Το κεφάλαιο άλλης μίας αχρείαστης κρίσης έκλεισε την Πέμπτη, με την απόφαση της Νομικής Υπηρεσίας να μην διώξει τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη για καταφρόνηση Δικαστηρίου. Για αρκετό καιρό, όμως, το ζήτημα που προέκυψε απασχολούσε, ανάλωσε πολιτικό κεφάλαιο και οδήγησε και σε απαράδεκτες συμπεριφορές, όπως η περιφρόνηση της Ελευθεροτυπίας από την Αστυνομία.
Το ζήτημα θα μπορούσε, βέβαια, να είχε κλείσει την στιγμή που ο τέως Γενικός Ελεγκτής και νυν επικεφαλής του κινήματος Άλμα επέλεξε να μην αποκαλύψει τον πληροφοριοδότη του και, ως εκ τούτου, δεν επιχείρησε να τεκμηριώσει τους ισχυρισμούς του ότι πρόσωπα του προεδρικού περιβάλλοντος γνώριζαν εκ των προτέρων στοιχεία για την έκβαση της υπόθεσής του ενώπιον του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Ενδεχομένως αυτό θα τον άφηνε και εκτεθειμένο, καθώς θα θεωρείτο πολιτικό πυροτέχνημα, δεδομένου ότι υπαινισσόταν ότι μπορεί να υπήρχε προσυνεννόηση μεταξύ του Προεδρικού και του Δικαστηρίου και δεν προχώρησε στην απόδειξή της.
Όμως η Γενική Εισαγγελία και η Αστυνομία αποφάσισαν να μην αφήσουν τα πράγματα μέχρι εκεί αλλά να ανασύρουν μια πρόνοια του Νόμου του 1960 για τα Δικαστήρια - ο οποίος είναι από εκείνους που περιλαμβάνουν λέξεις που είναι άγνωστες σε πολλούς - και να επιχειρήσουν να τον διώξουν για καταφρόνηση Δικαστηρίου. Επέλεξαν να αναλωθεί χρόνος και προσωπικό για να διαπιστωθεί κατά πόσον διαπράχθηκε αυτό το αδίκημα, ενώ οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά ότι εκκρεμούν ενώπιον των Αρχών πολύ πιο σοβαρές υποθέσεις, οι οποίες μάλιστα πλήττουν και το αίσθημα ασφάλειας, σε αντίθεση με το ενδεχόμενο ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης να καταφρόνησε το Δικαστήριο, που αφήνει, σε μεγάλο βαθμό, αδιάφορο τον μέσο άνθρωπο στην Κύπρο.
Μάλιστα, στην προσπάθεια της Αστυνομίας να στοιχειοθετήσει την υπόθεση, επέδειξε τέτοιο υπερβάλλοντα ζήλο, που κάλεσε δημοσιογράφους στους οποίους είχε δώσει συνέντευξη ο κ. Μιχαηλίδης στο ΤΑΕ, επιλέγοντας να εμπλέξει τα ΜΜΕ και τους λειτουργούς τους σε μία ποινική διαδικασία, απλώς και μόνο επειδή έκαναν τη δουλειά τους, αγνοώντας το γεγονός πως σε μία Δημοκρατία τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι δικαιούνται να κάνουν ελεύθερα τη δουλειά τους, χωρίς να καταλήγουν στην Αστυνομία. Δεδομένου ότι οι δημοσιογράφοι είχαν πάρει δηλώσεις και συνεντεύξεις, οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν και, ως εκ τούτου, το περιεχόμενό τους ήταν δημόσια διαθέσιμο, η εμπλοκή τους ήταν φανερά αχρείαστη και παραμένει μέχρι σήμερα ανεξήγητη η σπουδή της Αστυνομίας.
Πέρασαν μήνες και τελικά αυτή η υπόθεση δεν οδήγησε πουθενά. Έδωσε στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη την ευκαιρία να υποστηρίξει πως διώκεται πολιτικά, έγινε όλος αυτός ο σάλος με την εμπλοκή δημοσιογράφων και το μόνο που μας έμεινε είναι η παλιά, γνωστή αντιπαράθεση μεταξύ του τέως Γενικού Ελεγκτή και του Γιώργου Σαββίδη και του Σάββα Αγγελίδη. Αυτή που οδήγησε τους επικεφαλής δύο κορυφαίων θεσμών στις δικαστικές αίθουσες, μετά από πολλαπλές συγκρούσεις που προηγήθηκαν, και που είχε ως αποτέλεσμα την παύση του κ. Μιχαηλίδη, πήρε μία νέα μορφή και συνεχίζει να ταλαιπωρεί την κοινή γνώμη.
Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις που ο Γενικός Εισαγγελέας δεν τεκμηριώνει τους λόγους που αποφάσισε να μην προχωρήσει σε δίωξη (άλλωστε εκεί εδράζεται και η μεγάλη συζήτηση περί ανέλεγκτου και πλέον η Κυβέρνηση προσπαθεί να ρυθμίσει το θέμα αυτό, μέσα από νομοσχέδιο που ετοιμάζει), για αυτήν υπήρχε εκτεταμένη ανακοίνωση, που στόχο είχε να δείξει πως η Νομική Υπηρεσία θα μπορούσε να διώξει και πάλι τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, αλλά… δεν ήθελε.
