«Εμπαίναμε τουαλέτα με την ομπρέλα, εστάσαν οι κατούρες πάνω μας»

«Όποτε έσιει εκλογές, ούλλοι αθυμούνται μας. Μια φορά έφκαλα τζαι ένα έξω γιατί λαλώ του, όποτε έσιει εκλογές, ούλλοι αθυμάστε μας. Πιάνω 640 ευρώ σύνταξη, μπορώ να σάσω το σπίτι εγώ; Έσιει δύο με τρία χρόνια που λαλούμε την κουβέντα, αλλά εν ήρτε κανένας να μας δει».

Είναι η κραυγή απόγνωσης της κ. Μαρίας, που έφθασε πρόσφυγας από την Αμμόχωστο, πριν από 47 χρόνια και εγκαταστάθηκε σε προσφυγική πολυκατοικία στη Δευτερά. Από τότε μέχρι και σήμερα, διαμένει στην ίδια πολυκατοικία η οποία είναι έτοιμη να τους πλακώσει. Οι τοίχοι, μετά από σαράντα χρόνια έχουν αρχίσει να ραγίζουν, το σπίτι είχε μια αποπνικτική οσμή από την υγρασία και οι πάγκοι έχουν αρχίσει να λιώνουν.

Στον προσφυγικό συνοικισμό της Δευτεράς, όπου υπάρχουν έξι τέτοιες πολυκατοικίες, οι άνθρωποι ζουν με τον φόβο για το τι θα τους ξημερώσει κι αν ενώ περπατούν θα πέσει να τους πλακώσει ένα κομμάτι μπετόν. Είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας, σε μια χώρα που τους αγνοεί και τους συμπεριφέρεται ως σαν να μην υπάρχουν.

«Πιάνω 640 ευρώ σύνταξη, μπορώ να σάσω σπίτι εγώ; Έσιει δύο με τρία χρόνια που λαλούμε την κουβέντα, αλλά εν ήρτε κανένας να μας δει. Τους παραστατούς έφαντους το σκουλούτζι, το δωμάτιο εγέμωσε υγρασία. Εγώ, πάω συνέχεια στον πνευμονολόγο. Ο άντρας μου έσιει πρόβλημα με την καρδία του, εν μπορεί να τα σάσει».

«Εν λαλούμε κανενού να ρτει γιατί βρωμεί»

Το σπίτι της κ. Μαρίας, βρίσκεται στο ισόγειο της πολυκατοικίας, και από την κουζίνα της φαίνεται μια σωλήνα, η οποία ξεκινά από τα διαμερίσματα των πιο πάνω ορόφων και καταλήγει κάτω από τη γη. Πολλές φορές, αυτή η σωλήνα έσπασε, με αποτέλεσμα οι ακαθαρσίες των υπολοίπων να καταλήγουν στους πάγκους της, ενώ στο σπίτι δημιουργείται μια οσμή που δεν την αντέχουν ούτε οι ίδιοι.

«Τρέχουν τα νερά που τες βούρνες των γειτόνων, τζαι έρκουνται ούλλα μες το σπίτι μας. Βρωμεί πάρα πολλά. Εν λαλούμε κανενού να ρτει, γιατί βρωμεί. Τζαι όι μόνον τούτον, ούλλες οι πολυκατοικίες έσιησαν στες άκρες τζαι κινδυνεύκουν να πέσουν κάτω. Το καλοτζαίρι, ειδικά που να στεγνώσουν τα μπετά, εν να δώκουν κάτω τζαι μακάρι να μεν περνά κανένας τζίντην ώρα».

Η ίδια παραδέχεται ότι με τα λίγα χρήματα που είχε μπογιάτισε μερικές φορές το σπίτι, αλλά μέχρι εκεί, αφού δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα για άλλες επιδιορθώσεις. Εξάλλου, το πρόβλημα αφορά ολόκληρη την πολυκατοικία και δεν μπορεί να επωμιστεί έξοδα, για τα οποία θα έπρεπε να μεριμνήσει το κράτος.

«Εκάμαν μας καμιά θκυό φορές κανένα πογιάτισμα. Τες άλλες φορές ότι έσιει κάμνουμε το εμείς. Επάντρεφκα γιο, επάντρεφκα κόρι, εν να μεν τα έσαζα; Εν να τα άφηνα έτσι; Είμαστε τίποτε κκιλίντζιροι; Τωρά εγινήκαμε εμείς κκιλήντζιροι τζαι οι κκιλίτζιροι εγινήκαν κύριοι στα κατεχόμενα. Εν με πόνον που σας τα λαλώ, αλλά εν ενδιαφέρεται κανένας για μας. Όποτε έσιει εκλογές ούλλοι αθυμούνται μας. Μια φορά έφκαλα τζαι ένα έξω γιατί λαλώ του όποτε έσιει εκλογές ούλλοι αθυμούνται μας».

