Έχουμε δει κατά καιρούς αθλητές και αθλήτριες να επιστρέφουν στην ενεργό δράση μετά από ρήξη χιαστού, ρήξη αχιλλείου ή γενικά από έναν σοβαρό τραυματισμό.
Έχουμε δει αθλητές και αθλήτριες να επιστρέφουν στην ενεργό δράση μετά από τη λανθασμένη, όπως αποδείχθηκε, απόφασή τους να “κρεμάσουν τα παπούτσια τους”.
Έχουμε δει αθλήτριες να επιστρέφουν στην ενεργό δράση μετά από εγκυμοσύνη ή πολύ χειρότερα μετά από επιλόχειο κατάθλιψη.
Αυτό που δεν είναι σύνηθες είναι η επιστροφή στην ενεργό δράση μετά από νικηφόρα μάχη με τον καρκίνο.
Για αυτό και η Πέννυ Ρόγκα δεν είναι ακόμη μία συνηθισμένη αθλήτρια, όσο κι εάν δεν θέλει να το προβάλει προς τα έξω.
Δεν της έκανα την ερώτηση, στο πλαίσιο της Media Day του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού για την αγωνιστική σεζόν 2025-26, σχετικά με το ποιος θα ήταν ο τίτλος της βιογραφίας της.
Θα μπορούσε κάλλιστα όμως να είναι “Ζωντανός Θρύλος”.
Ζωντανή γιατί τον Μάιο του 2024 που ανακοίνωσε ότι αρχίζει για αυτή το δύσκολο και αβέβαιο ταξίδι του να κερδίσει τον άνισο αγώνα με τον καρκίνο δεν γνώριζε ούτε η ίδια την έκβασή του.
Και θρύλος επειδή στα 38 της όχι μόνο έχει συμπληρώσει 20 χρόνια στο επαγγελματικό βόλεϊ, όχι μόνο ετοιμάζεται για τη 10η της αγωνιστική περίοδο ως “Φίνος Κορίτσι”, αλλά είναι αποφασισμένη να επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν, δηλαδή μία από τις κορυφαίες λίμπερο που έχει βγάλει η χώρα μας.
Εξάλλου οι τρεις κατακτήσεις Volley League γυναικών (2022, 2023, 2024) και το ένα Κύπελλο βόλεϊ γυναικών (2022) μιλούν από μόνες τους.
Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο πως τη χρονιά που η Ρόγκα έμεινε εκτός τάρεφλεξ το “τριφύλλι” έχασε από τον Ολυμπιακό τα σκήπτρα του ελληνικού βόλεϊ.
Η διεθνής Ελληνίδα μίλησε στο SPORT24 για την επάνοδο και τον βαθμό ετοιμότητάς της, για τις σκέψεις που έκανε τον Μάιο του 2024 να αποσυρθεί από το βόλεϊ, για το τι της έδωσες ώθηση και κίνητρο να αναβάλει αυτή τη σκέψη, αλλά και για την αλλαγή νοοτροπίας και στάση ζωής μετά τη διάγνωση με καρκίνο.
Παράλληλα, πέρασε και κοινωνικά μηνύματα ως προς το εάν υπάρχει διαχωρισμός στα αθλήματα σε ανδρικά και γυναικεία, ενώ όπως σημείωσε χαρακτηριστικά τη στενοχωρεί “το γεγονός πως αντιμετωπίζουμε σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό το να βρίζεις και να εύχεσαι όλα τα κακά σε κάποιον στα social media”.
Με ποιες σκέψεις και ποια συναισθήματα αρχίζει για εσένα η φετινή σεζόν;
“Νομίζω δεν υπάρχει διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Έχω ανυπομονησία. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που κάνω αυτό που αγαπώ.
Μου δόθηκε η ευκαιρία να μπορέσω να ξαναμπώ μέσα στο παρκέ και να ασχοληθώ με το άθλημα που αγαπώ.
Από κει και πέρα θα έλεγα ότι περισσότερο ανυπομονώ. Αυτό είναι, ανυπομονησία για να ξεκινήσω το πρωτάθλημα και για να μπω μέσα να παίξω.
Και στην καθημερινότητα μου αυτό βιώνω. Κοιτάω την ώρα να περάσει για να μπορέσω να έρθω προπόνηση.
Τη χρονιά που πέρασε ένιωσα ότι μου έλειψε πάρα πολύ αυτό που έκανα, που έχω μάθει να κάνω τόσα χρόνια.
Οπότε νομίζω ναι, θα έλεγα ότι είναι η ανυπομονησία περισσότερο απ’ όλα”.
