Πέντε γεγονότα που συνέθεσαν το ψηφιδωτό της δεκαετίας

07:19 - 31 Δεκεμβρίου 2019

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Με πρωτοφανή γεγονότα βρέθηκε αντιμέτωπη η Κύπρος τη δεκαετία που πέρασε. Γεγονότα που παρακολουθούσαμε στο παρελθόν, από τις τηλεοράσεις να συμβαίνουν στο εξωτερικό και δεν πιστεύαμε ότι θα γίνουμε μάρτυρες παρόμοιων καταστάσεων στο νησί μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η δεκαετία ξεκληρίσματος, οι κώδικες τιμής που έσπασαν και οι... «ιερόδουλες»

Αναμφίβολα, η απελθούσα δεκαετία άλλαξε την Κύπρο καθιστώντας μας σοφότερους ή τουλάχιστον θα έπρεπε να μας κάνει σοφότερους, αφού λάθη και παραλείψεις μας έφεραν στο χείλος της καταστροφής.

Η μεγαλύτερη πληγή μετά το 1974 αποτελεί η φονική έκρηξη στο Μαρί. Κι αυτό όχι γιατί η οικονομική κρίση ήταν μικρότερο «έγκλημα» που στιγμάτισε την Κύπρο, αλλά από τα εγκληματικά λάθη που οδήγησαν στην τραγωδία στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», έχασαν τη ζωή τους 13 άνθρωποι.

Από την άλλη η Κύπρος απέκτησε τον κατά συρροή δολοφόνο της, με μια σειρά εγκλημάτων, που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα εκτυλιχθούν στην Κύπρο.

Κοινός παρονομαστής των πέντε μεγαλύτερων γεγονότων που σημάδεψαν τη δεκαετία, η αμέλεια που επέδειξαν οι αρμόδιοι σε κάθε περίπτωση. Τα πέντε αυτά γεγονότα, θα πρέπει να αποτελέσουν φάρο για την κοινωνία και τους κυβερνώντες τα επόμενα χρόνια, ώστε να μην επαναληφθούν.

Η φονική έκρηξη στο Μαρί
Θα μείνει στην ιστορία ως το φονικότερο ξημέρωμα μετά την 20 Ιουλίου 1974 στην Κυπριακή Δημοκρατία. Εκείνο το καταραμένο πρωινό της 11ης Ιουλίου ολόκληρη η Κύπρος πάγωσε παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα την έκρηξη στα φλεγόμενα κοντέινερ του Άσσαντ, στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», στο Μαρί.

Νεκροί, τραυματίες, σκοτάδι. Οι σειρήνες των ασθενοφόρων να ηχούν, πανικόβλητες φωνές να ψάχνουν για τους δικούς τους ανθρώπους, όλοι «καρφωμένοι» μπροστά από τις τηλεοράσεις και τα δελτία ειδήσεων, συγγενείς να σπαράζουν, συντρίμμια και φόβος…

Η 11η Ιουλίου γράφτηκε με τα πιο μελανά χρώματα στη μεταπολεμική ιστορία του τόπου μας. Δώδεκα οικογένειες βυθίστηκαν στο πένθος και μαζί τους ολάκερη η Κύπρος.

Ο απόηχος της έκρηξης κατέληξε σε μια ψυχοφθόρα για όλους διαδικασία. Από τη μια οργή και λαϊκά δικαστήριά με αποκαλύψεις για λάθη παραλείψεις, αμέλεια και ανευθυνότητα που επέδειξαν οι αρμόδιοι κι από την άλλη μια κυβέρνηση σε μόνιμη άρνηση.

Αναμφίβολα η τραγωδία ανάδειξε τις αδυναμίες του κράτους και των μηχανισμών του να προβλέψουν, να εκτελέσουν και να αντιδράσουν. Χιλιάδες πολίτες έξω από το προεδρικό ζητούσαν την παραίτηση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, την ίδια ώρα που άλλοι κύκλοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά προς όφελός τους, τον πόνο και την απόγνωση, τόσο των οικογενειών όσο και του λαού.

Ο επίλογος της γράφτηκε με ακόμα πιο μελανά χρώματα. Το πόρισμα του Πόλυ Πολυβίου τρεις μήνες μετά αποτελεί κόλαφο για τους τότε κυβερνώντες. Μοιράζει ευθύνες μεταξύ άλλων στους τότε υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών ενώ σημειώνει πως, «ο Πρόεδρος έχει τη μεγίστη ευθύνη για την ανεπάρκεια, την αμέλεια και την ολιγωρία που επιδείχθηκαν».

