Στις 9 Οκτωβρίου 2025, το Διοικητικό Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα, στα πλαίσια νέας προσφυγής, που αναστέλει την ανανέωση της διαθεσιμότητας της Άννας Αριστοτέλους, αφού διαπίστωσε «έκδηλη παρανομία». Ένα διάταγμα που αιτήθηκε και κέρδισε η πλευρά της κ. Αριστοτέλους, η οποία εκπροσωπείται από τον δικηγόρο Κρις Τριανταφυλλίδη, ο οποίος μετά την απόφαση, σε ανάρτηση του στο «X» έριξε καρφιά, λέγοντας: «Για τη περιβόητη διαθεσιμότητα της Άννας Αριστοτέλους: Κυρίες και κύριοι της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, σας γνωρίζω όλους προσωπικά. Κάποιους περισσότερο και κάποιους λιγότερο. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν ξέρετε ότι η 1η Οκτωβρίου είναι αργία και επομένως από τις 29/9-3/10 δεν υπάρχουν τέσσερις καθαρές εργάσιμες ημέρες όπως προνοεί η σχετική νομοθεσία. Σας το ανάφερα εξάλλου ξεκάθαρα στις παραστάσεις που υπέβαλα. Ούτε καν όμως τις διαβάσατε. Αναγκαστικά επενέβη το Δικαστήριο. Μην ακολουθείτε οδηγίες. Δεν είσαστε σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ασκείτε δική σας κρίση μακριά από σκοπιμότητες και συμφέροντα. Διοριστήκατε για να προστατεύτε τα νομικά δικαιώματα πολιτών και όχι να εξυπηρετείτε προσωπικούς σχεδιασμούς. Μην τους επιτρέπετε να σας εκθέτουν ανεπανόρθωτα».
Σύμφωνα με τα γεγονότα, όπως αυτά καταγράφονται, η Άννα Αριστοτέλους ενημερώθηκε το βράδυ της 29ης Σεπτεμβρίου, από τον Προϊστάμενο του προσωπικού της Προεδρίας, κ. Γρηγορίου, για την παράταση της διαθεσιμότητας της. Στην επιστολή, αναφαίρετο ότι θα έπρεπε να υποβληθεί η ένσταση της, μέχρι την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου, στις 12 το μεσημέρι. Η παράταση της διαθεσιμότητας στηρίχθηκε στην επιστολή του Αρχηγού Αστυνομίας, ημερομηνίας 29 Σεπτεμβρίου, δηλαδή την ίδια ημέρα, ότι οι έρευνες σε σχέση με τα κατ΄ ισχυρισμό έγγραφα που βρέθηκαν στην οικία του δεσμοφύλακα και για τα οποία κλήθηκε για κατάθεση η κ. Αριστοτέλους, εν τέλει δεν έχουν ολοκληρωθεί και χρειάζεται ακόμη χρόνος δύο μηνών.
Σημειώνεται, πως την ημέρα που αποφασίστηκε η ανανέωση της διαθεσιμότητας της Άννας Αριστοτέλους, γνωστοποιήθηκαν από την ΕΔΥ τα αποτελέσματα για τις εξετάσεις των Γενικών Διευθυντών, που είχαν γίνει από Ανεξάρτητο Κέντρο, στις οποίες οι υποψήφιοι που πληρούσαν τα κρητήρια, (σ.σ τριψήφιος αριθμός) παρακάθισαν γραπτές και μετρήσιμες εξετάσεις, οι οποίες εφαρμόζονται με απόφαση της Κυβέρνησης που αποφάσισε αλλαγή της διαδικασίας κάλυψης των θέσεων για κλίμακα Α13 και άνω, σε μία προσπάθεια να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια και αξιοκρατία. Πρώτη των πρώτων, με βαθμολογία 75.9, πέρασε η Άννα Αριστοτέλους, με το δεύτερο πρόσωπο να λαμβάνει βαθμολογία 69.9 και το τρίτο, 67.8. Η βαθμολογία που έλαβε η κ. Αριστοτέλους, είναι υψηλότερη από αυτή που έλαβε και ο πρώτος των πρώτων στην δεύτερη κατηγορία των υποψηφίων, 66.2, που αφορά την κάλυψη άλλης μιας θέσης, που αφορά τον Γενικό Οικονομικό Διευθυντή, καθώς και στις άλλες κατηγορίες που επίσης αφορούν Διευθυντικές θέσεις.
