Από το σχολικό bullying στην αποκάλυψη της σεξουαλικής κακοποίησης εξάχρονης

Το σχολικό bullying που δεχόταν ανήλικο κοριτσάκι, ήταν η αφορμή για να σπάσει τη σιωπή της και να αποκαλύψει οκτώ χρόνια μετά, πως σε ηλικία έξι ετών έπεσε κατ΄ επανάληψη θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον σύντροφο της μητέρα της, ο οποίος οδηγήθηκε ενώπιον της Δικαιοσύνης και καταδικάστηκε για τις αποτρόπαιες πράξεις του, που καταδίκασαν σε ισόβια τη ψυχή ενός παιδιού. Στον 40χρονο, επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης οκτώ ετών, η οποία επικυρώθηκε από το Ανώτατο.

Τα αδικήματα διαπράχθηκαν κατά το 2010-2011, ωστόσο αποκαλύφθηκαν το 2018, όταν η ανήλικη, ενώ φοιτούσε πλέον στο γυμνάσιο, είχε δεχθεί κακοποίηση από συμμαθητές της, οι οποίοι είχαν γράψει με μαρκαδόρο στα χέρια και την κοιλιά της, ενώ προέβησαν σε άσεμνες χειρονομίες προς το πρόσωπο της. 

Καταγγέλλοντας το περιστατικό στη Βοηθό Διευθύντρια του σχολείου της, στην παρουσία και της καθηγήτριας συμβουλευτικής και επαγγελματικής αγωγής, ζήτησε να μιλήσει ιδιαιτέρως στην τελευταία, στην οποία και αποκάλυψε τη σεξουαλική της κακοποίηση από τον 40χρονο, ο οποίος διατηρούσε σχέση με τη μητέρα της.

Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως αυτά καταγράφονται στην απόφαση, κατά τους ουσιώδεις χρόνους, η ανήλικη ήταν μόλις έξι ετών και μαθήτρια της Α΄ Δημοτικού.  Διέμενε μόνο με τη μητέρα της, που ήταν σε διάσταση με τον πατέρα της, ενώ ο 40χρονος, έχοντας δημιουργήσει σχέση με την μητέρα της, και έχοντας προφανώς κερδίσει την εμπιστοσύνη της, προθυμοποιήθηκε κάποια απογεύματα να προσέχει την ανήλικη μέχρι να σχολάσει η μητέρα της από την εργασία της. 

Ο 40χρονος, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, εκμεταλλευόμενος την απουσία της μητέρας της ανήλικης, σε διάφορες περιπτώσεις, κακοποίησε σεξουαλικά την εξάχρονη ασκώντας μάλιστα βία, ενώ όταν το αγγελούδι του είπε πως θα το έλεγε στη μητέρα της, την απείλησε, λέγοντας της «αν το πεις της μάμας σου έννα την σκοτώσω τζήνη τζιαι μετά εσένα», προκαλώντας της τρόμο ή ανησυχία. Επίσης, σε άλλη περίπτωση, όταν ο σάτυρος προέβαινε σε άσεμνες πράξεις εναντίον του κοριτσιού, κλαίγοντας του ζητούσε να σταματήσει, αλλά αυτός επέμενε και συνέχιζε τις αποτρόπαιες πράξεις του.

Η καταδίκη του κατηγορούμενου θεμελιώθηκε στη μαρτυρία της παραπονούμενης, η οποία κρίθηκε ως μάρτυρας που έχρηζε βοήθειας και η οπτικογραφημένη κατάθεση της έγινε αποδεχτή από το Κακουργιοδικείο ως μέρος της κύριας εξέτασης της, ενώ η ανήλικη μαρτύρησε σε άλλη δικάσιμο και αφού μεσολάβησε η μαρτυρία αρκετών άλλων μαρτύρων.

Ο καταδικασθείς, προσφεύγοντας στο Ανώτατο ασκώντας έφεση ως προς την καταδίκη του και το ύψος της ποινής του, αμφισβήτησε μεταξύ άλλων την μαρτυρία της ανήλικης, ισχυριζόμενος πως υπέπεσε σε αντιφάσεις. Κάτι το οποίο απέρριψε το Ανώτατο που αξιολόγησε τη μαρτυρία και συμφώνησε με την πρωτόδικη απόφαση, υποδεικνύοντας πως το Κακουργιοδικείο διαπίστωσε ότι «η παραπονούμενη δεν είχε υποπέσει σε αντιφάσεις που να δημιουργούν ρήγμα στη μαρτυρία της.  Αντίθετα ο αυθορμητισμός της και οι λεπτομέρειες που είχε δώσει, έπεισαν το Κακουργιοδικείο ότι με τη μαρτυρία της μετέφερε πραγματικά βιώματα».