«Τον Μάιο του 2024 σκεφτόμουν να αποσυρθώ από το βόλεϊ»
Τον Μάϊο του 2024 ανακοίνωσες ότι διαγνώστηκες με καρκίνο και αρχίζει για εσένα η δύσκολη πορεία προς την αποθεραπεία. Λειτούργησε ως έξτρα κίνητρο η θέλησή σου να επιστρέψεις στους αγωνιστικούς χώρους;
“Η αλήθεια είναι ότι δεν στο κρύβω πως τον Μάιο του ’24 σκεφτόμουν να αποσυρθώ από το βόλεϊ, να σταματήσω.
Ο τρόπος βέβαια που έγινε και σταμάτησα για τον χρόνο αυτό ήταν πολύ διαφορετικός, πολύ βίαιος και ουσιαστικά ήταν ένας τρόπος που εγώ δεν είχα επιλέξει.
Οπότε λειτούργησα νομίζω με βάση την αθλητική μου ταυτότητα και έβαλα στόχο. Οι αθλητές καθημερινά βάζουμε μικρούς και μεγάλους στόχους γιατί θέλουμε να τους πετυχαίνουμε.
Ακριβώς έτσι λειτούργησα κι εγώ λοιπόν, παρόλο που δεν βρισκόμουν μέσα στο γήπεδο, αλλά μέσα σε ένα νοσοκομείο.
Έθεσα έναν στόχο για τον εαυτό μου ότι θα γίνω καλά και θα γυρίσω πίσω να τελειώσω ό,τι άφησα. Ένιωσα ότι άφησα κάτι στη μέση.
Οπότε ναι, λειτούργησε σαν κάτι που με προτρέπει να το κάνω, που μου δίνει δύναμη, που μου δίνει στόχο, που μου δίνει κίνητρο όλο αυτό”.
Κάποιοι αθλητές και κάποιες αθλήτριες μπαίνουν μέσα στο γήπεδο και σκέφτονται μόνο τη νίκη έχοντας άγχος για το τι θα γίνει εάν δεν την πετύχουν. Εσύ που έχεις νικήσει τον θάνατο ή εάν προτιμάς έχεις κερδίσει τη ζωή σου, σου φύγει από πάνω αυτό άγχος σκεπτόμενη ότι στην τελική είναι ένας αγώνας; Στο τέλος όλοι παλεύετε για την νίκη, όλοι για κάτι παλεύουμε, αλλά πάντα στην τελική είναι ένα ματς και δεν έγινε και κάτι αν χάσεις.
“Το σκεπτικό που περιέγραψες πιο πριν όντως τα φίλτραρα και εγώ πριν από δύο χρόνια, νομίζω είχα ακριβώς το ίδιο σκεπτικό που περιέγραψες. Βιώνοντας όμως κάτι τέτοιο με έκανε να τα δω τα πράγματα πολύ διαφορετικά.
Να αξιολογήσω καλύτερα την έννοια της ζωής και του να ζεις την κάθε στιγμή και την κάθε μέρα σου στο 100%, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου ξημερώσει.
Καλώς ή κακώς όλα είναι μέσα στη ζωή δυστυχώς και καλούμαστε να το αντιμετωπίσω με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Θεωρώ λοιπόν ότι μου έδωσε μια άλλη οπτική γωνία να σου το πω καλύτερα και απλά μπαίνω μέσα και θέλω να ευχαριστιέμαι το παιχνίδι, είτε αυτό είναι νίκη είτε ήττα.
Για μένα το μεγαλύτερο νόημα και το πιο σημαντικό είναι να ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις. Γιατί άμα το κάνεις καταναγκαστικά, τότε σημαίνει ότι δεν θες να το κάνεις”.
Η κατάσταση στα social media τα τελευταία χρόνια έχει ξεφύγει και το είδαμε και τώρα με το ματς Τουρκία – Ελλάδα, τον Σενγκούν, τον Γιάννη, αλλά και σε πολλά ακόμη παραδείγματα. Τα συνδέω με τη μάχη που έδωσες και κέρδισες, ότι κάποιοι σε σχόλια εύχονται μέχρι και την πολύ δύσκολη ασθένεια που πέρασες. Εάν είχες μπροστά σου κάποιον που έχει γράψει κάτι τέτοιο, τι θα του έλεγες;
“Νομίζω ότι δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να μιλήσω μαζί του, γιατί δυστυχώς είναι η ελληνική πραγματικότητα. Από την άλλη, όμως, ίσως να έκανα μια προσπάθεια.