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, η οποία δίνει την εντύπωση πως βγήκε απευθείας από το παρελθόν και τις επικρίσεις που διατυπώνονταν όταν ήταν ακόμη εν ενεργεία αξιωματούχος, «ο κ. Μιχαηλίδης, με τη στάση του, επέδειξε έλλειψη σεβασμού τόσο προς το θεσμικό αξίωμα που κατείχε όσο και προς το κύρος της Πολιτείας που υπηρέτησε. Ως πρόσωπο που υπηρέτησε σε κορυφαία θεσμική θέση, είχε αυξημένη υποχρέωση να τοποθετείται με υπευθυνότητα και πλήρη τεκμηρίωση. Η επιλογή του, αντί τούτου, να διατυπώσει ατεκμηρίωτους και προσβλητικούς ισχυρισμούς κατά της Δικαιοσύνης, συνιστά όχι μόνο ευθεία προσβολή προς τους θεσμούς αλλά και πλήρη ανακολουθία με τη θεσμική ιδιότητα που κατείχε και την αυξημένη ευθύνη που αυτή επέβαλλε».
«Η αξιολόγησή μας κατέληξε στο ότι για σκοπούς δίωξης υπάρχει επαρκής μαρτυρία που στοιχειοθετεί τα συστατικά στοιχεία του υπό διερεύνηση αδικήματος, καθότι συγκεκριμένες ατεκμηρίωτες δηλώσεις και αναρτήσεις του αμφισβητούν ευθέως την αμεροληψία και ανεξαρτησία του Συμβουλίου και των Δικαστών του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου», ανέφερε η Νομική Υπηρεσία. Περαιτέρω πρόσθεσε ότι «ανεξαρτήτως όμως της θέσης μας ότι υπάρχει επαρκής μαρτυρία για δίωξη, προχωρήσαμε να εξετάσουμε κατά πόσον αυτή ενδείκνυται υπό τις περιστάσεις. Ως είθισται, συνεκτιμήσαμε όλους τους σχετικούς παράγοντες καθώς και όλα τα περιστατικά που περιβάλλουν την υπόθεση αυτή».
«Λαμβάνοντας υπόψη τις μετέπειτα δηλώσεις του και την προσπάθεια ανασκευής από τον ίδιο των όσων λέχθηκαν προηγουμένως, καθώς και τον κίνδυνο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, όξυνσης του δημόσιου κλίματος με μετατόπιση της δημόσιας συζήτησης από την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή την ανάγκη διαφύλαξης του κύρους και της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, αποφασίσαμε να μην ασκηθεί ποινική δίωξη κατά του κ. Μιχαηλίδη», εξήγησε η Εισαγγελία. Πρόσθεσε, μάλιστα, πως «η απόφασή μας για μη άσκηση ποινικής δίωξης συνιστά μια δεύτερη ευκαιρία που παρέχεται στον κ. Μιχαηλίδη, συνοδευόμενη όμως από ρητή προειδοποίηση ότι δεν θα γίνει ανεκτή οποιαδήποτε επανάληψη παρόμοιων επιλήψιμων συμπεριφορών ή διατύπωσης εκ νέου των ίδιων ατεκμηρίωτων και προσβλητικών ισχυρισμών κατά της Δικαιοσύνης».
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο επικεφαλής του Άλματος δεν εκτίμησε ιδιαίτερα τη «δεύτερη ευκαιρία». Στην δική του δήλωση, τόνισε πως «ο Γενικός Εισαγγελέας, που με πολεμά με μένος από το 2020, νομίζει ότι θα εμφανιστεί ως ‘μεγαλόψυχος’», παραδίδοντας τον στην κρίση των πολιτών. Επανέλαβε, ταυτόχρονα, τη θέση του, με την οποία διαφωνεί ο Γενικός Εισαγγελέας, πως «ούτε καταφρόνηση υπήρξε, ούτε Δικαστήριο». Ένα είναι βέβαιο, είπε ο κ. Μιχαηλίδης. «Σε όλη την πορεία μου, υπερασπιζόμουν το δίκαιο και την αλήθεια, ανεξαρτήτως προσωπικού κόστους, και έτσι θα συνεχίσω να πορεύομαι», στέλνοντας το μήνυμα πως δεν τον αγγίζουν οι αναφορές της Νομικής Υπηρεσίας. Υπογράμμισε, δε, πως «δεν θα με φιμώσει ο Γενικός Εισαγγελέας».
Ουσιαστικά η αντιπαράθεση μεταξύ της Γενικής Εισαγγελίας και του Οδυσσέα Μιχαηλίδη ποτέ δεν τελείωσε με την παύση του δεύτερου. Κάνει κύκλους, τους ολοκληρώνει και ξανά πάλι από την αρχή. Εις βάρος του κύρους του κράτους, εις βάρος της πολιτικής ηρεμίας, εις βάρος των πολιτών, που αναμένουν από τους θεσμούς αλλά και τους πολιτικούς τους να ασχολούνται με τα σοβαρά ζητήματα που έχουν ενώπιον τους και όχι να αναλώνονται σε μεταξύ τους ατέρμονους καβγάδες. Αυτή η κόντρα προκαλούσε προβλήματα όταν ήταν Γενικός Ελεγκτής ο κ. Μιχαηλίδης και εξακολουθεί να προκαλεί την κοινή γνώμη ως προς την ιεράρχηση προτεραιοτήτων που γίνεται, σε πολιτικό και θεσμικό επίπεδο σήμερα.
Ο κύκλος κλείνει για άλλη μία φορά. Μέχρι την επόμενη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
