Πώς η Βρετανία εκκένωσε με τη βία ένα ολόκληρο αρχιπέλαγος

«Υπάρχουν στιγμές που μία τραγωδία μάς λέει πώς εργάζεται ένα ολόκληρο σύστημα πίσω από μια δημοκρατική πρόσοψη και μάς βοηθά να καταλάβουμε πόσο μεγάλο μέρος του κόσμου διοικείται για το συμφέρον των ισχυρών και πώς οι κυβερνήσεις συχνά δικαιολογούν τις ενέργειές τους  με ψέματα», γράφει ο διάσημος δημοσιογράφος και βραβευμένος παραγωγός ντοκιμαντέρ John Pilger στο δίκτυο Al Jazeera, με αφορμή την υπόθεση του Μαυρικίου ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.

 

 

• Στο μικροσκόπιο της Νομικής Υπηρεσίας η γνωμοδότηση για τον Μαυρίκιο

Όπως εξηγεί, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η κυβέρνηση του Χάρολντ Ουίλσον εκδίωξε τον πληθυσμό των νήσων Τσάγκος, μιας βρετανικής αποικίας στον Ινδικό Ωκεανό, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για την αμερικανική στρατιωτική βάση στο Diego Garcia, το μεγαλύτερο νησί. Οι Αμερικανοί, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, προσέφεραν ως αντάλλαγμα στους Βρετανούς έκπτωση για ένα οπλικό σύστημα.
 
«Η αλήθεια αυτής της συνωμοσίας δεν αποκαλύφθηκε για 20 χρόνια, όταν ήρθαν στην επιφάνεια οι επίσημοι μυστικοί φάκελοι στο Public Record Office του Λονδίνου, από δικηγόρους που δρούσαν εκ μέρους των πρώην κατοίκων του κοραλλιογενούς αρχιπελάγους», αναφέρει περαιτέρω.
 
Σημειώνει ότι τα Τσάγκος ήταν ένας φυσικός παράδεισος. Οι 1,500 κάτοικοι ήταν αυτάρκεις, καθώς υπήρχε πληθώρα φυσικών πόρων και δεν παρουσιάζονταν έντονα καιρικά φαινόμενα. Υπήρχαν χωριά, σχολείο, νοσοκομείο, εκκλησία, σιδηρόδρομος και μια κανονική ζωή, μέχρι την απέλαση ολόκληρου του πληθυσμού.  Οι άνθρωποι οδηγήθηκαν σε καράβια, που τους μετέφεραν στις Σεϋχέλλες, όπου κρατούνταν σε φυλακές, και αργότερα στάλθηκαν στον Μαυρίκιο, όπου τους εγκατέστησαν σε ένα διαλυμένο οικισμό, χωρίς νερό και ρεύμα.
 
Είκοσι έξι οικογένειες ξεκληρίστηκαν από την φτώχεια, εννέα άτομα αυτοκτόνησαν και πολλά κορίτσια εξαναγκάστηκαν στην πορνεία για να επιβιώσουν, σύμφωνα με τον γνωστό δημοσιογράφο.
 
 «Πήρα συνεντεύξεις από πολλούς από αυτούς. Μια γυναίκα εξιστόρησε πώς αυτή και ο σύζυγός της πήραν το μωρό τους στον Μαυρίκιο για ιατρική περίθαλψη και τους αναφέρθηκε πως δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στο νησί. Το σοκ ήταν τόσο μεγάλο, που ο σύζυγός της υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και πέθανε. Άλλοι περιέγραφαν πώς οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι δηλητηρίασαν τους σκύλους τους, τα αγαπημένα τους κατοικίδια, ως μορφή πίεσης για να τα μαζέψουν και να φύγουν. Η Lizette Talate μού είπε πώς τα παιδιά της πέθαναν ‘από λύπη’. Και η ίδια έχει πεθάνει», περιγράφει ο Pilger.
 
Μέσα σε δέκα χρόνια, εξηγεί, ολοκληρώθηκε η εκκένωση του αρχιπελάγους και το Diego Garcia μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες βάσεις των ΗΠΑ, με περισσότερους από 2,000 στρατιώτες, δύο διαύλους, 30 πολεμικά πλοία, υποδομές για πυρηνικά υποβρύχια και ένα κατασκοπευτικό δορυφορικό σταθμό. «Το Ιράκ και το Αφγανιστάν βομβαρδίστηκαν από τον πρώην παράδεισο. Μετά το 9/11 άνθρωποι βασανίστηκαν εκεί», προσθέτει.
 
Στους ανθρώπους των νησιών δόθηκαν, μετά από διαμαρτυρίες, 3,000 στερλίνες από τη βρετανική κυβέρνηση. Σύμφωνα με ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο του βρετανικού ΥΠΕΞ, οι Βρετανοί αξιωματούχοι είχαν οδηγίες να λένε ψέματα πως οι νησιώτες ήταν εργάτες και όχι ένας  σταθερός, γηγενής πληθυσμός. 
 
Όταν το 2000 το Ανώτατο Δικαστήριο στο Λονδίνο έκρινε παράνομες τις εκδιώξεις, η κυβέρνηση των Εργατικών επιστράτευσε ένα αρχαίο βασιλικό δικαίωμα, που επιτρέπει στην κυβέρνηση να παρακάμπτει τη Βουλή και τα δικαστήρια, ώστε να αποτραπεί η επιστροφή τους. Αν και κρίθηκε ότι θα έπρεπε οι κάτοικοι των Τσάγκος να επιστρέψουν, η έφεση που έγινε το 2008 ήταν επιτυχής. «Ποτέ δεν είδα δικαστές με τόσο ντροπιασμένα πρόσωπα, σε κάτι που ξεκάθαρα ήταν μια πολιτική απόφαση», τονίζει ο Pilger.