Θα του έλεγα σκέψου να το πάθαινες εσύ ή σκέψου τι εύχεσαι σε κάτι που μπορεί να συμβεί στο στενό οικογενειακό περιβάλλον, σε κάποιον δικό σου άνθρωπο.
Η αλήθεια είναι ότι με βρίσκεις απροετοίμαστη σε αυτή την ερώτηση, αλλά η ελληνική πραγματικότητα στα γήπεδα είναι αυτή. Με στενοχωρεί.
Το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό το να βρίζεις και να εύχεσαι όλα τα κακά.
Το μοναδικό που θα του έλεγα είναι ότι απλά να φιλτράρεις αυτά που λες. Σκέψου τι μπορεί να λες σε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι εκεί μέσα, δίνει τον εαυτό του, δίνει το 100%.
Είναι ένας άνθρωπος όπως είσαι και εσύ. Είναι πολύ άσχημο το να εύχεσαι τέτοια πράγματα για την υγεία κάποιου, γιατί η υγεία είναι το μεγαλύτερο αγαθό”.
Για να επιστρέψουμε σε αγωνιστικό κλίμα, πώς κύλησε για την ομάδα και για εσένα η προετοιμασία; Είσαι έτοιμη να μπεις στο τάραφλεξ/παρκέ από το πρώτο ματς;
“Η αλήθεια είναι ότι η προετοιμασία είναι πάντα δύσκολη για όλους μας. Για μένα ήταν λίγο παραπάνω λόγω των καταστάσεων, λόγω του ότι ο οργανισμός μου ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ.
Θεωρητικά χρειάζομαι διπλάσιο χρόνο ξεκούρασης για να μπορέσω να ανακάμψω σε σε σχέση με τις αθλήτριες ή από το να μην είχα απουσία ενός χρόνου από τα γήπεδα.
Αλλά κυλάνε όλα πολύ όμορφα, πολύ έντονα, με την καλή έννοια βέβαια. Έχουν νομίζω όλες οι συναθλήτριές μου όρεξη.
Εντάξει είναι δύσκολα, είναι κουραστικά προφανώς, αλλά νομίζω ότι θα είμαστε έτοιμες όλες για την “day one” που λέμε και ανυπομονώ πάρα πολύ για όλο αυτό”.
Ενώ για τρία χρόνια σερί ο Παναθηναϊκός ήταν πρωταθλητής, πλέον δεν είναι. Λειτουργεί καλύτερα για εσένα το “πρέπει να κυνηγήσουμε τον Ολυμπιακό τώρα, ενώ πριν μας κυνηγούσαν”;
“Νομίζω κάθε χρόνο συμβαίνει αυτό. Δηλαδή είτε είσαι πρωταθλητής είτε όχι, πάντα έχεις στόχο είτε να παραμείνεις στη κορυφή, είτε να την κατακτήσεις.
Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για έναν αθλητή, η επιτυχία. Γιατί στο τέλος γίνεται το ταμείο και λες τι πέτυχα και τι δεν πέτυχα, τι έκανα καλά και τι δεν έκανα.
Η λύτρωση για ό,τι δύσκολο έχεις περάσει μέσα στη χρονιά είναι προφανώς η κατάκτηση ενός στόχου, ενός τίτλου.
Νομίζω ότι θα ήθελα πάρα πολύ να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι και στο τέλος της χρονιάς να είμαστε πρωταθλήτριες”.
Τα τελευταία χρόνια με την παραπάνω προβολή που δίνουν και τα Μέσα και η τηλεόραση και εσείς οι ίδιες με το θέαμα, το επίπεδο του πρωταθλήματος έχει ανέβει πολύ. Πλέον βλέπουμε νέες ομάδες, όπως ο Πανιώνιος, που είναι πάρα πολύ δυνατές. Πώς βοηθάει αυτό το ίδιο το άθλημα και τι περιμένεις από τη νέα χρονιά; Από τους άλλους κυρίως, γιατί για τον Παναθηναϊκό μας είπες τι περιμένεις.
“Κοίταξε, έχουν ενισχυθεί πάρα πολύ οι ομάδες. Το πρωτάθλημα γίνεται ακόμα πιο ανταγωνιστικό.
Αυτό είναι πάρα πολύ καλό, γιατί ανεβαίνει και η ποιότητα και το επίπεδο του αθλήματος στην Ελλάδα και αυτό φυσικά έχει αντίκτυπο και στις εθνικές ομάδες μας. Μην το παραλείπουμε αυτό, μην το ξεχνάμε.
Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι εφόσον ανεβαίνει ποιοτικά το βόλεϊ στην Ελλάδα, θα ανέβει και η προβολή του και θα μπορέσει να μπει σε κάθε σπίτι, να το γνωρίσει ο κόσμος, να προσεγγίσει και να προσελκύσει νέα παιδιά. Να έρθουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό.
