«Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά, δεν φέρνουν το παιδί μου πίσω… Θέλω την αλήθεια»

«Εγώ αγωνίζομαι για να μάθω την αλήθεια και τι έγινε με το παιδί... Το ότι δικαιώθηκα στο ΕΔΑΔ, δεν σημαίνει ότι έμαθα την αλήθεια... Δεν με ενδιαφέρουν τα λεφτά, ξόδεψα δεκάδες χιλιάδες ευρώ, δεν έρχεται το παιδί μου πίσω. Εγώ θέλω να μάθω ποιος και γιατί σκότωσε το παιδί μου, τον Θανάση μου…»
 
Στις 29 Σεπτεμβρίου 2005 ο 26χρονος Θανάσης, ο «Αυστραλός» όπως τον φώναζαν, ενώ υπηρετούσε την μειωμένη στρατιωτική του θητεία βρέθηκε νεκρός κάτω από την γέφυρα της Άλασσας, ύψους 30 μέτρων, στην Λεμεσό.
Έκτοτε, χαροκαμένη μητέρα του, Ανδριάνα, ποτέ δεν σταμάτησε να φωνάζει πως πρόκειται για ένα «οφθαλμοφανές έγκλημα που συγκαλύφθηκε». Ποτέ δεν σταμάτησε να αγωνίζεται με σκοπό να φθάσει στην αλήθεια. Δεν πίστεψε ποτέ πως πρόκειται για αυτοκτονία ή ατύχημα. Όπως φωνάζει εδώ και τόσα χρόνια, πρόκειται για ένα έγκλημα που αναζητά τον δολοφόνο του. Και όταν εντοπιστεί και τιμωρηθεί, τότε θα ησυχάσει και η ψυχή της.
 
Δεκαπέντε χρόνια μετά, το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία και επιδίκασε αποζημιώσεις υπέρ της οικογένειας του Θανάση Νικολάου.
 
Η αρχική διερεύνηση της Αστυνομίας κατέληξε τον Ιούνιο του 2006 και απέκλειε τη διάπραξη εγκληματικής πράξης. Οι Αρχές πραγματοποίησαν, επίσης, στρατιωτική έρευνα και μια δεύτερη αστυνομική έρευνα, που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2018. Ο Γενικός Εισαγγελέας έκρινε τον Σεπτέμβριο του 2018, ότι δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλιστούν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο θάνατος ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής πράξης.
 
Οι γονείς του 26χρονου, προσφεύγοντας και στο ΕΔΑΔ, παραπονέθηκαν ότι η διερεύνηση του θανάτου του Θανάση δεν ήταν επαρκής. Το Δικαστήριο έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αποφάσισε ότι θα πρέπει οι αιτούντες να λάβουν από κοινού 32,000 ευρώ ως αποζημίωση.

«Εμένα δεν με συγκινεί ούτε το ΕΔΑΔ, ούτε τα χρήματα, ούτε οι Δικαστές. Θέλω να μάθω την αλήθεια και πώς βρέθηκε ο γιος μου νεκρός», ανέφερε σε δηλώσεις της στον REPORTER η κ. Ανδριάνα κληθείσα να σχολιάσει την απόφαση του ΕΔΑΔ, τονίζοντας πως ο αγώνας της συνεχίζεται.
 
«Ο αγώνας που κάνω δεν είναι για να φέρω το παιδί μου πίσω. Τουλάχιστον θέλω να μάθω την αλήθεια. Όμως ο αγώνας γίνεται και για την υπόλοιπη κοινωνία. Όταν εγώ αποσιωπήσω ένα οφθαλμοφανές έγκλημα, φανταστείτε τι θα γίνει αλλού… Είναι ένα προμελετημένο έγκλημα, μια απάτη και μια συγκάλυψη. Μαζική συγκάλυψη από όλους. Την μάνα, κανένας μα κανένας δεν μπορεί να τη ξεγελάσει. Δεν ξέρω εγώ το παιδί μου και θα μου πει ο κάθε ένας τι ήταν ο γιος μου; Ήταν ένα σώμα άθικτο κάτω από 30 μέτρα ύψος…»

Η κ. Ανδριάνα ξεκαθάρισε πως αυτό που θέλει είναι να μάθει την αλήθεια για το ποιοι σκότωσαν το παιδί της και όχι τα χρήματα από το ΕΔΑΔ, ενώ έκανε λόγο για «ατιμία» εκ μέρους του κράτους που δεν διερεύνησε όπως έπρεπε την υπόθεση.
 
«Κανένα Δικαστήριο, κανένας Δικαστής, καμία Κυβέρνηση δεν θα μου φέρνει το παιδί μου πίσω. Εγώ θέλω μόνο την αλήθεια. Δεν με συγκινεί τίποτε άλλο. Δεν έχω ανάγκη ούτε από λεφτά ούτε από οτιδήποτε. Εγώ θέλω την αλήθεια και ποιοι τον σκότωσαν. Απαιτώ. Απαιτώ από την Κυβέρνηση. Γιατί συγκάλυψαν το οφθαλμοφανές έγκλημα; Γιατί δεν έκαναν εκείνα που έπρεπε να κάνουν και αρνούνταν να ερευνήσουν εκείνα που τους λέγαμε εμείς; Αυτό το θεωρώ μεγάλη ατιμία, όχι μόνο από τον στρατό, αλλά και από την Αστυνομία που αρνούνταν να πάνε να ερευνήσουν. Τι προσπαθούν να κάνουν τώρα; Δεν προσπαθούν να συγκαλύψουν το έγκλημα, αλλά να καλύψουν εκείνους που το συγκάλυψαν».
Εν αναμονή της εκταφής των οστών
 
Όπως ανέφερε η κ. Ανδριάνα Νικολάου, την ερχόμενη Δευτέρα ο πρόεδρος του Δικαστηρίου αναμένεται να διορίσει θανατικό ανακριτή, ο οποίος όπως εξήγησε, θα διατάξει την εκταφή των οστών του Θανάση και θα έρθουν επιστήμονες από την Αθήνα για να τα εξετάσουν.

«Δεν υπάρχει περίπτωση αυτή τη φορά το Δικαστήριο να μην διατάξει εκταφή, διότι έχω την έκθεση του κ. Κουτσάφτη (σ.σ ιατροδικαστής) ο οποίος όταν με είδε στην Αθήνα μου είπε, ‘’βασανίζεσαι ακόμα;’’. Του είπα, ‘’ναι’’. Με ρώτησε, ‘’θέλεις να μάθεις την αλήθεια;’’ Του απάντησα καταφατικά. Μου απάντησε πως μόνο με την εκταφή θα διαφανεί αν πραγματικά υπήρχαν τα κατάγματα που γράφει ο ιατροδικαστής και αν υπάρχουν θα διαφανεί πώς έγιναν. Διότι αν ήταν από πτώση τα οστά θα είχαν βγει έξω από το σώμα».

Δεκαπέντε χρόνια μετά, η χαροκαμένη μάνα δεν έπαψε να ελπίζει πως μια μέρα θα έρθει η δικαίωση. Ωστόσο, δεν κρύβει την αγανάκτηση της…
 
«Είμαι πολύ αγανακτισμένη και επειδή εγώ ξέρω την αλήθεια… Εάν είχα την παραμικρή αμφιβολία για το παιδί μου, έστω και ένα τοις χιλίοις, δεν θα ξεσηκωνόμουν. Εγώ ήξερα τον γιο μου και ήξερα τα όνειρα του. Ήθελε να τελειώσει τη θητεία του και να ανοίξει το γραφείο του, που ήταν αρχιτέκτονας στην Αυστραλία. Ήταν μεγάλη ατιμία. Ακόμα και τα Δικαστήρια ήταν τυφλωμένα. Όλοι έπαιζαν πελλό. Νόμιζαν πως δεν θα τα βγάλω πέρα. Νόμιζαν ότι θα σταματήσω όπως όλοι. Όμως δεν πρόκειται να σταματήσω μέχρι να φτάσω και στους δολοφόνους. Θα βρεθούν! Πού θα πάσιν...»
 
Εκείνο το πρωινό…
29 Σεπτεμβρίου 2005… Γύρω στο μεσημέρι η κ. Ανδριάνα ειδοποιήθηκε από τον διοικητή του Θανάση ότι δεν παρουσιάστηκε στην πρωινή αναφορά και αμέσως κατάλαβε ότι κάτι κακό είχε συμβεί στο παιδί της, αφού δοκίμαζε να του τηλεφωνήσει και το κινητό του ήταν κλειστό…

Μετά το τηλεφώνημα του διοικητή, με αγωνία που την έπνιγε έτρεξε στο στρατόπεδο να ψάξει για το αυτοκίνητο του Θανάση, αλλά μάταια. Συνάντησε τον διοικητή στο γραφείο του και του είπε ότι πρέπει να ειδοποιήσει την αστυνομία διότι πρώτη φορά λείπει το παιδί της χωρίς να ξέρει που βρίσκεται… Την εμπόδισε όμως με την δικαιολογία ότι κάπου πήγε με τους φίλους του και θα γυρίσει και της είπε, αν δεν γυρίσει μέχρι το βράδυ, τότε να ειδοποιήσει την αστυνομία. Η μητέρα όμως, κατάλαβε ότι κάτι της έκρυβε ο διοικητής και ειδοποίησε την Αστυνομία…

Με βουρκωμένα μάτια και το παράπονο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο της ανέφερε ότι, «το παιδί μου δεν ήταν ο χαρακτήρας του να πάει με φίλους και να μη παρουσιαστεί στον στρατό. Για μένα ο Θανάσης ήταν στον στρατό από την ώρα που έφυγε από το σπίτι, μέχρι το μεσημέρι που με ειδοποίησαν».

«Επειδή ο Θανάσης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αυστραλία και είχε την προφορά του ξένου και πήγε χωρίς το μέσον στον στρατό, είχε και μια άνιση αντιμετώπιση και μεταχείριση, τον αποκαλούσαν ακόμα και καγκουρό. Αγαπούσε πολύ την Κύπρο και είχε πόθο διακαή μόλις τελειώσει τις σπουδές του να έρθει και να πάει και στον στρατό κι ας ήταν 26 χρονών, ενώ αυτοί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ αποφεύγουν με διάφορες δικαιολογίες την στράτευση».

Όταν η χαροκαμένη μητέρα τηλεφώνησε στην Αστυνομία για την εξαφάνιση του Θανάση, της είπαν να πάει προσωπικώς. Μόλις εισήλθε την πόρτα του ΤΑΕ άκουσε από τον ασύρματο ότι εντοπίστηκε το αυτοκίνητο του στην γέφυρα της Άλασσας. Παρά τις προσπάθειες της Αστυνομίας να την σταματήσουν, έτρεξε στην γέφυρα με τον μεγαλύτερο της γιο. Όταν έφτασαν στην γέφυρα είδαν το αυτοκίνητο σταματημένο στην άκρη του δρόμου χωρίς τον Θανάση…

«Φώναζα με όλη μου την δύναμη Θανάση, Θανάση πού είσαι; Και αντί για ανταπόκριση είδα στον παλιό τον δρόμο ένα περιπολικό…»

Η ένταση της φωνής της, περιγράφοντας όλα εκείνα που έζησε στην μοιραία γέφυρα, ήταν τόσο δυνατή αλλά και τρεμάμενη… Σκέφτηκα ότι θυμήθηκε τα πάντα από εκείνη την μαύρη μέρα, αλλά μετά κατάλαβα ότι δε ξέχασε ποτέ και τίποτε.

Μέσα από τον τρόπο που μου διηγείτο την ιστορία, κατάλαβα πόσο φορτισμένη είναι συναισθηματικά, αλλά συνέχισε την διήγηση με την ίδια ένταση. Είχε ανάγκη να ακουστεί να τα βγάλει από μέσα της, να ξεσπάσει, να καταλάβουν όλοι ότι έχει δίκαιο και ότι θέλει να δικαιώσει το παιδί της.

