Τα 10+1 πρόσωπα που σημάδεψαν την πολιτική ζωή το 2021

Ούτε το 2021 ξέφυγε από τον άγραφο κανόνα της πολιτικής που θέλει το έτος που διεξάγονται βουλευτικές εκλογές, να είναι καταλύτης εξελίξεων και επιταχυντής γεγονότων, ενεργειών και συμπεριφορών που λόγω των εκλογών κρύβονταν κάτω από το χαλί. Το 2021 ήταν ένα έτος πυκνό σε εξελίξεις, σε πολιτικό επίπεδο. Ούτε η πανδημία, ούτε η οικονομική αβεβαιότητα έδρασαν αποτρεπτικά από το να αναδειχθούν, μια σειρά από παρεμφερείς ζητήματα, που καθόρισαν την επικαιρότητα, ανέδειξαν νέα πρόσωπα και την ίδια ώρα, έστειλαν κάποια άλλα στο χρονοντούλαπο της ιστορία. 

Πριν από τις εκλογές τα κόμματα φουλάρουν τις μηχανές, ανεβάζουν τους τόνους και αποκτούν πιο καταγγελτικό τόνο, με στόχο να πετύχουν όσο το δυνατό μεγαλύτερη συσπείρωση. Μετά τις εκλογές, διαχρονικά τα αποτελέσματα φέρνουν εξελίξεις και λειτουργούν καταλυτικά για αλλαγές προσώπων και πολιτικών.

Αυτό συνέβη στο μέγιστο και την χρονιά που μας πέρασε. Το 2021, έτσι κι αλλιώς μπήκε πολύ δυναμικά και πολλά υποσχόμενο ως προς το εύρος και τη δυναμική των πολιτικών εξελίξεων, αλλά και ως προς την ανάδειξη των πολιτικών προσώπων της χρονιάς. Η πρωτοφανής για τα κυπριακά δεδομένα εξέλιξη, με τη μη ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού του έτους τον Δεκέμβριο του 2020, μετέφερε από το προηγούμενο έτος, όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για ένα δυναμικό και με αμείωτο ενδιαφέρον μπάσιμο της χρονιάς, που στη συνέχεια επιβεβαίωσε όσους μιλούσαν για καταιγιστικές εξελίξεις. Ποια όμως, ήταν τα πρόσωπα που ξεχώρισαν τη χρονιά που πέρασε; Πώς οι εξελίξεις έφεραν στην πρώτη γραμμή νέα ονόματα και συνάμα εκπαραθύρωσαν τους μέχρι χθες πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου;

Ο REPORTER καταγράφει την ενδεκάδα εκείνων των προσώπων που ενέπνευσαν με τις πολιτικές τους, έλαβαν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον ή ακόμα βρέθηκαν στο στόχαστρο για αστοχίες η αποφάσεις που έλαβαν και κλήθηκαν στις βουλευτικές ή θα κληθούν το επόμενο διάστημα να πληρώσουν τον λογαριασμό.

Νίκος Αναστασιάδης

Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στην κορυφή της εν λόγω λίστας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο ανώτατος αξιωματούχος του κράτους, κλήθηκε να λάβει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον, διαχειρίστηκε μια σειρά από πολιτικές κρίσεις, ενώ το πιο σημαντικό, το 2021, συνέχισε να βρίσκεται στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης για μια σειρά από λόγους που ξεκινούσαν από το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα και τις αποφάσεις του Υπουργικού του Συμβουλίου, μέχρι τα Pandora και την εμπλοκή του δικηγορικού γραφείου που φέρει το όνομα του, και τους χειρισμούς του σε άλλα ζητήματα, όπως η πανδημία, το Κυπριακό και η οικονομία.

Ο Ιανουάριος επεφύλασσε για τον Πρόεδρο ένα πονοκέφαλο. Η εκκρεμότητα με τη μη ψήφιση του προϋπολογισμού δημιουργούσε επιπλέον άγχος και γέννησε την ανάγκη για να πεισθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η πλειοψηφία της Βουλής, να ανάψει το πράσινο φως έτσι ώστε, να μην βρεθούν κοινωνία και οικονομία σε ακόμη δυσχερέστερη θέση από αυτή που ήδη βρίσκονταν λόγω της πανδημίας και των στενών οικονομικών δεδομένων που προκαλεί μέχρι σήμερα.