Γιατί στον αθλητισμό δεν σημαίνει μόνο ότι είσαι υγιής. Ο αθλητισμός χτίζει χαρακτήρα και σε βοηθάει να μπορέσεις να έχεις εφόδια ούτως ώστε στο μέλλον να βγεις στην κοινωνία και να είσαι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσεις πολλές δυσκολίες.
Για να επανέλθω σε αυτό που με ρώτησες, πιστεύω ότι θα γίνει ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
Οι ομάδες έχουν ενισχυθεί αρκετά, ακόμα και οι πιο “μικρές” να πω στην κατηγορία μας έχουν κάνει πολύ καλές κινήσεις, και θεωρώ ότι θα δούμε πολλά όμορφα ματς, με πολλές έντονες συγκινήσεις και απρόβλεπτα αποτελέσματα”.
Δεν καταλαβαίνω ποιος ορίζει το εάν ένα άθλημα είναι για άνδρες ή για γυναίκες, ο αθλητισμός είναι για να ενώνει και όχι για να χωρίζει και να ξεχωρίζει
Σε ένα ντοκιμαντέρ που είδα προσφάτως για το ποδόσφαιρο γυναικών από την ΠΣΑΠΠ, μία από τις ιστορίες που υπήρχαν ήταν και μία παίκτριας που ο πατέρας της δεν της μιλάει εδώ και επτά χρόνια γιατί ασχολήθηκε με ένα άθλημα που για αυτών είναι μόνο για άνδρες. Τι γνώμη έχεις για τον κόσμο γενικά που έχει αυτή την αναχρονιστική άποψη;
“Δεν καταλαβαίνω ποιος ορίζει το εάν ένα άθλημα είναι για άνδρες ή για γυναίκες. Ο αθλητισμός είναι ελεύθερος και είναι ελεύθερος για όλους.
Μπορεί να πάει ο καθένας, είτε αυτός είναι άντρας, είτε γυναίκα, είτε κάποιος που δεν προσδιορίζεται ακριβώς. Ο αθλητισμός είναι για να ενώνει και όχι για να χωρίζει και να ξεχωρίζει.
Οπότε δεν μπορώ να δεχτώ κάτι τέτοιο. Νομίζω ότι είναι έλλειψη μόρφωσης, παιδείας, αρχικά παιδείας και με λυπεί να ακούω τέτοια γεγονότα”.
Αν είχες μπροστά σου μια κάμερα κι απέναντί σου με κάποιον τρόπο ήταν όλος κόσμος του Παναθηναϊκού, θα ήθελα να του στείλεις ένα μήνυμα.
“Αρχικά ένα μεγάλο ευχαριστώ που όλα αυτά τα χρόνια είναι δίπλα μας. Μας στηρίζει και στα εύκολα και στα δύσκολα και στα άσχημα και στα όμορφα.
Τον καλώ και φέτος να δώσει δυνατό παρών και να στηρίξει την ομάδα, γιατί ουσιαστικά έκανε ένα reset να πω.
Ξεκινάμε από την αρχή, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν διεκδικούμε τη θέση μας πίσω στην κορυφή.
Μαζί τους θα μπορέσουμε να πετύχουμε ακόμα περισσότερα πράγματα”.
Η Πέννυ Ρόγκα, η Αθηνά Παπαφωτίου και η Μάρετ Γκρότους με το τρόπαιο της Volley League γυναικών 2024 στον "Τάφο του Ινδού" Eurokinissi Sports
Και τελευταία ερώτηση, πώς είναι να αρχίζετε τη νέα σεζόν χωρίς την Αθήνα Παπαφωτίου;
“Είναι δύσκολο για μένα. Μου λείπει πάρα πολύ. Έχω συνηθίσει να είμαι μαζί της, να τη ζω στο γήπεδο, να τη νιώθω. Αλλά η ζωή συνεχίζεται.
Υπάρχουν αλλαγές και πρέπει να προσαρμοστείς. Οι αθλητές έχουμε μάθει να προσαρμοζόμαστε αρκετά εύκολα και γρήγορα θα έλεγα σε νέες συνθήκες.
Θα λείπει πολύ, αλλά θα είναι κοντά μας από άλλο πόστο και αυτό με χαροποιεί πάρα πολύ.
Τη θέλουμε κοντά μας, γιατί πρεσβεύει πολλές αξίες και θεωρώ ότι μπορεί να προσφέρει στον αθλητισμό γενικότερα”.
Πηγή: sport24.gr