Όπως είχε αναφέρει ο κ. Τριανταφυλλίδης, στις 8/10/2025 καταχωρήθηκε δεύτερη προσφυγή για την διαθεσιμότητα της κ. Αριστοτέλους, ζητώντας ταυτόχρονα, με ξεχωριστή Αίτηση, Διάταγμα του Διοικητικού Δικαστηρίου με το οποίο να αναστέλλεται η απόφαση παράτασης δια ακόμη δύο μήνες της περιόδου της διαθεσιμότητας. Την 9/10/2025 το Διοικητικό Δικαστήριο επελήφθηκε της Αίτησης δια Διάταγμα και αφού μελέτησε το υλικό που κατατέθηκε ενώπιο του από το Δικηγορικό Γραφείο Χρίστος Μ. Τριανταφυλλίδης ΔΕΠΕ, εξέδωσε Διάταγμα και ανέστειλε την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας να παρατείνει την αρχική περίοδο διαθεσιμότητας δια ακόμη δύο μήνες με την αιτιολογία ότι αυτή έπασχε από έκδηλη παρανομία. Ακολούθως, η επόμενη διαδικασία ορίστηκε για οδηγίες στις 20.10.2025.
Η πλευρά του Γενικού εισαγγελέα, αντιδρώντας με το διάταγμα που εξέδωσε το Διοικητικό Δικαστήριο, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, ζητώντας άδεια για καταχώρηση προνομιακού εντάλματος certiorari, σε μια προσπάθεια να το ακυρώσει και να ανατρέψει την απόφαση, προκειμένου να παραμείνει σε διαθεσιμότητα η κ. Αριστοτέλους για άλλους δύο μήνες, ωστόσο η αίτηση της απορρίφθηκε, με απόφαση ημερομηνίας 16 Ικτωβρίου 2025.
Η πλευρά της Νομικής Υπηρεσίας, με σύσσωμη ομάδα, (Ε. Παπαγεωργίου, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, με Δ. Εργατούδη, Ανώτερη Δικηγόρο της Δημοκρατίας, Μ. Κοτσώνη, Δικηγόρο της Δημοκρατίας και Θ. Χατζηλούκα, Δικηγόρο της Δημοκρατίας, για Γενικό Εισαγγελέα), μεταξύ άλλων, υποστήριξε στο Ανώτατο, ότι το προσωρινό διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο 12 μέρες μετά την έκδοση του, χρόνος ο οποίος υπερβαίνει τον εύλογο υπό τις περιστάσεις χρόνο επίδοσης, ενώ υπέδειξε ότι το Δικαστήριο «υπέπεσε σε νομικό σφάλμα, καθότι δεν στάθμισε όλους τους παράγοντες για την έκδοση διατάγματος αναστολής διοικητικής πράξης, και άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια, παραγνωρίζοντας τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης και μη παρέχοντας τη δυνατότητα στην ΕΔΥ να ακουστεί».
Επίσης, υποστήριξε πως η πλευρά της κ. Αριστοτέλους, δεν ισχυρίστηκε, ούτε κατέδειξε πως υπέστη οποιαδήποτε ζημιά, ενώ «ο χρόνος δε που θα χρειαστεί για την εκδίκαση της αίτησης ενώπιον του Δικαστηρίου ενέχει τον κίνδυνο να διαρκέσει μέχρι τη λήξη της δίμηνης περιόδου ανανέωσης της διαθεσιμότητας, με αποτέλεσμα την καταστρατήγηση του σκοπού της απόφασης. Επομένως, συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις για την έγκριση της Αίτησης».
Ωστόσο, όλες οι θέσεις της Εισαγγελίας απορρίφθηκαν από το Ανώτατο, το οποίο στην απόφαση του, υπέδειξε πως με βάση το περιεχόμενο του πρακτικού του Διοικητικού Δικαστηρίου, αυτό ικανοποιήθηκε ότι υπήρξε έκδηλη παρανομία και προχώρησε στην έκδοση του διατάγματος μονομερώς.
