Την πάτησε σαν πρωτάρης εγγυητής το Κράτος

   
Παλιές αμαρτίες καλείται να εξοφλήσει εκ νέου το κράτος. Αμαρτίες οι οποίες κόστισαν στα ταμεία του περί τα 50 εκατομμύρια ευρώ και τα οποία όπως φαίνεται δεν θα λάβει πίσω. Σύμφωνα με πληροφορίες του ΡΕΠΟΡΤΕΡ, τη δεκαετία του 1990 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 2000, το κράτος, με σκοπό την παροχή βοήθειας, εγγυάτο εταιρείες, Κοινοτικά Συμβούλια και φυσικά πρόσωπα που με τη σειρά τους λάμβαναν δάνεια από Συνεργατικά Πιστωτικά Ιδρύματα. Τα εν λόγω δάνεια, όχι μόνο δεν εξοφλήθηκαν ποτέ, αλλά υπερδιπλασιάστηκαν λόγω επιβολής τόκων από τη μη καταβολή δόσεων από τους δανειολήπτες όλα αυτά τα χρόνια. Το σημαντικότερο, ωστόσο, στην όλη ιστορία είναι ότι το κράτος, και κατ’ επέκταση η Νομική Υπηρεσία, δεν έχει τρόπο ανάκτησης των χρημάτων αυτών.
 
«ΕΙΣΠΡΑΞΤΕ ΤΑ»
Σύμφωνα με στοιχεία τα οποία κατέχει ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ, το κράτος, αφού προχώρησε πρόσφατα στην εξόφληση των δανείων, συνολικού ποσού 50 εκατ. ευρώ, ακολούθως έδωσε οδηγίες προς τη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας, μέσω της γενικής λογίστριας, όπως προχωρήσει η διαδικασία ανάληψης των χρημάτων από τους εν λόγω δανειολήπτες, τους οποίους είχε εγγυηθεί στο παρελθόν. Η Νομική Υπηρεσία, προχώρησε στις απαιτούμενες διαδικασίες, χωρίς ωστόσο κάποιο αποτέλεσμα. Όπως αρμοδίως ενημερωθήκαμε, σήμερα οι περισσότεροι δανειολήπτες δεν διαθέτουν τα απαιτούμενα περιουσιακά στοιχεία ώστε το κράτος να είναι σε θέση να τα δεσμεύσει και να γίνει δυνατή η εξασφάλιση των 50 εκατ. ευρώ. Κάποιες μάλιστα από τις εταιρείες βρίσκονται σήμερα υπό διάλυση ή έχουν βάλει λουκέτο, ενώ φυσικά πρόσωπα τα οποία εγγυήθηκε το κράτος, για άγνωστους μέχρι σήμερα λόγους, δεν έχει καταστεί εφικτό να εντοπιστούν.
 
ΟΙ 200.000 ΕΓΙΝΑΝ ΔΥΟ ΕΚΑΤ.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ιδιωτικής εταιρείας, το όνομα της οποίας κατέχουμε, ωστόσο δεν δημοσιεύουμε για ευνόητους λόγους. Το κράτος εγγυήθηκε τη συγκεκριμένη εταιρεία έτσι ώστε να μπορέσει να λάβει από συνεργατικό ίδρυμα δάνειο ύψους 200 χιλιάδων λιρών (341.720 ευρώ) το 1996. Με την πάροδο 20 χρόνων και ενώ όλα αυτά τα χρόνια ο δανειολήπτης δεν είχε πληρώσει καμία δόση του δανείου, το ποσό αυτό υπερδιπλασιάστηκε και έφτασε το 1,6 εκατ. ευρώ. Το κράτος προχώρησε στην εξόφλησή του, ωστόσο, και σύμφωνα με πληροφορίες μας, η Νομική Υπηρεσία, αναζητώντας περιουσιακά στοιχεία του ιδιοκτήτη και της εταιρείας, εντόπισε το εξής παράδοξο. Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης έχει στο όνομά του ως περιουσιακό στοιχείο μόνο ένα τεμάχιο γης σε χωριό της επαρχίας Πάφου. Η εκτιμημένη αξία του εν λόγω τεμαχίου ανέρχεται μόλις στις 150.000 ευρώ, κάτι το οποίο σημαίνει ότι το κράτος έχει να λαμβάνει άλλο 1,4 εκατ. ευρώ. Ενώ ταυτόχρονα, όπως ενημερωθήκαμε, το κράτος δεν έχει το δικαίωμα να αγγίξει ούτε τα περιουσιακά στοιχεία συγγενών πρώτου βαθμού. Σε δεύτερη περίπτωση, φυσικού προσώπου αυτή τη φορά, το κράτος εγγυήθηκε δάνειο ύψους 150 χιλιάδων λιρών (256.290 ευρώ). Το δάνειο αυτό υπερδιπλασιάστηκε και έφτασε σήμερα το 1,4 εκατ. ευρώ. Κατά την προκαταρκτική έρευνα που διενήργησε η Νομική Υπηρεσία, εκτός από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο είναι άφαντο, τα τεμάχια τα οποία είχε υποθηκεύσει για εξασφάλιση του εν λόγω δανείου, σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν το ποσό που πλήρωσε πρόσφατα το κράτος.
 
ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Άλλες δύο περιπτώσεις αφορούν δύο ιδιωτικές εταιρείες, τα δάνεια των οποίων, 4,5 και 4,6 εκατ. λιρών, εκτοξεύθηκαν στα 27,6 εκατ. ευρώ. Η πρώτη εταιρεία κατά τη σύναψη της συμφωνίας με το κράτος το 1997 παραχώρησε ως εμπράγματες εξασφαλίσεις προς την κυβέρνηση τεμάχια γης, η αξία των οποίων, κατά την ημερομηνία υπογραφής της συμφωνίας, κάλυπτε το 20% του αρχικού κεφαλαίου του δανείου ύψους 4,6 εκατ. λιρών. Το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη εταιρεία, η οποία είχε συνάψει τη σχετική συμφωνία με το κράτος, ένα χρόνο νωρίτερα.
 
ΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ
Πρόσωπα που γνωρίζουν καλά την όλη διαδικασία, εξήγησαν στον ΡΕΠΟΡΤΕΡ πως, με βάση τα δεδομένα τα οποία έχει ενώπιόν της η Νομική Υπηρεσία, και για τα οποία ενημέρωσε ήδη το Γενικό Λογιστήριο, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα σε ό,τι αφορά την επιστροφή ολόκληρου του ποσού στα ταμεία του κράτους. Σημείωσαν πως προκύπτουν πολλά ερωτήματα σχετικά με την απόφαση που έλαβε το κράτος για εξόφληση του ποσού, αφού, όπως εξήγησαν, θα έπρεπε αρχικά να ζητήσουν την άποψη των αρμόδιων οργάνων του κράτους, ώστε να εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα. Εξήγησαν δε πως, εάν γινόταν αυτό, τότε θα ερχόταν σε γνώση του κράτους ότι δεν ήταν υποχρεωμένο, με βάση τη νομοθεσία που ίσχυε τότε, να πληρώσει περισσότερα από το διπλάσιο του αρχικού δανείου. Ταυτόχρονα, το κράτος θα ενημερωνόταν και για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ισάξια περιουσιακά στοιχεία με το συνολικό ποσό για να δεσμεύσει το κράτος. Να σημειώσουμε πως εκ των υστέρων, το Γενικό Λογιστήριο του κράτους ζήτησε από τη Νομική Υπηρεσία να ενημερώσει κατά πόσον –επειδή τα δάνεια για τα οποία έχει καταβληθεί το προαναφερθέν ποσό από το κράτος ως εγγυητή, είχαν συναφθεί πριν από την εφαρμογή του Περί Ελευθεροποίησης του Επιτοκίου Νόμου του 1999– δίνεται το δικαίωμα στην τράπεζα να αξιώνει από το κράτος, ως εγγυητή των δανείων, τόκους, το συνολικό ύψος των οποίων υπερβαίνει το αρχικό κεφάλαιο του δανείου. Εν κατακλείδι, όπως χαρακτηριστικά μάς έχει λεχθεί, έγιναν δύο σημαντικά λάθη. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι τράπεζες δεν φρόντισαν όλα αυτά τα χρόνια να λάβουν τις εξασφαλίσεις των δανειοληπτών, και το δεύτερο έχει να κάνει με το γεγονός ότι το κράτος δεν άσκησε πιέσεις προς τις τράπεζες για να κινηθούν προς την κατεύθυνση αυτή.