Ο Αρχηγός Αστυνομίας προανήγγειλε, ενώ βρισκόταν στην Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής, ότι θα ακολουθήσουν και άλλες συλλήψεις αναφορικά με τη δολοφονία του Σταύρου Δημοσθένους. «Είμαστε ήδη στις οκτώ συλλήψεις και αναμένονται και άλλες και θα γίνουν και άλλες ενέργειες», είπε. Και πολύ ωραία θα ήταν αν όλοι μπορούσαν να τον πιστέψουν, πως όλα βαίνουν καλώς και θα γίνουν οι συλλήψεις που εκκρεμούν και θα εξιχνιαστεί μία δύσκολη υπόθεση.
Δυστυχώς η καθημερινότητα δεν επιτρέπει να αναπτυχθεί τέτοιου είδους εμπιστοσύνη προς την Αστυνομία. Στις ίδιες δηλώσεις, ο Θεμιστός Αρναούτης αναγκάστηκε επίσης να αναφερθεί σε διοικητικές έρευνες, που βρίσκονται σε εξέλιξη, για σημαντικές γκάφες της Αστυνομίας, τις οποίες ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Μάριος Χαρτσιώτης, χαρακτήρισε «σοβαρότατα περιστατικά», διαμηνύοντας ότι όταν θα βρεθούν ευθύνες, θα αποδοθούν με αυστηρό τρόπο.
Το ένα «σοβαρότατο περιστατικό» για το οποίο καταναλώνεται τώρα πολύτιμος χρόνος ώστε να διερευνηθεί τι συνέβη είναι ένα για το οποίο η κυπριακή Αστυνομία έγινε διάσημη ανά το πανελλήνιο, με τρόπο που είχε να απασχολήσει εκτός συνόρων από τότε που άφησε να δραπετεύσει ο Σουηδός καταζητούμενος, με τη βοήθεια μελών της: Όπως αποκάλυψε ο REPORTER, φόρτωσε στην κλούβα και πήρε στο Δικαστήριο να παρουσιαστεί ένα επισκέπτη των Κεντρικών Φυλακών. Λόγω καθυστέρησης που παρατηρείτο στη μεταγωγή, είδαν τον πολίτη κοντά στους κρατούμενους, τους… φάνηκε κατάδικος και του είπαν να μπει στην κλούβα, παρά το γεγονός πως δεν φορούσε χειροπέδες όπως τους υπόλοιπους. Όταν προσπάθησε να τους ενημερώσει πως ήταν επισκέπτης, λόγω της βιασύνης δεν του έδωσαν σημασία, με αποτέλεσμα να τον πάνε… βόλτα στο Εφετείο με την κλούβα και μόνο την στιγμή της καταμέτρησης να αντιληφθούν ότι είχαν ένα επιβάτη «μπόνους».
Ακόμη, όμως, και για την πολύκροτη υπόθεση της δολοφονίας στη Λεμεσό, που διαβεβαιώνει ότι τα πάει πολύ καλά και αναμένονται και άλλες συλλήψεις, η Αστυνομία χειρίζεται τα πράγματα με επιπολαιότητα. Ταλαιπωρούσαν έναν άσχετο σιδερά επί μία εβδομάδα, διερευνώντας τον ρόλο που διαδραμάτισε, ενώ τελικά βρισκόταν απλώς στον λάθος τόπο, την λάθος ώρα, καθώς εργαζόταν σε παρακείμενη οικοδομή, κάτι που μπορούσε να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί μέσα σε μερικά λεπτά. Αλλά χρειάστηκαν μέρες ολόκληρες να αντιληφθούν ότι στο μέσο σχέδιο διαφυγής εκτελεστών μάλλον δεν εμπίπτει η στάση για καφέ, ώστε να τον αφήσουν ελεύθερο.
Το χειρότερο, όμως, και για το οποίο τρέχει επίσης έρευνα, είναι ότι ανακάλυψαν στην κατοχή ενός εκ των συλληφθέντων κινητό και φορτιστή, ενώ τελεί υπό κράτηση. Μπορούσε, δηλαδή, να συνομιλεί και να έρχεται σε συνεννόηση με τον οποιονδήποτε, ενώ βρισκόταν υπό αστυνομική εποπτεία, μεταξύ άλλων για να μην είναι σε θέση να επηρεάσει μαρτυρία. Ωστόσο, φαίνεται ότι είχε όλες τις ανέσεις για αυτού του είδους την επικοινωνία, κάτω από την μύτη των αστυνομικών, εντός των κρατητηρίων.
Η αποκάλυψη αυτή είναι ενδεικτική της προχειρότητας και της επιπολαιότητας με την οποία λειτουργεί η Αστυνομία, η οποία ενώ προσπαθεί από τη μία να πείσει ότι έχει την κατάσταση υπό έλεγχο και προσπαθεί να φέρει εις πέρας δύσκολο έργο, ταυτόχρονα στέλνει συνεχώς το μήνυμα στους πολίτες ότι λειτουργεί περίπου στον αυτόματο πιλότο, είτε ασκώντας πλημμελώς τα καθήκοντά της, είτε λαμβάνοντας αποφάσεις που με χρήση κοινής λογικής φαίνονται ακατανόητες.
Μία τέτοια απόφαση αφορά και τους χειρισμούς σε ό,τι αφορά τον οπλισμό που βρέθηκε το Σαββατοκύριακο στην Έγκωμη. Η Αστυνομία είχε πληροφορίες για βαρύ οπλισμό στην περιοχή, περισσότερο από τα επτά πιστόλια που τελικά εντοπίστηκαν. Αξιολογώντας τις έκρινε ότι, αντί να πάει αμέσως να εντοπίσει τον οπλισμό, πριν έχει την ευκαιρία όποιος γνώριζε για την ύπαρξή του να τον απομακρύνει ή να τον χρησιμοποιήσει σε κάποια εγκληματική ενέργεια, θα ήταν καλύτερα να στείλει στην περιοχή μία δόκιμη αστυνομικό να βλέπει γύρω γύρω. Ούτε καν να διερευνά. Να υπάρχει απλώς εκεί, μέχρι να αποφασίσουν να προβούν σε έρευνα.
Είναι απορίας άξιον τι πίστευαν ότι θα έκανε μία δόκιμη αστυνομικός μόνη της, εάν εμφανίζονταν οι ιδιοκτήτες ή διακινητές του οπλισμού. Θα τους καταδίωκε; Θα τους συλλάμβανε; Θα τους ακινητοποιούσε; Η απάντηση δόθηκε από τα ίδια τα γεγονότα, καθώς φαίνεται ότι κάποιοι την προσέγγισαν, με όχημα που έφερε μάλλον πινακίδες των κατεχομένων, και προσέκρουσαν στο περιπολικό. Εννοείται πως, μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις, το όχημα αυτό δεν ανακόπηκε, δεν διερευνήθηκε, δεν ταυτοποιήθηκαν οι επιβάτες του και δεν αποσαφηνίστηκε εάν συνδέονται ή όχι με τον οπλισμό, ενώ τα όπλα εντοπίστηκαν πολλές ώρες μετά, σε αριθμό που δεν συμβαδίζει με την αρχική πληροφορία και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι κάποια μετακινήθηκαν στο μεσοδιάστημα, εάν ήταν όντως αξιόπιστη η αρχική πληροφορία.
Όσες έρευνες και αν ανακοινωθούν, σημασία έχει τι γίνεται την κρίσιμη στιγμή, όταν η Αστυνομία καλείται να διαχειριστεί το γεγονός. Εκείνη η διαχείριση είναι που εμπνέει εμπιστοσύνη ή όχι στους πολίτες για την ορθότητα των ενεργειών της Αστυνομίας και όχι η εκ των υστέρων διερεύνηση ντροπιαστικών ή ακατανόητων γεγονότων και η όποια απόδοση ευθυνών μετά που μένει επανειλημμένα εκτεθειμένη. Η Αστυνομία έχει μία δύσκολη αποστολή. Και δεν χρειάζεται, με την επιπολαιότητά της, να την καθιστά ακόμη δυσκολότερη.
