Τραμετσάνι: «Μια μέρα θα επιστρέψω»

11:26 - 01 Μαρτίου 2019

Η ποδοσφαιρική καριέρα του είχε αρκετούς σταθμούς, ουδείς όμως τον «σημάδεψε» τόσο όσο ο τελευταίος. Από το 2003 έως το 2008 ο Πάολο Τραμετσάνι δήλωνε κάτοικος του Μπούστο Αρσίζιο και ποδοσφαιριστής της Αουρόρα Προ Πάτρια, στην οποία κρέμασε τα παπούτσια του. Ο σύλλογος που αγωνίζεται στην γ' κατηγορία συμπλήρωσε έναν αιώνα ζωής και τα τοπικά Μ.Μ.Ε. αποτάθηκαν στον προπονητή του ΑΠΟΕΛ για ένα σχόλιο για την πρώην ομάδα του.

Διαβάστε αναλυτικά το σχετικό ρεπορτάζ:
Ο πρωταθλητής εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο αρχηγός που έγραψε ορισμένες από τις πιο όμορφες σελίδες στην ιστορία της Προ Πάτρια. Ένα γκολ, μια ενέργεια, η αποφασιστικότητα κάθε φορά που έβγαινε στον αγωνιστικό χώρο ή οι λέξεις που ήξερε πώς να πει στους συντρόφους του, ήταν αρκετό απλά ν’ ακούσεις στα μεγάφωνα το όνομά μου για να πηδήξεις στην κερκίδα. Εξ αιτίας του το άσπρο και το μπλε δεν ήταν δύο απλά χρώματα. Ήταν αληθινό πάθος, μια αγάπη, μια πίστη. Η φωνή που βγάζει συναίσθημα και μες το κεφάλι μια σειρά από εικόνα που η μία μετά την άλλη ξαναζωντανεύουν, διότι ανάμεσα στον Πάολο Τραμετσάνι, το σύλλογο και την πόλη του Μπούστο Αρσίζιο υπήρχε πάντα ένα μοναδικό και σπάνιο δέσιμο.

Το δεύτερο σπίτι του, οι νίκες αλλά και οι ήττες, οι συμπαίκτες, η ζεστασιά και η εγγύτητα των οπαδών, κάθε στιγμή ξαναγυρνά και τον κάνει ακόμη πιο δυνατό σήμερα, στην αποκαλούμενη χρονιά των ετών, στα 100χρονα του συλλόγου. Από το 1919 στο 2019: εκατό μακρά χρόνια… «Τι ορόσημο! Και μόνο να το προφέρεις… Με την Προ υπάρχει ένα πολύ ιδιαίτερο δέσιμο. Ένα κομμάτι της καρδιάς μου είναι εκεί και υπάρχουν όμορφες αναμνήσεις, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε ανθρώπινο επίπεδο», αναφέρει ο Τραμετσάνι.
 
«Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις. Να τις κατατάξω όλες θα ήταν δύσκολο, αφού από την πρώτη έως την τελευταία μου έχουν αφήσει κάτι. Στο Μπούστο Αρσίζιο έκλεισα την καριέρα μου, αφού είχα φορέσει τη φανέλα αρκετών ομάδων, μια σημαντική για μένα πόλη, στην οποία συνάντησα εξαίρετους ανθρώπους. Σε ό,τι αφορά όμως τον αγωνιστικό χώρο, σε αυτήν την περίπτωση τα περιστατικά είναι πολυάριθμα: για παράδειγμα στην πρώτη χρονιά μου η ομάδα ήταν τελευταία στη βαθμολογία, αλλά με αποφασιστικότητα και δύναμη, στο τέλος σωθήκαμε. Η ανατροπή από 0-2 σε 4-2 κόντρα στην Πίζα, το 4-3 επί της Τζένοα ή οι επιτυχίες με Λενιάνο, Βαρέζε και Νοβάρα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι κάθε φορά που το σκέφτομαι, συγκινούμαι ιδιαίτερα. Δυστυχώς, σήμερα οι εργασιακές δεσμεύσεις είναι ποικίλες, αλλά αν μπορέσω θα προσπαθήσω να έλθω και να δω τουλάχιστον έναν ή κάποιον από τους αγώνες. Η Προ, σε τελική ανάλυση, είναι πάντα στην καρδιά μου. Πολλοί με ρωτούν και η απάντηση σε όλους είναι η ίδια: δεν ξέρω πώς, αλλά μια μέρα αισθάνομαι ότι θα επιστρέψω».
newsletter Εγγραφη

Ροη Ειδησεων

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Altamira22