Ενώπιον της Δικαιοσύνης προσήχθησαν ο τότε υπουργός Άμυνας Κώστας Παπακώστας, στον οποίο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πέντε ετών. Ο Κώστας Παπακώστας είχε κριθεί ένοχος από το Κακουργιοδικείο στην κατηγορία της ανθρωποκτονίας λόγω βαριάς αμέλειας.

Ένοχοι στην κατηγορία της πρόκλησης θανάτου, λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης και συμπεριφοράς, κρίθηκαν επίσης ο πρώην διευθυντής και ο πρώην βοηθός διευθυντής της Πυροσβεστικής, Ανδρέας Νικολάου (στη συνέχεια αθωώθηκε από το Ανώτατο) και Χαράλαμπος Χαραλάμπους αντίστοιχα, και ο τότε διοικητής της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών (ΕΜΑΚ) Ανδρέας Λοϊζίδης.
Στο εδώλιο είχε βρεθεί και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού και ο τέως υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς Σάββας Αργυρού οι οποίοι αθωώθηκαν.

Οικονομική κρίση
Αν άλλαξε κάτι η απερχόμενη δεκαετία στην Κύπρο, είναι οι οικονομικές συνθήκες ως απότοκο της κρίσης τα σημάδια της οποίας εμφανίστηκαν αλλά δεν τα πήραμε στα σοβαρά όταν έπρεπε, με αποτέλεσμα η χιονοστιβάδα που μας χτύπησε το 2013 να ταρακουνήσει συθέμελα τους πυλώνες της πολιτείας.

Ανθρωπιστική κρίση, οργή, ανεργία, πολίτες σε αδιέξοδο, αμφισβήτηση θεσμών, κλείσιμο τραπεζών είναι μόνο μερικές από τις συνέπειες που επακολούθησαν ως κοινωνικός και πολιτικός αντίκτυπος.

Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2013 έπληξε ανεπανόρθωτα την κυπριακή οικονομία, προκαλώντας σειρά αλυσιδωτών επιπτώσεων, οι οποίες είναι ακόμα ορατές, σε όλους τους τομείς.

Σε ένα πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα πλαίσιο, με το ΑΚΕΛ για πρώτη φορά στην εξουσία, η κρίση έφτασε στην Κύπρο υπό τη μορφή ελαφριάς ύφεσης.

To 2010 μπορεί να χαρακτηριστεί ως έτος στασιμότητας στην κυπριακή οικονομία με τα προβλήματα συνεχώς να εντείνονται. Πολλές επιχειρήσεις άρχισαν να αντιμετωπίζουν προβλήματα ενώ η διεθνής οικονομική κρίση άρχισε να αγγίζει την και την κυπριακή οικονομία.

Τον Σεπτέμβριο του 2011, η οικονομία του τόπου βρισκόταν σε ελεύθερη πτώση. Η Κύπρος υποβαθμίστηκε απ’ όλους τους μεγάλους οίκους αξιολόγηση, με την έκρηξη στη βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», να δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, ενώ η αμφισβήτηση, η αστάθεια και η ανασφάλεια εντείνονταν μέρα παρά μέρα.

Μετά το κούρεμα του ελληνικού χρέους, η έκθεση των κυπριακών τραπεζών σ’ αυτό άγγιξε τα 22δις €, πόσο μεγαλύτερα από το ΑΕΠ της Κύπρου. Το διακρατικό δάνειο που είχε λάβει η Κύπρος από τη Ρωσία ύψους 2,5 δις ευρώ, ικανό για να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της Κύπρου μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2013, ήταν πλέον ανεπαρκές.

Στις 30 Νοεμβρίου 2012, η κυπριακή κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα τους όρους διάσωσης της κυπριακής οικονομίας, απομένοντας μόνο να συμφωνηθεί το ακριβές ποσό της αναχρηματοδότησης των τραπεζών. Παρά την συμφωνία, αυτή δεν εφαρμόστηκε από την Κυβέρνηση Χριστόφια και η ωρολογιακή βόμβα της οικονομίας μεταβιβάστηκε στην επόμενη Κυβέρνηση.

Στις Προεδρικές Εκλογές ο λαός δίνει την εξουσία στον Νίκο Αναστασιάδη. Στις 16 Μαρτίου 2013 επήλθε συμφωνία με την κυπριακή κυβέρνηση στο ποσό των 10 δις €.

