Η αστυνομικός που ντύνεται σοπράνο και η φωνή της μαγεύει έως το… Λος Άντζελες

Οι διακρίσεις που πέτυχε και τα βραβεία που απέσπασε στο εξωτερικό μέχρι σήμερα, καταδεικνύουν και την ποιότητα της μελωδικής φωνής, της Γεωργίας Πολυνείκης. Μια Κύπρια σοπράνο, η οποία κατάφερε να μαγνητίσει το ενδιαφέρον και τα βλέμματα, με τις φωνητικές της ικανότητες τα τελευταία χρόνια. Την ίδια ώρα επίσης, η Γεωργία Πολυνείκη, αποτελεί μέλος της Αστυνομίας, καθώς βρίσκεται στη φιλαρμονική της Αστυνομικής Δύναμης, τα τελευταία δεκατρία χρόνια... Πόσο εύκολο είναι ωστόσο για μια γυναίκα να πραγματοποιήσει τα όνειρά της στην Κύπρο, ως σοπράνο; 

H Γεωργία Πολυνείκη μιλά στον REPORTER και μοιράζεται μαζί μας τη δική της εμπειρία ως σοπράνο που είναι και πώς κατάφερε να κερδίσει βραβεία στο εξωτερικό, ενώ την ίδια ώρα εκφράζει την απογοήτευσή της για την κατάσταση που επικρατεί στην κυπριακή κοινωνία και για την αντιμετώπιση που τυγχάνουν οι σοπράνοι, καθώς υπάρχει η έλλειψη γνώσεων. 

«Κάθε φορά που δημοσιεύω ένα νέο βίντεο ή ένα τραγούδι που γράφουμε με την Αγγελική Πρέζα  ή με τον Αδάμο Κατσαντώνη, παίρνω πάρα πολλά όμορφα σχόλια από τους συμπατριώτες μου και φίλους μου ή και από αγνώστους ακόμη στο YouTube. Δεν μου αρκούνε όμως αυτά… Επειδή υπάρχει έλλειψη γνώσεων στην Κύπρο δυστυχώς από όπερα, δεν μπορεί να υπάρξει και η κατάλληλη κριτική. Γι’ αυτό και ψάχνομε στο εξωτερικό για διάφορους διαγωνισμούς ή ακόμη και μάνατζερ. Ωστόσο είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και αδύνατο όταν βρίσκεσαι σε άλλη χώρα μακριά. Αν είχα πρόταση από το εξωτερικό όμως, σίγουρα θα πήγαινα. Όταν έχεις ένα μάνατζερ δυνατό θα μπορέσεις να διεισδύσεις ανάμεσα σε μεγάλα ονόματα και σε σκηνές για να μπορέσεις να δουλέψεις. Δεν έχει σχέση εάν είναι κλασικό, μοντέρνο ή λαϊκό το τραγούδι που ασχολείσαι».

Η Κύπρια σοπράνο, γυρίζει τον χρόνο πίσω και αναφέρεται στην πορεία της στον κόσμο της μουσικής... «Από νεαρή ηλικία, είχα ξεκινήσει όλα τα μαθήματα της μουσικής και του πιάνου. Μετέπειτα την αρμονία, τη θεωρία, την ιστορία της μουσικής και όλα τα απαραίτητα γύρω από τον χώρο της μουσικής. Έτσι σιγά-σιγά έβλεπα ότι η κλίση μου τείνει να είναι προς τη μουσική, γι’ αυτό και αποφάσισα να το σπουδάσω. Κάπου στην ηλικία των δεκατεσσάρων, ανακάλυψα ότι στο ωδείο μου θα είχε και φωνητική. Εγώ νόμιζα ότι θα ήταν μοντέρνο τραγούδι, αλλά τελικά ήταν κλασικό. Αφού το δοκίμασα, ήρθε η όρεξη, το αγάπησα και στο τέλος το σπούδασα. Αν και πήγαινα για θεωρητικό στη Βουλγαρία για σπουδές, έμαθα ότι υπήρχε ο κλάδος της όπερας και λέω γιατί δεν το δοκιμάζω; Εκεί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω μια προφέσορα, η οποία όταν με άκουσε μου είπε ότι δεν θέλει να κάνω τη γλώσσα προσαρμογής για ένα χρόνο και ήθελε να μπω απευθείας πρώτο έτος για σπουδές, αφού της είχε αρέσει πάρα πολύ η φωνή μου.

Έτσι άρχισα κανονικά το πρώτο έτος και ήμουνα σε μια τάξη όλο Βούλγαρους και η μια Κύπρια ήμουνα εγώ. Μέσα σε λίγους μήνες, εγώ είχα ήδη μάθει τη βουλγαρική γλώσσα. Έκανα έξι χρόνια στη Βουλγαρία, όπου είχα κάνει και μάστερ και έμεινα ακόμη έξι μήνες για να δουλέψω με την καθηγήτριά μου εκτός Πανεπιστημίου για να τελειοποιήσω όσο γινόταν την τεχνική μου. Επέστρεψα στην Κύπρο και δίδασκα σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο τη μουσική  για περίπου τρεισήμισι χρόνια και έπειτα εντάχθηκα στη φιλαρμονική της Αστυνομίας Κύπρου, όπου και βρίσκομαι μέχρι σήμερα».

Αξιοσημείωτο, είναι το γεγονός πώς η φωνή της Γεωργίας Πολυνείκης, ακούστηκε μέχρι και στο Λος Άντζελες, κάτι που αποτελεί ιδιαίτερη διάκριση σαφώς και για την ίδια. «Πριν εννέα χρόνια, μου ζήτησε ένας σκηνοθέτης για μικρού μήκους ταινία, να κάνω τα φωνητικά για το έργο του. Ένα έργο το οποίο προβλήθηκε σε φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στο Λος Άντζελες, που εννοείται ότι ακούστηκε και η φωνή μου. Για μένα αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό στη ζωή μου.

Στην παρούσα φάση κάνουμε επίσης γυρίσματα μιας κυπριακής όπερας, που είναι ωραίο να σταθούμε σε αυτό, γιατί δεν γίνονται τέτοιου είδους παραγωγές για όπερες στην Κύπρο και ειδικά από Κύπριους συνθέτες. Είναι μια παραγωγή του Πολύβιου Χαραλάμπους στην Πάφο και είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο έργο. Εγώ έχω τον ρόλο της Ήρας σε αυτήν την παραγωγή. Για μένα δεν με ενδιαφέρει το να είμαι πρωταγωνίστρια, αλλά μόνο και μόνο να συμπεριλαμβάνομαι σε ένα τέτοιο έργο, από μόνο του είναι σημαντικό. Στη μετέπειτα φάση, η όπερα πρόκειται να παρουσιαστεί και σε ταινία».

Ο κορωνοϊός για την Κύπρια σοπράνο, αποτέλεσε και την ευκαιρία για να δώσει περισσότερο έμφαση στους διαγωνισμούς στο εξωτερικό και τελικά ήταν κάτι που της βγήκε σε καλό. Όπως η ίδια λέει, «τα τελευταία δυο χρόνια που ήταν και η έξαρση του κορωνοϊού και έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι μας με τα παιδιά μας, έψαχνα διαγωνισμούς στο διαδίκτυο και έτυχε να πέσω πάνω σε τρεις. Αφού έστειλα ηχογραφήσεις μου, στο τέλος πήρα και τα πρώτα βραβεία και διακρίσεις στο εξωτερικό. Επίσης, πρόσφατα πήγα στον διαγωνισμό της Κύπρου, στο ρωσικό πολιτιστικό κέντρο, με δυο ρωσικά τραγούδια και εκεί πήρα το τρίτο βραβείο, εξίσου σημαντικό για μένα».

Ότι πέτυχε ωστόσο η Γεωργία Πολυνείκη μέχρι σήμερα, το κατάφερε απολύτως μόνη, χωρίς τη στήριξη από κανένα. Ως εκ τούτου, η ίδια δεν τα βάζει κάτω, αλλά τουναντίον θέτει τους στόχους της ακόμη πιο ψηλά...

«Έχουμε πάρα πολλούς που έχουν σπουδάσει όπερα στην Κύπρο και Κύπριος που διαπρέπουν στο εξωτερικό και έχουν μείνει στο εξωτερικό και μπράβο τους. Χαίρομαι να βλέπω Κύπριους να διαπρέπουν και πραγματικά το αξίζουν για να τραγουδούν. Γενικά ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί που ότι πετυχαίνουν είναι μόνοι τους, όπως και γω, ότι κατάφερα μέχρι τώρα είναι μόνη μου. Προσωπικός μου στόχος είναι τα επόμενα δυο χρόνια να δώσω αρκετή έμφαση στην όπερα και μετέπειτα θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με το cross over classical, όπως τη Sarah Brightman και Andrea Bocelli που τραγουδάνε πιο ελαφρά κλασικά τραγούδια.

Υπάρχουν πάρα πολλά τραγούδια μέσα στα συρτάρια που με τους συνεργάτες μου έχουμε να δουλέψουμε και να κτίσουμε. Ένα από τα όνειρά μου είναι να κάνω ένα δίσκο cross over classical songs. Ένας από τους στόχους μου επίσης είναι να συνεργαστώ στο εξωτερικό με κάποιους τενόρους πιο σημαντικής εμβέλειας, για να τραγουδήσω κάποια κομμάτια μαζί τους. Δεν θέλω απλά να μείνω στην Κύπρο, θέλω να αφήσω το στίγμα μου και στο εξωτερικό, εάν τα καταφέρω...»