Η αποχώρηση του Βαγγέλη Τσαγγαρίδη από το αξίωμα του Α’ αντιπροέδρου του ΕΛΑΜ ήταν πρωτοφανής, καθώς ουδέποτε το κόμμα απασχολεί για ζητήματα που αφορούν την ηγεσία του. Και ήταν η απόδειξη πως, όση μυστικοπάθεια και αν επικρατεί για τα εσωτερικά τους και όση πειθαρχία εκπέμπεται προς τα έξω, όσο μεγαλώνει το ΕΛΑΜ αποκτά και τα προβλήματα που έχουν τα μεγαλύτερα κόμματα, στα οποία οι διαφωνίες γίνονται γνωστές και συζητούνται στην δημόσια σφαίρα, επειδή απασχολούν μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών.
Τόσο η πλευρά του κόμματος, όσο και η πλευρά του κ. Τσαγγαρίδη φρόντισαν να τονίσουν ότι δεν αποχωρεί από το κόμμα, στο οποίο παραμένει και για το οποίο προτίθεται να συνεχίσει να εργάζεται, αλλά από την ηγεσία. Ο βασικός λόγος που αποφάσισε να διαφοροποιήσει τη θέση του είναι ότι δεν φαίνεται να βλέπει με καλό μάτι κάποιες από τις πρόσφατες μεταγραφές Συναγερμικών στο κόμμα, αν και ο ίδιος παραδέχεται πως σε επίπεδο Πολιτικού Συμβουλίου, όπου λήφθηκαν οι σχετικές αποφάσεις, είχε ψηφίσει υπέρ.
Η αμφισβήτηση του μέχρι πρότινος αντιπροέδρου του ΕΛΑΜ φαίνεται να επικεντρώνεται σε δύο συγκεκριμένα πρόσωπα, τον τέως δήμαρχο Στροβόλου Ανδρέα Παπαχαραλάμπους και τον πρώην βουλευτή Ευγένιο Χαμπουλά, καθώς δεν έχει πειστεί ότι έχουν αφοσιωθεί και ενσωματωθεί στο ΕΛΑΜ, με τον τρόπο που το έπραξαν σε προηγούμενο χρόνο ο Μάριος Πελεκάνος και ο Παύλος Ιωάννου, τους οποίους πλέον θεωρεί κομματικούς και ισάξιους με τα στελέχη που προϋπήρχαν και ουσιαστικά τους δίνει θέση «βασικού» στην ομάδα του ΕΛΑΜ.
Άφησε να νοηθεί πως ορισμένες από τις υποψηφιότητες προσώπων που προέρχονται από άλλους κομματικούς χώρους είναι ευκαιριακές και δεν λειτουργούν υπέρ του κόμματος. «Η ανησυχία μου», δήλωσε στον REPORTER, «είναι ποιοι θα μείνουν στο ΕΛΑΜ μετά τις 25 του Μάη», εννοώντας την επομένη των Βουλευτικών Εκλογών, προσθέτοντας πως ο ίδιος θα εργαστεί για να εκλέξει τους κομματικούς υποψηφίους του ΕΛΑΜ.
Επί της ουσίας, αυτό που προκύπτει από την αντίδραση Τσαγγαρίδη, είναι πως στο εσωτερικό του ΕΛΑΜ υπάρχουν δυνάμεις που ανησυχούν για το γεγονός πως επιστρατεύτηκε ένας αριθμός Συναγερμικών για τις Βουλευτικές Εκλογές και δεν έχουν πεισθεί όλοι για τις προθέσεις τους. Είναι ξεκάθαρο πως, επειδή το ΕΛΑΜ ποντάρει πάρα πολύ στη Συναγερμική βάση, από την οποία δέχεται σημαντικές εισροές από ιδρύσεώς του, οι οποίες με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται, ποντάρει στην παρουσία προσώπων που προέρχονται από την Πινδάρου για περαιτέρω «νομιμοποίηση» αυτής της μετακίνησης ψηφοφόρων. Η πλέον τρανταχτή τέτοια περίπτωση, βέβαια, ήταν αυτή του Μάριου Πελεκάνου, ο οποίος από αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ βρέθηκε Εκπρόσωπος Τύπου του ΕΛΑΜ. Ως αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ και προηγουμένως Κυβερνητικός Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης Αναστασιάδη, ο κ. Πελεκάνος ήταν πλήρως ταυτισμένος με την παράταξη και η προσχώρησή του στο ΕΛΑΜ καλλιεργούσε την εντύπωση ότι εκεί εκφράζονται πλέον ιδεολογικά οι Συναγερμικοί και όχι από το κόμμα τους.