Επίσης, η υπεράσπιση του 40χρονου, ανέφερε πως ο κατηγορούμενος έτυχε δίκαια δίκη, «γιατί το Κακουργιοδικείο δεν έλαβε υπόψη ότι η διερεύνηση της υπόθεσης από τις Αρχές ήταν ελλιπής σε σχέση με τους δικούς του ισχυρισμούς, γιατί απέρριψε το αίτημα του για εξέταση της παραπονούμενης από ιατροδικαστή, παραβιάζοντας την αρχή της ισότητας των όπλων, γιατί δεν επέτρεψε την παρουσίαση δημοσιευμάτων σε σχέση με το περιστατικό σχολικού εκφοβισμού εναντίον της παραπονούμενης, στερώντας του το δικαίωμα να αντεξετάσει ως προς τα κίνητρα της να τον καταγγείλει και γιατί υπήρξε κατάχρηση της διαδικασίας από την Κατηγορούσα Αρχή. Ωστόσο, όλοι λόγοι έφεσης απορρίφθηκαν.

Στην απόφαση του το Ανώτατο έδωσε ιδιαίτερε σημασία στην κακοποίηση της ανήλικης με την χρήση βίας, τονίζοντας πως ο 40χρονης προκάλεσε πόνο στο κοριτσάκι, αφού με βία την είχε ακινητοποιήσει και γυμνώσει και σε άλλη περίπτωση σπρώχνοντας το πρόσωπο της.

«Η χρήση βίας κατά τη διάπραξη του αδικήματος είναι παράγοντας επιβαρυντικός όπως και η απειλή χρήσης βίας προς το σκοπό συγκάλυψης του εγκλήματος.  Ο Εφεσείοντας είχε χρησιμοποιήσει σωματική βία στη προσπάθεια του να ικανοποιήσει τη διαστροφή του και στη συνέχεια με απειλές προκάλεσε ψυχολογική πίεση στην παραπονούμενη για να επιτύχει τη συγκάλυψη του αποτρόπαιου εγκλήματος του. Επίσης επιβαρυντικό στοιχείο ήταν στην προκειμένη περίπτωση, κατά κύριο λόγο, το πολύ νεαρό της παραπονούμενης, αλλά και σε συνδυασμό με την  ηλικία του Εφεσείοντα που ήταν τότε 38 χρόνων.  Η πολύ μικρή ηλικία του θύματος προσδίδει στο αδίκημα τέτοια απαξία ώστε θα πρέπει αυτό να αντανακλάται και στο ύψος της ποινής».

Παράλληλα, το Ανώτατο υπέδειξε πως αυτής της μορφής τα αδικήματα, όχι μόνο στρέφονται κατά των ηθών, αλλά προσβάλλουν και ενίοτε συνθλίβουν την προσωπικότητα και το ψυχισμό του θύματος και επομένως θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα, δεδομένης και της διαπίστωσης της αυξητικής τάσης ως προς τη διάπραξη τους. 

«Η παραπονούμενη έτυχε ψυχολογικής εξέτασης στα πλαίσια της διερεύνησης της υπόθεσης και διαπιστώθηκε ότι παρουσίαζε διαταραχή μετατραυματικού στρες το οποίο συνδεόταν με τα επίδικα γεγονότα.  Μέχρι και τη περάτωση της υπόθεσης στο Κακουργιοδικείο, παρακολουθείτο από κλινικό ψυχολόγο».

Το Ανώτατο επικύρωσε την ποινή του 40χρονου, απορρίπτοντας τις εφέσεις τόσο επί της καταδίκης του όσο και στο ύψος της επιβληθείσας ποινής, τονίζοντας πως στον καθορισμό της ποινής το Κακουργιοδικείο ορθά καθοδηγήθηκε ότι αυτή θα έπρεπε να έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίσει το λευκό ποινικό μητρώο του κατηγορούμενου και τις προσωπικές του περιστάσεις.

«Για να καταλήξει στη φυλάκιση των οκτώ χρόνων, στην απουσία του καταλυτικού σε τέτοιες περιπτώσεις μετριαστικού παράγοντα της παραδοχής, είναι βέβαιο ότι το Κακουργιοδικείο έλαβε κατά τρόπο ουσιαστικό υπόψη όλους του μετριαστικούς παράγοντες που αναφέρθηκαν.  Είναι η κατάληξη μας ότι η επιβληθείσα ποινή δεν μπορεί με κανένα τρόπο να θεωρηθεί ως υπερβολική.  Βρισκόταν εντός του μέτρου και στα πλαίσια τα οποία καθορίζονται από τη νομολογία και αντικατοπτρίζει την αποστροφή της κοινωνίας έναντι τέτοιων εγκλημάτων».