Μετά από την υπερψήφιση του προϋπολογισμού η προσοχή του Προέδρου στράφηκε στο άλλο μείζων ζήτημα του Κυπριακού. Μετά το πήγαινε έλα της Λουτ στη Λευκωσία, έγινε κατορθωτό με καθυστέρηση αρκετών μηνών να διεξαχθεί η πενταμερής της Γενεύης, η οποία κατέληξε με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα. Αναμφίβολα το 2021, σε σχέση με το Κυπριακό δεν κύλησε όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα επιθυμούσε. Από τη μια οι αγεφύρωτες διαφορές που προέκυψαν από τις αναθεωρημένες τουρκικές θέσεις κι από την άλλη τα τετελεσμένα των Τούρκων στην Αμμόχωστο συνέθεσαν τη σημερινή αποκαρδιωτική εικόνα, βάσει της οποίας κανείς δεν μπορεί να είναι αισιόδοξος για τα όσα επιφυλάσσει το 2022.

Στο άλλο μεγάλο μέτωπο, του 2021, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρέθηκε στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης για τα θέματα διαφθοράς. Οι ευθύνες που του επέρριψαν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ για το θέμα του ΚΕΠ, η κατάθεση του στην Ερευνητική Επιτροπή, η εμπλοκή του ονόματος του με τις γνωστές υποσημειώσεις, όπως ο ίδιος της τόνισε στα Pandora Papers και η συμπερίληψη του στο σχετικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά και το πιο πρόσφατο, με τη μονιμοποίηση τεσσάρων συνεργάτιδων του στη δημόσια υπηρεσία, συνέθεσαν ένα αρνητικό σκηνικό για την εικόνα του, το οποίο ο ίδιος επιχείρησε να αναστρέψει. Και σε ικανοποιητικό βαθμό το κατάφερε αφού, μέσα κι από τον καθρέφτη της κοινωνίας, τις βουλευτικές εκλογές, σε καμία περίπτωση τα αποτελέσματα δεν μπορούν να ερμηνευθούν ως καταδικαστικά για τον ίδιο.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, εισέρχεται στην τελευταία στροφή πριν την ολοκλήρωση της δεκάχρονης παρουσίας του στην Προεδρία της Δημοκρατίας και θα ήθελε να δει να ψηφίζονται από τη Βουλή, μια σειρά από Μεταρρυθμίσεις που ο ίδιος είχε προβάλει μέσα από το προεκλογικό του πρόγραμμα από το 2013 και ακόμα εκκρεμούν. Οι πρώτοι μήνες του νέου χρόνου ευνοούν την υλοποίηση του στόχου αυτού, ωστόσο μένει να διαφανεί αν υπάρχει η πολιτική βούληση, τόσο από τον ίδιο όσο και από τα κόμματα για να συμβεί κάτι τέτοιο.

Αννίτα Δημητρίου

Αναμφίβολα ένα από τα πρόσωπα που ανέδειξε το 2021 ήταν η πρόεδρος της Βουλής Αννίτα Δημητρίου. Η κα. Δημητρίου μετά από μόλις μια πενταετία στα έδρανα της Βουλής, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συναδέλφων της και να αναλάβει το δεύτερο τη τάξει αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η εκλογή της Αννίτας Δημητρίου συνοδεύεται από δύο σημαντικές πρωτιές. Η πρώτη είναι πως αποτελεί την πρώτη γυναίκα που ανέλαβε ένα τόσο υψηλό αξίωμα στην Κυπριακή Δημοκρατία και η δεύτερη είναι πως για πρώτη φορά στα χρονικά, ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει την ίδια ώρα προερχόμενους από το κόμμα του Πρόεδρο της Δημοκρατίας και πρόεδρο της Βουλής.

Μιας Βουλής που στην προηγούμενη της σύνθεση, είχε ζήσει την εμπλοκή του προέδρου της και ενός βουλευτή στις αποκαλύψεις του Al Jazeera για το ΚΕΠ, ενώ με τις συχνές παλινωδίες για διάφορα ζητήματα, βρέθηκε και όχι άδικα στο στόχαστρο των πολιτών, που είδαν το κύρος ενός βασικού θεσμού της Δημοκρατίας να κατακρημνίζεται.

