Οι ανορθογραφίες, οι υπερβολές και ένα επικίνδυνα τοξικό περιβάλλον

Τοξικό πολιτικό κλίμα, προεκλογική περίοδος, κόπωση λόγω των περιοριστικών μέτρων, αστυνομική βία, σκάνδαλα και ανασφάλεια είναι μόνο ένα μέρος του δύσβατου μονοπατιού που βαδίζει η Κύπρος το τελευταίο διάστημα. Πρόκειται για μια ακραία κατάσταση παρατεταμένης πόλωσης, με τον δημόσιο διάλογο να διεξάγεται σε υψηλούς τόνους και με τους περισσότερους συμμετέχοντες, να μην έχουν στο μυαλό τους, με ποιο τρόπο ο τόπος θα απεμπλακεί από αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, αλλά τις επικείμενες εκλογές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η θυσία Ιουνίου, το casus belli που δεν απετράπη και ο διορισμός υψηλού ρίσκου

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η στάση συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων, που αντί να εργάζονται για να πετύχουν την ελάχιστη συνεννόηση, επιδιώκουν να δημιουργήσουν συνθήκες αστάθειας, ώστε να βάλουν ακόμα πιο δύσκολα στην Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση, που αναμφίβολα οι… δαίμονες των τελευταίων ετών και οι ανορθογραφίες του τελευταίου διαστήματος, την κυνηγούν και θα την κυνηγούν για καιρό.

Το μείγμα τοξικότητας στο πολιτικό πεδίο επιβεβαιώνεται μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα και οι ευθύνες φέρουν την υπογραφή σχεδόν του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων. Το έναυσμα της αποσταθεροποίησης έδωσαν οι αποκαλύψεις του Al Jazeera στα τέλη του καλοκαιριού και όσα ακολούθησαν με τους κορυφαίους θεσμούς του κράτους να συγκρούονται.

Τη σκυτάλη έλαβε το Δημοκρατικό Κόμμα, που επεδίωξε και πέτυχε ως ένα βαθμό να προκαλέσει μια πρωτοφανή πολιτική κρίση, με τη καταψήφιση του προϋπολογισμού.

Τον μαραθώνιο της τοξικότητας συνεχίζει σήμερα το ΑΚΕΛ που επιχείρησε τις τελευταίες ημέρες να θέσει υπό τη σκέπη του την εκδήλωση διαμαρτυρίας του Σαββάτου, καλώντας τους πολίτες να κατέβουν στο κέντρο της Λευκωσίας για να διαδηλώσουν, αγνοώντας πως με αυτό τον τρόπο, (α) θέτει σε κίνδυνο την επιδημιολογική κατάσταση που βελτιώθηκε το τελευταίο διάστημα (β) παραβιάζει τα διατάγματα που βρίσκονται σε ισχύ, (γ) δημιουργεί συνθήκες νέων εντάσεων σε περίπτωση που η ειρηνική διαμαρτυρία μετατραπεί σε οχλαγωγία, (δ) συνταυτίζεται με ομάδες αναρχικών που με ρόπαλα και πέτρες προκάλεσαν χάος το περασμένο Σάββατο.

Διερωτάται κανείς, είναι άδικη η ασφυκτική πίεση που ασκείται στην Κυβέρνηση; Αυτό μόνο οι πολίτες στο σύνολό τους μπορούν να το απαντήσουν στις κάλπες του ερχόμενου Μαΐου. Το σίγουρο είναι πως κυρίως ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ παίζουν τα ρέστα τους, τραβώντας από τα μαλλιά κάθε ζήτημα που θα αποτελούσε πληγή στο σώμα της Κυβέρνησης, ώστε να αποκομίσουν οφέλη στον πόλεμο των εντυπώσεων, της υπερβολής και της μηδενιστικής αντιπολίτευσης που θεωρούν πως θα τους φέρει πιο κοντά στην επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων που έθεσαν για το 2023.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν λανθασμένοι χειρισμοί και αποφάσεις στην παρούσα από την παρούσα διακυβέρνηση, από την άλλη όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί πως εν μέσω πανδημίας είναι η ώρα για δημιουργία τοξικού κλίματος και συνθήκες χάους, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν μικροπολιτικές φιλοδοξίες.

Εξάλλου, ο διχασμός μεταξύ της πολιτικής ηγεσίας μετακυλίεται και στις μάζες των πολιτών, οι οποίοι ζουν την ανασφάλεια και την κόπωση που προκαλεί η πανδημία στο πετσί τους. Σαν αποτέλεσμα οι αντιστάσεις τους μειώνονται, ο θόρυβος που δημιουργείται τόσο από τα κόμματα, όσο κι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυξάνεται και κάπου εκεί η κοινή λογική χάνεται.

Η πόλωση και το τοξικό κλίμα που δημιουργείται λειτουργεί ως εύφλεκτη ύλη που πυροδοτεί ένα επικίνδυνο μείγμα, με τους πολίτες να ψάχνουν να το εκτονώσουν. Πρόκειται για μια αρρωστημένη, το λιγότερο κατάσταση, που θα έχει άγνωστη κατάληξη αν δεν υπάρξει συνεννόηση και συναίνεση μεταξύ των κομμάτων, εκ των οποίων τα πλείστα βλέπουν μέχρι τη μύτη τους, που στην προκειμένη είναι η 30η Μάϊου και ο βαθμός της συσπείρωσης που θα πετύχουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Οι επιθέσεις στη Γιολίτη με «Αίαντα», το ναρκοπέδιο και το... φορτίο του Ιωνά

Οι ανορθογραφίες
Τα πυρά της αντιπολίτευσης εστιάζονται τους τελευταίους μήνες, στο θέμα του Κυπριακού Προγράμματος Πολιτογραφήσεων και των σκανδάλων που αναδύθηκαν μέσα από το ντοκιμαντέρ του Al Jazeera, η αντιπαράθεση με την Ελεγκτική Υπηρεσία για την παράδοση ή μη των φακέλων από το Υπουργείο Εσωτερικών, τα ζητήματα της διαφθοράς και της κωλυσιεργίας που παρατηρήθηκε ως προς την ανακοίνωση τους, τα ταξίδια του Προέδρου στης Σεϋχέλλες, της Μεταρρύθμισης της Δικαιοσύνης που έγινε μπαλάκι του πινγκ πονγκ μεταξύ Υπουργείου Δικαιοσύνης και Βουλής, τα ζητήματα για τα μέτρα περιορισμού της εξάπλωσης της πανδημίας  και βεβαίως το Κυπριακό με το ΑΚΕΛ, χρησιμοποιώντας ως όχημα τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου, ότι μίλησε και σε αυτόν για λύση δύο κρατών ο Πρόεδρος, να κατηγορεί την Κυβέρνηση για παλινδρομήσεις και ασυνέπεια σε σχέση με τα λόγια και τις πράξεις του.

Η ασφυκτική πίεση προς την Κυβέρνηση, κορυφώθηκε τις τελευταίες ημέρες με άλλα δύο ζητήματα, αυτό του parody account της Έμιλυς Γιολίτη καθώς επίσης και της στάσης που κράτησε η Αστυνομία στην εκδήλωση του περασμένου Σαββάτου στο κέντρο της Λευκωσίας με τις Αρχές να ελέγχονται για υπέρμετρη βία που προκάλεσε τον τραυματισμό διαδηλωτών.

Ένα βήμα πίσω
Πέραν των οπαδών , που παραμένουν πιστά στην κομματική γραμμή που κάθε κόμμα επιβάλλει, ο μέσος Κύπριος πολίτης διερωτάται, αν υπάρχει τέλος στον κατήφορο. Η απάντηση βρίσκεται στα γραφεία των κομματαρχών, αφού οι ίδιοι με τη στάση και τα λεγόμενα τους, είναι υπεύθυνοι για το μέχρι που θα φτάσουν τα πράγματα.

Την ώρα που η Κυβέρνηση αναλώνεται στο να διορθώνει και να αποκρούει, αντί να χαράσσει πολιτικές, και τα κόμματα οι δύο στις τρεις ανακοινώσεις που εκδίδουν να είναι για να περιέχουν δριμύ κατηγορώ και όχι για να προτείνουν λύσεις, μάλλον δεν θα πρέπει να τρέφουμε ελπίδες για καλύτερες μέρες, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι.  Αν όμως όλοι κάνουν ένα βήμα πίσω και ενσκήψουν στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, τότε ο τόπος θα μπορεί να ελπίζει σε καλύτερες μέρες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Το μαινόμενο ΑΚΕΛ, οι εκλογές και η νέα «καυτή πατάτα» στα χέρια Αναστασιάδη