«Επιδιώκουμε την οριστική λύση του κυπριακού προβλήματος, η οποία θα επανενώνει την πατρίδα μας, θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα εδραιώνει την ειρήνη και την ασφάλεια», δήλωσε σήμερα ο Υπουργός Βασίλης Πάλμας.
Στο επιμνημόσυνος λόγο στο Μνημόσυνο Πεσόντων της κοινότητας Καλοπαναγιώτη, ο κ. Πάλμας μίλησε για ανανέωση του όρκου για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση της πατρίδας και «δηλώνουμε», όπως τόνισε, «πως δεν θα βολευτούμε με την παρατεταμένη στρεβλή κατάσταση πραγμάτων».
Ανέφερε πως οι πράξεις και η θυσία των υπερασπιστών της ελευθερίας της Κύπρου θα αποτελούν ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και υπενθύμιση του δικού μας χρέους.
«Βαδίζοντας στον δρόμο που χάραξαν οι ήρωες που τιμούμε σήμερα, οφείλουμε με τη σειρά μας να αποδειχθούμε αντάξιοι της ιστορίας μας και της κρισιμότητας των καιρών», τόνισε.
Στον επιμνημόσυνο λόγο του, ο κ. Πάλμας είπε πως με βαθιά συγκίνηση συγκεντρώθηκαν στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας στον Καλοπαναγιώτη, για να αποδώσουν τον οφειλόμενο φόρο τιμής και αιώνιας ευγνωμοσύνης σε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος και στους πεσόντες της κοινότητας στα πεδία της τιμής, οι οποίοι για πολλά χρόνια αγνοούνταν.
Όπως είπε ο κ. Πάλμας, σήμερα τιμώνται ο Νίκος Κωνσταντίνου, τα τα οστά του οποίου ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο σε ελαιώνα νότια του χωριού Καζάφανι και αναγνωρίστηκαν με τη μέθοδο του DNA, στο πλαίσιο των εργασιών της Διερευνητικής Επιτροπής για τους αγνοουμένους, ο Σάββας Χατζησυμεού, τα λείψανά του οποίου ανευρέθηκαν σε ομαδικό τάφο και έγινε ταυτοποίησή τους τον Ιούλιο του 2017, ο Γεώργιος Μαυρομμάτης, ο οποίος βρέθηκε σε ομαδικό τάφο στη Λάπηθο και μετά την ταυτοποίηση των λειψάνων του με τη μέθοδο DNA τάφηκε στον Τύμβο Μακεδονίτισσας και ο Νίκος Παπαϊωάννου, ο οποίος ενώ υπηρετούσε σε φυλάκιο στο ύψωμα "Αετοφωλιά" στον Πενταδάκτυλο και εκτελούσε χρέη σκοπού, κτυπήθηκε από κεραυνό και έχασε την ζωή του.
«Αποδίδουμε σήμερα τον πρέποντα σεβασμό και μνημονεύουμε τους νεκρούς μας που χάθηκαν εν ώρα καθήκοντος και επαναφέρουμε στη σκέψη μας τις χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενούς μας», είπε.
Σημείωσε πως το ανθρωπιστικό δράμα της διακρίβωσης της τύχης όσων συνανθρώπων μας αγνοούνται αποτελεί την τραγικότερη συνέπεια της τουρκικής εισβολής του 1974, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα ως ανοιχτή πληγή που προκαλεί ανείπωτο πόνο, θλίψη, αγωνία και μια ψυχοφθόρα προσμονή στους συγγενείς και στην κοινωνία μας.