Άξιο αναφοράς είναι και ο τρόπος με τον οποίο η κα. Δημητρίου εξασφάλισε την προεδρία της Βουλής, αφού για αυτό έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι χειρισμοί από τον πρόεδρο του κόμματος της, Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος κατάφερε να αφήσει στα κρύα του λουτρού ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ και με τις ψήφους ΕΛΑΜ και ΔΗΠΑ να εκλέξει την εκλεκτή του στην προεδρία.

Η Αννίτα Δημητρίου φρόντισε από νωρίς να κάνει σε όλους γνωστές τις προθέσεις της και πλέον έχει μια γεμάτη θητεία για να καταφέρει όλα όσα έχει εξαγγείλει, με την ίδια να τονίζει με κάθε ευκαιρία, πως ο μεγάλος της στόχος, δεν είναι άλλος από την αποκατάσταση του κύρους της Βουλής.

Αβέρωφ Νεοφύτου

Την παράδοση που τον θέλει υπό την ηγεσία του ο Δημοκρατικός Συναγερμός να είναι πάντα ανάμεσα στους νικητές των εκλογών επιβεβαίωσε το 2021 ο Αβέρωφ Νεοφύτου, προσθέτοντας την έβδομη διαδοχική εκλογική νίκη του κόμματος του. Από τη μέρα που ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, ο Αβέρωφ Νεοφύτου καταγράφει μόνο πρωτιές παρά τις αντίξοες συνθήκες που αναμφίβολα κλήθηκε να δράσει.

Μπορεί καθημερινά να γίνεται αποδέκτης σκληρής κριτικής, όμως παραμένει ως ένας από τους game changer της πολιτικής σκηνής. Άλλη μια απόδειξη ήταν οι χειρισμοί του κατά την ψηφοφορία για εκλογή προέδρου στη Βουλή, όπου αιφνιδίασε, αφενός με την υποψηφιότητα της Αννίτας Δημητρίου και αφετέρου κατάφερε να εξασφαλίσει την προβλεπόμενη πλειοψηφία από το δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας, προκαλώντας την γνωστή αναστάτωση και μετέπειτα ρήξη μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Από τη μια, οι καθημερινές ριπές της αντιπολίτευσης και από την άλλη η αναμενόμενη φθορά που επέφερε η εννεαετής διακυβέρνηση Αναστασιάδη στο κόμμα, θεωρείτο δεδομένο πως θα επηρέαζε αρνητικά τα ποσοστά. Ο ΔΗΣΥ μπορεί να είχε και να έχει, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα, μια τεράστια πτώση σε ό,τι αφορά τον πραγματικό αριθμό ψηφοφόρων, πλην το ΕΛΑΜ, ωστόσο καταφέρνει με τον Αβέρωφ Νεοφύτου στο τιμόνι να διατηρεί τα σκήπτρα του.

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, από την επομένη των εκλογών, έπιασε δουλειά γνωρίζοντας πως πρωταρχικό μέλημα του, εάν θέλει να διατηρήσει τον ΔΗΣΥ στην εξουσία, είναι να αντιστρέψει τις αρνητικές γνώμες που αφορούν τον ίδιο ανάμεσα στην κοινωνία των πολιτών. Από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα συνεχίζει ένα αδιάκοπο μαραθώνιο επαφών με κοινωνικές ομάδες και απλούς πολίτες, με στόχο να κερδίσει το χαμένο έδαφος που καταγράφεται, όχι μόνο στα καφενεία και τα social media, αλλά και στις πρώτες δημοσκοπήσεις.

Πλέον έχει ενώπιον του ένα εξίσου σημαντικό ζήτημα να διαχειριστεί, που δεν είναι άλλο από το κακό σενάριο για το κόμμα, με μια πιθανή ανεξάρτητη υποψηφιότητα του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη. Ήδη προς αυτή την κατεύθυνση επίσπευσε τις διαδικασίες και κατάφερε να εξασφαλίσει τα χρονοδιαγράμματα που επεδίωκε, έτσι το όλο ζήτημα μέσα στους πρώτους μήνες του 2021 να ξεκαθαρίσει και αναλόγως να σχεδιάσει τα επόμενα του βήματα, που ο ίδιος επιδιώκει να τον οδηγήσουν στον Λόφο του Προεδρικού τον Μάρτιο του 2023.