Αποφασίστηκε επίσης να αντληθούν επιπλέον 5,8 δις € με φορολόγηση- κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες. Το κούρεμα ορίστηκε στο 6,7% για καταθέσεις έως 100.000 € και 9,9% για καταθέσεις που υπερβαίνουν τα 100.000 €.

Η συμφωνία απορρίφθηκε από τη Βουλή στις 19 Μαρτίου 2013 με 36 ψήφους κατά (19 ΑΚΕΛ, 8 ΔΗΚΟ, 5 ΕΔΕΚ, 2 ΕΥΡΩΚΟ, 1 Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, 1 ανεξάρτητος) 19 αποχές (ΔΗΣΥ) και μία απουσία.

Στις 25 Μαρτίου οι υπουργοί Oικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κατέληξαν σε νέο σχέδιο, με βάση το οποίο κουρεύονται κατά 40% οι καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών που υπερβαίνουν τα 100.000 €, και συγχωνεύονται οι τράπεζες Κύπρου και Λαϊκή.

Συγκεκριμένα αποφασίζεται το κλείσιμο της Λαϊκής και η απορρόφηση των καλών στοιχείων ενεργητικού, αλλά και του ΕΛΑ από την Τράπεζα Κύρου.

Ορισμένοι από τους λόγους για την κακή κατάληξη της Λαϊκής ήταν η ανύπαρκτη εταιρική διακυβέρνηση, παραχωρήσεις μεγάλων δανείων χωρίς προηγούμενη έγκριση από το διοικητικό συμβούλιο και δανεισμός μεγάλων επιχειρήσεων του ομίλου MIG - συμφερόντων του Ανδρέα Βγενόπουλου.

Μέχρι την οριστική έξοδο από την κρίση, σε κοινωνικό επίπεδο, κυριάρχησε το αίσθημα αβεβαιότητας και οργής των πολιτών με άνευ προηγουμένου αντιδράσεις έξω από τη Βουλή και το Προεδρικό. Πρωτοφανείς εικόνες με ουρές στα ΑΤΜ και ακολούθως τις τράπεζες κλειστές για δύο εβδομάδες, έκαναν τον γύρο του πλανήτη.

Οι μεγαλύτεροι σύγκριναν τις εικόνες που εκτυλίσσονταν καθημερινά ανάλογες εκείνες του 1974, με το κοινωνικό σοκ να μην γνωρίζει προηγούμενο στην σύγχρονη κυπριακή ιστορία.

Ο Συνεργατισμός μπορεί να γλίτωσε το κούρεμα το 2013 όμως η οικονομική ένεση που έλαβε ύψους 1,5 δις δεν στάθηκε ικανή για τη διάσωσή του.

Πέντε χρόνια μετά, σε έκτακτη συνεδρία του Υπουργικού Συμβουλίου στις 15 Ιουνίου του 2018 εγκρίθηκε η τελική συμφωνίας απορρόφησης του καλού Συνεργατισμού από την Ελληνική Τράπεζα, σηματοδοτώντας ουσιαστικά το κλείσιμο του Συνεργατικού κινήματος που μετρούσε πάνω από 100 χρόνια ζωής.

Η συνέχεια θυελλώδης με πολιτικό και κοινωνικό αναβρασμό για την απόφαση που σήμαινε το κλείσιμο 43 υποκαταστημάτων του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος και την αποχώρηση 1026 εργαζομένων με το σχέδιο εθελούσιας εξόδου με κόστος €139 εκατομμύρια.

Χιλιάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από υποκαταστήματα διαμαρτυρόμενοι τόσο για το λουκέτο στο ιστορικό ίδρυμα, όσο και το κλείσιμο των υποκαταστημάτων που θα προκαλούσε τεράστια ταλαιπωρία στα δεκάδες χωριά που βασίζονταν σε αυτά.

Κατόπιν οδηγιών από την Κυβέρνηση, ο Γενικός Εισαγγελέας διορίζει τριμελή Ερευνητική Επιτροπή για την κατάρρευση του Συνεργατισμού, η οποία μετά από μήνες λήψεων καταθέσεων δημοσιοποίησε τελικά το πόρισμα της στις 6 Μαρτίου 2019. Στο 844 σελίδων πόρισμα εντοπίζονται πολιτικές ευθύνες με ευθύνες στον Υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη.

Η εξέλιξη έφερε κύμα εναντίον του Υπουργού Οικονομικών ο οποίος ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από τη θέση του, όπως και έκανε στο τέλος του 2019.

Οι εταιρείες που έκλεισαν
Μέρος της κρίσης, αναπόφευκτα, ήταν και η συρρίκνωση της οικονομίας, η έλλειψη ρευστότητας, κυρίως στις επιχειρήσεις, οι οποίες θα έπρεπε άμεσα να αναπροσαρμόσουν τις πολιτικές τους και να εγκλιματιστούν με τις νέες συνθήκες.

Εκ του αποτελέσματος, σήμερα, στη δύση της οικονομικής κρίσης, αναντίρρητα μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων κατάφερε να προσαρμοστεί και να διέλθει της κρίσης με αρκετές δυσκολίες, εκμεταλλευόμενες βέβαια και το γεγονός της αποχώρησης ανταγωνιστών από την αγορά.

Μεγάλων επιχειρήσεων δηλαδή που για διάφορους λόγους, κυρίως έκθεσης σε πιστωτές και σμίκρυνση του κύκλου εργασιών τους, δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κρίσης.

Εταιρείες κολοσσοί στον τομέα τους για τα κυπριακά δεδομένα και μεγάλες αλυσίδες δεν κατάφεραν να επιβιώσουν στις νέες συνθήκες που δημιούργησε η απελθούσα δεκαετία.

Ο άλλοτε εκ των ηγετών του λιανεμπορίου, οι «υπεραγορές Ορφανίδη» κατέληξε να βάλει λουκέτο λίγο πριν την κορύφωση της οικονομικής κρίσης. Η ανεξέλεγκτη επέκταση των υπεραγορών από τον ίδιο τον εκτελεστικό τους πρόεδρο, Χρίστο Ορφανίδη, είχε αποτέλεσμα να στερέψουν από ρευστότητα, την ώρα που οι τράπεζες αντιμετώπιζαν οι ίδιες έλλειψη ρευστότητας.

Εκτός από χρέη σε τράπεζες και προμηθευτές, η εταιρεία είχε εξασφαλίσει κι αρκετά δάνεια για αγορά ακινήτων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προμηθευτές δεν τολμούσαν να διακόψουν τη συνεργασία με την εταιρεία, ενώ πολλοί εξ αυτών είχαν στήσει την επιχείρησή τους βασιζόμενοι στις συγκεκριμένες υπεραγορές, γιατί ήταν οι μόνες που δέχθηκαν να συνεργαστούν μαζί τους.
Λίγο πριν το τέλος του 2012 κι ενώ η Κύπρος διέγραφε ήδη πορεία προς το Μνημόνιο και το κούρεμα καταθέσεων ήταν προ των πυλών, η αλυσίδα υπεραγορών Ορφανίδη ανέστειλε τη λειτουργία δέκα καταστημάτων της.

Ίσως η πιο πολυσυζητημένη περίπτωση επιχείρησης, που τέθηκε υπό διαχείριση από τράπεζα, μετά τις Υπεραγορές Ορφανίδης, ήταν αυτή της Aqua Sol Hotels Η δυσκολία στον διακανονισμό χρέους με την Τράπεζα Κύπρου που έφτανε τα €119 εκατ. είχε ως αποτέλεσμα, το 2014, η Τράπεζα να προχωρήσει στον διορισμό - παραλήπτη - διαχειριστή.

Αυτό, όμως, ήταν μόνο η αρχή, αφού τα επεισόδια που ακολούθησαν ήταν πολλά: Απαγόρευση πρόσβασης του παραλήπτη στα γραφεία της εταιρείας, δεκάδες δικαστικές αιτήσεις, κατηγορίες για μεταφορά ξενοδοχείων σε συγγενικές εταιρείες κι άλλα.

H πρώτη συνδρομητική πλατφόρμα στην Κύπρο, η Lumiere TV (LTV), είχε άδοξο τέλος τον Αύγουστο του 2015, ανακοινώνοντας τη διακοπή της εκπομπής της, επικαλούμενη οικονομικά προβλήματα.

Έπειτα από την 20χρονη ιστορία της, τέθηκε υπό διαχείριση και δεν εξέπεμψε ξανά. Η Triple A, εξασφάλισε τη διαχείριση των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού στα Πυργά, εργοδοτώντας μάλιστα και σημαντικό αριθμό προσωπικού της LTV.

Από τις εγκαταστάσεις εκπέμπει αθλητικό πρόγραμμα που έρχεται από το εξωτερικό, ενώ πραγματοποιεί και παραγωγές συνεργαζόμενη με τοπικούς σταθμούς. Πειρατεία, διαμάχη μεταξύ των μετόχων και οξύς ανταγωνισμός από αντίστοιχες συνδρομητικές πλατφόρμες έφεραν το τέλος για τη Lumiere TV.

Στις 9 Ιανουαρίου του 2015, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι οι ενισχύσεις που λάμβαναν οι Κυπριακές Αερογραμμές από το κράτος ήταν ασυμβίβαστες προς τους κανόνες κρατικής στήριξης και πως έπρεπε να επιστρέψει τα χρήματα.

Κάτι που, όμως, ήταν αδύνατο, με αποτέλεσμα να τεθεί σε διαδικασία εκκαθάρισης. Ο εθνικός αερομεταφορέας της Κύπρου οδηγήθηκε στο κλείσιμο λίγο πριν το ξεκίνημα του 2015.

Κακοδιαχείριση, συναπτά λάθη, αμέλεια στη λήψη αποφάσεων και αποφυγή ανάληψης ευθυνών είχαν ως αποτέλεσμα η εταιρεία να βάλει λουκέτο.

Οι Κυπριακές Αερογραμμές είχαν επιλέξει ένα μοντέλο λειτουργίας υψηλού κόστους με πολλά αεροπλάνα, μεγάλο αριθμό προσωπικού και υψηλές απολαβές. Παρόλο δεν ήταν κερδοφόρα, η εταιρεία σωζόταν τα έσοδα από τα καταστήματα αφορολόγητων ειδών, τα οποία ενοποιημένα την παρουσίαζαν κερδοφόρα. Η απώλεια αυτών των εσόδων έκανε πιο εμφανές το πρόβλημα.

Η Κύπρος απέκτησε τον κατά συρροή δολοφόνο της
Ήταν απόγευμα της 14ης Απριλίου 2019… Οι έντονες βροχοπτώσεις έφεραν στην επιφάνεια του φρεατίου στο Μιτσερό, κάτι που ομοίαζε με πτώμα. Πρόσωπα που βρέθηκαν εκεί για φωτογράφηση και το αντιλήφθηκαν κάλεσαν αμέσως τις Αρχές.

Η σκηνή αποκλείστηκε και άρχισαν έρευνες, ενώ η Αστυνομία διαμήνυε πως ίσως δεν πρόκειται για πτώμα αλλά για κάποιο ζώο που ρίχθηκε στο φρεάτιο.

Όταν έγινε κατορθωτή η ανάσυρση του «αντικειμένου», τότε όλοι αντιλήφθηκαν πως η Κύπρος βρίσκεται απέναντι από άλλο ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Νεκρή στο φρεάτιο ήταν η 38χρονη Μαρί Ρόουζ, η σορός της οποίας ήταν δεμένη και σε κατάσταση σαπωνοποίησης, ενώ το όνομα της βρισκόταν στη λίστα με τις ελλείπουσες από τις 4 Μαΐου 2018. Στη λίστα όμως βρισκόταν και η εξάχρονη κορούλα της.

Μέχρι τότε, όλοι πίστευαν πως πρόκειται για ένα διπλό φονικό που θάφτηκε στο φρεάτιο του Μιτσερού και σε κάποια άλλη λίμνη. Κανείς δεν προμήνυε ότι η Κύπρος απέκτησε τον κατά συρροή δολοφόνο της που είχε σπείρει την φρίκη τα τελευταία χρόνια και τα εγκλήματα του δεν τα ανακάλυψε κανείς.

Τέσσερις μέρες μετά, κατόπιν μαρτυρίας από φιλικό πρόσωπο της Μαρί ότι είχε σχέση με κάποιο «Ορέστη» και είχε φύγει μαζί του πριν εξαφανιστεί, η οποία προβαίνει σε δύο συλλήψεις. Και τότε ανοίγει ο Ασκός του Αιόλου.

Η φρίκη βγαίνει στην επιφάνεια και η Κύπρος παγωμένη και με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί τις εξελίξεις.

Ανάμεσα στους συλληφθέντες ο 35χρονος ίλαρχος Νίκος Μεταξάς που κρυβόταν πίσω από το ψευδώνυμο «Ορέστης», ο οποίος ψάρευε τα θύματα του από το μέσω κοινωνικής δικτύωσης Badoo, ενώ ο δεύτερος συλληφθείς ήταν το πρόσωπο που απεικονιζόταν στο προφίλ του. Ωστόσο όπως αποδείχθηκε δεν είχε καμία σχέση και απλά ήταν και αυτός θύμα, ανάμεσα στα άλλα, του Νίκου Μεταξά.

Ο Μεταξάς άρχισε να περνά από εξαντλητική ανάκριση. Μιλούσε και δεν μιλούσε στους ανακριτές. Ακολουθούσε αμετανόητος ένα παιχνίδι στρατηγικής και αν δεν είχε πτώμα και τεκμήρια, δεν έδινε ομολογία, ενώ μπέρδευε με τις αντιφατικές μαρτυρίες του τους ανακριτές.

Αρχικά παραδέχθηκε ότι σκότωσε την 38χρονη Μαρί, ενώ επέμενε πως η κόρη της πέθανε από εισρόφηση εμεσμάτων και ακολούθως την πέταξε στη λίμνη του Ξυλιάτου.

Την ίδια ημέρα της σύλληψης του, στο φρεάτιο του μεταλλείου στο Μιτσερό εντοπίζεται και δεύτερο πτώμα, ενώ είχαν αρχίσει οι έρευνες στο Ξυλιάτο για εντοπισμό της μικρής Σιέρρα. Τα θύματα μέχρι στιγμής, τρία. Μα ο κύκλος της φρίκης δεν είχε κλείσει εκεί.

Ο Μεταξάς ομολογεί τη δολοφονία και της δεύτερη γυναίκας που ανασύρθηκε από το φρεάτιο, αναφέροντας πως πρόκειται για τη 28χρονη Αριάν Παλάνας Λοζάνο από τις Φιλιππίνες, η οποία είχε δολοφονηθεί στις 21 Ιουλίου 2018 και επίσης βρισκόταν στη λίστα με τα ελλείποντα πρόσωπα. Σε ότι αφορά το κίνητρο, ο Μεταξάς αναφέρει πως «απλά ένιωθα ωραία, ένιωθα ηδονή».

Και ενώ οι έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη, στις 25 Απριλίου, ο Νίκος Μεταξάς ομολογεί, γράφοντας σε ένα χαρτί, συνολικά επτά φόνους και περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις αποτρόπαιες πράξεις του. Πέραν των δύο πρώτων θυμάτων που εντοπίστηκαν στο φρεάτιο, παραδέχεται επίσης:
-Τη δολοφονία της 30χρονης Κάτχα Ανού που διαπράχθηκε στις 2 Ιουλίου 2018. Το πτώμα της εντοπίζεται στις 25 Απριλίου σε ξεροπήγαδο στο πεδίο βολής Ξυντούς.
-Τη δολοφονία της Μαρικάρ Βαλντέζ Αργκιολά που διαπράχθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2017. Η σορός της εντοπίστηκε στις 4 Ιουνίου σε βαλίτσα στην Κόκκινη Λίμνη στο Μιτσερό
-Τις δολοφονίες της 36χρονης Λίβια Φλωρεντίνα Μπουνέα και της οκτάχρονης κόρης της Έλενα Ναταλία Μπουνέα, που διαπράχθηκαν στις 30 Σεπτεμβρίου 2016. Η σορός της Λίβια εντοπίστηκε σε βαλίτσα στις 28 Απριλίου 2019 στην Κόκκινη Λίμνη, ενώ της οκτάχρονης κόρης της, Έλενας, στις 5 Μαϊου 2019, επίσης σε βαλίτσα στην ίδια λίμνη.

Παραδέχθηκε επίσης τη δολοφονία της εξάχρονης Σιέρρα Γκράζε, κόρης της Μαρί Ρόουζ, για την οποία επέμενε πως πέθανε από εισρόφηση εμεσμάτων. Η σορός της εξάχρονης εντοπίστηκε στις 12 Ιουνίου στη Λίμνη Μεμί στο Ξυλιάτο.

Η μικρή Σιέρρα ήταν το τελευταίο θύμα που έψαχναν οι Αρχές για σχεδόν δύο μήνες σε υγρούς τάφους.

Δώδεκα μέρες μετά που έκλεισε ο κύκλος των ερευνών και συγκεκριμένα στις 24 Ιουνίου, ο Νίκος Μεταξάς έρχεται αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη. Για πρώτη φορά στα δικαστικά χρονικά ακούγονται γεγονότα και επιβάλλεται η ποινή στον κατηγορούμενο την ίδια ημέρα.

