Πολλά και διαφορετικού είδους είναι τα μικρά μαγαζιά που βρίσκονται στα στενά της Πάφου… Μα σαν αυτό δεν είχα δει όσες φορές βρέθηκα στην πόλη της Αφροδίτης. Δεν είναι το αρχαίου τύπου κτίσμα με τα ξύλινα παντζούρια που μου έκανε εντύπωση, αλλά το περιεχόμενό του…
Διάβαινα την μικρή οδό Ανώδινος στο κέντρο της πόλης, ώσπου το βλέμμα που έπεσε στο παράθυρο του μαγαζιού, -που έμοιαζε με σπίτι- αντίκρισα κολοκύθες που έμοιαζαν με αληθινά πρόσωπα. Μεγάλα μάτια και φιογκάκια στα μαλλιά. Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκα μέσα. Ένα ολόκληρο σπίτι γεμάτο κούκλες-κολοκύθες. Μια ολόκληρη ενορία μπροστά μου.

«Αυτές γιατί είναι ανάποδα;», ρώτησα την κυρία Εύη Κόκκινου, την εμπνεύστρια και καλλιτέχνη των κούκλων. «Α! αυτές είναι οι κουτσομπόλες μου», μου λέει. «Κουτσομπόλες; γιατί;», ρωτάω και πάλι. «Δεν βλέπεις το ανοικτό στόμα, τα μεγάλα εκφραστικά μάτια; Αυτές τώρα κάτι άκουσαν και έμειναν έκπληκτες», μου λέει και χαμογελάει.<
<
<
<
Μάλιστα μου εξηγεί πως «οι κουτσομπόλες ήταν κολοκύθες που είχαν πολύ λεπτό λαιμό, οπότε έπρεπε κάτι να τις κάνω. Αποφάσισα να τις γυρίσω ανάποδα και άρχισα να ζωγραφίζω μόνο το πρόσωπο. Έκανα μεγάλα εκφραστικά μάτια, στόμα ανοικτό και μια κο
ς».

size:12px">Η κ. Κόκκινου δεν σπούδασε τέχνη, ούτε κάτι σχετικό, παρά μόνο παρακολούθησε κάποια μαθήματα. Γεννήθηκε με το ταλέντο ή όπως ανέφερε η ίδια, γεννήθηκε με το πινέλο στο χέρι.
«Δεν σπούδασα τέχνη αλλά έκανα κάπου μερικά μαθήματα. Από μικρή ηλικία ξεκίνησα να ζωγραφίζω, φαίνεται πως γεννήθ
Την ρώτησα για τις κολοκύθες, πώς της γεννήθηκε η ιδέα να χρησιμοποιήσει το πινέλο της και να δώσει σάρκα και οστά σ΄αυτές. Να τις κάνει να έχουν χαρακτήρα, να είναι διαφορετικές. Σε ένα μέρος μάλιστα, του μαγαζιού, γινόταν γάμος. Μεγάλο γλέντι! Στη μέση το ανδρόγυνο και γύρω-γύρω λέει, οι... κουτσομπόλες.
<

Την ρώτησα για τις κολοκύθες, πώς της γεννήθηκε η ιδέα να χρησιμοποιήσει το πινέλο της και να δώσει σάρκα και οστά σ΄αυτές. Να τις κάνει να έχουν χαρακτήρα, να είναι διαφορετικές. Σε ένα μέρος μάλιστα, του μαγαζιού, γινόταν γάμος. Μεγάλο γλέντι! Στη μέση το ανδρόγυνο και γύρω-γύρω λέει, οι... κουτσομπόλες.
n
«Στο σπίτι μου υπήρχαν πάντα κολοκύθες. Τότε τις χρησιμοποιούσαν πολύ για να φυλάνε το κρασί, τις ελιές αλλά και για να βράζουν το νερό πριν κάνουν μπάνιο. Η γιαγιά μου είχε πάρα πολλές και μου είχε δώσει μια και άρχισα να την ζωγραφίζω. Από τότε μου μπήκε η ιδέα ότι όταν μεγαλώσω θα ασχοληθώ με τις κο
ent:0.0px;">

<


«Η οικογένεια φύλαξε όλα τα καλαπόδια του παππού και μια μέρα αποφάσισα να δοκιμάσω να ζωγραφίσω σε ένα και το ένα έγινε, εκατό ένα. Εκτός, από αυτά φτιάχνω και κούκλες με κυπριακές στολές, ζωγραφίζω σε κάδρα από ξύλο. Εικονογράφισα τους ήρωες του παλιού βιβλίου με
" style="text-indent:0.0px;">
<

0

Για το τέλος αφήσαμε τα πιο επαγγελματικά. Έχει δουλειά; Με διαβεβαίωσε πως η δουλειά της αγκαλιάστηκε περισσότερο από τους ξένους παρά από τους ντόπιους, όμως δείχνει έτοιμη μέσω των εκθέσεων, όπου λαμβάνει μέρος να ανοίξει περισσότερο τα φτερά της.

«Οι πελάτες μου είναι ξένοι και τουρίστες, ενώ τελευταία ενδιαφέρονται και οι Κύπριοι. Βλέπετε οι κολοκύθες μεταφέρονται εύκολα και με το περιορισμένο βάρος πού έχουν οι τουρίστες τις προτιμούν. Λαμβάνω μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις που γίνονται σε Λευκωσία και Λεμεσό. Όσο για το αν θα έκανα μια Έκθεση μόνη μου, έχω κάτι στο μυαλό μου για το άμεσο μέλλον».<
<
Ο άνδρας μου καθότι μαραγκός φτιάχνει τους Πινόκιο και κόβει ξύλινα κομμάτια, τα οποία εγώ ζωγραφίζω. Έχω μεγάλη αδυναμία στο ξύλο και ότι μπορεί για άλλους να θεωρείται άχρηστο για εμένα γίνεται χρήσιμο εργαλείο για να εκφραστώ».

«Οι πελάτες μου είναι ξένοι και τουρίστες, ενώ τελευταία ενδιαφέρονται και οι Κύπριοι. Βλέπετε οι κολοκύθες μεταφέρονται εύκολα και με το περιορισμένο βάρος πού έχουν οι τουρίστες τις προτιμούν. Λαμβάνω μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις που γίνονται σε Λευκωσία και Λεμεσό. Όσο για το αν θα έκανα μια Έκθεση μόνη μου, έχω κάτι στο μυαλό μου για το άμεσο μέλλον».<
