Στα όρια της εξαθλίωσης η Αγία Νάπα-«Μάνα διαλύει με νερό το γάλα του μωρό της»

Άδειοι δρόμοι, καταστήματα βουβά, άνθρωποι σκυθρωποί, βυθισμένοι στις σκέψεις τους. Ούτε πως είσαι στην Αγία Νάπα. Μέσα σ' ένα χρόνο, έχουν αλλάξει τα πάντα…

«Πρώτα έκαμνα 150 ευρώ τη μέρα, 200 ευρώ τη μέρα, από το πρωί ως το απόγευμα. Θέλεις να σου δείξω το βιβλίο να πιστέψεις; Εχτές έκαμα 24 ευρώ», λέει στεναχωρημένη μια από τις λίγες επαγγελματίες που κράτησε ανοιχτή την επιχείρησή της. Έχει καφενείο, στην Αγίας Μαύρης, την πιο πολυσύχναστη οδό της Αγίας Νάπας. Της πρωτεύουσας του τουρισμού.   

Βρεθήκαμε στα στενά σοκάκια της Αγίας Νάπας, εκεί που τα καλοκαίρια για να τα διασχίσεις, χρειάζεσαι πάνω από είκοσι λεπτά, αφού ξεχειλίζουν από κόσμο. Ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι συμβαίνει τα τελευταία δύο χρόνια. Απ' όταν δηλαδή χτύπησε η πανδημία, η οποία συνεχίζει καθημερινά να δείχνει σε όλους τους κατοίκους της περιοχής, το απάνθρωπο πρόσωπό της. Τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωση.

Την περασμένη Άνοιξη, άνθρωποι της περιοχής έλεγαν στον REPORTER, «θα πεινάσουμε, έχουμε απλήρωτα δύο ενοίκια». Σήμερα, φωνάζουν «πεινάσαμε, δεν πληρώσαμε ενοίκια για ένα και πλέον χρόνο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ανατριχιαστικές εικόνες στην Αγία Νάπα-«Θα πεινάσουμε… Χρωστώ ήδη δύο ενοίκια»

Εκείνοι οι λίγοι που συναντήσαμε, είναι απαισιόδοξοι. Όχι για το αύριο, αλλά για το σήμερα. Απαισιόδοξοι, γιατί πλέον δεν αντέχουν το βάρος να κρατούν ανοιχτά τα ζημιογόνα μαγαζιά τους. Απαισιόδοξοι, γιατί για δεύτερο χρόνο δεν έχουν δουλειά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: ΒΙΝΤΕΟ: «Ανοίγω το περίπτερο για να φεύκω που σπίτι… Κάμνω 4-5 πελάτες την μέρα»

«Θέλεις να σου δείξω το βιβλίο; Εχτές έκαμα 24 ευρώ»

Πρώτη στάση, το καφενείο της κ. Ελένης. Το ρολόι έδειχνε δέκα το πρωί. Το πιο λογικό, ήταν ότι στη βεράντα του καφενείου, να κάθονταν ντόπιοι να πίνουν τον καφέ τους, να διαβάζουν εφημερίδες, να διαφωνούν για τα πολιτικά ή το ποδόσφαιρο.

Αντ’ αυτού, κανένας δεν ήταν εκεί. Στο βάθος, πίσω από ένα ψηλό πάγκο, φαινόταν αμυδρά το κεφάλι μιας μεσήλικης γυναίκας. Με το «καλημέρα», σήκωσε το κεφάλι της και χαμογέλασε. Το πρώτο χαμόγελο, μετατράπηκε σε έκφραση λύπης, όταν άκουσε ότι ήμασταν εκεί για να αναδείξουμε τα προβλήματα της περιοχής.

Τι να σας πω; Είμαι τέσσερα χρόνια δαμέ. Τα πρώτα δύο χρόνια ήταν όλα μια χαρά. Σήμερα; Κάμνουμε είκοσι ευρώ τη μέρα. Πρώτα έκαμνα 150 ευρώ τη μέρα, 200 ευρώ τη μέρα, από το πρωί ως το απόγευμα. Θέλεις να σου δείξω το βιβλίο να πιστέψεις; Εχτές έκαμα 24 ευρώ.

Τωρά για να καταλάβετε μαϊρεύκω για τον άντρα μου. Τόσον έπεσε η δουλειά, που έχω ώρα να μαϊρέψω φαΐ για τον άντρα μου την ώρα της δουλειάς. Εν χάλια η δουλειά.

Το καλό μας εν έχουμε ενοίκιο, αλλά σκέφτουμε να βαώσω. Αν μου έρτει το ρεύμα 400 ευρώ που να τα έβρω; Δουλεύκω σήμερα ασπούμε, για να πιερώσω την ΚΕΟ που εν να ρτει να μου φέρει μπύρες, τζίνα της περασμένης εφτομάς. Παλιά έρκετουν ο άνθρωπος της ΚΕΟ τζαι επιέρωνα τον ολόισια, την ώρα που μου τα έφερνε. Τωρά, πάω την πάρακάτω εφτομα.

Έσιει κόσμο, μεροκαματιάρηες που ερκούνταν κάθε μέρα, αλλά αφού έσιει ένα χρόνο να δουλέψουν. Εσταματήσαν να έρκουνται. Έχασα τους. Βλέπω το τζαι που τον άντρα μου. Παλιά εν έφεφκε που τον καφενέ, τωρά ούλλη μέρα εν σπίτι. Αφού για να πάεις καφενέ πρέπει να κρατείς τζαι λία λεφτά πάνω σου. Μα πούντα; Τζαι έτσι όπως το βλέπω, εν έχουμε καμιά ελπίδα ούτε για φέτος…»

«Υπάρχει κόσμος που πραγματικά πεινά…»

Βγαίνοντας από το καφενείο της κ. Ελένης και περίπου εκατό μέτρα πιο κάτω, ένα καφέ-μπαρ, ήταν ανοιχτό. Μπήκαμε μέσα, αλλά δεν υπήρχε κανείς. Στο πρώτο «χαίρεται», ξεπρόβαλε από την κουζίνα ένα κεφάλι. Ήταν ο κ. Μάριος Βασιλείου. Ένας άνδρας κοντά στα 35, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του μαγαζιού.

Αμέσως, ήρθε προς το μέρος μας και προσφέρθηκε να μας κεράσει, παρότι η δουλειά του μετά το επανάνοιγμα των χώρων εστίασης, είναι από ελάχιστη έως μηδενική.

«Εμείς ανοίξαμε μετά από 6 με 8 μήνες. Μπορεί να μην είμαστε βιώσιμοι, αλλά για να φύγουμε από το σπίτι είπαμε να ανοίξουμε. Ναι έχουμε έξοδα, ενοίκια και λοιπά, αλλά παρά να είμαστε σπίτι και να μην κάνουμε τίποτα, είπαμε να ανοίξουμε.

Η περιοχή όμως, βιώνει μια πολύ δύσκολη περίοδο, με την Αγία Νάπα και τον Πρωταρά να περνούν τις πιο δύσκολες στιγμές τούτης της κρίσης. Αυτό φάνηκε πάρα πολύ στους τόπακες, οι οποίοι είναι πολύ προσεχτικοί στις εξόδους τους, οι δουλειές τους δεν άνοιξαν. Βιώνουμε τη χειρότερη εποχή μετά το 1974. Δυστυχώς η περιοχή δεν στηρίχθηκε όπως θα έπρεπε. Η περιοχή στηρίζει από το 1974 όλο το κράτος, μέσω του τουρισμού και τώρα που έπρεπε να επιστρέψουν σε αυτή την περιοχή τη στήριξη, δεν την στήριξαν.

Επειδή τυγχάνει να γνωρίζω πολλές οικογένειες στην περιοχή, υπάρχει κόσμος που πραγματικά πεινά. Περνά πάρα πολύ δύσκολα ο κόσμος της περιοχής. Έχουμε οικογένειες με 2-3 μωρά, που έχει δύο χρόνια να δουλέψουν οι γονείς. Ελπίζουμε ότι δεν θα χάσουμε και αυτό το καλοκαίρι, γιατί αν χαθεί και αυτό το καλοκαίρι, πάρα πολύς κόσμος θα μεταναστεύσει. Σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις θα κλείσουν».

Ο κ. Βασιλείου, έχει μια ανήλικη κόρη, την οποία θα προέτρεπε όταν μεγαλώσει, να φύγει από τη χώρα, για να βρει μια καλύτερη ζωή. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι οι νέοι επιστήμονες, που επιστρέφουν στη χώρα τους μετά τις σπουδές παίρνουν μισθούς πείνας και δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους.

 

«Έχουμε ανθρώπους που έρχονται και δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν»

Το οδοιπορικό συνεχίστηκε στους γύρω δρόμους, εκεί όπου αντίκριζες πισίνες άδειες, με ελάχιστο μουχλιασμένο νερό εντός τους, μπαράκια με στοιβαγμένα τα τραπέζια τους στις βεράντες και γενικότερα μια απίστευτη ησυχία, που σε ανάγκαζει να δώσεις σημασία στο κελάηδημα των πουλιών. Πράγμα, που δεν θα συνέβαινε στην πραγματικότητα στην Αγία Νάπα, προ κορωνοϊού, ιδιαίτερα τέτοια εποχή.

Φθάσαμε σε κάποια στιγμή σε μια μικρή υπεραγορά που ήταν ανοικτή. Μέσα καθόταν ο κ. Ελευθέριος Ελευθερίου, ιδιοκτήτης του μαγαζιού, ο οποίος προσπαθούσε να συγυρίσει κάποια πράγματα. Είναι εκεί 35 χρόνια, από το 1986. Τότε που ήταν καλές εποχές, όπως λέει ο ίδιος. 

«Εμείς εργαζόμαστε ολόχρονα. Η περισσότερη δουλειά μας είναι το χειμώνα, με τους τουρίστες που έρχονται εδώ για να περάσουν τον χειμώνα τους. Όλα αυτά γίνονταν πριν την πανδημία. Σιγά σιγά, όμως με την πανδημία, αυτός ο κόσμος άρχισε να χάνεται και το μέλλον είναι άγνωστο.

Παρόλα αυτά, ακόμα έχουμε λίγη δουλειά τον χειμώνα, αλλά μην φανταστείτε ότι συγκρίνεται με προηγούμενα χρόνια. Έμειναν κάποιοι πελάτες Σκανδιναβοί, λόγω του κορωνοϊού στην Κύπρο και έρχονται και ψωνίζουν, αλλά ως ένα σημείο. Έχει μέρες, ειδικά προς το τέλος του μήνα, που δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου δουλειά, γιατί οι τόπακες περιμένουν το επίδομα της Κυβέρνησης. 

Υπάρχουν καταστάσεις πάρα πολύ δύσκολες στην περιοχή. Έχει ανθρώπους που εδώ και ενάμιση χρόνο αναμένουν εκείνο το επίδομα για να ζήσουν. Επίσης υπάρχουν καταστηματάρχες εδώ γύρω, που δεν μπορούν να καταβάλουν τα ενοίκια στα μαγαζιά τους εδώ και ένα χρόνο. Από τη μέρα που άρχισε η πανδημία δεν μπορούν να πληρώσουν. Κι εμείς ενοικιάζαμε το διπλανό κατάστημα, αλλά λόγω της κατάστασης το αφήσαμε.

Έχουμε επίσης ανθρώπους που έρχονται και δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν. Τους δίνουμε βερεσιέ, αλλά βάλαμε ένα όριο, για να είμαστε κι εμείς βιώσιμοι. Τι να κάνεις; Βοηθούμε όσο μπορούμε».

 

Ο εστιάτορας που ετοιμαζόταν να ανοίξει

Άλλα χρόνια, αν έβλεπες ανθρώπους να εργάζονταν πυρετωδώς για να ανοίξουν ένα εστιατόριο, στα μέσα Απριλίου, δεν θα σου προκαλούσε έκπληξη. Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Η παρουσία μερικών μαστόρων, αλλά και του κ. Γιώργου Φιλή έξω από το εστιατόριο του, ήταν σαν μια όαση, μπροστά στο κατάμαυρο σκηνικό που είχε σκεπάσει την Αγία Νάπα. 

«Υπολογίζουμε να ανοίξουμε το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου, να περάσει το Πάσχα και μετά, γιατί προηγουμένως δεν θα υπάρχει κόσμος. Άλλες χρονιές μέναμε ολόχρονα ανοιχτοί, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια λόγω των διαταγμάτων, κλείσαμε.

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξος, αλλά ούτε και απαισιόδοξος για τη φετινή χρονιά. Κανένας δεν ξέρει. Πιστεύαμε στα εμβόλια, αλλά με αυτά που ακούμε κάθε μέρα, ότι το ένα δεν είναι καλό, το άλλο δεν είναι καλό, δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η κατάσταση. Αν προχωρήσουν καλά οι εμβολιασμοί πιστεύω ότι θα έρθουν οι τουρίστες».

Πάντως, εξέφρασε τις ευχαριστίες του στην Κυβέρνηση, που στήριξε τον τους καταστηματάρχες, επιχορηγώντας τους το 60% των μισθών σε όσους είχαν μείωση 40% στον κύκλο εργασιών. 

«Θεωρώ ότι κάπου υστερούμε, θεωρώ ότι δεν έχουμε πλάνο, ούτε από το Υφυπουργείο Τουρισμού, ούτε από τα Δημαρχεία. Για παράδειγμα, το Δημαρχείο θα μπορούσε να πει άνοιξε το εστιατόριο σου και θα σου χαρίσω τις φορολογίες ή θα σου δώσω ένα κίνητρο για να ανοίξεις. Ένα ηθικό κούντημα, για να ανοίξουμε. Είμαστε απροετοίμαστοι.

Η περιοχή μας δεν είναι όπως η Λευκωσία, η Λάρνακα, η Λεμεσός ή η Πάφος, που έχουν δουλειές που δεν σχετίζονται με τον τουρισμό. Εμάς οι πλείστοι άνθρωποι της περιοχής εργάζονται στην τουριστική βιομηχανία».

«Αν συνεχιστεί και η κατάσταση θα καταλήξουμε κι εμείς να κλείσουμε»

Τελευταία στάση, στην πασίγνωστη λεωφόρο «Νissi», εκεί όπου ο κ. Χρήστος, επίσης προετοιμαζόταν για να ανοίξει το μαγαζί δερματοστιξίας που διατηρεί. Παρά τις ανησυχίες για το εγχείρημά του να ανοίξει το μαγαζί του, αλλά και την απαισιοδοξία του για την επόμενη μέρα, πήρε τη μεγάλη απόφαση, αφού ελπίζει ότι θα έρθει τουρισμός.

«Έχω το μαγαζί μου εδώ στην Αγία Νάπα για δεκαεπτά χρόνια, αλλά πλέον είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα και ιδιαίτερα για φέτος είμαι πολύ απαισιόδοξος, με βάση την κατάσταση που επικρατεί. Όταν βλέπεις ότι δεν υπάρχει καθόλου κόσμος, τη ελπίδα να έχεις; Πιστεύω ότι θα είναι πιο δύσκολα ακόμα κι από πέρυσι, γιατί είναι η δεύτερη χρονιά.

Τώρα κάνουμε κάποιες εργασίες σιγά σιγά στο μαγαζί, για να ανοίξουμε, αλλά στην τελική για να ανοίξουμε, πρέπει να έρθει κόσμος. Σχεδόν καθημερινά ακούω κόσμο που είναι σε τραγική κατάσταση. Άλλοι έκλεισαν τα μαγαζιά τους, γιατί δεν άντεξαν την κατάσταση, άλλοι ζουν δύσκολα. Και αν συνεχιστεί και η κατάσταση θα καταλήξουμε κι εμείς στο ίδιο σημείο… Φοβάμαι πολύ, αλλά δεν είναι στο χέρι μας».

 

Διπλασιάστηκαν οι ανάγκες-«Μάνα νερώνει το γάλα για το μωρό»

Η κατάσταση στην περιοχή, είναι ακριβώς όπως την αποτύπωσαν όσοι μίλησαν στον REPORTER,με εκατοντάδες οικογένειες να ζητούν βοήθεια, κυρίως για τρόφιμα από ομάδες στήριξης. Για του λόγου το αληθές, ο γενικός διευθυντής του Κέντρου Προσφοράς και Αγάπης Άγιος Χριστόφορος, Θωμάς Αναστασίου, ανέφερε ότι από 150 περίπου οικογένειες που λάμβαναν βοήθεια μέχρι πριν από δύο χρόνια, σήμερα αυτές διπλασιάστηκαν στις 300 και αυτός ο αριθμός ενδεχομένως να αυξηθεί ακόμη περισσότερο.

«Χαράχθηκαν στην μνήμη μου περιπτώσεις οικογενειών που έχουν παιδάκια, με πιο χαρακτηριστική μια περίπτωση μιας μάνας ενός οκτάμηνου μωρού, η οποία ήρθε κοντά μας να ζητήσει πανιά. Όταν τη ρώτησα αν θέλει γάλα, μου είπε ότι «επειδή είναι ακριβά τα γάλατα, του δίνω γάλα μακράς διάρκειας, το οποίο διαλύω με νερό.