Ανώτατο: Για να τίθεται θέμα έκδηλης παρανομίας, θα πρέπει η παραβίαση να είναι οφθαλμοφανής, χωρίς να χρειάζεται διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων, η δε παρανομία θα πρέπει να αναδύεται αυτόματα ή να προκύπτει στη βάση του υπάρχοντος διαθέσιμου υλικού, ως αντικειμενικά αναντίλεκτη, χωρίς να είναι αναγκαία η διερεύνηση αντιφατικών γεγονότων. Διαφαίνεται ότι στο πλαίσιο εξέτασης της Αίτησης, το Διοικητικό Δικαστήριο ικανοποιήθηκε για την τήρηση μιας εκ των προϋποθέσεων που δικαιολογεί την έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής μονομερώς, ήτοι την έκδηλη παρανομία. Επομένως, είχε την εξουσία και τη διακριτική ευχέρεια να εκδώσει διάταγμα μονομερώς.
Σε ό,τι αφορά τον χρόνο που ορίστηκε η επόμενη ακρόαση, το Ανώτατο υπέδειξε πως το προσωρινό διάταγμα εξεδόθη στις 9.10.2025 και ορίστηκε επιστρεπτέο στις 20.10.2025, ενώ τόνισε πως επιδόθηκε στην πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα την ίδια ημέρα.
Ανώτατο: Δεν θεωρώ ότι ο χρόνος που δόθηκε για την επίδοση είναι τέτοιος που να θεωρείται υπερβολικός. Δεν μου διαφεύγει ότι το διάταγμα επιδόθηκε από την ίδια κιόλας μέρα έκδοσης του, ήτοι στις 9.10.2025, κάτι το οποίο προφανώς δίδει την ευχέρεια στον Αιτητή να ενστεί και να ετοιμαστεί καταλλήλως μέχρι την ημερομηνία ορισμού του διατάγματος ως επιστρεπτέου, ούτως ώστε η διαδικασία να ολοκληρωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα ως απαιτεί η φύση της. Πριν την τελική κατάληξη, θεωρώ ορθό να αναφέρω πως ακόμα και αν αποδεικνύετο συζητήσιμη υπόθεση, δεν διαπιστώνω να συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούσαν την έγκριση της Αίτησης.
Καταληκτικά, παραπέμποντας σε σχετική απόφαση, το Ανώτατο υπογράμμισε ότι, «έχει κατ΄ επανάληψη νομολογηθεί ότι η έκδοση προνομιακών ενταλμάτων δεν λειτουργεί ως υποκατάστατο της έφεσης ή άλλων ένδικων μέσων, ούτε είναι λόγος χρησιμοποίησης της εφεδρείας της δικαιοδοσίας αυτής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ο τυχόν σημαντικός χρόνος που απαιτείται για διεκπεραίωση εναλλακτικών διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένης της έφεσης».
Ανώτατο: Από τη στιγμή που το προσωρινό διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο, το χρονικό πλαίσιο εκδίκασης της αίτησης προφανώς θα πρέπει να ρυθμιστεί, ούτως ώστε η ακρόαση αυτής να ολοκληρωθεί το συντομότερο. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται ανωτέρω, δεν έχω ικανοποιηθεί πως ο Αιτητής κατάφερε να καταδείξει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις ώστε να δικαιολογείται η χορήγηση της αιτούμενης άδειας. Η Αίτηση απορρίπτεται.
Σημειώνεται πως σε αυτή την διαδικασία, όπου ζητείται άδεια για καταχώρηση αίτησης, παρουσιάζεται μόνο η μία πλευρά, δηλαδή στην προκειμένη η πλευρά του Γενικού Εισαγγελέα, με τα έξοδα να επιβαρύνεται η πλευρά της Δημοκρατίας.
Ανώτατο: Οι αρχές που διέπουν τη χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari έχουν επανειλημμένα αναφερθεί στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1(A) A.A.Δ. 116, ο σκοπός των ενταλμάτων Certiorari είναι ο έλεγχος της νομιμότητας της απόφασης. Πρόκειται για δικαιοδοσία η οποία ασκείται με ιδιαίτερη φειδώ, πάντοτε κατά προνόμιο, όταν από το ίδιο το πρακτικό του Δικαστηρίου διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, πλάνη περί τον Νόμο, δόλος, προκατάληψη ή παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. Για να χορηγηθεί άδεια, ο αιτητής θα πρέπει να τεκμηριώσει συζητήσιμη υπόθεση. Ακόμα και αν υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση, δεν χορηγείται άδεια όταν προσφέρεται εναλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία, συνήθως, αυτό της έφεσης, εκτός αν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις που δικαιολογούν τη χορήγηση άδειας.
