Κάνουν πάρτι οι εμπρηστές, δεν… χορεύει η Αστυνομία-Σχεδόν ανύπαρκτη η εξιχνίαση

Μεγάλη αδυναμία στην εξιχνίαση εμπρησμών και βομβιστικών επιθέσεων, φαίνεται να αντιμετωπίζει η Αστυνομία, η οποία, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει ούτε τις μισές από τις υπό διερεύνηση υποθέσεις, κάτι που λειτουργεί εναντίον της και υπέρ των δραστών, καθώς νιώθουν τον... δρόμο ανοιχτό και τα σκυλιά δεμένα.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ισχυρή έκρηξη σήκωσε στο πόδι τη Λακατάμια-Στόχος βομβιστών

Η τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών, αλλά και οι εμπρησμοί, κάποτε έφτανε στα αφτιά των πολιτών σαν κάτι πρωτοφανές, ωστόσο πλέον, και με το πέρασμα των χρόνων, έχει μετατραπεί σε... ρουτίνα, καθώς τα αστυνομικά δελτία εμπλουτίζονται πολύ συχνά από τέτοιου είδους υποθέσεις, ενώ η Αστυνομία αρκετές ημέρες του μήνα, βρίσκεται σε κάποια περιοχή της Κύπρου και διενεργεί εξετάσεις για να εντοπίσει τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από την εγκληματική ενέργεια.

Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων γίνεται παραλαβή τεκμηρίων και ανάλυσή τους, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων δεν υπάρχει εξιχνίαση, αφού δεν μπορούν να ταυτοποιήθουν οι δράστες, ενώ πιο εύκολο το έργο της Αστυνομίας είναι στις περιπτώσεις που ο στόχος δώσει κατεύθυνση στους ανακριτές. Ωστόσο, ούτε αυτές οι υποθέσεις μπορούν να εξιχνιαστούν πάντα, για διάφορους λόγους, ενώ ακόμη πιο δύσκολα είναι πράγματα, όταν πίσω από τις ενέργειες αυτές κρύβεται το οργανωμένο έγκλημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα κοινά μυστικά υπάρχουν, εντούτοις δεν υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις η εξιχνίαση.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Παρέδωσαν στις φλόγες κατάστημα Travel & Express στη Δευτερά

Αναμφίβολα, τέτοιου είδους εγκληματικές ενέργειες, δεν καλλιεργούν το αίσθημα ασφάλειας, κάτι το οποίο στοχεύει η Αστυνομία, ενώ η μη εξιχνίαση τους, προκαλεί ακόμη περισσότερη ανασφάλεια στους πολίτες, οι οποίοι μάλιστα απαξιώνουν το έργο των Αρχών. 

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, η εξιχνίαση δεν ξεπέρασε σε καμιά χρονιά την τελευταία δεκαετία το 24%. Κι αυτή είναι η καλύτερη των περιπτώσεων. Υπάρχουν χρονιές, όπως για παράδειγμα το 2011, που η εξιχνίαση εμπρησμών έπεσε στο 11%.

Δεκαετία εμπρησμών με ασύλληπτα στατιστικά

Οι διαδοχικοί εμπρησμοί που καταγράφονται καθημερινά, δεν είναι πλέον κάτι πρωτοφανές, αλλά αντίθετα, μια επιβεβαίωση των αριθμών, για το τι συμβαίνει την τελευταία δεκαετία στην Κύπρο. Ουσιαστικά, κατά μέσον όρο, προκύπτει ένας εμπρησμός κάθε βράδυ και μια φορά την εβδομάδα μια έκρηξη βόμβας.

Χειρότερη χρονιά ήταν το 2013, όταν καταγράφηκαν 234 εμπρησμοί, εκ των οποίων εξιχνιάστηκαν μόλις 31, που σε ποσοστό δεν ξεπερνούν το 14%. Ακολουθεί το 2017, με 232 εμπρησμούς και 38 εξιχνιάσεις, ενώ τρίτο είναι το 2014, με 229 εμπρησμούς και 33 εξιχνιάσεις.

Σε ό,τι αφορά στις καταστροφές με εκρηκτικές ύλες, οι περισσότερες έγιναν το 2016 και το 2017, όταν καταγράφηκαν κάθε χρόνο 56 τέτοιας φύσεως περιστατικά. Την πρώτη χρονιά εξιχνιάστηκαν μόλις τρεις και την επόμενη πέντε.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το 2014 από τις 47 εκρήξεις βομβών, δεν εξιχνιάστηκε ούτε μία, ενώ το 2020, παρότι τον περισσότερο χρόνο η χώρα βρισκόταν σε lockdown, εντούτοις οι εμπρησμοί παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα, αφού καταγράφηκαν 172, από τους οποίους εξιχνιάστηκαν οι 26.