Της είπα, καλά δεν θέλεις να δοκιμάσεις; Μου είπε επειδή έμαθε με εκείνο δεν ξέρω αν θα το πιει αυτό. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να της το δώσω. Τελικά την πίεσα να το πάρει.. Είναι καταστάσεις που θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες.

Γενικά, η ζήτηση είναι πάρα πολλή στην περιοχή, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. Αρχίσαμε να κρατάμε αρχείο, για να βλέπουμε τις ανάγκες που υπάρχουν. Διαπιστώσαμε ότι οι οικογένειες που κατέφυγαν σε μας, ήταν μέχρι στιγμής γύρω στις 300 και πολύ φοβάμαι ότι αυτός ο αριθμός θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Αυτός ο αριθμός δεν φθάνει ακόμα το 2013, τότε δίναμε γύρω στα 500 καλάθια. Σήμερα δεν φτάνουμε αυτό τον αριθμό, αλλά πρέπει να κρατήσουμε μια παράμετρο, ότι τότε υπήρχαν και αρκετοί αλλοδαποί που εργάζονταν στην περιοχή και χρειάζονταν βοήθεια, ενώ σήμερα αυτοί οι άνθρωποι μειώθηκαν, λόγω της πανδημίας και ίσως γι’ αυτό να είναι μικρότερος ο αριθμός.

Στις 21 του μήνα που έχουμε προγραμματισμό να δώσουμε το καλάθι αγάπης ενόψει του Πάσχα, αναμένω ότι οι ανάγκες θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο.

Επίσης, εκτός από τον κόσμο που έρχεται, δεχθήκαμε και κάποιες κλήσεις από σχολεία για να δώσουμε σε κάποιες οικογένειες που γνωρίζουν καταστάσεις. Υπάρχουν επίσης και οι έκτακτες βοήθειες, που θα ζητήσουν οικογένειες την τελευταία στιγμή.  Υπάρχουν επίσης οικογένειες που μαθαίνουμε μέσω τρίτων ότι χρειάζονται βοήθεια, γιατί δεν θέλουν να φανεί η κατάσταση στην οποία βρίσκονται».

Έκανε παράλληλα έκκληση στον κόσμο, που είναι κάτοικοι της περιοχής και μπορούν, να στηρίξουν την προσπάθειά τους και συνάμα εκείνους που χρειάζονται βοήθεια να επικοινωνήσουν με το ΚΕΠΑ, χωρίς να ανησυχούν ότι η κατάστασή τους θα γίνει γνωστή σε τρίτα πρόσωπα.

 

  

  

  

  

  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

 

 

 

Δειτε Επισης

Φωτιά σε δύο οχήματα έξω από μηχανουργείο στην Πάφο-Επηρεάστηκε και τρίτο
Καλωσόρισε τη λειτουργία διαδρόμου από την Κύπρο, τόνισε ανάγκη χερσαίων περασμάτων ο Μπορέλ
ΒΙΝΤΕΟ: Επί ποδός καθ' όλη της διάρκεια της νύχτας συνεργεία της Πυροσβεστικής-Πλημμύρησαν σπίτια και δρόμοι
Μικροεπεισόδια ανάμεσα σε Σύρους και Ε/κ στο κέντρο της Πάφου-Ζημιές στη δομή ανηλίκων
Η βαθμολογία των έξι Ευρωβουλευτών για το έργο τους-Η κοινοβουλευτική και δημόσια επιρροή τους
Τα πολλά ψηφοδέλτια, οι εκατοντάδες υποψήφιοι και το ενδεχόμενο σύγχυσης των ψηφοφόρων
Δεν λαμβάνουν γονική άδεια οι αυτοτελώς εργαζόμενοι-Δύο νομοσχέδια ενώπιον της Βουλής
Πανηγυρική εμφάνιση Πούτιν στην Κόκκινη Πλατεία-Το μήνυμα για την επέτειο της προσάρτησης της Κριμαίας
Πλημμύρισαν υπόγεια και δρόμοι, 72 κλήσεις για βοήθεια- Ο απολογισμός της κακοκαιρίας
Εμπρηστικός ο Ερντογάν-«Η Κύπρος θα ήταν εντελώς δική μας αν δεν σταματούσαμε το 1974»