Ο κ. Πελεκάνος, βεβαίως, προσχώρησε στο ΕΛΑΜ με όλη του τη ψυχή. Για πολλούς έχει περάσει το «τεστ» και απέδειξε την αφοσίωσή του, αφού εργάζεται σκληρά για το κόμμα. Ως εκ τούτου, δεν θεωρείται πλέον σε καμία περίπτωση ξένο σώμα, κάτι που επιβεβαίωσε στις δηλώσεις του και ο Βαγγέλης Τσαγγαρίδης. Δεν ισχύει, ωστόσο, το ίδιο για τις περιπτώσεις Παπαχαραλάμπους και Χαμπουλλά, αφού κάποιοι αισθάνονται πως ενδεχομένως να παραγκωνίζονται παλιά στελέχη του ΕΛΑΜ για χάρη ανθρώπων που δεν κατέβαλαν πραγματική προσπάθεια μέχρι στιγμής να ενσωματωθούν πλήρως στο κόμμα και να προσφέρουν σε αυτό.
Πρόκειται, βέβαια, για σχετικά πρόσφατες μεταγραφές, ωστόσο στο πίσω μέρος του μυαλού όσων αντιδρούν βρίσκεται, προφανώς, το 2021. Τότε, στην επαρχία Λεμεσού, ο επί χρόνια στέλεχος του ΕΛΑΜ και μέχρι πρότινος επαρχιακός της πόλης, Πόλυς Ανωγυριάτης, έχασε με μόλις 28 ψήφους από τον αριστίνδην Συναγερμικό Ανδρέα Θεμιστοκλέους, γεγονός που δεν άρεσε σε πολλούς ΕΛΑΜίτες. Μάλιστα, περίπου πέντε μήνες μετά, λόγω διαφωνιών που υπήρχαν στο ΕΛΑΜ για την συμπεριφορά που επεδείκνυε ο κ. Θεμιστοκλέους, αποφασίστηκε να τεθεί εκτός κόμματος, με αποτέλεσμα το ΕΛΑΜ να μείνει χωρίς βουλευτή στην επαρχία Λεμεσού και να περιοριστεί σε τρία πρόσωπα η κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση. Η ερμηνεία για κάποιους από τότε ήταν ότι θυσιάστηκε ένας «καθαρόαιμος» ΕΛΑΜίτης για χάρη κάποιου που ήρθε στο ΕΛΑΜ ως ξένο σώμα και παρέμεινε ξένο σώμα, εξού και κρίθηκε απαραίτητο να χωρίσουν οι δρόμοι τους.
Φαίνεται ότι αυτό που φοβάται ο Βαγγέλης Τσαγγαρίδης και άλλοι που ενδεχομένως να μοιράζονται τις ανησυχίες του είναι πως το σενάριο αυτό μπορεί να επαναληφθεί. Δηλαδή άτομα που δεν έχουν συνταυτιστεί πραγματικά με το κόμμα να καταφέρουν να κερδίσουν έδρα και ακολούθως να προκύψουν διαφωνίες στην πορεία ή να αποτύχουν να εκλεγούν και να εξαφανιστούν, χωρίς να έχουν πρόθεση να προσφέρουν πραγματικά στο κόμμα χωρίς πολιτειακό αξίωμα.
Ο πρόεδρος, Χρίστος Χρίστου, ο οποίος προφανώς γνωρίζει πάρα πολύ καλά πως υπάρχει αυτή η σχολή σκέψης στο κόμμα του, είτε αφορά Συναγερμικούς είτε πρόσωπα του περιβάλλοντος του Νίκου Χριστοδουλίδη (ο Ανδρέας Παπαχαραλάμπους εμπίπτει και στις δύο κατηγορίες), τόνισε ότι «η συντριπτική πλειοψηφία» του ψηφοδελτίου του ΕΛΑΜ θα είναι στελέχη και μέλη του κόμματος, θέλοντας να στείλει το μήνυμα πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας από την παρουσία ενός μικρού αριθμού προσώπων που προέρχονται από άλλους χώρους. Διευκρίνισε, ταυτόχρονα, ότι είναι ευπρόσδεκτος στο κόμμα όποιος επιθυμεί, φτάνει να ασπάζεται την ιδεολογία του. Την ίδια στιγμή, φρόντισε να στείλει το μήνυμα ότι ο Βαγγέλης Τσαγγαρίδης δεν εγκατέλειψε το κόμμα, ούτε υπάρχει σοβαρή σύγκρουση μαζί του, αλλά είναι σεβαστή η διαφωνία του, ένα μήνυμα που αφορά καθαρά το εσωτερικό του ΕΛΑΜ.
Μπορεί στο ευρύ κοινό να μην ήταν πολύ γνωστός ο κ. Τσαγγαρίδης, όπως γενικά δεν συνηθίζεται να είναι οι αντιπρόεδροι του ΕΛΑΜ, ωστόσο εντός του κόμματος επικρατούσε το αντίθετο. Τον γνώριζαν και η γνώμη του είχε βαρύτητα. Για αυτό και δεν αποκλείεται η δημόσια τοποθέτησή του, παρόλο που δεν έγινε με επιθετικό τρόπο, να προκαλέσει προβληματισμό σε περισσότερα πρόσωπα, με αποτέλεσμα να καλλιεργηθεί ευρύτερα μία γραμμή για «ψήφο στους κομματικούς». Αυτό θα αυξήσει την πίεση στους Ανδρέα Παπαχαραλάμπους και Ευγένιο Χαμπουλλά, οι οποίοι προφανώς γνωρίζουν πως χρειάζεται να αγκαλιάσουν τις υποψηφιότητές τους οι ΕΛΑΜίτες ψηφοφόροι για να εκλεγούν και όχι απλώς να λάβουν υποστήριξη από τις διαρροές του ΔΗΣΥ. Θα πρέπει, δηλαδή, να φροντίσουν να πείσουν ότι δεν είναι ξένα σώματα στο ΕΛΑΜ και να διώξουν τα όποια σύννεφα δημιουργούν αυτές οι συζητήσεις γύρω από τις υποψηφιότητές τους.
Στο μεσοδιάστημα, θα πρέπει και τα συλλογικά όργανα του ΕΛΑΜ να αποφασίσουν πώς θα διαχειριστούν την αποχώρηση Τσαγγαρίδη, καθώς ήρθε εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Πιθανόν να αποφασιστεί ότι δεν θα γίνει αναπληρωματική εκλογή τώρα, αφού πρόκειται να γίνουν εσωκομματικές εκλογές μετά τις Βουλευτικές και να παραμείνει η θέση κενή μέχρι τότε, αφού οι εσωτερικές εκλογές φέρουν πάντοτε το ρίσκο της δημιουργίας συνθηκών εσωστρέφειας στα κόμματα. Αυτή θα είναι, ενδεχομένως, και η πρώτη φορά που το ΕΛΑΜ θα απασχολήσει για τις εσωκομματικές του διαδικασίες, αφού, όπως παραδέχθηκε και ο Χρίστος Χρίστου, στο παρελθόν δεν υπήρχαν και πολλοί ενδιαφερόμενοι για τις θέσεις, εξού και εκλέγονταν άνευ ανθυποψηφίων.
Όπως δείχνουν τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα αλλά και οι δημοσκοπήσεις ενόψει Βουλευτικών Εκλογών, το ΕΛΑΜ μεγαλώνει. Και όσο ένα κόμμα μεγαλώνει, συχνά μεγαλώνουν και τα προβλήματά του. Περισσότερα μέλη και στελέχη σημαίνει και περισσότερες ατζέντες και κατ’ επέκταση περισσότερες διαφωνίες, ενώ η διεύρυνση που επιχειρείται προφανώς δημιουργεί και περισσότερες προκλήσεις. Πλέον το ΕΛΑΜ είναι αντιμέτωπο και με αυτή την πραγματικότητα. Και είναι ένα τεστ για την συνοχή και την ηγεσία του η αποτελεσματική διαχείριση τέτοιου είδους κρίσεων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
- Σέβεται την απόφαση Τσαγγαρίδη το ΕΛΑΜ-«Συνεχίζουμε προσηλωμένοι στον πολιτικό αγώνα»
- Παραμένει ενεργό μέλος, ξεκαθαρίζει για παραίτηση Τσαγγαρίδη ο Χρίστου-«Στελέχη του ΕΛΑΜ η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων»
- Εξηγεί τους λόγους παραίτησής του ο Τσαγγαρίδης-«Η ανησυχία μου είναι ποιοι θα μείνουν στο ΕΛΑΜ μετά τις 25 του Μάη»
