O 71χρονος ρολογάς που σταμάτησε τους δείκτες ζωής σε μια άλλη εποχή της Λευκωσίας

06:51 - 20 Δεκεμβρίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Μπορεί να μην μιλήσαμε για ώρες, αλλά μέσα από τα δακρυσμένα του μάτια καταλάβαμε πολλά... Προσπάθησε να κρύψει τις λέξεις και να μην μας δώσει κάθε λεπτομέρεια για το παρελθόν του αλλά και για τα όσα έζησε σε εκείνο το στενό δρομάκι της παλιάς Λευκωσίας, πίσω από την πλατεία Ελευθερίας... Mα τα γεμάτα μάτια του, τον πρόδωσαν...

Δεν ζητήσαμε κάτι δύσκολο από τον 71χρονο ρολογά, κ. Χρύσανθο Μαυροσκούφη... Απλά να γυρίσει πίσω το ρολόι της ζωής και να ξανά πιέσει εκείνο το κουμπί στη δεξιά πλευρά του ρολογιού για να ξεκινήσει ο δείκτης των ιστοριών, με τα όσα βίωσε πίσω από τη γυάλινή του τζαμαρία.

Έτσι και έγινε, με τον 71χρονο φανερά συγκινημένο, να φέρνει στη μνήμη του, τους παλιούς του φίλους που είχε εκεί πέρα, αλλά δυστυχώς πλέον δεν βρίσκονται εν ζωή. Ήθελε τόσα πολλά να μας πει για εκείνους, μα δεν μπορούσε να βρει και να αρθρώσει τις λέξεις. Ήταν λες και τους έβλεπε μπροστά του... Και τα μάτια του έλεγαν τόσα πολλά...

«Είχα φίλους εδώ που έχασα γιατί έφυγαν από τη ζωή... Ήταν μικροί στην ηλικία. Εκείνο με έκανε να μαραζώσω πολλά και ακόμη τους θυμάμαι... Κάναμε παρέα εδώ πέρα. Ήταν φίλοι μου για χρόνια και στην ηλικία μου αλλά εμφάνισαν κάποια προβλήματα υγείας και πέθαναν... Αυτές οι στιγμές με στεναχώρησαν πολύ...».

Μισό σχεδόν αιώνα, ο 71χρονος ρολογάς, είδε σχεδόν τα πάντα εκεί, αφού δεν έλειψε ούτε μέρα από το μαγαζάκι του. Σαράντα οκτώ ολόκλρηρα χρόνια, συνάντησε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι καθημερινώς ήταν και άλλοι, αφού έφθαναν εκεί για να αγοράσουν είτε να επιδιορθώσουν τα ρολόγια τους.

«Είμαι από το 72' εδώ... Ήταν ο πατέρας μου αρχικά ρολογάς στην οδό Πάφου. Ύστερα που έγιναν οι φασαρίες, είχε μαγαζί στην Περικλέους και μετά ήρθε εδώ. Εγώ ξεκίνησα από δεκαπέντε χρονών να έρχομαι στη δουλειά του πατέρα μου και έμεινα εδώ μέχρι σήμερα. Επειδή δεν διάβαζα, κάτι έπρεπε να κάνω και γι' αυτό ήρθα εδώ. Δεν επέλεξα να κάνω αυτή τη δουλειά, αλλά έτσι το έφερε η ζωή».

Αναμφισβήτητα, η τότε εποχή ήταν εντελώς διαφορετική με τη σημερινή. Άνθρωποι αθώοι, έτοιμοι να προσφέρουν για τον συνάνθρωπό τους... Αυτό θυμάται και νοσταλγεί ο κ. Χρύσανθος... Για αυτό άλλωστε και ο 71χρονος ρολογάς σταμάτησε τους δείκτες του δικού του ρολογιού στο παρελθόν του, στη δική του όμορφη ιστορία...

«Είχε και καλές εποχές εδώ πέρα αλλά τώρα δεν είναι καθόλου καλές. Τα πράγματα δεν είναι καλά γενικά και είναι και λίγες οι δουλειές. Ότι κάνω μόνος μου πλέον... Ήταν καλύτερα τα παλιά χρόνια. Ο κόσμος ήταν καλύτερος. Τώρα είναι ζηλιάρης και παραπόττης. Είχα και αρκετή δουλειά κάποτε. Τώρα ότι νέο βγαίνει στην τεχνολογία, έχει και ρολόι επάνω. Όπου κοιτάξεις πλέον τα ρολόγια είναι παντού. Όλα αυτά επηρέασαν τη δουλειά μου».

