Ο παραγκωνισμένος πολιτισμός, η οργή των ηθοποιών και η απόγνωση

«Ο πολιτισμός μας περνάει σήμερα κρίση. Κρίση φαινομενικά οικονομική, αλλά πρωτίστως κρίση πνευματική, κρίση πολιτισμού». Αυτό είναι απόφθεγμα κάποιου ανώνυμου. Μπορεί να μην ξέρουμε το όνομά του, όμως αυτά που λέει αντικατοπτρίζουν την εικόνα του σήμερα. Τα θέατρα έκλεισαν, οι παραστάσεις δεν πρόλαβαν να ανεβάσουν αυλαία και αναγκάστηκαν να την κατεβάσουν.

«Το 60-70% των συναδέλφων μας είναι στην ανεργία». Τα λόγια των προέδρων δύο οργανώσεων ηθοποιών. Τα λόγια που δείχνουν μία πραγματικότητα, που κάποιοι δεν θέλουν να δουν. Και δικαιολογημένα, σε κάποιες περιπτώσεις, αφού τα προβλήματα που έχει προκαλέσει η πανδημία είναι πολλά. Ανάμεσα στους κλάδους που έχουν επηρεαστεί και ο τομέας του πολιτισμού. Οι σκηνές έμειναν βουβές, αφού δεν είναι εφικτό να ανεβούν παραστάσεις ή να πραγματοποιηθούν συναυλίες, τα μουσεία δεν άνοιξαν τις πόρτες τους για τους επισκέπτες, οι γκαλερί δεν πραγματοποίησαν εκθέσεις.

Ο καλλιτεχνικός χώρος, από την αρχή της πανδημίας έχει δεχτεί σημαντικό πλήγμα, αφού λόγω των μέτρων για αυτοπροστασία, έπρεπε να ολοκληρώσουν τον κύκλο εργασιών τους. Κάποιες παραστάσεις είχαν αναγκαστεί να κατεβάσουν ρολά πριν να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους, ενώ ήταν αρκετές αυτές που βρίσκονταν στο στάδιο της προετοιμασίας.

Αρκετά βαρύ χαρακτήρισε το πλήγμα για τα θέατρα, ο γραμματέας του κλάδου των ηθοποιών της ΣΗΔΗΚΕΚ-ΠΕΟ, Προκόπης Αγαθοκλέους, σημειώνοντας πως σχεδόν ένα χρόνο τα θέατρα δεν λειτουργούν καθόλου ή υπολειτουργούν και εξήγησε πως λειτουργούσαν με 50% της χωρητικότητας, κάτι που έφερε μείωση των εσόδων.

«Εμείς παραμένουμε ανήσυχοι, παραμένουμε ενεργοί και διεκδικητικοί. Προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με τους αρμόδιους, οι οποίοι ανακοίνωσαν, πριν την καταψήφιση του προϋπολογισμού, ένα επίδομα 900 ευρώ προς τους καλλιτέχνες και αναμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Από εκεί και πέρα, είμαστε στη διαδικασία να βρούμε λύσεις σε μία σειρά χρόνιων προβλημάτων, όπως είναι το status του καλλιτέχνη, η ανασφάλιστη εργασία κλπ».

Η δύσκολη περίοδος που ξεκίνησε, για το θέατρο από τον περασμένο Μάρτιο, συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός ηθοποιών να βρίσκεται στο περίμενε και την ανεργία. «Αρκετοί συνάδελφοι μας είναι στο όριο της φτώχειας ή και ακόμη πιο κάτω. Το όριο της ανεργίας στον κλάδο μας ενδεχομένως να αγγίζει και το 60-70%. Λέω αυτό το ποσοστό, επειδή ευτυχώς υπό προϋποθέσεις συνεχίζονται να γίνονται γυρίσματα στο χώρο της τηλεόρασης, της διαφήμισης και του κινηματογράφου».

Από πλευράς του, ο πρόεδρος της Ένωσης των Ηθοποιών Κύπρου, Ανδρέας Τσέλεπος, υπέδειξε πως και από την προηγούμενη περίοδο, που είχε επιβληθεί lockdown, το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των ηθοποιών είναι μεγάλο. Μάλιστα, υπογράμμισε πως, από όλο τον χώρο των ηθοποιών, υπάρχει 60% περίπου ανεργία, αφού έχουν σταματήσει οι παραστάσεις, έχουν ανασταλεί οι πρόβες και οι πρεμιέρες των παραστάσεων.

«Υπάρχει ένα κομμάτι που παραμένει ζωντανό και αυτό είναι λόγω της τηλεόρασης, του κινηματογράφου και της διαφήμισης, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως τα μέτρα που έχουν ληφθεί αυτή τη στιγμή, δεν απαγορεύουν την συνέχιση των προβών. Όμως, το πρόβλημα παρουσιάζεται στο ότι δεν μπορεί να ανέβει η πρεμιέρα της παράστασης και κάποια στιγμή, θα οδηγηθούν στην αναστολή».

Η ΕΗΚ αναμένει ότι το πρόβλημα θα γίνει εντονότερο όταν θα επαναλειτουργήσουν τα θέατρα και θα επιστρέψουν σιγά-σιγά στην κανονικότητά τους. «Τότε θα πρέπει να βρούμε λύσεις σε συμβόλαια που είχαν σταματήσει και θα πρέπει να ξαναξεκινήσουν. Δεν πρέπει κανένας να χάσει τη δουλειά του ή κανένα συμβόλαιο να μην αποπερατωθεί, όπως είχε προσυμφωνηθεί».