Προτού όμως ο Μεταξάς ακούσει την ποινή του, έπαιξε την τελευταία του παράσταση.

Και ενώ όλο το διάστημα των ερευνών ήταν σε πλήρη απάθεια και αμετανόητος μπροστά στους ανακριτές, κατά την απολογία του ενώπιον της Δικαιοσύνης εμφανίστηκε μετανιωμένος, ενώ κλαίγοντας στο εδώλιο ζήτησε συγνώμη από τα θύματα του και τις οικογένειες τους.

Σε ότι αφορά τα δύο παιδιά που δολοφόνησε, ο Μεταξάς είχε αναφέρει πως τα σκότωσε γιατί θεωρούσε ότι τα εξέδιδαν οι μητέρες τους, κάτι βεβαίως που δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, ωστόσο ήθελε να εμφανιστεί ως «ήρωας» που πήρε το νόμο στα χέρια του για να «λυτρώσει» τις ανήλικες και να μην κακοποιούνται σεξουαλικά από «ανώμαλους», όπως ανέφερε χαρακτηρίστηκα.

Ο Μεταξάς επιδίωξε η εκδοχή του να δει το φως της δημοσιότητας, καθώς όπως εξήγησαν ψυχίατροι, πιθανόν να ήθελε να κερδίσει τη κοινή γνώμη σε σχέση με τα παιδιά, ρίχνοντας το μπαλάκι της ευθύνης στις μητέρες τους, ώστε να ισοζυγήσει το μίσος του κόσμου προς το πρόσωπο του. Μια μέθοδος που χρησιμοποίησαν και άλλοι κατά συρροή δολοφόνοι στον κόσμο, που ήθελαν με τους ισχυρισμούς τους να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Επίσης, ο Μεταξάς, λάτρης του εαυτού του και της δημοσιότητας, κατά τη διάρκεια της απολογίας του θέλησε να στρέψει τα βλέμματα πάνω του, αφήνοντας αιχμές περί «οδυνηρών αναμνήσεων, τις οποίες προσπαθούσε εδώ και δεκαετίες μάταια να ξεχάσει».

Ωστόσο δεν εξήγησε κάτι περαιτέρω, ενώ η αναφορά του ερμηνεύτηκε ως ένα άλλο παιχνίδι, αφού από τις έρευνες που διενεργήθηκαν και τις εκατοντάδες καταθέσεις που λήφθηκαν από το περιβάλλον του, δεν προέκυψε κάτι από το οποίο να δικαιολογείτο η πυροδότηση της δολοφονικής του δράσης.

«Το τελευταίο που μπορώ να κάνω, είναι να ζητήσω και να θέσω τον εαυτό μου στη διάθεση μιας ενδελεχούς μελέτης, έτσι ώστε με τη βοήθεια επιστημόνων, να βρω το γιατί, αλλά σημαντικότερα, να βοηθήσω στην εξαγωγή συμπερασμάτων, τα οποία θα βοηθήσουν την κοινωνία μας να προλάβει τέτοιες τραγωδίες.»

Με αυτή την αναφορά ολοκλήρωσε την απολογία του, με την οποία και πάλι ο Μεταξάς επιδίωξε να δημιουργήσει συνειρμούς στην κοινή γνώμη, ενώ εμφανίστηκε ως «σωτήρας» που θέλει να βοηθήσει για να βρεθεί η πηγή του κακού, με σκοπό να αποφευχθούν παρόμοια εγκλήματα.

O Nίκος Μεταξάς, καταδικάστηκε σε πέντε διαδοχικά και δύο συντρέχοντα ισόβια. Συγκεκριμένα το Κακουργιοδικείο επέβαλε διαδοχικές ποινές για τους πέντε φόνους, ενώ στα διπλά φονικά με θύματα μητέρες και παιδιά, οι ποινές είναι συντρέχουσες, αφού διαπράχθηκαν τον ίδιο χρόνο.

«Ο κατηγορούμενος αναλώθηκε σε εκστρατεία φόνων», είχε αναφέρει στην απόφαση του το Κακουργιοδικείο, ενώ η ποινή που του επιβλήθηκε είναι η μεγαλύτερη που επιβλήθηκε ποτέ στα χρονικά.

