Ακόμη μια μάχη για τη Μαρία στη Γερμανία-«Νιώθω ότι έφαγα τέρμα στο 90+»

Για ακόμη ένα μεγάλο αγώνα στη ζωή της πέταξε για Γερμανία η Μαρία Μάρκου, η οποία φορώντας το χαμόγελό της, είναι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρει και αυτή τη φορά. Η 40χρονη, πριν από περίπου ένα μήνα, είχε συμπληρώσει ακριβώς ένα χρόνο από την ημέρα που άρχισε τη μάχη της με τις χημειοθεραπείες, καθώς είχε διαγνωστεί με οξεία μυελογενή λευχαιμία. Ένα αγώνα, που γνώριζε ότι δεν θα ήταν εύκολος, ωστόσο με ψυχή, καρδιά και σθένος, κατάφερε να αντιμετωπίσει και να κερδίσει, έχοντας την οικογένειά της και τα δυο της παιδάκια στο πλευρό της. 

Λίγες ημέρες προηγουμένως ωστόσο, η Μαρία ενημερώθηκε για μια νέα μάχη και μια νέα δοκιμασία που καλείται να δώσει, μετά τον μεγάλο της αγώνα με τη λευχαιμία. Η 40χρονη, έφυγε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα για Γερμανία, καθώς κλήθηκε αναγκαίο να προχωρήσει σε μια νέα χειρουργική επέμβαση. Όπως η ίδια λέει στον REPORTER, «νιώθω ότι έφαγα τέρμα στο 90' γιατί ξέρεις, εκεί που τελειώνεις από το ένα, έρχεται το άλλο απανωτά. Μου φάνηκε κάπως. Αλλά δεν τα βάζω κάτω, δεν τα παρατώ ποτέ...». 

Η Μαρία Μάρκου, κρίθηκε απαραίτητο να μεταβεί στο εξωτερικό, καθώς είχε διαγνωστεί πρόσφατα με μια μικρή κύστη στον σπόνδυλό της και πρέπει να αφαιρεθεί άμεσα, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα για την υγεία της. «Έπρεπε να έρθω επείγον στη Γερμανία, γιατί εντοπίστηκε μια μικρή κύστη μπροστά στον σπόνδυλο, αλλά δεν είναι κάτι κακό που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, απ’ ότι γνωρίζω μέχρι στιγμής. Είναι μια επέμβαση κύστης στον σπόνδυλο, που όπως φαίνεται δεν έχει σχέση με τη λευχαιμία, αλλά ήμουν άτυχη-τυχερή, γιατί μπορούσα να μείνω ανά πάσα στιγμή παράλυτη χωρίς να το καταλάβω Απλώς ο τόπος που έχει εντοπιστεί είναι πολύ άσχημος, γιατί πιέζει νεύρα και μπορεί να σου αφήσει κάποια μόνιμη παράλυση, μέχρι και ακράτεια και γενικά άλλα προβλήματα».

Το θετικό γεγονός, είναι ότι η λευχαιμία βρίσκεται στο ναδίρ αυτή τη στιγμή στον οργανισμό της Μαρίας, κάτι που της δίνει ελπίδες για τη συνέχεια, ώστε να κερδίσει και αυτή τη μάχη που καλείται να αντιμετωπίσει ξανά στη Γερμανία. «Η λευχαιμία μου ευτυχώς πάει καλά και έκανα και βιοψίες για να επιβεβαιώσουμε ότι όλα είναι εντάξει. Οι θεραπείες μου με τη λευχαιμία τελείωσαν, έκανα μεταμόσχευση, με παρακολουθούν στην Κύπρο και κάθε δεκαπέντε ημέρες πάω για αναλύσεις και μου αφαιρούν κάποια χάπια σιγά σιγά, ώστε ο οργανισμός μου να δεχθεί το μόσχευμα της αδελφής μου και να μην το αντιμετωπίσει σαν ξένο σώμα και έτσι μου φεύγουν κάποια χάπια, ώστε να γίνει ομαλή αυτή η κατάσταση. Γιατί ναι μεν κάνεις τη μεταμόσχευση, αλλά και το μετά θέλει πολλή χρόνο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Η λευχαιμία με βρήκε έτοιμη... Τα παιδιά μου, μου λένε μάμα όλα θα πάνε καλά»

Όταν η Μαρία ενημερώθηκε για τη νέα μάχη που κλήθηκε να δώσει, ήταν σαν μια νέα γροθιά στο στομάχι. Εκεί που αισθανόταν ότι όλα τελείωσαν, κάτι νέο της φάνηκε να αρχίζει στη ζωή της, με τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια της. «Τις πρώτες δυο μέρες έκλαψα, γιατί λέω πέρασα τόσα και τώρα μου ήρθε κάτι άλλο από το πουθενά, αλλά μετά στάθηκε ξανά η Μαρία, το θηρίο. Δεν είναι κακή η επέμβαση που θα υποβληθώ, αλλά μου είπαν ότι πρέπει να γίνει βιοψία για να έχουμε πλήρης εικόνα. Δεν θέλω να είμαι αισιόδοξη όμως και μετά να έρθουν να μου πουν ότι είναι κάτι κακό».

Την ίδια ώρα, ανάμεικτα ήταν τα συναισθήματα της Μαρίας Μάρκου κατά την επιστροφή της στη στο Νοσοκομείο της Γερμανίας, καθώς ήταν στον συγκεκριμένο χώρο, που έδωσε την πρώτη της μάχη με τη λευχαιμία. Μάλιστα, η τρομερή σύμπτωση, είναι ότι τοποθέτησαν τη 40χρονη, στο ακριβώς ίδιο δωμάτιο που βρισκόταν και τον προηγούμενο χρόνο... 

«Με έβαλαν στην πτέρυγα που έκανα τη μεταμόσχευση της λευχαιμίας, αλλά θα με μεταφέρουν σε άλλη πτέρυγα στη νευροχειρουρχική στη συνεχεία. Δεν ήθελα να ξανά επιστρέψω, παρόλο που είναι όμορφος τόπος. Απλά, είχα πολλή αγωνία και αναμονή μέχρι να φύγω από εδώ πέρσι. Αλλά τώρα που ήρθα ένιωσα οικία, κάπως έτσι. Σίγουρα, πέρασα αρκετό καιρό εδώ και νιώθω ότι ήρθα σε γνώριμο χώρο όμως. Μάλιστα με έβαλαν και ακριβώς στο ίδιο δωμάτιο που έκανα τη μεταμόσχευση, κατά σύμπτωση και ήταν κάτι ακόμα πιο οικείο, παρόλο που είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο όμως εδώ».

Η Μαρία Μάρκου, μπορεί να μην έχει τα δυο της μικρά παιδάκια στο πλάι της, ωστόσο βρίσκεται καθημερινώς σε επικοινωνία μαζί τους και η δύναμη που της χαρίζουν είναι απίστευτη. Όπως μας είπε μάλιστα ξανά η Μαρία, «μίλησα στα παιδιά μου για τη λευχαιμία, με την κάθε λέξη, επειδή είχα τον χρόνο μέχρι να μετατραπεί και τους είπα παλιά ότι ίσως χρειαστεί να παίρνω κάποια φάρμακα που έχουν ως αποτέλεσμα να πέφτουν τα μαλάκια μου. Είναι μεγάλα μωρά και το αντιμετωπίζουν αρκετά ώριμα και μου λένε συνέχεια ‘μάμα όλα θα πάνε καλά’ μίλησα και στα δυο παιδιά για τη λευχαιμία και γνωρίζουν τα πάντα για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η μητέρα τους, καθώς είναι αρκετά ώριμα». Σήμερα, τα παιδιά της Μαρίας, όπως και στον πρώτο της αγώνα, βρίσκονται ανελλιπώς δίπλα της, με τη 40χρονη να λέει ότι, «τα μωρά μου είναι καλά, συνήθισαν αυτή την κατάσταση του να λείπω...».