνική, είναι αλληλένδετα στοιχεία. Με επιμονή και υπομονή πρέπει να προχωράς…
Γενικά είναι ένας τρόπος ζωής η σκοποβολή, γιατί όταν θέλεις να ασχοληθείς με τον αθλητισμό σε πιο επαγγελματικό επίπεδο και να φθάσεις ψηλά πρέπει να ξεκινήσεις να μπαίνεις σε ένα νέο τρόπο ζωής. Σίγουρα, χρειάζεται να ακολουθείς ένα πρόγραμμα στον αθλητισμό, όπως το να κοιμάσαι νωρίς, να κάνεις γυμναστική, να προσέχεις τη διατροφή σου. Στερούμαι πράγματα, αλλά επειδή θέλω και αγαπώ τη σκοποβολή είμαι εδώ. Βοηθά όμως γενικά να μπεις σε ένα υγιεινό τρόπο ζωής».
Τι είναι το τραπ στη σκοποβολή
Το τραπ είναι Ολυμπιακό Άθλημα, όπως και το σκιτ, μας εξήγησε η Αννίτα Κουκκουλλή. «Στο τραπ στέκεσαι στον βατήρα, απέναντι υπάρχουν καταπακτές οι οποίες είναι κάτω από το έδαφος και είναι εκείνες που εκτοξεύουν τους δίσκους σε διάφορες πορείες. Υπάρχουν τρεις πορείες, είτε ευθεία, είτε δεξιά, είτε αριστερά. Υπάρχουν επίσης, διάφορα υψόμετρα και διαφορετικές μοίρες. Ο αθλητής είναι επωμισμένος, φωνάζει και φεύγει ο δίσκος, χωρίς να γνωρίζει προηγουμένως την πορεία του δίσκου. Ξέρεις πάντοτε ότι από κάθε βατήρα, φεύγουν δυο δεξιοί, δυο αριστεροί και ένας κέντρο, αλλά δεν γνωρίζεις τη σειρά τους».
Η στήριξη της οικογένειας και το κάλεσμα της Αννίτας…
Το να ασχολείσαι με όπλα δεν είναι και το πιο απλό πράγμα, πόσο μάλλον, όταν πρέπει να ενημερώσεις και την οικογένειά σου γι' αυτή την αγάπη. Ωστόσο, οι γονείς της 26χρονης, στήριξαν την Αννίτα Κουκκουλλή και μέχρι σήμερα είναι δίπλα της, στις προσπάθειες που καταβάλλει καθημερινώς. «Ήταν εξ’ αρχής ενθαρρυντικοί οι γονείς μου. Προφανώς και τους ήρθε λίγο ξαφνικό γιατί το ξεκίνησα απότομα, αλλά ήταν δίπλα μου, στηρίζοντάς με γιατί βλέπουν ότι είμαι χαρούμενη και είναι κάτι που μου αρέσει. Το ίδιο και οι φίλοι μου…».
Η Αννίτα Κουκκουλλή, ταυτόχρονα, καλεί τις γυναίκες να ασχοληθούν με το άθλημα της σκοποβολής και να μην... κολλάνε σε στερεότυπα. «Είναι σημαντικό να πούμε ότι η σκοποβολή είναι ένα ασφαλή άθλημα, υπάρχουν κανόνες τους οποίους τηρούμε όλοι ανεξαιρέτως. Παρόλο που έχει να κάνει με όπλα, είναι ένα πολύ ασφαλές άθλημα διότι όλοι εδώ συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα. Επειδή είναι κάτι που ήρθε τυχαία στη ζωή μου ο αθλητισμός και η σκοποβολή, παροτρύνω όποια κοπέλα το σκέφτεται, να το δοκιμάσει και δεν χάνει κάτι. Ελπίζω να έρθουν κι άλλες γυναίκες, για να γίνουμε ακόμη περισσότερες, για να έχουμε περισσότερο ανταγωνισμό. Δεν έχει σχέση αν είσαι κοπέλα ή άντρας, γιατί όταν σου αρέσει κάτι, μπορείς να το κάνεις. Η σκοποβολή είναι ένα άθλημα που δεν έχει όριο ηλικίας, ύψους και βάρους, οπότε μπορεί να ξεκινήσει όποιος και όποια θέλει, όποτε θέλει. Αυτή είναι η μαγεία της σκοποβολής…».
