Κέρδισε αποζημιώσεις για δυσφήμηση ο Καντούνας για τους πίνακες από τα κατεχόμενα

Δικαιώθηκε και από το Ανώτατο Δικαστήριο ο δικηγόρος Κωνσταντής Καντούνας, ο οποίος κέρδισε αποζημιώσεις ύψους δώδεκα χιλιάδων ευρώ, σε σχέση με τα όσα γράφτηκαν για τον ίδιο λόγω της απόφασης του να μεταβεί στα κατεχόμενα και να επανακτήσει δύο έργα τέχνης που άνηκα στην οικογένεια του.   

Συγκεκριμένα, η υπόθεση αφορούσε δημοσίευμα εφημερίδας με τίτλο «Ιδιοκτησία – Αξιοπρέπεια, ένα-μηδέν», μέσα από το οποίο επικρινόταν η πράξη του γνωστού δικηγόρου να μεταβεί στα κατεχόμενα και να επανακτήσει δύο πίνακες του ζωγράφου Πολ. Γ. Γεωργίου που ανήκαν στην οικογένεια του και που είχαν αφεθεί στο πατρικό του σπίτι στην Αμμόχωστο μετά τα γεγονότα του 1974. Οι πίνακες περιείχαν χειρόγραφη σημείωση του ζωγράφου προς τη μητέρα του Κωνσταντή Καντούνα, με την οποία ο ζωγράφος διατηρούσε οικογενειακή φιλία.

Σε δικό του άρθρο που είχε προηγηθεί στο «Βήμα των Αθηνών» στα πλαίσια σχετικού αφιερώματος προς τον Πολ. Γ. Γεωργίου, ο Κωνσταντής Καντούνας περιέγραψε πώς μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, οι πίνακες ανευρέθηκαν σε μια ταβέρνα στα κατεχόμενα, όπως επίσης και με ποιο τρόπο στη συνέχεια κατάφερε να τους επανακτήσει και να τους πάρει στη μητέρα του.

Η θέση του ενάγοντα, ήταν ότι επρόκειτο για ένα δυσφημιστικό δημοσίευμα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο υιοθέτησε τη θέση του, απορρίπτοντας όλες τις εγειρόμενες από τους εναγόμενους υπερασπίσεις, ήτοι της υπεράσπισης της αλήθειας, του εντίμου σχολίου επί θέματος δημοσίου συμφέροντας και του υπό επιφύλαξη προνομίου.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε πως υπήρξε κακοβουλία στη δημοσίευση, λέγοντας πως «αφού δε καθοδηγήθηκε από σχετική νομολογία που αναφέρει, κατέληξε πως ο ενάγων θίγηκε από το δημοσίευμα και ως πολίτης και ως δικηγόρος».

Ως εκ τούτου το Δικαστήριο έκρινε ως δίκαιη την αποζημίωση των δώδεκα χιλιάδων ευρώ ως γενικές αποζημιώσεις. 

Ωστόσο ασκήθηκε έφεση, με την πλευρά της εφημερίδας να προβάλει τη θέση πως λανθασμένα δεν έγινε αποδεκτή η υπεράσπιση της αλήθειας ή η υπεράσπιση του εντίμου σχολίου και πως ήταν λανθασμένο το εύρημα κακοβουλίας. 

Μεταξύ άλλων στην απόφαση το Ανώτατο αναφέρει πως «από τον ίδιο τον τίτλο του επίδικου δημοσιεύματος ‘’ιδιοκτησία-αξιοπρέπεια, ένα-μηδέν’’, αποδίδεται η πρώτη εικόνα, η οποία ολοκληρώνεται με τις λοιπές αναφορές πως ο ενάγων είναι αναξιοπρεπής, αφού θέτει τα υλικά αγαθά πάνω από την αξιοπρέπεια. Αναφέρεται πως ο καθένας είναι ελεύθερος να μετρά όπως θέλει την αξιοπρέπεια του και τις προτεραιότητες του, ανεξάρτητα από τα δικά μας μέτρα’’. Και παρακάτω: ''Εντάξει λοιπόν, πληρώστε λύτρα ξεπουλήστε την αξιοπρέπεια σας, γλείψτε τους βιαστές σας, κρεμάστε τους συμπατριώτες σας’’. Συνδέεται δε το θέμα με την προβαλλόμενη έλλειψη αγάπης του ενάγοντα για την πατρίδα του αφού τον παρουσιάζει ουσιαστικά σαν πρόσωπο που γλείφει τους βιαστές, ως το πρόσωπο που παζαρεύει με τους βιαστές του, αντιπαραβάλλοντας τον με τους ορθά και αξιοπρεπώς ενεργώντας πολίτες που έχουν αποταθεί στα διεθνή δικαστήρια».

Το Ανώτατο σημείωσε πως το δημοσίευμα προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι ο ενάγοντας συναλλάχθηκε με τους κατακτητές, ενώ τέθηκε στο στόχαστρο και η φιλοπατρία του. Το Δικαστήριο απέρριψε σχετική γραμμή υπεράσπισης που προώθησε η εφημερίδα ότι το περιεχόμενο του δημοσιεύματος ήταν αληθινό, ενώ απορρίφθηκε πως τα σχόλια στο δημοσίευμα αφορούσαν θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος.

Επί αυτού το Ανώτατο Δικαστήριο σημείωσε ότι το δημοσίευμα βρίθει από χαρακτηρισμούς, ότι από αυτό ελλείπει το αληθές υπόβαθρο γεγονότων και ότι τα σχόλια της εφημερίδας «έχουν υπερβεί το μέτρο του εύλογα αναγκαίου προκειμένου να αποδώσει τη δημόσια άποψη του επί της ευρύτερης διάστασης του κυπριακού προβλήματος». 

Αποδεχόμενο τις εισηγήσεις των δικηγόρων του, Μενέλαου Κυπριανού και Χρίστου Γαλανού, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι το δημοσίευμα ήταν δυσφημιστικό, επικυρώνοντας την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου.