«Μόλις μπήκα έπιασε με κάτι σαν άσθμα, εν ανέπνεα... Είχα τούντο βάρος »

12:44 - 10 Οκτωβρίου 2020

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Μόλις μπήκα στην πόλη δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Έπιασε με κάτι σαν άσθμα, εν ανέπνεα Συγκινούμαι τώρα που το λέω… Μετά όμως εσυνήλθα, επέρασέν μου τούντο πρώτο σοκ. Εκυκλοφόρουν και επερπάτουν με τις εικόνες των φίλων μου. Έβλεπα τους φίλους μου τους Αμμοχωστιανούς μπροστά μου, που μου έλεγαν “δαμέ επαίζαμε”, “στο Edelweiss επίναμε τον καφέ μας”. Συνδύαζα το περπάτημα μου στην πόλη με αυτό το πράμα. Τις αναμνήσεις των φίλων μου. Το κάθε σημείο ήταν μια ιστορία. Ας πούμε το Λύκειο Ελληνίδων, ξέρω τι πρόσφερε τότε σε ολόκληρη την κοινωνία. Έκαμα δύο ώρες μόνο να περπατήσω στη Δημοκρατίας. Εν έχασα τίποτα από τη Δημοκρατίας».

Το κινητό είχε γίνει η προέκταση του χεριού του. Κατέγραφε τα πάντα και τα μετέδιδε live στο facebook. Δεν ήθελε να χάσει στιγμή. Του μιλούσαμε και ούτε μας άκουγε. Σε κάποιες στιγμές συνερχόταν και μας έλεγε ποια κτήρια βλέπαμε. Μετά χανόταν… Συνέχιζε το έργο του.

Ένιωθε το βάρος της ευθύνης… Όπως όλοι μας. Δεν έπρεπε να χαθεί στιγμή, καταγράφαμε την β’ εισβολή στο Βαρώσι. Έπρεπε να δοθεί από μας, από τη ματιά των ελάχιστων Ελληνοκυπρίων που πέρασαν στις 8 Οκτωβρίου του 2020, στην περίκλειστη πόλη.

Ο Τάσος Δημητριάδης ο κινηματογραφιστής, που είναι γνωστός για την προσπάθειά του να μαθευτεί το ζήτημα της Αμμοχώστου, ήταν ένας από τους έξι δημοσιογράφους και οπερατέρ, που πέρασαν το απαίσιο μεσημέρι της 8^ης Οκτωβρίου στην πόλη φάντασμα.

Ο Τάσος, ο οποίος κατάγεται από τη κατεχόμενη Νεάπολη Λευκωσίας, μίλησε στον REPORTER, για τα συναισθήματά του αλλά και για το κομβικό σημείο της ζωής του που τον έδεσε για πάντα με την Αμμόχωστο. Από τότε την κουβαλά μαζί του…

«Το μεγαλύτερο βάρος που εκρατούσα μόλις εμπήκα μέσα, ήταν οι ιστορίες που μου εξομολογήθηκαν οι Αμμοχωστιανοί φίλοι μου. Το κάθε σημείο της Αμμοχώστου ήξερα το και εσυνέδεά το με κάποιον φίλο μου. Έπρεπε να πάρω εικόνες για να τον ικανοποιήσω. Εν ήθελα να πάω πίσω και να μου πει κάποιος γατί εν έπιασες το σπίτι μου, γιατί εν έπιαες την αυλή που έπαιζα. Αυτή ήταν η διαφορά με τότε που ξαναμπήκα. Ήθελα να καταγράψω το κάθε σημείο, την κάθε πετρά, για να μην κακοφανίσω κανένα, μετά που θα έδειχνα τα βίντεο. Κατέγραψα με κάθε λεπτομέρεια όλα τα καταστήματα και τις παρόδους στη Δημοκρατία μέχρι και την Ερμού.

Αυτή τη φορά είχα τούντο βάρος πάνω μου. Την πρώτη φορά μπήκα μέσα τράβηξα και βγήκα. Δεν με συνέδεε τίποτα με την Αμμόχωστο».

Ο Τάσος Δημητριάδης είναι ένας από τους ελάχιστους Ελληνοκύπριους που μπήκαν στην περίκλειστη πόλη μετά την εισβολή. Το 1993, με την ιδιότητά του ως κινηματογραφιστής, μπήκε και κατέγραψε εικόνες από την πόλη φάντασμα. «Όταν μπήκα τότε δεν ήμουν δεμένος με την Αμμόχωστο. Είμαι πρόσφυγας από τη Νεάπολη Λευκωσίας. Πήγα ως ένας κάμεραμαν για να καταγράψω εικόνες. Ήταν απλά η δουλειά μου. Μετά, όμως, η σχέση μου με την Αμμόχωστο δυνάμωσε πολλά. Έγινε το πρώτο μου μέλημα. Ήθελα να πω στον κόσμο το πρόβλημα της Αμμοχώστου. Έκανα πάρα πολλά πράγματα. Έκανα ένα ντοκιμαντέρ το “Άκου τη φωνή μου” το 2000 και επήρα το παντού. Στην Αγγλία, στην Αθήνα, έπαιξε στην Κύπρο…»

Όταν έφτασε στις ελεύθερες περιοχές την Πέμπτη το απόγευμα, διαπίστωσε πως είχε πολλά μηνύματα από Αμμοχωστιανούς, που τον ρωτούσαν για τις εικόνες που κατέγραψε, για τα σπίτια τους, για τις διαφορές που είδε 27 χρόνια μετά την τελευταία φορά που βρέθηκε στην πόλη. «Έλαβα χιλιάδες μηνύματα. Πάντα απαντώ σε όλους, αλλά αυτή τη φορά δεν τα κατάφερα. Έκαμα και ποστ να τους απολογηθώ».

Μέσω της σελίδας του στο facebook, ο Τάσος Δημητριάδης εδώ και πολλά χρόνια, ακόμα και όταν η κατεχόμενη πόλη του Ευαγόρα, δεν είναι στην επικαιρότητα συνεχίζει ανελλιπώς να αναρτά βίντεο και να ενημερώνει για το ζήτημα της Αμμοχώστου.

«Μόλις μπήκα έπιασε με κάτι σαν άσθμα, εν ανέπνεα... Είχα τούντο βάρος »

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης