«Άραγε, στην προειλημμένη απόφαση να τεθεί σε διαθεσιμότητα η Άννα Αριστοτέλους από σήμερα — προειλημμένη αφού ούτε καν της ανατέθηκαν καθήκοντα την περασμένη εβδομάδα από το Υπουργικό Συμβούλιο ως Γενική Διευθύντρια — θα της πουν ότι ευθύνεται και για τον χθεσινό φόνο στις Κεντρικές Φυλακές; Κάτι χρόνια μετά που έφυγε! Αστειεύομαι, βέβαια, αλλά τους έχω ικανούς. Με τα έγγραφα, εν πάση περιπτώσει, το έκαναν», έγραψε ο δικηγόρος της πρώην-πρώην Διευθύντριας των Κεντρικών Φυλακών, Άννας Αριστοτέλους, Κρις Τριανταφυλλίδης.
Η αναφορά στο «πρώην-πρώην» δεν είναι τυχαία. Και αυτό διότι η κ. Αριστοτέλους δεν θεωρείται πλέον «πρώην Διευθύντρια» υπό την έννοια ότι αποτελεί την προηγούμενη πριν από τη σημερινή. Αντιθέτως, από το 2022 οπότε και αποχώρησε, διορίστηκαν τρεις αναπληρωτές Διευθυντές και, προ ημερών, ανέλαβε καθήκοντα ο τέταρτος. Δύο εξ αυτών παραιτήθηκαν, ενώ ένας απομακρύνθηκε με απόφαση του Προέδρου λόγω της απόδρασης του ισοβίτη.
Το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ότι το όνομα της κ. Αριστοτέλους «μνημονεύεται» ακόμη και σήμερα για τα θέματα των Φυλακών και χρησιμοποιείται συχνά ως «άλλοθι» από τους γνωστούς-άγνωστους που χειρίζονται τα θέματα του Σωφρονιστικού Ιδρύματος. Οι ίδιοι, μάλιστα, αντιμετωπίζουν τα προβλήματα με διαφορετική ένταση και ευαισθησία. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο ο κ. Τριανταφυλλίδης, μεταξύ σοβαρού και αστείου, θεώρησε πως ακόμη και ο τελευταίος φόνος στις Φυλακές θα «φορτωθεί» στην πελάτισσά του, παρότι έχει αποχωρήσει εδώ και τρία χρόνια.
Την τελευταία τριετία, με βάση τα στοιχεία, συνδέθηκαν ουκ ολίγα εγκλήματα με τις Κεντρικές Φυλακές. Ωστόσο κάποιοι, γνωστοί-άγνωστοι, «μνημονεύουν» τα δύο που καταγράφηκαν επί της οκταετούς θητείας της Άννας Αριστοτέλους, προσπερνώντας αυτά που καταγράφθηκαν την τελευταία τριετία. Που ακόμη και μαθηματικά να το δει κανείς, όταν σε οκτώ χρόνια μετράς δύο και σε τρία χρόνια 17 (σ.σ με βάση τις υποθέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας), τότε τα συμπεράσματα είναι αυτονόητα.
Σε κάθε έγκλημα που συνδέεται επί εποχής μετά την Αριστοτέλους, στο προσκήνιο έρχεται η θητεία της Αριστοτέλους. Σε κάθε επεισόδιο ξυλοδαρμού, το ίδιο. Για την εισαγωγή ναρκωτικών και την μεγάλη... κάβα κινητών, το ίδιο. Ακόμη και τα υδραυλικά που είχαν υποστεί πρόβλημα στις πτέρυγες, χρεώθηκε η μη συντήρηση τους με την θητεία της Άννας Αριστοτέλους, όπως και για την υπόθεση του κατάδικου που κατήγγειλε βιασμό, κάποιοι της «χρέωσαν» την επιθυμία του θύματος (!) να προβεί σε καταγγελία.
Ακόμη και αν έχουν περάσει τρία χρόνια, ακόμη και αν έχουν αλλάξει τέσσερις διευθυντές, το όνομα της Άννας Αριστοτέλους «μνημονεύεται», σε σημείο εμμονής ή πολύ πιθανόν και με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος για να δικαιολογηθεί η κατάσταση όπως εξελίχθηκε και κατ΄ επέκταση να δικαιολογηθούν και αυτοί που είχαν και έχουν πλέον την ευθύνη των Φυλακών. Όλοι αυτοί την ίδια ώρα, προσπαθούν να πείσουν πως για οκτώ χρόνια, οι εκθέσεις της ΕΕ και οι θετικές αξιολογήσεις, ήταν προϊον οφθαλμαπάτης και «συνομωσίας» μεταξύ της Άννας Αριστοτέλους και άλλων αξιωματούχων από εντός και εκτός Κύπρου.
Βέβαια το ερώτημα είναι άλλο. Ας υποθέσουμε για χάρη της ιστορίας, ότι η θητεία της Άννας Αριστοτέλους, ήταν η χειρότερη στα χρονικά και ολόκληρο το Συμβούλιο της Ευρώπης που αξιολογούσε τις Φυλακές ως πρότυπο κατά τον ουσιώδη χρόνο, εντάσσοντας ως μέλος του ΔΣ του Europris την κ. Αριστοτέλους, ξεγελάστηκε από την «διαβολική» Διευθύντρια των Φυλακών, οι τέσσερις διάδοχοι της, γιατί δεν έχουν διορθώσει μέχρι σήμερα τα κακώς έχοντα και φεύγει ο ένας μετά τον άλλο; Εκτός και αν πίσω και από τις αποχωρήσεις, κρύβεται και πάλι η Άννα Αριστοτέλους, η οποία τελικά θα πρέπει να τιμηθεί ως η διευθύντρια του σύμπαντος.
Επανερχόμενοι στην υπόθεση φόνου, αυτός καταγράφηκε κατά την θητεία του τέταρτου αναπληρωτή Διευθυντή στις Φυλακές και όχι επί θητεία της Άννας Αριστοτέλους, κάτι που ενδεχομένως να έφερε δυσαρέσκεια σε διάφορους κύκλους. Με όλα αυτά όμως, εύλογα ο δικηγόρος της θεώρησε πως οι... γνωστοί-άγνωστοι, ενδέχεται να της φορτώσουν και τον χθεσινό φόνο. Εξάλλου, το θύμα καταδικάστηκε το 2022, άρα η κ. Αριστοτέλους όφειλε να προβλέψει πως ένας συγκρατούμενος του, που θα καταδικαζόταν ένα χρόνο μετά, θα τον γρονθοκοπούσε, ώστε να λάβει μέτρα...
