Στο ίδιο έργο θεατές βρέθηκαν για άλλη μία φορά οι θαλασσαιμικοί ασθενείς, αφού τα μειωμένα αποθέματα αίματος τόσο από το Κέντρο Αίματος όσο και από τα κέντρα στα δημόσια νοσηλευτήρια βρίσκονται σε αρκετά χαμηλά επίπεδα, με αποτέλεσμα είτε να αναβάλλονται οι προγραμματισμένες μεταγγίσεις τους, είτε να λαμβάνουν λιγότερες φιάλες, με σοβαρό κίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή.
Παράλληλα, το γεγονός ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζεται το ίδιο πρόβλημα με τις ελλείψεις αίματος προβάλλει για άλλη μία φορά τη σοβαρή έλλειψη προγραμματισμού από πλευράς αρμοδίων, ώστε να μην εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα, τα οποία προκαλούν ανησυχία σε συγκεκριμένες ομάδες ασθενών και δημιουργούν προβλήματα στις θεραπείες που προσφέρονται.
Μιλώντας στον REPORTER, ο πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Θαλασσαιμίας, Μίλτος Μιλτιάδου, ανέφερε πως «μπορεί να μην υπάρχουν πολλές αναβολές, έχουμε όμως αρκετές, σε σημείο που να υπάρχει πρόβλημα. Εκτός από τις αναβολές των μεταγγίσεων, υπάρχουν και υπομεταγγίσεις, κάτι που σημαίνει ότι δίδεται μία φιάλη αντί για δύο».
Εξήγησε πως με μία πρώτη ανάγνωση της κατάστασης διαπιστώθηκε ότι «επειδή τα πράγματα ήταν ακραία το καλοκαίρι, ειδικά τον Αύγουστο, φαίνεται ότι πιέστηκε ο κόσμος να προχωρήσει σε αιμοδοσία, οπότε λίγο ή πολύ όσοι θα έπρεπε να δώσουν αίμα αυτή την περίοδο έχουν ήδη δώσει μέσα στον Αύγουστο, με αποτέλεσμα να μην μπορούν τώρα να ξαναδώσουν. Εννοείται ότι δεν αφορά όλους, αλλά αυτή η ανισορροπία προφανώς προέρχεται από εκεί».
Παράλληλα, ο κ. Μιλτιάδου σημείωσε ότι «το πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς, το γεγονός ότι υπάρχουν συνεχώς έκτακτες συνθήκες και ο κόσμος πιέζεται όποτε υπάρχει ανάγκη, απορυθμίζει εντελώς τις σταθερές αιμοδοσίες. Όσοι ήξεραν ότι θα πήγαιναν τον Σεπτέμβριο να δώσουν αίμα, ενημερώθηκαν ότι υπάρχει έλλειψη σε συγκεκριμένη περιοχή, ενώ προχωρούν τυπικά σε αιμοδοσία σε άλλη, με αποτέλεσμα να λαμβάνονται σε συγκεκριμένες αιμοδοσίες λιγότερες φιάλες. Επειδή όλα είναι συνεχώς υπό πίεση, υπάρχει μεγάλο ζήτημα με την επάρκεια».
Εξήγησε επίσης πως «οι ποσότητες αίματος που συλλέγονται πλέον, σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, δεν επαρκούν. Το πρόβλημα είναι ότι αυξήθηκαν και οι ανάγκες, διότι περιλαμβάνονται και οι μετανάστες, οι Ευρωπαίοι και μη Ευρωπαίοι πολίτες. Επιπλέον, δεν υπάρχει δυνατότητα λήψης αίματος από όλους τους μετανάστες. Άρα αυτό το ανισοζύγιο που υπάρχει αποτελεί πρόβλημα».
Επίσης, όπως είπε ο κ. Μιλτιάδου, «πρόβλημα είναι και το ότι αυξήθηκαν κατά πολύ οι ανάγκες των χειρουργείων. Μεγάλες επεμβάσεις που πραγματοποιούνταν μόνο στο εξωτερικό, σιγά σιγά, με την προσέλκυση ιατρών αλλά και γενικά προσωπικού, γίνονται πλέον στην Κύπρο, με αποτέλεσμα αυτές οι ανάγκες να πρέπει με κάποιον τρόπο να καλυφθούν. Από την άλλη, οι ανάγκες των θαλασσαιμικών δεν αυξήθηκαν τόσο, αφού μιλάμε για ποσοστά κοντά στο 2%-3%, που είναι στα φυσιολογικά επίπεδα».
Πρέπει άμεσα να βρεθούν λύσεις
Από την άλλη, ο πρόεδρος του Συνδέσμου, τονίζοντας πως πρέπει να βρεθούν άμεσα λύσεις για την επαναλαμβανόμενη έλλειψη αίματος, σημείωσε πως «προσπαθεί το Υπουργείο Υγείας, μέσω της ανάπτυξης της Εθνικής Στρατηγικής, να κάνει ορισμένους προγραμματισμούς και ενέργειες, όπως πρωτόκολλα διαχείρισης και μετάγγισης που πρέπει να εφαρμόζονται, πότε και σε τι ποσότητες δικαιούται κάποιος ή ορίζονται για μία επέμβαση, καθώς και αιμοεπαγρύπνηση. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που γίνονται, ωστόσο αποτελούν μακροπρόθεσμες ενέργειες, σε βάθος πενταετίας».
Πρότεινε την αύξηση του αριθμού των σταθερών αιμοδοτών και όπως ανέφερε «να προσεγγίσουμε ίσως τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, μέσω θεσμοθετημένης συνεργασίας με το Υπουργείο Παιδείας σε τακτική βάση. Με τα στρατόπεδα ίσως πιο συστηματικά, και από την άλλη να βοηθήσουμε τον κόσμο. Θα μπορούσαμε, μέσω εργαλείων, να έχουμε εφαρμογή μέσω του Κέντρου Αίματος, ώστε να γνωρίζει ο καθένας πότε και πού είναι η κοντινότερη αιμοδοσία, ώστε να υπάρχει προγραμματισμός. Ακόμα υπάρχουν οργανισμοί που προχωρούν με σταθερές αιμοδοσίες, όπως τράπεζες και μεγάλες εταιρείες. Πρέπει πλέον να επενδύσουμε σε αυτές τις ενέργειες, διότι πιέζουμε το σύνολο των σταθερών αιμοδοτών και στο τέλος καταλήγουμε σε κόπωση».
Ξεκαθάρισε πως στις ελάχιστες περιπτώσεις που «μαζεύεται τόσο πολύ αίμα, θα αφαιρεθούν αιμοδοσίες που είναι προγραμματισμένες για το επόμενο χρονικό διάστημα και θα απλωθούν οι ποσότητες εντός εβδομάδων. Δεν υπάρχει ζήτημα να έχουμε τόσο πολύ αίμα που να μην ξέρουμε τι να το κάνουμε».
Καταλήγοντας, ο κ. Μιλτιάδου σημείωσε πως «οι θαλασσαιμικοί προγραμματίζουν τις μέρες τους μέσω πολύ δύσκολων θεραπειών. Δεν είναι εύκολη η θαλασσαιμία, καθώς είναι πάρα πολύ επιβαρυντική ως ασθένεια και την ίδια ώρα φορτώνονται με το άγχος αν θα υπάρχει αίμα και πρέπει να αναβάλουν τις δουλειές τους σε περίπτωση αλλαγής του προγραμματισμού της μετάγγισης».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
