Ζητείται Έλπις...
14:30 - 14 Ιουλίου 2022
«Μητέρα θυμάσαι τον ουρανό πούχαμε δεμένο κόμπο στο μαντήλι; Μας τον πήραν οι ταχυδακτυλουργοί, μητέρα... Τώρα οξειδώθηκαν όλα μέσα μας μητέρα, τώρα σκέβρωσαν όλα μέσα μας...
Κώστας Μόντης
Το ημερολόγιο δείχνει 15 Ιουλίου 2022. Οι δείκτες στο ρολόι δείχνουν 8:20 το πρωί. Ο ήχος των σειρήνων ανατριχιαστικός, διακόπτει τον ύπνο μας. Ανάμεικτα συναισθήματα έντονου πόνου στην καρδιά και οργής. 48 χρόνια μετά, και η κατάσταση στη Κύπρο παραμένει ίδια και ακόμη χειρότερη.
Η ανυποχωρητικότητα της Τουρκίας έκδηλη. Την συμφέρει να αφήνεται ο χρόνος να περνά και κατά διαστήματα να βάζει σε εφαρμογή κομμάτια κομμάτια τα σχέδια που έχει καταστρώσει εδώ και πολλά χρόνια. Κι’ εμείς, εμείς τι κάνουμε; Παρακολουθούμε απλώς. Σαν να πρόκειται για μία άλλη χώρα και όχι για την Πατρίδα μας. Το πολύ – πολύ να γίνει μία γραπτή διαμαρτυρία προς τους μεγάλους του εξωτερικού, αυτούς που απλά μας υπόσχονται και ορίζουν τις τύχες μας.
Δεν υπάρχει ίχνος αγωνιστικότητας από κανένα. Μιλάμε, είπε ένας αξιωματούχος του κράτους αλλά δεν μας λαμβάνουν υπόψη. Ποιος φταίει άραγε; Μας προβλημάτισε; Ή κι’ αυτό το πήρε ο αέρας όπως πήραν οι Τούρκοι τον τόπο μας κι’ εμείς απλά παρακολουθούμε.
Η 15η Ιουλίου, εκείνη η μαύρη μέρα που ήταν η αιτία να μπει η ταφόπλακα του όμορφου νησιού μας δε δίδαξε κανένα.
Δεν θα πρέπει στο τόπο μας να μπαίνει από κανένα το δικό του εγώ. Το πώς θα βολευτούν κάποιοι καλύτερα. Το εμείς, το δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι ξεχάστηκαν. Έπρεπε να σκέφτονται με ειλικρίνεια το καλό αυτού του βασανισμένου λαού και την ελευθερία της Κύπρου μας. Δεν είναι αρκετό να λέμε ότι αγαπάμε τον τόπο μας.
Οι πράξεις είναι που δείχνουν αυτό που νιώθουμε. Πράξεις όμως δεν γίνονται γιατί τα συμφέροντα άλλα προστάζουν.
Βλέπουμε τους παππούδες μας να πεθαίνουν, να φεύγουν με πληγωμένη τη ψυχή γιατί ο πόθος τους να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στο τόπο που γεννήθηκαν δεν έγινε πραγματικότητα.
Βλέπουμε και τους γονείς μας να μεγαλώνουν και αυτοί και να μας λένε πώς αυτό που φοβούνται είναι πώς θα έρθει η ώρα και γι’ αυτούς να φύγουν απ’ αυτό τον κόσμο με τον ίδιο πόνο όπως τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.
Κι’ εμείς, τι να πούμε; Είμαστε μάρτυρες αυτής της αδιαφορίας και σκεφτόμαστε από πού να αντλήσουμε ελπίδα πώς θα υπάρξει ένα καλύτερο αύριο για την Κύπρο μας.
Παναγιώτα Κυριάκου
Ροη Ειδησεων
Πριν 13 λεπτά | POLICE REPORTER
Διαπιστώνει παράλειψη και αμέλεια των Κτηνιατρικών Υπηρεσιών για την ανεξέλεγκτη εισαγωγή σκύλων η ΛοττίδηΠριν 27 λεπτά | ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Συνδρομή για βοήθεια προς Λίβανο, επανεξέταση κατάστασης Συρίας ζητά από ομολόγους της η ΠτΒΠριν 30 λεπτά | Υπηρεσίες
Διάλεξη για τον εργασιακό εκφοβισμό από το Πανεπιστήμιο Νεάπολις ΠάφοςΠριν 44 λεπτά | Ποδόσφαιρο Κύπρος
Οι ενδεκάδες Εθνικού και Απόλλωνα στο ΔασάκιΠριν 52 λεπτά | ΔΙΕΘΝΗ
Ο στρατός του Ισραήλ απορρίπτει τους ισχυρισμούς για ομαδικούς τάφους σε νοσοκομεία της ΓάζαςΠριν 58 λεπτά | POLICE REPORTER
Πιάστηκαν ξανά στον ύπνο μέρα μεσημέρι-Οργανώθηκε καλύτερα από την Αστυνομία ο υπόκοσμος για την ενέδραΠριν 1 ώρα, 1 λεπτό | ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εγκρίθηκαν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες της ΕΕ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
