Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του μικρότερου ήρωα της ΕΟΚΑ Δημητράκη Δημητριάδη

Ο Επίτροπος Προεδρίας κ. Φώτης Φωτίου πραγματοποίησε, σήμερα, επίσκεψη στην οικία του αδελφού του μικρού ήρωα της ΕΟΚΑ Δημητράκη Δημητριάδη στη Λάρνακα. Στη συνάντηση παρευρέθηκαν και άλλα μέλη της οικογένειας Δημητριάδη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Κοντά στην ανεύρεση οστών του επτάχρονου λουλουδά-Η ιστορία του μικρότερου ήρωα

Κατά την συνάντηση, ο Επίτροπος Προεδρίας ενημέρωσε την οικογένεια ότι έχουν ολοκληρωθεί οι επιστημονικές διαδικασίες και ως αποτέλεσμα, έχουν ταυτοποιηθεί τα οστά μικρού ήρωα Δημητράκη Δημητριάδη. Τα οστά που ανήκαν σε μικρό παιδί είχαν εντοπιστεί στις 30.10.21, σε πολλαπλό χώρο ταφής στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού. 

Ο Επίτροπος ανέφερε στην οικογένεια ότι τα ταυτοποιημένα οστά του συγγενή τους βρίσκονται στο ανθρωπολογικό εργαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Έγκωμη, όπου η οικογένεια μπορεί να τύχει λεπτομερούς ενημέρωσης από τους επιστήμονες που έλαβαν μέρος στις διαδικασίες και θα έχει την ευκαιρία για πρώτη φορά, μετά από τόσες δεκαετίες να δει τα οστά του μικρού Δημητράκη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Βρέθηκαν οστά σε τάφο, πιθανόν να ανήκουν στον μικρότερο ήρωα της ΕΟΚΑ

Ο Επίτροπος διαβεβαίωσε, για ακόμα μια φορά, την οικογένεια ότι η πολιτεία και ο ίδιος θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να αναγνωριστεί και τιμηθεί η θυσία του ήρωα και να δημιουργηθεί δικός του χώρος ταφής όπου θα τιμάται η μνήμη του όπως και το αίτημα της οικογένειας.

Ποιος ήταν ο Δημητράκης Δημητριάδης

Ο Δημητράκης είχε γεννηθεί το 1949 και όταν άρχισε ο Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, ήταν μόλις έξι ετών. Ήταν ένα παιδί ήρεμο, όπως τον περιγράφουν όσοι τον γνώρισαν, αλλά και ένα παιδί πολύ ριψοκίνδυνο.

Σε κάποια στιγμή, οι γονείς του χώρισαν, η μητέρα του έφυγε για την Αγγλία, και ο επτάχρονος ζούσε εκείνο τον καιρό με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ. Ο επτάχρονος, πουλούσε λουλούδια, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην. Γι' αυτό πήρε και το παρατσούκλι ο «λουλουδάς».

Η ζωή δύσκολη και επώδυνη, αφού από τη μια ο αγγλικός ζυγός δεν επέτρεπε στους Κύπριους να σηκώσουν κεφάλι κι από την άλλη, υπήρχε και η μάχη για την επιβίωση.

Ο Δημητράκης Δημητριάδης ήταν μόλις επτά χρονών, μαθητής στη Β΄ τάξη του Δημοτικού σχολείου, όταν στις 14 Μαρτίου του 1956, κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας μαθητών και μαθητριών κοντά στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, ένας Βρετανός στρατιώτης τον σημάδεψε και μια σφαίρα τον πέτυχε στο πρόσωπο, πάνω από το μάτι, με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός.

Τα στρατιωτικά αυτοκίνητα με πάνοπλους στρατιώτες, φθάνουν λίγο αργότερα. Ένα άγριο κυνηγητό των αθώων παιδιών αρχίζει, με ένα από αυτά τα αυτοκίνητα να κυνηγά μια ομάδα παιδιών. Τελικά, τα ανακόπτει σε ένα από τους δρόμους της πόλης, εκεί όπου οι διαδηλωτές σκορπίζουν για να σωθούν. Ένας απ’ αυτούς όμως δεν λυγίζει. Ήταν ο μικρός Δημητράκης, που έπαιρνε μικρές πέτρες στα χέρια του, τις πετούσε και φώναζε «Ένωσις, Ένωσις!».

Οι Βρετανοί αποικιοκράτες έδειξαν για άλλη μια φορά το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπό τους. Δεν σεβάστηκαν την παιδική αθωότητα και δεν επέδειξαν στοιχειώδη πολιτισμό. Ένας από τους στρατιώτες, σημάδεψε το παιδάκι και μια σφαίρα το πέτυχε στο πρόσωπο, πάνω από το μάτι.