Ζήτησε και τα... ρέστα φροντιστής στέγης που βίαζε 20χρονη με νοητική στέρηση

Ως έκδηλα υπερβολική χαρακτήρισε τη ποινή φυλάκισης έντεκα ετών που του επιβλήθηκε, ο ένας εκ των κατηγορουμένων που κρίθηκε ένοχος για τρεις βιασμούς και τέσσερις άσεμνες επιθέσεις εναντίον 20χρονης, τρόφιμου οίκου ευγηρίας στη Λευκωσία, ο οποίος προσέφυγε στο Ανώτατο εφεσιβάλλοντας παράλληλα και την καταδίκη του. 

Πρόκειται για τον γιο του ιδιοκτήτη και Διευθυντή του οίκου ευγηρίας, που εκτελούσε χρέη φροντιστή, ο οποίος κατ΄ επανάληψη κακοποίησε σεξουαλικά την 20χρονη με νοητική στέρηση, που ήταν τρόφιμος του οίκου ευγηρίας, μεταξύ Οκτωβρίου 2016 και Φεβρουαρίου 2017.  

Όπως προκύπτει από τα ευρήματα του Δικαστηρίου, όλα ξεκίνησαν ένα μήνα μετά την παραπομπή της στον οίκο ευγηρίας, όπου ο γιος τους ιδιοκτήτη, ο φροντιστής, της παραχώρησε το μπάνιο του προσωπικού και ενώ πλενόταν, της επιτέθηκε βίαια, και αφού της έκλεισε το στόμα για να μην φωνάζει, την βίασε. Στην συνέχεια ακολούθησαν και άλλες φορές όπου έπεσε θύμα βιασμού και κακοποίησης, τόσο από τον γιο του ιδιοκτήτη όσο και από τους συγκατηγορούμενους του.

Παράλληλα, σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στην απόφαση, ο καταδικασθείς είχε κτυπήσει αρκετές φορές την 20χρονη, δηλαδή την χαστούκιζε και την έπιανε από το λαιμό όταν η ίδια αντιδρούσε, ενώ την απειλούσε πως «αν άνοιγε το στόμα θα της έδινε φάρμακα για να γίνει όπως το ζόμπι και δεν θα θυμόταν ούτε το όνομα της». 

Η 20χρονη, έκανε προσπάθειες να φύγει από τη Στέγη, ωστόσο μια φορά όταν βγήκε έξω, την αντιλήφθηκε ο καταδικασθείς, με αποτέλεσμα να την πάρει από το σβέρκο και να την πάρει στο δωμάτιο της.

Τελικά, τέσσερις μήνες μετά, η νεαρή, όταν άκουσε τον κατηγορούμενο να λέει ότι θα την εξαφανίσουν και δεν θα την άφηνε να φύγει, βγάζοντας από την πρίζα το τηλέφωνο εμποδίζοντας την να τηλεφωνήσει στους δικούς της, κατάφερε να αποδράσει από το κολαστήριο από την πίσω αυλή και μετέβη στη γυναίκα, η οποία στην ηλικία των 18 ετών είχε αναλάβει την κηδεμονία της και την οποία γνώριζε λόγω της σχέσης της με τον γιό της.

Όταν της εξιστόρησε τα όσα βίωνε την οδήγησε στο ΤΑΕ Λευκωσίας σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, όπου προέβη σε καταγγελία.

Η έφεση, στράφηκε τόσο κατά της καταδίκης του, όσο και κατά της ποινής του, ενώ ήταν μεταξύ άλλων η θέση της υπεράσπισης, λανθασμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αναζήτησε ενισχυτική μαρτυρία και βασίστηκε εξ' ολοκλήρου στη μαρτυρία της παραπονούμενης, η οποία κρίθηκε αξιόπιστη.

Ωστόσο, το Ανώτατο απέρριψε την έφεση, αναφέροντας μεταξύ άλλων πως «ο Εφεσείων, μαζί με άλλο πρόσωπο, εκμεταλλευόμενος το ευάλωτο της ιδιοσυγκρασίας της παραπονούμενης από θέση ισχύος, εφόσον ο εφεσείων ήταν υπεύθυνο πρόσωπο στη Στέγη, βίασε την παραπονούμενη σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις ικανοποιώντας τις νοσηρές του ορέξεις και αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες των πράξεων του στη σωματική και ψυχική της υγεία. Ως επιβαρυντικό στοιχείο λήφθηκε υπόψη η μεγάλη διάρκεια των άνομων αυτών πράξεων, ήτοι από τέλος Οκτωβρίου του 2016 μέχρι 10/2/2017, καθώς και το γεγονός ότι η εν λόγω συμπεριφορά τραυμάτισε τον ψυχικό κόσμο της παραπονούμενης η οποία παρουσίασε συμπτώματα μετατραυματικού στρες».

Παράλληλα, στην απόφαση του το Ανώτατο αναφέρθηκε και στην μη παραδοχή του κατηγορούμενου, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα το θύμα να υποχρεωθεί να βιώσει ξανά τις τραυματικές εμπειρίες του.

«Δεν υπήρχε παραδοχή για να μπορεί να αποδοθεί στην ποινή η ανάλογη έκπτωση. Πολύ ορθά, επομένως, το Κακουργιοδικείο σημείωσε ότι ενώ ο εφεσείων είχε κάθε δικαίωμα να μην παραδεχτεί τις κατηγορίες και ότι η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος του δεν ήταν σε καμιά περίπτωση επιβαρυντικός παράγων, η μη παραδοχή, ωστόσο, στερούσε από τον εφεσείοντα την έκπτωση στην ποινή που διαφορετικά θα δικαιούτο».

Επίσης, το Ανώτατο τόνισε πως σε τέτοιου είδους αδικήματα, οι προσωπικές περιστάσεις και οι άλλοι ελαφρυντικοί παράγοντες, δεν μπορούν να έχουν καταλυτική επίδραση στην επιβολή της ποινής.

«Ο Εφεσείων εκμεταλλευόμενος τη θέση ισχύος που είχε στη Στέγη ως υπεύθυνο πρόσωπο και το ευάλωτο του ατόμου της Παραπονούμενης για να ικανοποιήσει τις ανώμαλες σεξουαλικές του ορέξεις και τα ζωώδη ένστικτα του διέπραξε σε βάρος της, σε βάθος χρόνου, βιασμούς και άσεμνες επιθέσεις προκαλώντας της με αυτό τον τρόπο σοβαρά προβλήματα στην ψυχική της υγεία. Θεωρούμε δε ως άκρως επιβαρυντικό το γεγονός ότι η Παραπονούμενη έπεσε θύμα βιασμού σε ίδρυμα όπου είχε εισαχθεί για φροντίδα και προστασία, από πρόσωπο που εργαζόταν στο ίδρυμα με καθήκοντα φροντίδας των τροφίμων».

Καταλήγοντας, το Ανώτατο υπέδειξε πως η επιβληθείσα ποινή δεν μπορεί με κανένα τρόπο να θεωρηθεί υπερβολική, ούτε καν αυστηρή.