Ήδη λίγο πριν τα Χριστούγεννα ο Αβέρωφ Νεοφύτου επέλεξε να κλείσει το έτος με την εξαγγελία της υποψηφιότητας του και πλέον βρίσκεται σε στάση αναμονής μέχρι τις 10 Ιανουαρίου για να γνωρίζει, εάν θα έχει ανθυποψήφιο εντός του κόμματος.

Στέφανος Στεφάνου

Ένα άλλο πρόσωπο που «ευνοήθηκε» από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών για να αναρριχηθεί στην πολιτική ζωή και την κομματική πυραμίδα, είναι ο νέος Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου. Τα κακά για το κόμμα εκλογικά αποτελέσματα, προκάλεσαν έντονο προβληματισμό στο ΑΚΕΛ, με τον Άντρο Κυπριανού, προ του φάσματος της εσωκομματικής κρίσης και της εσωστρέφειας, να χρεώνεται προσωπικά την ευθύνη και να προαναγγέλλει την αποχώρηση του.

Τα μέλη του ΑΚΕΛ κλήθηκαν να επιλέξουν μεταξύ του Στέφανου Στεφάνου και του Γιώργου Λουκαΐδη τον επόμενο Γενικό Γραμματέα του κόμματος, καταλήγοντας τελικά στον πρώτο. Ο κ. Στεφάνου, έχει ενώπιον του σημαντικές προκλήσεις με πρώτη και πιο σημαντική την αναδιάρθρωση του κόμματος, το οποίο αναμφίβολα χρειάζεται δομικές αλλαγές. Το μεγάλο στοίχημα για τον ίδιο, δεν είναι άλλο από την δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα επαναφέρουν στο κόμμα τις χιλιάδες των ψηφοφόρων που τα τελευταία χρόνια απομακρύνθηκαν και η ανάκτηση της χαμένης δυναμικής.

Αναμφίβολα στο κόμμα έγιναν λάθη, τόσο σε επικοινωνιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, και ο Στέφανος Στεφάνου καλείται να τα εντοπίσει και να μην επιτρέψει να επαναληφθούν. Αν και αρκετοί δεν θεωρούν πως στο ΑΚΕΛ θα υπάρξουν εκείνες οι αλλαγές στην πολιτική του που θα το καταστήσουν ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα, ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, έχει μπροστά του την ευκαιρία να τους διαψεύσει. Ιδιαίτερα η σημερινή συγκυρία ενόψει των Προεδρικών, επιτρέπει στο ΑΚΕΛ να κάνει μια επιλογή που θα ανατρέπει τα εις βάρος του δεδομένα και θα δημιουργεί προοπτικές ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης.

Νικόλας Παπαδόπουλος

Αναμφίβολα ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος, επεδίωξε και πέτυχε να μετατραπεί στο πρόσωπο των ημερών στα τέλη του 2020. Η μετωπική σύγκρουση που επέλεξε να εξαπολύσει εναντίον της Κυβέρνησης με αφορμή τη μη παράδοση φακέλων στον Ελεγκτή, κορυφώθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 και τον Ιανουάριο του 2021 με την καταψήφιση των προϋπολογισμών. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος αποποιήθηκε τον ρυθμιστικό ρόλο που διαχρονικά κατείχε το κόμμα του στη Βουλή, με αποτέλεσμα αυτός να καπαρωθεί από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Μέχρι τον Μάϊο του 2021, όταν διεξήχθησαν οι βουλευτικές εκλογές, ο Νικόλα Παπαδόπουλος εντατικοποίησε τις επιθέσεις του, οδηγώντας πολλές φορές την κατάσταση στα άκρα. Ωστόσο τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, ήταν αυτά που μάλλον έπεισαν και τον ίδιο πως η ρήξη και η στείρα αντιπολίτευση, δεν αποτελούν προτεραιότητες των πολιτών, που μάλλον επιζητούν ασφάλεια και σταθερότητα.

Μετά τις βουλευτικές, ο Νικόλας Παπαδόπουλος άλλαξε ρότα, απομακρύνοντας από κοντά του την ομάδα επικοινωνίας που είχε στηθεί για τις βουλευτικές εκλογές, ενώ καταφανέστατα χαμήλωσε τους τόνους, αφού έτσι κι αλλιώς είχαν δοθεί στον Γενικό Ελεγκτή οι φάκελοι των πολιτογραφήσεων. Η αλλαγή πορείας επιβεβαιώθηκε και από τα χείλη του ιδίου, όχι μόνο με την παραδοχή της λανθασμένης προεκλογικής τακτικής, αλλά μέσα και από τη δήλωσή του πως δεν προαποκλείει ενόψει των συνεργασιών για τις Προεδρικές, μια πιθανή συνεργασία με το κυβερνών κόμμα, με την υποσημείωση, να πεισθεί πως δεν θα συνεχίσουν τις τακτικές της απερχόμενης Κυβέρνησης.

Η υπερψήφιση του προϋπολογισμού για το 2021, ολοκλήρωσε τον κύκλο της πολιτικής του Δημοκρατικού Κόμματος, το οποίο πλέον εστιάζει το επόμενο διάστημα σε πιθανές συνεργασίες, είτε δεξιά, είτε αριστερά, είτε από το δύσβατο μονοπάτι του ενδιάμεσου, που θα το οδηγήσουν στη συγκυβέρνηση στις Προεδρικές του 2023.

Μαρίνος Σιζόπουλος

Δύσκολα θα ξεχάσει το 2021 ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, για τον οποίο η χρονιά μπήκε ευνοϊκά, έχοντας μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία, την οποία εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο, ωστόσο έκλεισε τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Τον Ιανουάριο του 2021, ο Μαρίνος Σιζόπουλος είχε μετατραπεί στον πιο περιζήτητο πολιτικό, αφού όλοι κρέμονταν από το χείλη του εάν τελικά το κόμμα του θα υπερψηφίσει ή όχι τον προϋπολογισμό. Αφού έλαβε τις διαβεβαιώσεις και τις εξασφαλίσεις που ήθελε, μετατράπηκε μαζί με ΕΛΑΜ και ΔΗΠΑ στους νέους ρυθμιστές στη Βουλή και με τις ψήφους τους, έδωσαν το φιλί της ζωής στην Κυβέρνηση.

Οι βουλευτικές εκλογές ήταν μια ευκαιρία για τον ίδιο να επιδείξει για πρώτη φορά τη δυναμική του κόμματος του. Εξάλλου στις βουλευτικές του 2016 όταν ήταν επίσης πρόεδρος της ΕΔΕΚ, είχε πολύ στενά χρονικά περιθώρια για να χρεωθούν στον ίδιο τα χαμηλά ποσοστά. Η ΕΔΕΚ αναμφίβολα διασώθηκε από το εκλογικό πατατράκ της αντιπολίτευσης. Για όσους βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, η ΕΔΕΚ αύξησε τους βουλευτές της από τρεις σε τέσσερις και εξέλεξε μετά από δεκαετίες βουλευτή στη Λάρνακα, ενώ για όσους το βλέπουν μισοάδειο, η ΕΔΕΚ έχασε την τέταρτη θέση που διαχρονικά κατείχε στη Βουλή.

Ο απόηχος ωστόσο του εκλογικού αποτελέσματος, παρά το γεγονός ότι έδειχνε πως τόσο το κόμμα όσο και ο Μαρίνος Σιζόπουλος διασώθηκαν, δεν ήταν ο αναμενόμενος. Ο εσωκομματικός εμφύλιος που ξέσπασε, έφερε στην επιφάνεια όλα τα πάθη και λάθη του παρελθόντος, δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου κρίση που κανείς ως σήμερα δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος της, αφού σε μεγάλο βαθμό, ο λόγος ανήκει στη Δικαιοσύνη.

Πλέον με τα Δικαστήρια σε εκκρεμότητα, ο Μαρίνος Σιζόπουλος προετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα, που δεν είναι άλλη από την επιλογή εκείνης της υποψηφιότητας, που σύμφωνα με τον ίδιο θα εξασφαλίσει στο κόμμα μια θέση στη συγκυβέρνηση το 2023.

Μάριος Καρογιάν

Το 2019 στις Ευρωεκλογές, ήταν μια από τις εκπλήξεις με τα σημαντικά ποσοστά που κατέγραψε με τη ΔΗΠΑ. Το 2021, στις βουλευτικές, έδωσε διαπιστευτήρια ότι επέστρεψε για να μείνει. Σε συνεργασία με τη Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων, ο Μάριος Καρογιάν, αναμφίβολα ήταν η έκπληξη των εκλογών, αφού κατέγραψε σημαντικά ποσοστά, που έβαλαν το κόμμα του στη Βουλή με τέσσερις βουλευτές.

Ο Μάριος Καρογιάν, ο οποίος πέρασε μέσα από συμπληγάδες ύστερα από την εσωκομματική ήττα από το Νικόλα Παπαδόπουλο στα τέλη του 2013, επέστρεψε και πλέον έχει μια θέση στο τραπέζι, ενώ αποτελεί περιζήτητο εταίρο για τα υπόλοιπα κόμματα. Μπορεί να μην κατέχει τον ρυθμιστικό ρόλο που είχε στο παρελθόν όντας πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ωστόσο δεν παύει να είναι πρόεδρος σε ένα κόμμα που έχει καταγράψει σημαντικές εκλογικές επιτυχίες στη σύντομη ιστορία του, ενώ έχει να επιδείξει και πλούσιο έργο σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Η εξουσία και η προοπτική συμμετοχής στην Κυβέρνηση του 2023, δεν είναι κάτι που αφήνει ασυγκίνητο τον Πρόεδρο της ΔΗΠΑ-Συνεργασίας Δημοκρατικών Δυνάμεων, ο οποίος ήδη βρίσκεται σε επαφή με εν δυνάμει υποψηφίους και κόμματα, έτσι ώστε να διασφαλίσει πως η επιλογή του, αφενός έχει προοπτικές νίκης και αφετέρου πως μπορεί να υπάρξει μια μίνιμουμ συνεννόηση και τα θεμέλια για δημιουργία ενός κοινώς αποδεκτού προεκλογικού προγράμματος.

Οδυσσέας Μιχαηλίδης

Από τη μια η προσωπικότητα κι από την άλλη το ύφος του χαρτοφυλακίου του, τον εδραίωσαν στα πρόσωπα που απασχολούν και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν, τις εξελίξεις της πολιτικής ζωής του τόπου. Ο Γενικός Ελεγκτής φρόντισε από το 2021 να βρεθεί στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αφού το μείζων ζήτημα του χειμώνα του 2021, ήταν το αίτημα του για να του παραδοθούν οι φάκελοι των πολιτογραφήσεων που στη συνέχεια μετατράπηκε και σε πολιτικό σλόγκαν κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Την ίδια ώρα ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης κατάγγελλε την Κυβέρνηση στον Διεθνή Οργανισμό Ελεγκτικών Υπηρεσιών ΙΝΤΟSAI, ζητώντας να του δοθεί πρόσβαση, ενώ ήρθε σε πλήρη ρήξη πέραν από την εκτελεστική εξουσία και με τον Γενικό Εισαγγελέα. Το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής, της οποίας στο έργον συνέδραμε με την κατάθεση του, αποτέλεσε πλήγμα για τον ίδιο, αφού η Ερευνητική εντόπιζε μεταξύ άλλων ευθύνες και στην Ελεγκτική Υπηρεσία για τον ελλιπή έλεγχο του ΚΕΠ.

Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης υπεραμύνθηκε των ενεργειών της Υπηρεσίας του, ενώ μετά και από την έκδοση του πορίσματος της Ερευνητικής απέκτησε πλήρη πρόσβαση σε όλα τα αρχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, με την έρευνα της Ελεγκτικής Υπηρεσίας για το ΚΕΠ να βρίσκεται σε εξέλιξη, με τα αποτελέσματα να αναμένονται εντός του πρώτου διμήνου του 2022.

Νίκος Χριστοδουλίδης

Ο υπουργός Εξωτερικών, είχε ενώπιον του μια σειρά από σημαντικά και κρίσιμα ζητήματα να διαχειριστεί το 2021. Οι ενέργειες της Τουρκίας στην Αμμόχωστο, οι περιορισμένες αλλά κρίσιμες εξελίξεις στο Κυπριακό, αλλά και οι σημαντικές διμερείς συνεργασίες της Κύπρου με άλλα κράτη, συνέθεσαν την βαριά ατζέντα του Νίκου Χριστοδουλίδη την απερχόμενη χρονιά.

Ο υπουργός Εξωτερικών επιχείρησε αφενός να πείσει τους ομολόγους του εντός της Ε.Ε. και αφετέρου να επιτύχει εκείνες τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας που θα την υποχρέωναν να διακόψει τη δημιουργία τετελεσμένων, τόσο στο Βαρώσι όσο και στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Για κάποιον που κρίνει σήμερα εκ του αποτελέσματος θα πει πως ο υπουργός Εξωτερικών απέτυχε, ωστόσο πριν καταλήξει στο τελικό του συμπέρασμα επιβάλλεται να δει τη μεγάλη εικόνα και να εξετάσει τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο υπουργός Εξωτερικών κλήθηκε να ενεργήσει.

Σε γενικές γραμμές, αναμφίβολα, ο υπουργός Εξωτερικών με τις συχνές επαφές και τα αδιάκοπα ταξίδια του στο εξωτερικό, πέτυχε κάτι αρκετά σημαντικό, που όπως όλα τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής θα αποδειχθούν εξαιρετικά σημαντικά για την Κυπριακή Δημοκρατία σε βάθος χρόνου. Το γεγονός ότι ένας σημαντικός αριθμός ευρωπαϊκών χωρών, άρχισαν να κατανοούν με σχετική ευκολία τα δεδομένα μετά και τις πρόσφατες προσπάθειες των Τούρκων για δημιουργία τετελεσμένων, αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα.

Επιπλέον η αναβάθμιση των σχέσεων, τόσο με τη Ρωσία όσο και με τις ΗΠΑ, όπου βρέθηκε τον τελευταίο χρόνο ο Νίκος Χριστοδουλίδης, αλλά και η υλοποίηση των σχεδιασμών σε σχέση με τα τριμερή ή και τετραμερή σχήματα που συμμετέχει η Κυπριακή Δημοκρατία, αναμφίβολα κατέστησαν την Κύπρο ως ένα αξιόπιστο συνομιλητή και ένα κράτος που αποπνέει ασφάλεια και αξιοπιστία στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Το 2022, εάν τελικά ο Νίκος Χριστοδουλίδης λάβει τη μεγάλη απόφαση, να κατέλθει ως ανεξάρτητος υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό έτος. Από τη μια η ήδη εξαγγελθείσα υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου και από την άλλη η πίεση που θα δεχθεί τόσο από την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος όσο και από την αντιπολίτευση και ειδικά το ΑΚΕΛ που εδώ και καιρό τον έχει βάλει στο μάτι, θα τον φέρουν σε μια αρκετά μειονεκτική θέση, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό θα αποτελέσει και βάπτισμα του πυρός για τον ίδιο, αφού για πρώτη φορά θα συμμετέχει προσωπικά σε μια εκλογική διαδικασία.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης αποτελεί κυρίως εντός της βάσης των κομμάτων του Ενδιάμεσου χώρου, αλλά και του ΔΗΣΥ, ως μια αξιόπιστη επιλογή ενόψει των Προεδρικών Εκλογών, γεγονός που αποτυπώθηκε πρόσφατα και στις δημοσκοπήσεις. Ο ίδιος πλέον, εάν τελικά κατέλθει ως υποψήφιος, θα πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να διατηρήσει αυτή τη δυναμική αυτόνομα χωρίς τις κομματικές ή τις προεδρικές πλάτες που αργά η γρήγορα θα στραφούν εναντίον του. Ο νέος χρόνος μπαίνει για τον υπουργό Εξωτερικών με το τελεσίγραφο τις 10ης Ιανουαρίου όπου θα πρέπει, εάν επιθυμεί να θέσει υποψηφιότητα μέσω της κομματικής διαδικασίας του ΔΗΣΥ.

Νίκος Νουρής

Αναμφίβολα μαζί με τον εκάστοτε υπουργό Υγείας, που λόγω πανδημίας το 2021 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητες, ο Νίκος Νουρής, είναι ο υπουργός με το πιο βαρύ χαρτοφυλάκιο. Η αναγκαιότητα εφαρμογής μιας σειράς Μεταρρυθμίσεων εντός συγκεκριμένων χρονικών πλαισίων, αλλά και η βόμβα του μεταναστευτικού που έσκασε στα χέρια του, αλλά και το γεγονός ότι διαχειρίζεται το πιο μεγάλο υπουργείο της Κυβέρνησης, με τα περισσότερα κυβερνητικά τμήματα και τις πιο πολλές αρμοδιότητες, δημιούργησαν ένα τεράστιο όγκο εργασίας που κλήθηκε να διαχειριστεί.

Σήμερα θα ήταν πρόωρο να υπάρξει μια συνολική αποτίμηση του έργου του, αφού από τη μια η πιο σημαντική Μεταρρύθμιση που βρίσκεται ένα βήμα πριν πάει στην Ολομέλεια για ψήφιση, είναι ακόμη ρευστή ως προς το περιεχόμενο της και αφετέρου το μεταναστευτικό εξελίσσεται σε ένα ιδιαίτερα δυναμικό ζήτημα, που καθημερινά ανατρέπει τα όσα γνωρίζαμε μέχρι χθες και η διαχείριση του κρίνεται ως ιδιαίτερα δύσκολη, από τη στιγμή μάλιστα που αποτελεί μείζον θέμα για τις κεραίες της αντιπολίτευσης.

Έμιλυ Γιολίτη

Αναμφίβολα ήταν η υπουργός της Κυβέρνησης που συζητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον το 2021. Ο επεισοδιακός τρόπος με τον οποίο μπήκε στη Κυβέρνηση, ο άδικος για πολλούς τρόπους με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η παρουσία της, αλλά και ο εντυπωσιακός τρόπος με τον οποίο επέλεξε να αποχωρήσει, αποτέλεσαν «talk of the town» το πρώτο μισό του χρόνου.

Η Έμιλυ Γιολίτη αναλαμβάνοντας το Υπουργείο Δικαιοσύνης γνώριζε πως είχε ενώπιον της σημαντικά ζητήματα, που πολλές φορές ξεπερνούσαν και την ίδια, να αντιμετωπίσει. Άλλωστε η ιστορία έχει επιδείξει ότι η καρέκλα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, είναι η πιο καυτή από όλες τις υπόλοιπες του Υπουργικού.

Η κα. Γιολίτη πέραν από όλα τα υπόλοιπα κρίσιμα ζητήματα του Υπουργείου, κλήθηκε να διαχειριστεί και το ζήτημα της πανδημίας και την τήρηση των μέτρων. Οι εκδηλώσεις των αρνητών και τα έκτροπα, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις η λανθασμένη προσέγγιση των Αρχών στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, δημιούργησαν τα πρώτα σύννεφα και την έβαλαν στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης.

Λίγο αργότερα το ζήτημα του parody account στο οποίο έγιναν άστοχοι χειρισμοί, τη μετέτρεψε στον εύκολο στόχο της αντιπολίτευσης, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ωστόσο να σηκώνει ασπίδα προστασίας γύρω από την υπουργό του, βάλλοντας μάλιστα... τελεία και παύλα.

Λίγους μήνες αργότερα, ωστόσο, και ενώ οι φήμες για ειλημμένη απόφαση του Προέδρου να την απομακρύνει, άναψαν τη φωτιά. Και όπως αποδείχθηκε η τέως υπουργός δεν ήθελε και πολύ να ανάψει. Με μια επιστολή κόλαφο, πρωτοφανή για τα πολιτικά δεδομένα της μικρής Κύπρου, παραιτήθηκε η ίδια, αφού πρώτα έλαβε απαντήσεις από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Κύκλοι του Προεδρικού σημείωναν πως ο ένας χρόνος ήταν ικανοποιητικό χρονικό διάστημα για αξιολόγηση και εξαγωγή συμπερασμάτων για την πορεία της Έμιλυς Γιολίτη στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και κρίθηκε πως δεν ήταν επιτυχημένος. Ο τρόπος που η κα. Γιολίτη αντέδρασε αποτέλεσε απλά επιβεβαίωση, πως ποτέ δεν ήταν μια υπουργός που θα έμπαινε στα καλούπια που έχουμε συνηθίσει.