«Έτρεχα επάνω στην γέφυρα και είδα το περιπολικό απέναντι και κοίταξα κάτω και αντίκρισα τον Θανάση ξαπλωμένο ανάσκελα ακίνητο. Ήμουν σίγουρη πια ότι συνέβηκε αυτό που φοβόμουν και έτρεχα προς το μέρος του να δω αν ήταν ζωντανός ή νεκρός».

«Ούρλιαζα και φώναζα ότι μου τον έφαγε ο στρατός, καλά μου τα έλεγε, είχε δίκαιο. Με άφησε ο αστυνομικός και κάθισα μερικά μέτρα πίσω και κοιτούσα το νεκρό παιδί μου απαρηγόρητη. Σε λίγο έφτασε το ασθενοφόρο και το σκέπασαν με σεντόνι. Σε μια περίπου ώρα έφτασε και ο ιατροδικαστής με την Αστυνομία, όπου τον εξέτασε και αφού του φώναζα ότι μου τον σκότωσαν και μου τον έφεραν εκεί, μου είπε ότι, ζαλίστηκε και έπεσε από την γέφυρα… Και του είπα, εδώ τι δουλειά είχε να κάμει; Εν έπεσε, μου τον έριξαν. Μετά απομακρύνθηκε από κοντά μου και συνομιλούσε με την Αστυνομία».

Η κ. Ανδριάνα αποτάθηκε σε ξένους εμπειρογνώμονες και ιατροδικαστές προκειμένου να λάβει διαγνώσεις, σύμφωνα με τις φωτογραφίες της σκηνής, «οι οποίες μιλούν από μόνες τους, ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια και όχι από πτώση εξ ύψους 30 μέτρων, αφού το σώμα του είναι άθικτο από οποιαδήποτε εξωτερική κάκωση και το στόμα του ήταν γεμάτο άμμο».

«Ο Θανάσης μου δεν ξαναγυρίζει πίσω, ούτε με τα Δικαστήρια, ούτε με τα λεφτά. Θέλουμε να αποδειχτεί η αλήθεια για να ησυχάσουμε. Αυτοί έκλεισαν την υπόθεση από την πρώτη στιγμή, αλλά δεν πρόκειται να κλείσει ώσπου  να μας πουν την αλήθεια. Είμαι ζωντανή νεκρή, αφού ζω μόνο για αυτήν την αλήθεια, να δικαιώσω τον Θανάση μου, που μου τον σκότωσαν τόσο άδικα». Ήταν τα καταλυτικά λόγια της χαροκαμένης μάνας…
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Χαστούκι ΕΔΑΔ στην Κύπρο για τον θάνατο του 26χρονου στρατιώτη στη Λεμεσό

Δειτε Επισης

Σε προχωρημένο στάδιο οι έρευνες της Αστυνομίας για την υπόθεση της Μονής Αββακούμ
Πέντε χρόνια φυλάκισης στους πέντε ενόχους για τη φωτιά στο Μάτι-Τρία στον εμπρηστή
Ευρωπαϊκή Αναγνώριση για τις Φυλακές της Κύπρου
Πιάστηκαν στα χέρια με τον συγκάτοικο του και τον μαχαίρωσε
Δρ. Αχιλλέας Αιμιλιανίδης: Η σύγκρουση των Θεσμών
Εικόνες χάους στις ΗΠΑ από τους ανεμοστρόβιλους-Νεκροί, τραυματίες και χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα (pics)
Παραμόνευαν οι δράστες, ενημερώθηκε από πριν η Αστυνομία-Εκτεθειμένη από τις εξελίξεις, νέο βίντεο ντοκουμέντο
Ένοχοι έξι από τους 21 κατηγορούμενους για τη φωτιά στο Μάτι-Έντονες αντιδράσεις από συγγενείς θυμάτων
Τόσα θα κοστίσει το Πασχαλινό τραπέζι-Οι αυξομειώσεις σε κρέατα, φλαούνες και λαχανικά
Συμπλοκή περίπου 60 προσώπων ανάμεσα σε Ε/κ και αλλοδαπούς έξω από σωματείο-Δύο τραυματίες