Τη μικρή επιχείρηση του κ. Μαυροσκούφη, δεν πρόκειται να την αναλάβει και να τη συνεχίσει κάποιο μέλος της οικογένειάς του, ο οποίος έχει δυο παιδιά. «Έχω δυο παιδιά αλλά δεν πρόκειται να συνεχίσει κάποιος το επάγγελμά μου. Ο ένας φυσικά έκανε κάποτε τον ρολογά, αλλά έπειτα άλλαξε δουλειά».

Και εάν τον ρωτήσεις εάν του αρέσει η δουλειά του, μόνο από το χαμόγελο του θα καταλάβεις πολλά...

«Αν δεν είχα αυτή τη δουλειά και έκανα κάποια άλλη, και έβγαινα με σύνταξη, θα σκεφτόμουν τι θα κάνω στη ζωή μου. Ενώ τώρα που είμαι εδώ και περνώ την ώρα μου, είμαι ευχαριστημένος γιατί κάνω αυτή τη δουλειά και έχω μια δουλειά για να ποσκολιούμαι. Ενώ αν έπιανα μια σύνταξη και ήμουν σπίτι, θα βαριόμουν. Ακόμα κι αν δεν αγαπάς αυτή τη δουλειά, είσαι υπόχρεος να είσαι εδώ. Αν ξαναγεννιόμουν, μπορεί να σου πω ότι δεν θα την έκανα όμως. Όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αλλά επειδή ο κόσμος πλέον χάλασε. Έτσι δεν θα προτιμούσα να έκανα αυτή τη δουλειά».

Ερωτηθείς εάν μετάνιωσε ποτέ που διάλεξε αυτή τη δουλειά, ο κ. Χρύσανθος, με βεβαιότητα, μας είπε ότι «δεν μετάνιωσα ποτέ που έκανα αυτή τη δουλειά, αλλά σίγουρα δεν θα την ξανά έκανα. Πέρασα καλά, δεν είναι ότι πέρασα δύσκολα. Αλλά οι ώρες που δούλευα ήταν πολλές, και τα λεφτά που έπαιρνα δεν ήταν ισάξια για τις ώρες που δούλευα. Δηλαδή να δουλεύω δώδεκα ώρες κάθε μέρα και να παίρνω πολύ λίγα λεφτά».

Τα όσα βίωσε στο μαγαζάκι του ο 71χρονος ρολογάς, ήταν πολλά... Σίγουρα, οποιοσδήποτε άνθρωπος και να ήταν στη θέση του, θα σκεφτόταν να τα παρατήσει. Στο δικό του μυαλό όμως, δεν πέρασε ποτέ κάτι τέτοιο...

«Δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω και όσο μπορώ θα είμαι εδώ και ας μην έχω δουλειά. Φτάνει να είμαι εδώ και έστω να έρχονται και φίλοι μου να με βλέπουν. Έχω την τηλεόραση μου και το ράδιο μου, περνώ... Είχε και ανθρώπους που κατοικούσαν κάποτε εδώ απέναντί μου... Πέθαναν όμως και ερήμωσαν όλα εδώ...».

Όπως και τα ρολόγια, έτσι και η ζωή κυλάνε τόσο γρήγορα, που δεν το καταλαβαίνεις... Έτσι και ο Κ. Χρύσανθος Μαυροσκούφης βλέπει από τη δική του σκοπιά αυτή την αλλαγή της ζωής αλλά και των ανθρώπων γενικότερα...

«Η αλλαγή του κόσμου με το πέρασμα των χρόνων έγινε λόγω των λεφτών και της ζωής. Ο κόσμος πλέον το μόνο που σκέφτεται είναι τα λεφτά και πώς θα παίρνει τα περισσότερα λεφτά, χωρίς να δουλεύει. Ακόμη και ο κορωνοϊός ήρθε για να με επηρεάσει, όπως όλο τον κόσμο και τις δουλειές όλες, χαλώντας μάλιστα και την οικονομία.

O 71χρονος ρολογάς που σταμάτησε τους δείκτες ζωής σε μια άλλη εποχή της Λευκωσίας

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης