«Όταν ήρθε ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, τα πόδια του ήταν γεμάτα πληγές...»

«Όταν είσαι άστεγος, πρέπει να βρεις κάπου να μένεις, ακόμα και αν είσαι λίγο νέος για να μπεις στο γηροκομείο», αναφέρει από την άλλη άκρη του τηλεφώνου. Όπως λέει είναι 65 χρονών…Το όνομά του είναι Χρίστος… Είναι ένας από τους τρόφιμους στην Γεροντολογική Μονάδα Άγιος Παύλος στον Άγιο Δομέτιο, που έγινε πλέον το σπίτι του, η απρόσμενη και μοναδική οικογένειά του.

Μέσα από την φροντίδα που του προσφέρουν τα τελευταία τρία χρόνια, κατάφερε και πάλι να γίνει ο άνθρωπος που ήταν κάποτε και ξυπνάει κάθε μέρα, χωρίς να χρειάζεται να αναρωτιέται τι θα συμβεί αύριο, αφού απολαμβάνει τις μέρες του αφήνοντας πίσω του το παρελθόν. Ο κ. Χρίστος μιλώντας στον REPORTER, αναφέρει ότι, γεννήθηκε στην Αίγυπτο, όμως η ιθαγένειά του είναι Κυπριακή, με τους παππούδες του να κατάγονται από τη Λεμεσό.

«Ήρθα στην Κύπρο το 1968, παντρεύτηκα και έχω δύο παιδιά και τρία εγγόνια τα οποία ζουν στο εξωτερικό. Πήγαν για σπουδές και έκαναν εκεί την οικογένειά τους. Με την γυναίκα μου είμαστε χωρισμένοι.

Όταν πέθαναν οι δικοί μου, πούλησα το σπίτι γιατί δεν μπορούσα να το συντηρήσω. Πήραμε κάποια χρήματα, αλλά δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να κάνουμε δικό μας σπίτι και έμεινα άστεγος. Έτσι μπήκα στο γηροκομείο, εδώ με προσέχουν», αναφέρει με ικανοποίηση.

Η κυρία Πωλίνα Ελπιδοφόρου, ιδιοκτήτρια και διευθύντρια του οίκου ευγηρίας, εξηγεί ότι ο κ. Χρίστος συντηρείται από το Γραφείο Ευημερίας. 

«Όταν ήρθε σε μας ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση πραγματικά. Είχε έρθει από τους δρόμους, τα πόδια του ήταν γεμάτα πληγές, έχει και πολλά προβλήματα υγείας και με την καρδιά του. Τώρα είναι πολύ καλά, μετά από τρία χρόνια που είναι κοντά μας, είναι πραγματικά άλλος άνθρωπος και πολύ καλά. Εδώ νιώθει λες και μένει σε δικό του σπίτι».

Παρόλα τα δύσκολα που έχει περάσει ο κ. Χρίστος, καταφέρνει να βρίσκει φως, ακόμα και σε στιγμές που οι άλλοι βλέπουν σκοτάδι, ακόμα και όταν νιώθουν ότι τα χρώματα γύρω τους, έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν. Είναι ευγνώμων και μόνο που μπορεί να περάσει το Πάσχα σε ένα ζεστό χώρο, με φαγητό, παρέα και ένα στρώμα για να ξαπλώσει.

Όπως αναφέρει ο ίδιος για την περίοδο του Πάσχα, θα περάσουν πολύ όμορφα. «Θα κάνουμε την σούβλα μας, τις φλαούνες μας, θα τα έχουμε όλα και θα είμαστε μια χαρά» ενώ σχολιάζει ότι ίσως να έχει και ρόλο ψήστη την Κυριακή του Πάσχα, στέλνοντας ευχές σε όλο το κόσμο για υγεία και μακροημέρευση.

«Πεθύμησα πολύ να αγκαλιάσω την κόρη μου, τις εγγόνισες μου»

Στον οίκο ευγηρίας μαζί με τον κ. Χρίστο είναι και η κ. Ανθούλα Ιγνατίου 87 ετών, από τις Αρόδες, έχει δύο παιδιά και τρεις εγγόνες όπως λέει, οι δύο μάλιστα δίδυμες. Παρόλο που θα ήθελε να βρίσκεται με την οικογένειά της και να τους αγκαλιάσει και πάλι, προτιμάει να μείνει στο γηροκομείο, προστατεύοντας τόσο τον εαυτό της όσο και τους αγαπημένους της.

«Η κόρη μου πήγε στην Πάφο, μου είχε πει να πάω και εγώ αλλά δεν θέλω, καλύτερα να προσέχουμε, είναι και μακρινό ταξίδι, προτιμώ να μείνω εδώ περνώ καλά. Τώρα με τον κορωνοϊό νοιαζόμαστε για τον κόσμο όλο. Εμείς στην ηλικία που φτάσαμε… μπορεί να πεθάνουμε και χωρίς τον κορωνοϊό. Λυπούμαι αν συμβεί κάτι, να πιάσω ας πούμε εγώ κορωνοϊό και να κολλήσω τους άλλους. Προτιμώ να είμαι εδώ και να είμαι ασφαλής και εγώ και τα παιδιά μου».

Μιλώντας για τις δραστηριότητες που ετοιμάζει ο οίκος ευγηρίας, η κ. Ανθούλα λέει ότι είναι έτοιμη να βοηθήσει να φτιάξουν τις φλαούνες και να βάψουν τα αυγά και εύχεται να μπορέσει σύντομα να φιλήσει τους δικούς της.

«Η εγγονή μου κάνει πολύ ωραίες φλαούνες, έμαθα της εγώ, είπε μου ότι πήρε και το όνομα και την χάρη μου. Έλεγα και πριν λίγο στην κοπέλα που είναι εδώ και μας φροντίζει, πεθύμησα πολύ να αγκαλιάσω την κόρη μου, τις αγγόνισες μου, να τις σφίξω στην αγκαλιά μου και να τις φιλήσω. Αυτό το εύχομαι σε όλο τον κόσμο… Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση κόρη μου, εύχουμαι ο Θεός να διώξει τούτην την αρρώστια, μόνο τούτο θέλω».

Η κυρία Βασιλική, 83 ετών, εξηγεί ότι η οικογένειά της είναι μεγάλη και έτσι είναι καλύτερο να μείνει στο γηροκομείο το Πάσχα, για να προστατευτούν όλοι από τον κορωνοϊό.

«Φέτος το Πάσχα θα είμαστε εδώ πάλι. Η οικογένειά μου είναι μεγάλη έτσι καλύτερα που δεν είμαι και εγώ εκεί να γίνουμε ακόμα περισσότεροι με τον κορωνοϊό, τους μιλώ στο τηλέφωνο. Θα μείνουμε εδώ, και θα κάνουμε και φλαούνες και αυγά και δεν πειράζει, έχει και άλλες φορές Πάσχα».

«Είναι φυσικό να νιώθουν στεναχώρια με αυτή την κατάσταση»

Οι σκέψεις όλων αυτές τις ημέρες, είναι στους ανθρώπους που είναι μακριά μας, που δεν θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε και να γιορτάσουμε μαζί τους, σηκώνοντας τα ποτήρια μας ψηλά γύρω από το τραπέζι. Ο κορωνοϊός για άλλη μια χρονιά, αν και όλοι περίμεναν ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, στερεί στους τρόφιμους των γηροκομείων, παρόλο που έχουν εμβολιαστεί, να επισκεφτούν τις οικογένειές τους.

Οι φροντιστές της μονάδας Άγιος Παύλος, κάνει τα πάντα, έτσι ώστε οι τρόφιμοι, να μην νιώσουν στιγμή ότι είναι μακριά από τα παιδιά και τα εγγόνια τους. 

«Λόγω της πανδημίας θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε το προσωπικό να είναι περισσότερες ώρες μαζί με τους ηλικιωμένους για συντροφιά, αφού δεν θα μπορέσουν να πάνε στα σπίτι τους, ιδιαίτερα την Κυριακή του Πάσχα. Όπως πέρσι, έτσι και φέτος, θα κάνουμε μαζί τις φλαούνες, θα βάψουμε τα αυγά και θα κάνουμε πασχαλινές χειροτεχνίες. Έτσι θα νιώσουν όπως και στο σπίτι, που θα βοηθούσαν τα παιδιά τους με τα παραδοσιακά εδέσματα», αναφέρει η κ. Ελπιδοφόρου.

Όπως αναφέρει απολαμβάνουν να φτιάχνουν μαζί τους διάφορα εδέσματα και πάντα δίνουν τις δικές τους συμβουλές και βάζουν την δική τους πινελιά στην προετοιμασία.

«Τους αρέσει, μας λένε βάλε και λίγο από αυτό μέσα, κάνε το έτσι, να κάνουμε και κανένα χριστόψωμο; Όσοι δεν μπορούν να βοηθήσουν, μας βλέπουν και δοκιμάζουν όσα φτιάχνουμε, για να συμμετέχουν και αυτοί με κάποιο τρόπο. Κάθε χρόνο είχαμε μουσικό πρόγραμμα και παιχνίδια όπως bingo για τους τρόφιμους. Φέτος, λόγω των περιοριστικών μέτρων, θα αλλάξουν κάποια πράγματα. Θα κάνουμε bingo αλλά χωρίς συγγενείς και το μουσικό πρόγραμμα θα πρέπει να το ακυρώσουμε».

Με τις μετακινήσεις να είναι περιορισμένες, η κ. Πωλίνα αποφάσισε φέρει ιερέα στο γηροκομείο, για να κοινωνήσουν με ασφάλεια, αφού δεν θα μπορέσουν να πάνε στην εκκλησία.

Εξηγεί ακόμα ότι, οι περισσότεροι είναι συνηθισμένοι αυτές τις ημέρες να πηγαίνουν στο σπίτι τους, έστω για το μεσημεριανό τουλάχιστον. «Είναι φυσικό να νιώθουν στεναχώρια με αυτή την κατάσταση, αλλά λένε ότι δεν πειράζει αφού δεν θέλουν να ταλαιπωρήσουν τα παιδιά τους με την πανδημία».

«Εξαρτόμαστε πλέον συναισθηματικά ο ένας από τον άλλο»

Η Γεροντολογική μονάδα Άγιος Παύλος, αυτή την στιγμή έχει 25 τρόφιμους και 12 άτομα προσωπικό, το οποίο εργάζεται αδιάκοπα προσφέροντας αγάπη και φροντίζοντας τους ηλικιωμένους, λες και είναι δικοί τους γονείς.

Η κ. Πωλίνα εξομολογείται ότι 25 χρόνια που κάνει αυτή την δουλειά, έχει πλέον γίνει ένα μαζί με αυτούς τους ανθρώπους. «Όσο και αν αλλάζουν κάθε λίγα χρόνια, λόγω της ηλικίας τους, νιώθω ότι είναι δικοί μου άνθρωποι, εξαρτόμαστε πλέον συναισθηματικά ο ένας από τον άλλο»

Μιλώντας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε τον τελευταίο ένα χρόνο με την πανδημία του κορωνοϊού, αναφέρει ότι ήταν από τα λίγα γηροκομεία που δεν βρέθηκαν κρούσματα, ενώ αρχικά φοβήθηκαν και πανικοβλήθηκαν για όλους όσοι βρίσκονταν εκεί.

«Περάσαμε πολύ δύσκολα πέρσι, επειδή δεν είμασταν καθόλου εξοικειωμένοι με αυτό το απαίσιο πράγμα που ήρθε. Από τον Φλεβάρη, ο γιός μου που σπουδάζει σε αυτά τα θέματα, με προειδοποίησε για το τι έρχεται και είχα κλείσει νωρίτερα. Επικοινώνησα με όλους τους συγγενείς και ευτυχώς πρόλαβα, ίσως για αυτό να μην είχαμε και κρούσματα. Αποφασίσαμε και οι υπάλληλοι να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μην μετακινούμαστε άσκοπα. Σε περίπτωση που είχαμε κρούσμα, είχαμε δωμάτιο έτοιμο για νοσηλεία. Ο φόβος μου ήταν όμως να μην γεμίσει το ίδρυμα, δεν θα μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα με τόσους άρρωστους και να τους φροντίζουμε. Όταν σκεφτούμε ότι μπορεί να πέθαιναν ο ένας πίσω από τον άλλο… Ήμουν σε πανικό η αλήθεια».

Από τον Γενάρη, όλοι οι ηλικιωμένοι και το προσωπικό του γηροκομείο εμβολιάστηκαν, δημιουργώντας έτσι μια αίσθηση ασφάλειας, τόσο στους φροντιστές όσο και στους τρόφιμους. Για άλλη μια χρονιά είναι έτοιμοι να γιορτάσουν αυτό το αλλιώτικο Πάσχα με αισιοδοξία και την δική τους μοναδική «οικογένεια» στο γηροκομείο.