Ο 14χρονος Στυλιανός...
Τι κι αν η έκρηξη στο Μαρί ξεγύμνωσε ιδεοληψίες, λάθη και παραλείψεις, τι κι αν η οικονομική κρίση αποκάλυψε τα σαθρά θεμέλια μιας πλασματικής οικονομίας, η οποία στο κάτω κάτω ξαναβρίσκει τα πόδια της, η ιστορία του Στυλιανού θα παραμείνει για πάντα μια ανοικτή πληγή για την κυπριακή πολιτεία, που δεν κατάφερε να προστατέψει ένα απροστάτευτο παιδί που είχε την ανάγκη του.

Ένα παιδί που φώναζε για βοήθεια, που πάλεψε για να τα καταφέρει αλλά τελικά λύγισε. Όχι λόγω των κακών οικογενειακών συνθηκών που βίωνε, αλλά λόγω της ανικανότητας των κρατικών υπηρεσιών να του παρέχουν την ελάχιστη βοήθεια για να ήταν σήμερα στη ζωή.

Ο μικρός Στυλιανός θυσιάστηκε για να μας ανοίξει τα μάτια βροντοφωνάζοντας μέσα στην βουβαμάρα της μάντρας, ότι οι κρατικές υπηρεσίες νοσούν και για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό που είναι ταγμένες να υπηρετούν, χρειάζονται ένα ηλεκτροσόκ. Ένα ηλεκτροσόκ το οποίο ήρθε μετά τον τραγικό θάνατο ενός παιδιού, μόλις 14 ετών.

Η είδηση του θανάτου αρχικά θέλησε από κάποιους αρμόδιους-αναρμόδιους να κρατηθεί χαμηλά, κρυβόμενοι πίσω από τη νομοθεσία που διέπει τα ΜΜΕ σχετικά με τις αυτοκτονίες.

Θα ήταν όμως έγκλημα εάν αυτή η υπόθεση κρυβόταν στα συρτάρια, αφού πίσω του ο Στυλιανός άφησε δύο μικρότερα αδέλφια, με τα οποία θυμήθηκαν να ασχοληθούν οι κρατικές υπηρεσίες «επί ευκαιρίας» του θανάτου του 14χρονου και φοβούμενες και ακόμη πιο οδυνηρές συνέπειες.

Με το θάνατο του ο Στυλιανός κατάφερε να προστατεύσει έτσι τα δύο του αδέλφια, αλλά και άλλα τόσα παιδιά που μπορεί να βρίσκονται στη θέση που ήταν πριν πεθάνει. Να αφυπνίσει τις κοιμισμένες κρατικές υπηρεσίες και να καταλάβουν τις ευθύνες που έχουν έναντι σε αυτά τα παιδιά που έχουν την ανάγκη τους.

Για πρώτη φορά στα χρονικά, οι συνθήκες διαβίωσης και θανάτου ενός ανήλικου παιδιού, ξεσηκώνουν τόσο πολύ την κοινή γνώμη, η οποία απαιτούσε δικαίωση για τη ψυχή του Στυλιανού και ευθύνες σε αυτούς που με τις εγκληματικές παρ4αλήψεις τους, οδήγησαν στο θάνατο ένα παιδί.

Τα όσα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας μέρα παρά μέρα, τόσο πιο πολύ προκαλούσαν οργή, ενώ από την άλλη κάποιοι επιχειρούσαν να αποποιηθούν των ευθυνών τους, μη λαμβάνοντας υπόψη πως ένα παιδί μόλις 14 ετών έφυγε με αυτό το τρόπο.

«Θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο» είχε διαμηνύσει η υπουργός Εργασίας, Ζέτα Αιμιλιανίδου, η οποία διέταξε έρευνα εναντίον τεσσάρων υπηρεσιών, στέλνοντας το μήνυμα στην κοινωνία πως ο θάνατος του Στυλιανού δεν θα παραμείνει ατιμώρητος.

Και τα όσα καταγράφονται στο πόρισμα της Επιτρόπου Διοικήσεως το οποίο δίνεται στη δημοσιότητα τρεις μήνες αργότερα, προκαλούν ακόμη περισσότερο οργή, μα πάνω από όλα ξεγυμνώνουν την ανικανότητα αρμόδιων λειτουργών που όφειλαν να προστατεύσουν τον Στυλιανό. Μα αντί αυτού, επέδειξαν πλήρη αδιαφορία και εγκλημάτησαν με τις χρόνιες παραλήψεις τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Δέκα χρόνια, δέκα πρόσωπα που άφησαν το αποτύπωμά τους στην πολιτική ζωή

Πέντε γεγονότα που συνέθεσαν το ψηφιδωτό της δεκαετίας

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης