Ο καθένας κρίνει πάντοτε ανάλογα με την πλευρά στην οποία βρίσκεται και κατακρίνει ανάλογα με τη θέση που είναι εκείνη τη στιγμή.
 
Όπως και στην προκειμένη. Ο γονιός δικάζει και καταδικάζει τον καθηγητή που χειροδίκησε εναντίον μαθήτριας, ο εκπαιδευτικός καυτηριάζει τη συμπεριφορά της νεαρής για έλλειψη σεβασμού και η υπόλοιπη κοινωνία πετάει πέτρες και μιλάει εκ του ασφαλούς.
 
Κουβέντα να γίνεται βασικά, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου το βίντεο έγινε viral, μέχρι να περάσουν οι μέρες, να φθαρεί και αυτό το συμβάν, να το βαρεθούμε και να πιάσουμε το επόμενο που θα κεντρίσει την προσοχή της κοινής γνώμης.
 
Ουδείς ωστόσο αμφισβητεί το ενδιαφέρον της κοινωνίας απέναντι σε ένα τέτοιο δυσάρεστο περιστατικό όπως αυτό με τον καθηγητή, που χαστουκίζει μαθήτρια, η οποία του τραβάει κάτι από τα χέρια.
 
Ίσως όμως είναι η στιγμή που ο καθένας μας, αντί να κρίνει αβίαστα, διαδικτυακά και εύκολα, να πρέπει να προβληματιστεί για αυτό το οποίο παρακολουθήσαμε και για μια ακόμη φορά μείναμε έκπληκτοι.
 
Ποιος νοήμων άνθρωπος άλλωστε δεν καταδικάζει ένα περιστατικό βίας σε βάρος ενός παιδιού και μάλιστα από εκείνον που είναι επιφορτισμένος να του διδάξει ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν αρμόζουν σε έναν πολιτισμένο άνθρωπο και μάλιστα εν έτη 2019.
 
Απ’ την άλλη, ποιον δεν απογοητεύει μια ανάλογη αντίδραση από έναν μαθητή, που τραβάει από τα χέρια του καθηγητή τα χαρτιά που κρατά. Όποιος και να είναι ο λόγος, θεωρώ πως ούτε ο πατέρας, ούτε η μητέρα στο σπίτι, θα ανεχόταν μια τέτοια συμπεριφορά από το παιδί του που μεταφράζεται ως έλλειψη σεβασμού.
 
Ας κάνουμε λοιπόν όλοι, ένα βήμα πίσω προτού ζητήσουμε την κεφαλή οποιουδήποτε επί πίνακι και ας αναμένουμε από τον αρμόδιο ερευνώντα λειτουργό που ανέλαβε τη διερεύνηση του συμβάντος, να αποφανθεί πρώτα πώς και τι προηγήθηκε. 
 
Είπαμε καταδικάζουμε την πράξη βίας από πλευράς του καθηγητή που δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση όχι μόνο από έναν εκπαιδευτικό αλλά και από τον οποιονδήποτε, όμως ας κάτσουμε μαζί και δίπλα στον γιο μας και στην κόρη μας που πλάθονται ακόμη, και να τους υπενθυμίσουμε τι εστί σεβασμός.
 
Ίσως με αυτό τον τρόπο να μην χρειαστεί να δράσουμε ξανά κατασταλτικά!