Οι πίνακες της τελευταίας δεκαετίας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στόχος εμπρηστών γνωστή ταβέρνα της Λευκωσίας-Έριξαν μολότοφ (pics)

Πιο... διαβασμένοι από την Αστυνομία οι δράστες 

Μιλώντας στον REPORTER, ο ποινικολόγος Γιάννης Πολυχρόνης αναφέρθηκε στους λόγους που δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί εύκολα μια υπόθεση εμπρησμού, αλλά και πώς μπορεί να περιοριστούν τέτοιας φύσεως υποθέσεις.

«Ο ένας και βασικότερος είναι ότι είναι καλά διαβασμένοι οι δράστες. Είναι δηλαδή πολύ οργανωμένο χτύπημα, υπό την έννοια ότι είναι έμπειροι και δεν αφήνουν ίχνη στη σκηνή, όπως DNA. Επίσης δεν αφήνουν ίχνη κατά τη διαδρομή ώστε να συνδεθεί η εύφλεκτη ύλη με τη διαδρομή που κάνουν, πηγαίνοντας και αποχωρώντας από το χώρο».

Για παράδειγμα εάν κάποιος θέλει να κάνει εμπρησμό στον τόπο «Α», εξήγησε ο κ. Πολυχρόνης, «και πηγαίνει να πάρει βενζίνη από ένα βενζινάδικο σε απόσταση δύο τριών χιλιομέτρων, η Αστυνομία μέσω των καμερών μπορεί να βρει την πορεία και να εντοπίσει το όχημα. Ωστόσο οι δράστες λαμβάνουν τα μέτρα τους».

Σημείωσε επίσης πως «το άτομο που μπορεί να κάνει τον εμπρησμό φροντίζει να έχει άλλοθι. Δηλαδή, εάν ο “Χ” θέλει να κάψει την περιουσία του “Ψ” και ο “Ψ” τον κατονομάζει ως ύποπτο, φροντίζει την ώρα του εμπρησμού να έχει άλλοθι, βάζοντας ένα άλλο να τον κάνει».

Τόνισε ωστόσο, ότι «παρά το γεγονός πως ακούγεται εύκολο να γίνει ένας εμπρησμός, δεν είναι. Αν δώσεις σε κάποιο ένα μπιτόνι βενζίνη και του πεις πήγαινε να κάψεις το τάδε αυτοκίνητο, αν δεν ξέρει, θα πάρει φωτιά ο ίδιος. Έχει σημασία το πώς θα ανάψεις την τέφρα, τι υλικό θα χρησιμοποιήσεις για να το ανάψεις, σε τι απόσταση θα είσαι και τι μέτρα θα λάβεις. Είναι μεγάλη τέχνη».

Κληθείς να σχολιάσει γιατί προτιμούν τον εμπρησμό από κάποια άλλη πράξη που θα επιφέρει ζημιά στην περιουσία τρίτου προσώπου, είπε πως «είναι το πιο απλό και το πιο ακίνδυνο. Αν βάλεις κάποιο να ρίξει χειροβομβίδα, δεν μπορείς να εκτιμήσεις την έκρηξη ή αν θα περνά κάποιος εκείνη τη στιγμή και θα εξελιχθεί σε φόνο. Ο εμπρησμός είναι το πιο γρήγορο, το πιο φθηνό και το πιο εύκολο για να μην πιαστεί ο δράστης. Ακόμα και με τη χειροβομβίδα, πολύ πιθανόν να βρεθεί DNA στους μηχανισμούς της».

Σε σχέση με το τι μπορεί να γίνει για πρόληψη τέτοιων περιστατικών, αλλά και πώς μπορεί να βελτιωθούν τα επίπεδα εξιχνίασης, διαπιστώνει ότι, «εάν ληφθούν μέτρα πρόληψης εκεί όπου υπάρχουν απειλές, δηλαδή την κάθε απειλή ή την κάθε επικείμενη απειλή εάν την αντιμετωπίζει λες και θα υπάρξει εμπρησμός, τότε στο επίπεδο πρόληψης θα υπάρξουν κάποια αποτελέσματα. Τώρα, στο επίπεδο πάταξης, είναι σημαντική η εξέλιξη των δικανικών εξετάσεων. Να γίνονται πιο προσεγμένες και ενδελεχής εξετάσεις στα τεκμήρια. Το τρίπτυχο είναι η ανάπτυξη της δικανικής εξέτασης, της ενδελεχούς διερεύνησης της σκηνής και σε επίπεδο πρόληψης να λαμβάνουν πιο σοβαρά τις απειλές».