«Εμπαίναμε τουαλέτα με την ομπρέλα, εστάσαν οι κατούρες πάνω μας»

Η περίπτωση της κ. Μαρίας δεν είναι η μοναδική στην συγκεκριμένη περιοχή, αφού κι άλλοι έχουν τα ίδια ή ακόμα και χειρότερα προβλήματα. Σε ένα σπίτι μιας διπλανής πολυκατοικίας, βρισκόταν η κ. Ευτυχία, από τη Μόρφου. Μόλις μας είδε, μας προσέγγισε για να περιγράψει τα δικά της προβλήματα.

Έδειχνε τους τοίχους της πολυκατοικίας και τα σίδερα που φαίνονταν στους εξωτερικούς χώρους, τα κομμάτια από μπετόν που είχαν πέσει. Αυτά όμως, δεν ήταν τίποτα μπροστά στα όσα είχαν να αντιμετωπίσουν εντός του σπιτιού.

Ευτυχώς, γνώριζαν κάποιο πολιτικό πρόσωπο και του ζήτησαν βοήθεια και προς τιμήν του, επενέβη στην πολεοδομία, μέλη της οποίας μετέβησαν στο σπίτι και επιδιόρθωσαν το πρόβλημα, για να μην ζουν κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες.

Φαίνεται, ότι στην Κύπρο μόνο έτσι επιλύονται τα προβλήματα, αφού όποιος δεν έχει μια άκρη με κάποιο γνωστό πρόσωπο το οποίο κατέχει αξίωμα, αφήνεται στο έλεος του…

«Ένα χάλι πόξω τούντα πράματα, εν να πέσουν να μας τσιλήσουν οι τοιχοι. Εμένα μέσα στο σπίτι είχαμε πολλά προβλήματα, αλλά ήρταν τζαι εσάσαν μας τα. Εμπαίναμε μες το μπάνιο τζαι εκρατούσαμε ομπρέλα, γιατί επέφταν οι κατούρες των πουπάνω, πάνω μας».

«Έκαμε τον μεγάλο σεισμό τζαι έσιησε η πολυκατοικία»

Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και η γιαγιά Κωνσταντίνα από την Κερύνεια. Η πολυκατοικία που διαμένει έχει τεράστια προβλήματα εξωτερικά. Ευτυχώς για την ίδια, το σπίτι καταφέρνει να το συντηρεί, με τη βοήθεια των παιδιών της.

Παρόλα αυτά, με τον μεγάλο σεισμό τον πέντε Ρίχτερ που σημειώθηκε προ λίγων μηνών, η κατάσταση της πολυκατοικίας επιδεινώθηκε πάρα πολύ, με τις ζωές τους να τίθενται σε άμεσο κίνδυνο.

«Έχουμε πολλά προβλήματα, έκαμε τον σεισμό τον μεγάλο και έσιησε η πολυκατοικία, εν να πέσει πάνω μας. Ήρταν βουλευτές να τα δουν, ήρταν τζαι πέρσι, ήρταν τζαι πρόπερσι, όποτε έσιει ψήφους έρκουνται. Φαίνουνται τα σίερα, μπόρουμε εμείς ή έχουμε οικονομική δύναμη να τα σάσουμε;»

Έδωσαν… υποσχέσεις οι αρμόδιοι

Τα προβλήματα στον κυβερνητικό οικισμό της Δευτεράς, συζητήθηκε στην Επιτροπή Προσφύγων της Βουλής, όπου κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις οι αρμόδιοι για την κατάσταση που επικρατεί.

Το Τμήμα Πολεοδομίας εξήγησε ότι έλαβε οδηγίες από τον υπουργό Εσωτερικών Νίκο Νουρή και μετέβησαν στο χώρο πριν από περίπου ένα χρόνο. Έγινε η εμπεριστατωμένη μελέτη και ετοιμάστηκαν προσφορές για επιδιόρθωση των πολυκατοικιών, με τις εργασίες να αναμένεται να αρχίσουν περί τα τέλη του έτους. Μακάρι, μέχρι τότε να μην θρηνήσουμε θύματα και να μην κινδυνεύσουν ζωές, αφού η κατάσταση είναι πραγματικά τραγική.

Πάντως, τόσο οι βουλευτές της Επιτροπής, όσο και οι αρμόδιοι συμφώνησαν ότι πρέπει να υπάρξει πολιτική απόφαση, για πλήρη αναδόμηση των πολυκατοικιών. Μέχρι όμως να γίνει αυτό, είναι σημαντικό να αρχίσουν οι επιδιορθώσεις, το συντομότερο δυνατό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Τα χρόνια προβλήματα που δεν άγγιξε το κράτος-«Οι πρόσφυγες χρειάζονται σεβασμό»
• Κραυγή απόγνωσης… «Μια λιμουζίνα του κράτους να κόψει πίσω, όλα αυτά σάζουνται»
• Ανελκυστήρες κοστίζουν όσο ένα σπίτι σε πολυκατοικίες προσφύγων-Προβλήματα βουνό