Οι ξαφνικοί «ασθενείς» μπροστά στην ασθένεια…
14:10 - 17 Μαρτίου 2020
Ολοένα και πληθαίνουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες για αυξημένο κύμα «ασθενών». Όχι ασθενών κορωνοϊού αλλά μαζικών αδειών ασθενείας για ό,τι μπορούσαν να σκεφτούν.
Ουδείς επικρίνει τα πρόσωπα που προέρχονται από τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού και θα κάνουν αυτή τη στιγμή χρήση του δικαιώματός τους να προστατευτούν. Αντιθέτως, επικροτούμε το γεγονός πως δεν θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο και λαμβάνουν μέτρα προστασίας. Αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει, καθώς ο κορωνοϊός μπορεί να έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες γι’ αυτούς από ό,τι για τον γενικό πληθυσμό.
Ουδείς επικρίνει τα πρόσωπα που προέρχονται από τις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού και θα κάνουν αυτή τη στιγμή χρήση του δικαιώματός τους να προστατευτούν. Αντιθέτως, επικροτούμε το γεγονός πως δεν θέτουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο και λαμβάνουν μέτρα προστασίας. Αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει, καθώς ο κορωνοϊός μπορεί να έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες γι’ αυτούς από ό,τι για τον γενικό πληθυσμό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αντί να δείχνουμε τον νου μας, ας τον βάλουμε να δουλέψει... Για το καλό όλων!
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν ανάμεσά μας και οι… φορείς του φόβου. Αυτοί που εντελώς εγωιστικά αποφάσισαν να ξεγυμνώσουν την υπηρεσία τους, ζητώντας άδεια ασθενείας για να καθίσουν στο σπίτι και να μην εκτίθενται, παραγνωρίζοντας ότι για να δουλέψει ορθά το κράτος, αυτές τις δύσκολες ώρες, χρειάζεται όσο περισσότερο προσωπικό μπορεί στις ουσιώδεις υπηρεσίες.
Προσωπικό που εργάζεται για παράδειγμα στα νοσοκομεία και σε υπηρεσίες που δεν πρόκειται να κλείσουν γιατί είναι άκρως απαραίτητες, ξαφνικά εφευρίσκει μαζικά αρρώστιες για να απουσιάσει από τη δουλειά. Χωρίς να νοιάζονται ότι αυτό μπορεί να σημαίνει διπλή βάρδια ή, ακόμη χειρότερα, υπερβολική και αχρείαστη έκθεση του συναδέλφου που παραμένει συνεπής στο καθήκον. Χωρίς να σκέφτονται ότι έτσι ίσως να θέτουν εμπόδιο για να ξεκουραστεί και να αναρρώσει κάποιος που πραγματικά ασθενεί.
Ο φόβος είναι φυσιολογικό συναίσθημα. Δεν πρέπει, όμως, να τον αφήνουμε να επηρεάζει την λογική μας. Δεν πρέπει να μειώνει την ευσυνειδησία μας, ούτε το επαγγελματικό μας ήθος. Δεν πρέπει να καταπλακώνει κάθε έννοια συναδελφικής αλληλεγγύης και κοινωνικής ευθύνης.
Όποιος εργάζεται κάπου που τον χρειάζονται, δεν είναι άρρωστος και δεν ανήκει σε ευπαθή ομάδα, ας αντιληφθεί πως, κατά τη διάρκεια μίας κρίσης, είναι που δείχνουμε την υπευθυνότητά μας.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν ανάμεσά μας και οι… φορείς του φόβου. Αυτοί που εντελώς εγωιστικά αποφάσισαν να ξεγυμνώσουν την υπηρεσία τους, ζητώντας άδεια ασθενείας για να καθίσουν στο σπίτι και να μην εκτίθενται, παραγνωρίζοντας ότι για να δουλέψει ορθά το κράτος, αυτές τις δύσκολες ώρες, χρειάζεται όσο περισσότερο προσωπικό μπορεί στις ουσιώδεις υπηρεσίες.
Προσωπικό που εργάζεται για παράδειγμα στα νοσοκομεία και σε υπηρεσίες που δεν πρόκειται να κλείσουν γιατί είναι άκρως απαραίτητες, ξαφνικά εφευρίσκει μαζικά αρρώστιες για να απουσιάσει από τη δουλειά. Χωρίς να νοιάζονται ότι αυτό μπορεί να σημαίνει διπλή βάρδια ή, ακόμη χειρότερα, υπερβολική και αχρείαστη έκθεση του συναδέλφου που παραμένει συνεπής στο καθήκον. Χωρίς να σκέφτονται ότι έτσι ίσως να θέτουν εμπόδιο για να ξεκουραστεί και να αναρρώσει κάποιος που πραγματικά ασθενεί.
Ο φόβος είναι φυσιολογικό συναίσθημα. Δεν πρέπει, όμως, να τον αφήνουμε να επηρεάζει την λογική μας. Δεν πρέπει να μειώνει την ευσυνειδησία μας, ούτε το επαγγελματικό μας ήθος. Δεν πρέπει να καταπλακώνει κάθε έννοια συναδελφικής αλληλεγγύης και κοινωνικής ευθύνης.
Όποιος εργάζεται κάπου που τον χρειάζονται, δεν είναι άρρωστος και δεν ανήκει σε ευπαθή ομάδα, ας αντιληφθεί πως, κατά τη διάρκεια μίας κρίσης, είναι που δείχνουμε την υπευθυνότητά μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: