Α. Θεμιστοκλέους: Με το ΕΛΑΜ με συνδέουν πολύ περισσότερα παρά με τον Αβέρωφ

Δέχθηκα προτάσεις από άλλα κόμματα παραμονές των βουλευτικών του 2016, που μου εξασφάλιζαν την επανεκλογή μου εντούτοις τις απέρριψα, αποκαλύπτει στον REPORTER ο πρώην βουλευτής με το ΔΗΣΥ, Ανδρέας Θεμιστοκλέους, ο οποίος κατέρχεται ως υποψήφιος με το ΕΛΑΜ.

Σε ότι αφορά τους λόγους αποχώρησης του από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους σημειώνει πως τα πράγματα εντός του κόμματος οξύνθηκαν από τη στιγμή που ο Νίκος Αναστασιάδης παρέδωσε τη σκυτάλη στον Αβέρωφ Νεοφύτου, τον οποίο κατηγορεί πως υπό την ηγεσία του επιχείρησε να καθαρίσει, όπως λέει χαρακτηριστικά, από το κόμμα διάφορους βουλευτές που ο ίδιος θεωρούσε ως εμπόδια και αντιστάσεις στην επιδίωξη των προσωπικών του στόχων.

Με τον Αβέρωφ Νεοφύτου στο τιμόνι, σύμφωνα με τον Ανδρέα Θεμιστοκλέους ο ΔΗΣΥ έπαψε να είναι το κόμμα της εθνικοφροσύνης και μετατρεπόταν σε υπηρέτη του βαθέως και άρρωστου κράτους της Λευκωσίας και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ενώ προσθέτει πως ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, στα οικονομικά έγινε ανάλγητος και στα υπόλοιπα έστριψε αριστερά, εμείς παραμέναμε στη γραμμή που όλοι και όλες υιοθετήσαμε και βρεθήκαμε να φαινόμαστε δεξιότερα του Συναγερμού.

Σε σχέση τον διαχωρισμό που ο ίδιος επιλέγει ανάμεσα στην κριτική που ασκεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο του ΔΗΣΥ, ο κ. Θεμιστοκλέους σημειώνει πως απλά και οι ίδιοι έχουν διαχωριστεί μεταξύ τους, ενώ σε ότι αφορά τον Νίκο Αναστασιάδη, ειδικά μετά το Κραν Μοντανά και η έντονη κριτική εναντίον του προέδρου του ΔΗΣΥ, αποτελεί για τον υποψήφιο βουλευτή του ΕΛΑΜ, φυσιολογικό επακόλουθο.

Για την υποψηφιότητα του με το ΕΛΑΜ, ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους σημειώνει πως αυτό αποτελεί κίνημα και όχι κόμμα χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες που στηρίχτηκε από απλούς ανθρώπους μέσα από λαϊκά στρώματα, τους οποίους ιαχρονικά εγκατέλειψε ο ΔΗΣΥ. Μάλιστα υπενθυμίζει πως από το 2012, όταν ήταν ακόμα βουλευτής υπερασπίστηκε το ΕΛΑ όταν κάποιοι ήθελαν να το θέσουν εκτός Νόμου.  Με το ΕΛΑΜ, σημειώνει ο κ. Θεμιστοκλέους, «με συνδέουν πολύ περισσότερα παρά με τον Αβέρωφ Νεοφύτου και την ηγεσία του ΔΗΣΥ, που διαφεντεύει σήμερα τον Δημοκρατικό Συναγερμό και καταχρώμενος την εμπιστοσύνη του συναγερμικού κόσμου διαγουμίζει τον πλούτο, το μέλλον και τις ελπίδες του Κυπριακού Ελληνισμού».

Μάλιστα υπερασπίζεται τη στάση που κράτησαν στη Βουλή Χρίστος Χρίστου και Λίνος Παπαγιάννης εξαπολύοντας επίθεση κατά του ΔΗΚΟ και του Νικόλα Παπαδόπουλου, σημειώνοντας πως θα ήταν αδιανόητο ειδικά σε αυτή την χρονική περίοδο και μάλιστα μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού, το ΕΛΑΜ να στερούσε την κρατική στήριξη από όσους την είχαν απόλυτη ανάγκη.

Διαβάστε αυτούσια τη συνέντευξη του Ανδρέα Θεμιστοκλέους στον REPORTER

Όταν το 2016 δεν επανεκλεγήκατε στη Βουλή, πολλοί είπαν ότι ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους τελείωσε πολιτικά και δεν πρόκειται να επανέλθει. Για αυτό το λόγο η ανακοίνωση της υποψηφιότητας σας ξάφνιασε πολλούς. Η επιστροφή σας ήταν κάτι που προγραμματίζατε από καιρό ή αποτέλεσε κατά κάποιον τρόπο έκπληξη  και για εσάς, η πρόταση που δεχθήκατε από το ΕΛΑΜ;

Πάντα θα είμαι ενεργός πολίτης και πάντοτε θα αγωνιώ για το παρόν και το μέλλον του τόπου μου και θα πολεμώ την αδικία και τα κακώς έχοντα, είτε είμαι βουλευτής είτε όχι. Εξ άλλου αυτό το έδειξα μέσα από την διαδρομή και την παρουσία μου μέχρι σήμερα.

Το ΕΛΑΜ, όπως και άλλα μικρά κόμματα, δεν είναι τώρα που μου πρότειναν εκλογική συνεργασία και θέση στο ψηφοδέλτιο του. Οι προτάσεις αυτές έγιναν και παραμονές εκλογών του 2016, προτάσεις που παρά το γεγονός ότι μου εξασφάλιζαν την επανεκλογή μου εντούτοις τις απέρριψα, διότι θα ήμουν ανακόλουθος με την εμπιστοσύνη που μου επέδειξαν οι 7000 ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ εκλέγοντας με στο κοινοβούλιο εάν στη λήξη της θητείας μου ως βουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού ξαφνικά θα βρισκόμουν υποψήφιος σε άλλο κόμμα.

Στην πολιτική δεν μπήκα, γιατί κάποτε θα γινόμουν βουλευτής και μετά που θα τέλειωνε η παρουσία μου στο κοινοβούλιο θα αποχωρούσα. Στην πολιτική μπήκα για την πολιτική μου ιδεολογία, μπήκα διότι πίστευα ότι μπορώ μαζί με άλλους ομοϊδεάτες να συμβάλουμε στην προκοπή του λαού μας και στην εθνική επιβίωση του στην γη των πατέρων του μέσα σε συνθήκες ασφάλειας, ελευθερίας, δημοκρατίας και ειρήνης.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήσασταν ένας βουλευτής που ακόμα και πριν το 2016 είχατε εκφράσει προβληματισμούς και ενστάσεις με την ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού. Μετά από τις βουλευτικές του 2016 αυτή η κριτική στάση ήταν ακόμη πιο έντονη. Ποιοι ήταν τελικά οι λόγοι που βρεθήκατε εκτός ΔΗΣΥ;

Η κριτική μου στην ηγεσία του Δημοκρατικού Συναγερμού δεν ήταν κριτική υπό την έννοια της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, αλλά υπό την έννοια της δημόσιας κατάθεσης και προβολής των απόψεων μου για σειρά ζητημάτων μείζονος σημασίας.

Τα πράγματα οξύνθηκαν όταν ο Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τα ηνία του κόμματος τα πήρε στα χέρια του ο Αβέρωφ Νεοφύτου  τον Μάρτιο του 2013.

Από αυτό το σημείο μέχρι και τον Μάιο του 2016 ο Αβέρωφ Νεοφύτου άρχισε μια συστηματική προσπάθεια για να γίνει αρεστός και αποδεκτός από διάφορες περίεργες αλλά και ύποπτες καταστάσεις και για να καθαρίσει το κόμμα από διάφορους βουλευτές, που ο ίδιος θεωρούσε ως εμπόδια και αντιστάσεις στην επιδίωξη των προσωπικών, φανερών ή συγκεκαλυμμένων, του στόχων.

Το κόμμα άρχισε να υιοθετεί προσανατολισμούς που ποτέ δεν ήταν δικοί του Στα οικονομικά έφτασε μέχρι τον νεοφιλελευθερισμό και σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισε να υιοθετεί πολιτικές που από ιδρύσεως απέρριπτε ο συναγερμικός κόσμος και σε σωρεία ζητημάτων άρχισε να γίνεται και να μετατρέπεται σε παράρτημα του ΑΚΕΛ, ακολουθώντας πολιτικές και τακτικές που δεν είχαν ποτέ σχέση με τον λαό μας, τον τόπο και τον τρόπο της ζωής μας και το συλλογικό ΕΥ ΖΗΝ μας.

Την ίδια ώρα άρχισε και η συστηματική αποδόμηση της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Κόμματος και η πρόσδεση του στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και στα συμφέροντα των Τραπεζών πλήττοντας ανελέητα τον λαό και κυρίως την μέχρι τότε ευρεία, ακμάζουσα και ισχυρή μεσαία τάξη.

Με άλλα λόγια ο Δημοκρατικός Συναγερμός μέρα με την μέρα αποκαθήλωνε την ιδεολογία του, έπληττε τους ιδρυτικούς σκοπούς του και μετατρεπόταν σε υπηρέτη του βαθέος και άρρωστου κράτους της Λευκωσίας και των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός με τον Αβέρωφ Νεοφύτου έπαψε να είναι το κόμμα που δώσαμε τα καλύτερα μας χρόνια για την πολιτική επικράτηση του.

Έπαψε να είναι το κόμμα της εθνικοφροσύνης και έπαψε να εκπροσωπεί την πάλαι ποτέ περήφανη και ιστορική παράταξη της δεξιάς της Κύπρου. Έπαψε να εγγυάται την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Μας παρέδωσε στα χέρια μιας απίστευτης αγριότητας εν ονόματι του νεοφιλελευθερισμού.

Έγινε δηλαδή το εξής: Ο Αβέρωφ Νεοφύτου στα οικονομικά έγινε ανάλγητος και στα υπόλοιπα έστριψε αριστερά, εμείς παραμέναμε στη γραμμή που όλοι και όλες υιοθετήσαμε και βρεθήκαμε να φαινόμαστε δεξιότερα του Συναγερμού.

Για το τυπικό της διαδικασίας εγώ απέστειλα την παραίτηση μου από όλα τα όργανα του ΔΗ.ΣΥ.

Δεν θα τολμούσε ποτέ ο πρόεδρος του Συναγερμού ή κάποιος άλλος να ζητήσει την διαγραφή μου, διότι πολύ απλά δεν θα μπορούσε να με αντιμετωπίσει στα όργανα του κόμματος, καθ’ ότι για να με διαγράψει θα έπρεπε πρώτα να με δικάσει.

Μέσα από τις παρεμβάσεις σας στα κοινωνικά δίκτυα, διακρίνω μια διαφορετική προσέγγιση, πιο επιθετική εναντίον του Αβέρωφ Νεοφύτου και μια πιο ήπια προσέγγιση σε ό,τι αφορά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ισχύει κάτι τέτοιο, κι αν ναι, γιατί διαχωρίζετε την κριτική σας ανάμεσα στον Πρόεδρο και το κυβερνών κόμμα;

Δεν έχω να κάνω με πρόσωπα. Έχω να κάνω με πολιτικές, αποφάσεις και χειρισμούς. Ασκούσα και ασκώ πάντα κριτική στις επιλογές και αποφάσεις που αντιτίθενται ή βλάπτουν το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον, όπως εγώ τα αντιλαμβάνομαι.

Η κριτική μου διαχωρίζεται ανάμεσα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στον Αβέρωφ Νεοφύτου, διότι απλά αυτοί μεταξύ τους έχουν διαχωριστεί.

Κριτική άσκησα και μάλιστα έντονη προς τον Νίκο Αναστασιάδη για τους χειρισμούς του στο Κυπριακό μέχρι και το Κραν Μοντανά, αλλά κατά την ίδια περίοδο ήμουν κι ένθερμος υποστηρικτής του στην πολιτική που μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά είχαν εγκαινιάσει των τριμερών συνεργασιών, φιλιών και συμμαχιών ανάμεσα σε Ελλάδα, Κύπρο και χώρες της Μέσης Ανατολής και με συμμετοχή της Γαλλίας και της Αμερικής.

Από το Κραν Μοντανά και μετά η στήριξη μου προς τον Νίκο Αναστασιάδη στο Κυπριακό και η έντονη κριτική μου εναντίον του Αβέρωφ Νεοφύτου είναι φυσιολογικό επακόλουθο.

Ο Αναστασιάδης συνειδητοποίησε πλήρως την υφή των τουρκικών αξιώσεων, επιβουλών και επιδιώξεων και εκεί που ξεκίνησε να εδραιώνει και να ενισχύει ένα πλέγμα φιλιών, συνεργασιών και συμμαχιών ισοδύναμου αποτελέσματος με την τουρκική επιθετικότητα και απειλή, ξαφνικά ο Αβέρωφ Νεοφύτου βρέθηκε να απειλεί τον λαό μας με επικές καταστροφές και εθνικά τσουνάμια, που θα προέρχονταν από τις πολιτικές της δικής του κυβέρνησης και τον πρόεδρο της, δηλαδή από τον προκάτοχό του.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ενώ ο Νίκος Αναστασιάδης υπέγραφε στην Αθήνα τον East Med, ο Αβέρωφ Νεοφύτου εξήγγελλε ότι ο αγωγός θα πρέπει να περάσει από την Τουρκία και χέρι-χέρι με τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ άρχισαν να πιέζουν αφόρητα τον ΠτΔ ώστε να επιδιώξει άρον – άρον συνομιλίες χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Κοντολογίς, μεταξύ του Προέδρου Αναστασιάδη και του Δημοκρατικού Συναγερμού δεν υπάρχουν απλά κάποιες μικροδιαφορές οι οποίες από τη μια είναι φυσιολογικές και αναμενόμενες και από την άλλη μπορούν να επιλυθούν.

Ανάμεσα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον Αβέρωφ Νεοφύτου υπάρχει αγεφύρωτο χάσμα, το οποίο συνεχώς διευρύνεται.

Είναι πανθομολογούμενο πλέον και ο κάθε πολίτης μπορεί να το αντιληφθεί, ότι υπάρχει απίστευτη υπονόμευση από τον δεύτερο εναντίον του πρώτου.

Δεν θέλει κάποιος πολλά για να αντιληφθεί ότι θα ερχόταν η στιγμή που αυτή η πολεμική εναντίον του Πρόεδρου Αναστασιάδη θα μεγάλωνε έτσι ώστε να τον έστελναν σε συνομιλίες αποδυναμωμένο, χωρίς αυτοπεποίθηση και χωρίς στήριξη στο εσωτερικό, για να υποκύψει στις πιέσεις τους και να αποδεχτεί μια αντεθνική λύση.

Θεωρείτε ότι το θέμα με τα εξώδικα και την άρση της βουλευτικής σας ασυλίας, στοίχισε για τη μη επανεκλογή σας;

Ασφαλώς και στοίχισε. Ήταν μια ξεκάθαρη και εξαιρετικά καλά ενορχηστρωμένη πολιτική δίωξη, κατ’ εμένα άδικη και άτιμη, που οι εμπνευστές της ενοχλούντο από την παρουσία και τη δράση μου στη Βουλή και την κριτική που τους ασκούσα, διότι ακριβώς προέβλεψα και καθημερινά κατήγγελλα αυτό που ήθελαν, σχεδίαζαν και τελικά επέτυχαν: Την πανηγυρική αθώωση όλων των υπαιτίων της οικονομικής καταστροφής του 2013 και των προξένων της δυστυχίας του λαού μας.

Με το που ξεκίνησε η Επιτροπή Θεσμών της βουλής στην οποία ήμουν μέλος, να εξετάζει τα αίτια της οικονομικής καταστροφής του 2013, είχα αντιληφθεί ότι καταβαλλόταν από πλευράς του Γενικού Εισαγγελέα μαζί με τους εκπροσώπους του βαθέος και άρρωστου κράτους της Λευκωσίας, μια λυσσαλέα προσπάθεια για να συγκαλυφθούν τα εγκλήματα που έγιναν εις βάρος του λαού.

Κατέρχεστε ως αριστίνδην υποψήφιος με το ΕΛΑΜ. Ήθελα να σας ρωτήσω εάν υιοθετείτε και ενστερνίζεστε συνολικά τις θέσεις που εκφράζονται από το κόμμα, ή αν σας συνδέει μόνο το Εθνικό θέμα;

Το ΕΛΑΜ δεν ήταν δημιούργημα κάποιου Υπουργού που παραιτήθηκε ούτε κάποιου πολιτικού γνωστού, που βρισκόταν σε άλλο κόμμα και έφυγε. Το ΕΛΑΜ είναι κίνημα και όχι κόμμα, με την συμβατική του έννοια, είναι ένας πολιτικός χώρος με κινηματική λογική και όχι πολιτικές σκοπιμότητες της παλιάς σχολής των οικογενειακών πολιτικών τζακιών, στηρίχτηκε και ανδρώθηκε από απλούς ανθρώπους μέσα από τα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας, τους οποίους διαχρονικά, πολιτικά και ιδεολογικά είχε εγκαταλείψει ο Δημοκρατικός Συναγερμός.

Πολλές φορές υπερασπίστηκα το ΕΛΑΜ από το 2012 και μετά, ακόμα και όταν ήμουν βουλευτής του ΔΗΣΥ, όταν κάποιοι πολιτικοί και κόμματα ήθελαν να το θέσουν εκτός νόμου.

Προϋπήρξα του ΕΛΑΜ στη Βουλή και πολλά από αυτά που προέβαλλα και υποστήριζα είναι τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια με αυτά που υποστηρίζει το ΕΛΑΜ.

Και προφανώς με το ΕΛΑΜ δεν μας συνδέουν μόνο οι απόψεις μας για το εθνικό πρόβλημα. Πέρα από αυτό είναι οι απόψεις μας για τη λαθρομετανάστευση, για την παιδεία, για τις εκποιήσεις και τους πλειστηριασμούς, για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον πόνο και την αγωνία για το πού πάει αυτός ο τόπος.

Όπως και να έχει, με το ΕΛΑΜ με συνδέουν πολύ περισσότερα παρά με τον Αβέρωφ Νεοφύτου και την ηγεσία του ΔΗΣΥ, που διαφεντεύει σήμερα τον Δημοκρατικό Συναγερμό και καταχρώμενος την εμπιστοσύνη του συναγερμικού κόσμου διαγουμίζει τον πλούτο, το μέλλον και τις ελπίδες του Κυπριακού Ελληνισμού.

Το ΕΛΑΜ συμπληρώνει φέτος πέντε χρόνια παρουσίας στη Βουλή. Πώς αξιολογείτε την παρουσία του Χρίστου Χρίστου και του Λίνου Παπαγιάννη; Υπήρχαν θέματα με τα οποία διαφωνήσατε με τη στάση που κράτησαν;

Θεωρώ ότι παρά το γεγονός πως ήταν ένα νέο κόμμα στην Βουλή, οι συναγωνιστές επέδειξαν υπευθυνότητα και απόδειξαν την χρησιμότητα της παρουσίας τους στην Βουλή δικαιώνοντας τον κόσμο που τους εμπιστεύτηκε.

Το ΕΛΑΜ είναι ένα κόμμα με αυστηρή πειθαρχία σε ότι αφορά τη δράση και την προβολή των στελεχών του. Σε περίπτωση που εκλεγείτε, θεωρείτε πως θα μπορέσετε να συνυπάρξετε και να ταυτιστείτε πλήρως με τις πολιτικές του κόμματος;

Ασφαλώς και υπάρχει μέτρο όσον αφορά την δράση και την προβολή. Η πολιτική δεν είναι απλά ωραίες φωτογραφίες και καρφιτσωμένα χαμόγελα. Η πολιτική δεν είναι διαχείριση. Δεν είναι λογιστική. Μπορεί να είναι κι αυτά, αλλά όχι μόνο αυτά.

Η πολιτική είναι αγώνας υπερασπίσεως αξιών και ιδανικών. Είναι η έκφραση όλων κι επομένως είναι κάτι πολύ περισσότερο από κοινωνικές συναντήσεις, κορδέλες, γάμους, γκλαμουριά και λάιφσταϊλ. Είναι κυρίως η μάχη των ιδεών και των απόψεων για το μέλλον του τόπου και η επίτευξη πολιτικών σκοπών. Με σχέδιο, με πρόγραμμα, οργάνωση και πειθαρχία. 

Είναι επίσης γνωστό, ότι το ΕΛΑΜ αποκλείεται από τα ΜΚΔ και έχει μειωμένη παρουσία στα ΜΜΕ. Κατά την άποψη μου όμως αυτό το γεγονός, αναγκάζει εκ των πραγμάτων τα στελέχη του κινήματος να κατέβουν στην βάση, στην κοινωνία, να δουν, να μάθουν τα προβλήματα, να στηρίξουν και να στηριχθούν από τον κόσμο.  Αυτή είναι η κρισιμότερη πολιτική πράξη.

Στην περίπτωση που εκλεγώ βουλευτής, η συνύπαρξη και η αγαστή συνεργασία να θεωρηθεί δεδομένη και εγγυημένη, διότι ακριβώς οι επιδιώξεις, οι αγωνίες και οι πολιτικές είναι οι ίδιες.

Μετά τις εκλογές, είναι στις σκέψεις ή τις προθέσεις σας να ενεργοποιηθείτε ως πλήρες μέλος και κομματικός στέλεχος;

Αυτό ανήκει ξεκάθαρα στην προσοχή και την εκτίμηση της ηγεσίας του ΕΛΑΜ και ο πρόεδρος του είναι που θα κρίνει εάν αυτό που λέτε θα είναι προς όφελος του ΕΛΑΜ.

Πρόσφατα το ΕΛΑΜ βρέθηκε στο στόχαστρο κυρίως του Δημοκρατικού Κόμματος για το θέμα του προϋπολογισμού, με τον Νικόλα Παπαδόπουλο να κατηγορεί το ΕΛΑΜ πως κάνει πλάτες, βγάζοντας την Κυβέρνηση από τη δύσκολη θέση, και ότι πλέον έπεσαν οι μάσκες για το ποιο είναι πραγματικά το ΕΛΑΜ. Πώς σχολιάζετε τα όσα διημείφθησαν στο κοινοβούλιο με το θέμα του προϋπολογισμού και τη στάση που κράτησαν οι δύο βουλευτές;

Δηλαδή όταν το ΔΗΚΟ και ο Νικόλας Παπαδόπουλος υπερψήφιζε επί σειρά ετών τους προϋπολογισμούς έκανε πλάτες στην κυβέρνηση και δεν φορούσε τότε μάσκες;

Οι μάσκες που έπεσαν είναι οι μάσκες με τις οποίες ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος ξεδιάντροπα εμφανιζόταν ενώπιον του Κυπριακού λαού  και ζητούσε την εμπιστοσύνη, την ψήφο του και διαχρονικά την στήριξη του.

Και είναι η στάση του ΕΛΑΜ, η υπευθυνότητα και ο πραγματικός πατριωτισμός των βουλευτών του, που αποκάλυψαν το ποιον και τις πραγματικές προθέσεις του ΔΗΚΟ και του Νικόλα Παπαδόπουλου.

Συνεπώς το ΕΛΑΜ συμπεριφέρθηκε ως πραγματικά πατριωτική παράταξη, έβαλε υπεράνω μικροκομματικών σκοπιμοτήτων το γενικό καλό του τόπου και του λαού και είναι καλά γνωστόν ότι τους έδωσα και δημόσια συγχαρητήρια για την υπεύθυνη αυτή συμπεριφορά και στάση των δυο βουλευτών του ΕΛΑΜ.

Η πράξη του ΕΛΑΜ να ψηφίσει τους προϋπολογισμούς ήταν η επιβεβαίωση της αξιοπιστίας του και απόδειξη του μόνιμου ενδιαφέροντος του για τους συμπατριώτες μας που βρέθηκαν να έχουν προβλήματα επιβίωσης και που το ΕΛΑΜ στεκόταν τόσα χρόνια εμπράκτως δίπλα τους. Θα ήταν αδιανόητο, ειδικά σε αυτή την χρονική περίοδο και μάλιστα μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού, το ΕΛΑΜ να στερούσε την κρατική στήριξη από όσους την είχαν απόλυτη ανάγκη.

Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές, πραγματοποιούνται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία σε ότι αφορά το εθνικό μας πρόβλημα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ετοιμάζεται να συμμετέχει στην άτυπη πενταμερή, την ώρα που η άλλη πλευρά επιμένει να απορρίπτει την ΔΔΟ και να προτάσσει τη λύση δύο κρατών. Το ΕΛΑΜ είναι ένα από εκείνα τα κόμματα που απορρίπτει τη λύση ομοσπονδίας. Πώς τοποθετείστε απέναντι στις εξελίξεις στο Κυπριακό και ποια θα πρέπει να είναι κατά τη γνώμη σας η επιδίωξη της δικής μας πλευράς;

Η επιδίωξη της δικής μας πλευράς μια πρέπει να είναι : Δεδομένου ότι η Τουρκία παραμένει αδιάλλακτη, η δική μας πλευρά πρέπει να την εκθέσει χωρίς κατ’ ανάγκη να συγκρουστεί με τον Γενικό Γραμματέα.

Η Λύση δύο κρατών που η Τουρκία προτάσσει, δεν είναι παρά ακόμα ένα πυροτέχνημα, διότι αυτό που ξέρει καλά – πολύ καλά – η Τουρκία είναι πως μια τέτοια λύση θα καταλήξει στο τέλος σε «μηδέν» κράτη ή κανένα κράτος και σε διπλή ένωση κάτι που η Τουρκία απεχθάνεται, όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Επιπρόσθετα από αυτό, θα επαναλάβω την πάγια θέση μου ότι οι διεθνείς διασκέψεις δεν είναι σύνηθες φαινόμενο, παρά μόνο στις περιπτώσεις εκείνες όπου τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα έχουν ήδη συμφωνηθεί και αυτές αποκτούν πανηγυρικό χαρακτήρα για να πέσουν οι υπογραφές και νομίζω ότι το δίκαιο του ΕΛΑΜ, πέρα από την απόρριψη της ΔΔΟ βρίσκεται και στο σημείο αυτό.

Θεωρώ πως η άτυπη πενταμερής, αλλά και οι συζητήσεις Ελλάδος – Τουρκίας μεθοδεύτηκαν για να αποφύγει η Τουρκία και οι χώρες που την ευνοούν τον σκόπελο των κυρώσεων της ΕΕ, εναντίον της Τουρκίας.

Θέλουμε λύση που να μπορεί να αντέξει στον χρόνο, να είναι λειτουργική και βιώσιμη. Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς επεμβατικά δικαιώματα, χωρίς εποίκους και κατοχικό στρατό. Μια λύση που θα διασφαλίζει για όλους τους νόμιμους κατοίκους της τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα και τις ίδιες ατομικές και πολιτικές ελευθερίες που απολαμβάνουν τα υπόλοιπα 450 εκατομμύρια ευρωπαίων πολιτών.

Προειδοποιώ, ότι μια κακή λύση δεν είναι λύση. Μια κακή λύση που τάχα θα επανενώσει την Κύπρο και τάχα θα απομακρύνει τους κινδύνους που σήμερα υφίστανται, θα επιφέρει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.

Δηλαδή μια κακή λύση θα καταρρεύσει και τότε θα έχουμε επιτύχει την διχοτόμηση την οποία τάχα θέλαμε να αποφύγουμε, διχοτόμηση που εκ των υστέρων θα θεωρεί από την διεθνή και ευρωπαϊκή κοινότητα και ως συμπεφωνημένη και αναγνωρισμένη. Σε μια τέτοια περίπτωση να ευχόμαστε το διαζύγιο να είναι βελούδινο και όχι τεταμένο και αιματηρό.

Ενόψει των βουλευτικών εκλογών, επανέρχεται όπως σε κάθε εκλογική διαδικασία, το θέμα της αποχής και ειδικότερα της μη εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους των νέων ψηφοφόρων.

Ανάμεσα στους πολιτικούς, τα κόμματα, το κράτος και την πολιτική, από τη μια και τους πολίτες και την κοινωνία, από την άλλη, υπάρχει μια βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης.

Αυτή η κρίση οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και βεβαίως, στην αποστασιοποίηση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων από την πολιτική και φυσικά στην αποχή.

Βεβαίως, είναι δικαίωμα οποιουδήποτε πολίτη να πάει ή να μην πάει να ψηφίσει, αλλά θα πρέπει να ξέρει αυτός ο πολίτης ότι η αποχή δεν ερμηνεύεται μόνον ως απέχθεια προς τους πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά άνετα μπορεί να ερμηνευθεί και ως θετική αποδοχή των όσων συμβαίνουν και δεύτερον να έχουν υπόψη τους, ιδιαίτερα οι νέοι, ότι σε εκλογές τη μοίρα των απόντων την καθορίζει η συμμετοχή και η ψήφος των παρόντων.

Δεν έπαψα λεπτό να είμαι με τον κόσμο και να τον αφουγκράζομαι. Κυρίως τα τελευταία 5 χρόνια που ήμουν εκτός βουλής. Μπορώ να καταλάβω την πίκρα και την απογοήτευση του λαού μας και κυρίως των νέων μας. Αλλά θα πρέπει να πω σε όλες και όλους που θέλουν να παραμείνουν στην αποχή ότι μόνο με τη συμμετοχή και την βαριά τιμωρία στην κάλπη όσων τους φτωχοποίησαν, τους λεηλάτησαν και διέσυραν τη χώρα, μπορούν να αλλάξουν αυτά που απεχθάνονται και να στείλουν ισχυρό μήνυμα στα κόμματα εξουσίας, για να προβληματιστούν και να ισιώσουν τα τιμόνια τους.

Πώς και γιατί θα πρέπει να πειστούν οι νέοι ώστε να προσέλθουν στις κάλπες;

Για να είμαστε και εντός επικαιρότητας, δράττομαι της ερώτησης αυτής να αποσαφηνίσω τη διαφορά μεταξύ των εννοιών του νέου επαναστάτη και του επαναστατημένου νέου.

Του επαναστατημένου νέου του φταίει το σύστημα, του φταίνε τα ρούχα του, καταστρέφει χωρίς αιτία, μισεί τους γύρω του, τους εχθρεύεται, τους χλευάζει και τους θεωρεί υποκείμενα στα οποία μπορεί να εκτονώνει την ζωτικότητα και ενεργητικότητα του με τον χείριστο τρόπο. Δεν σέβεται δεν δημιουργεί, δεν παράγει, δεν προσφέρει. Και αυτά σε αντίθεση με τον επαναστάτη νέο, ο οποίος διαθέτει ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά από τον επαναστατημένο.

Ο νέος που είναι επαναστάτης ξέρει καλά – πολύ καλά – για ποιους σκοπούς και για ποιους ανθρώπους αγωνίζεται και είναι έτοιμος να θυσιαστεί. Ξέρει και μπορεί να συνεγείρει τους συνομήλικους του και να τους εμπνέει. Αγαπά τον τόπο του, αγαπά την κοινωνία του και την πατρίδα του. Διαθέτει υψηλούς οραματισμούς, δεν φοβάται και μπαίνει στην μεγάλη μάχη. Στον αγώνα τον καλό προς επίτευξη των σκοπών του.

Επαναστάτες νέοι, ήταν ο Μάρκος Δράκος, ο Κυριάκος Μάτσης, ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και τόσοι άλλοι ήρωες και αγωνιστές της ΕΟΚΑ.

Αυτών είναι που οι νέοι μας πρέπει να ακολουθήσουν τους μεγάλους οραματισμούς και τα βήματά τους, εάν θέλουν να είναι οι αφέντες του τόπου τους, της γης τους, της μοίρας, της ζωής και της αξιοπρέπειας τους.

Συνοψίζοντας λοιπόν, ο νέος που είναι επαναστατημένος θα μείνει στην αποχή, ο νέος που είναι επαναστάτης θα πάει να ψηφίσει και θα πάρει κι άλλους να κάνουν το ίδιο.

Ένας καλός επαναστάτης δεν περισπάται και δεν περιορίζεται και δεν εξαντλείται στις διαπιστώσεις. Ένας καλός επαναστάτης μετά τις διαπιστώσεις προχωρά αποφασιστικά στη δράση και την πράξη. Δεν παραιτείται και δεν αφήνει τα όπλα και τις ευκαιρίες να πηγαίνουν χαμένες. Και οι εκλογές και η ψήφος είναι και όπλα και ευκαιρίες πρώτης τάξεως. 

Δειτε Επισης

Τα πολλά ψηφοδέλτια, οι εκατοντάδες υποψήφιοι και το ενδεχόμενο σύγχυσης των ψηφοφόρων
Παραλύουν ΚΙΕ, Ολοήμερα και Μουσικά Σχολεία την Πέμπτη-Έξω από το ΥΠΑΝ οι εκπαιδευτικοί
Δεν λαμβάνουν γονική άδεια οι αυτοτελώς εργαζόμενοι-Δύο νομοσχέδια ενώπιον της Βουλής
Πανηγυρική εμφάνιση Πούτιν στην Κόκκινη Πλατεία-Το μήνυμα για την επέτειο της προσάρτησης της Κριμαίας
Πλημμύρισαν υπόγεια και δρόμοι, 72 κλήσεις για βοήθεια- Ο απολογισμός της κακοκαιρίας
Εμπρηστικός ο Ερντογάν-«Η Κύπρος θα ήταν εντελώς δική μας αν δεν σταματούσαμε το 1974»
Στα 60 τα περιστατικά για βοήθεια λόγω κακοκαιρίας-Ανάκληση προσωπικού από Πυροσβεστική
Δεκατέσσερα συνεργεία επί πόδος, στις 56 οι κλήσεις για βοήθεια λόγω κακοκαιρίας
ΒΙΝΤΕΟ: Πλημμύρισαν υποστατικά και δρόμοι στη Λευκωσία-Επί ποδός η Πυροσβεστική
ΒΙΝΤΕΟ: Άνοιξαν οι ουρανοί σε όλη την Κύπρο-Άσπρισαν οι δρόμοι στη Λευκωσία