«Υπάρχει μία αλληλοκατανόηση και στήριξη, όμως δεν έχουμε θέατρο. Όλοι επιθυμούμε να συμμετέχουμε σε μία παράσταση που ο κόσμος θα μπορεί να έρθει και να μας παρακολουθήσει. Δυστυχώς, οι μέρες είναι τέτοιες που είναι αδύνατο να εκτελέσουμε το επάγγελμά μας όπως μάθαμε και εκτελούμε τόσα χρόνια», σημείωσε, από πλευράς του, ο κ. Αγαθοκλέους.

Όταν η κουβέντα έφτασε στην στήριξη και το επίδομα των 900 ευρώ, αυτό που εκφράστηκε και από τις δύο οργανώσεις είναι η ελπίδα ότι η Πολιτεία θα σταθεί δίπλα στους ανθρώπους του πολιτισμού.

«Εύχομαι ότι το επίδομα δεν ήταν απλά μία ανακοίνωση μικροπολιτικού παιχνιδιού. Ο πολιτισμός δεν πρέπει να μπαίνει σε αυτή τη μοίρα των μικροπολιτικών παιχνιδιών και σκοπιμοτήτων. Αναμένουμε ότι η Πολιτεία θα πράξει τα ανάλογα, θα πράξει αυτά που πρέπει για να δοθεί το συντομότερο αυτό το επίδομα και βεβαίως δεν θα μείνουμε εκεί. Υπάρχουν ομάδες και θέατρα που χρήζουν άμεσης βοήθειας που υπολειτουργούσαν ή δεν λειτουργούσαν την προηγούμενη περίοδο. Αναμένουμε το συντομότερο δυνατό, να δουν με περισσότερη ευαισθησία τον τομέα μας οι κυβερνώντες», κατέληξε ο κ. Αγαθοκλέους.

Ο κ. Τσέλεπος επεσήμανε πως ελπίζουν πως στον προϋπολογισμό θα υπάρχει ένα μαξιλαράκι στήριξης για τους ανθρώπους του θεάματος. «Ένα κομμάτι είναι το επίδομα, αλλά βλέποντας και τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και μάλιστα στην Ελλάδα, έχουμε μάθει ότι εκεί υπάρχει ένα ειδικό πακέτο, που έχει εξαγγείλει το Υπουργείο Πολιτισμού της χώρας και οι ηθοποιοί που είναι γραμμένοι στο μητρώο καλλιτεχνών και ηθοποιών, λαμβάνουν ένα βοήθημα περίπου 500 ευρώ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Καλό θα ήταν να το φέρουμε και στην Κύπρο, επειδή ο κόσμος μας το έχει ανάγκη. Παλιοί ηθοποιοί και μεγάλοι ηθοποιοί, που ανήκουν και στις ευάλωτες ομάδες, δυστυχώς δεν μπορούν να δουλέψουν και με μία πενιχρή σύνταξη των 350 ευρώ είναι δύσκολο να ζήσουν. Η ΕΗΚ βοηθά με οποιοδήποτε τρόπο, όμως καλό θα ήταν να υπάρξει μία άλλη λύση, κάτι πιο σταθερό για όλο τον κόσμο του πολιτισμού, πέραν των 900 ευρώ».

«Έχουμε μείνει όλοι εκτός θεάτρου»

Η Άννα Γιαγκιώζη ανήκει στη μερίδα των ηθοποιών που στάθηκαν τυχεροί, αφού συμμετείχε ήδη σε μία τηλεοπτική παραγωγή και δεν επηρεάστηκε άμεσα από τα μέτρα. Ωστόσο, όπως και αρκετοί άλλοι συνάδελφοί της, επηρεάστηκε με την έννοια ότι έμειναν εκτός θεατρικών παραγωγών.

«Ευτυχώς δεν ήμουν σε παραγωγή που έχει αναβληθεί, αλλά θα πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη ότι δεν είναι μόνο τα εκάστοτε μέτρα που προκαλούν το πρόβλημα, αλλά η όλη κατάσταση. Η πανδημία έχει οδηγήσει τους παραγωγούς να μην οργανώνουν παραγωγές. Όλοι μας έχουμε μείνει εκτός θεάτρου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάποιοι ήμασταν τυχεροί, επειδή είχαμε κάτι τηλεοπτικό, όμως παράλληλα, ενώ σχεδιάζαμε ή είχαμε στα σκαριά κάτι, ή θα μπορούσε να προγραμματιζόταν κάτι, αυτό δεν έγινε επειδή οι παραγωγοί δεν πήραν το ρίσκο να προγραμματίσουν παραγωγές. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισαν κυρίως του χώρου μας».

Η ίδια δηλώνει ενεργή και παρατηρεί τα πράγματα όπως ξεδιπλώνονται καθημερινά, ώστε να μπορεί να βρει λύσεις για διάφορα προβλήματα. Έτσι, παρατήρησε πως άνθρωποι από άλλους κλάδους έχουν μείνει μετέωροι.

«Άνθρωποι που είναι σε άλλους, παρεμφερείς κλάδους, όπως οι σκηνογράφοι, οι ενδυματολόγοι, οι εικαστικοί, έχουν βρεθεί πολύ πιο εκτεθειμένοι, καθότι βρίσκονται στο καθεστώς του αυτοεργοδοτούμενου και δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν κάποιο επίδομα. Εννοείται ότι ο πολιτισμός αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μία παύση και δεν ξέρουμε πότε θα επιστρέψουμε. Δεν περιμέναμε ότι θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε το καλοκαίρι με τον τρόπο που επιστρέψαμε. Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη, μία ανάσα, αλλά πάλι η τόσο απότομη αναστολή εργασιών, έφερε ανθρώπους να είναι στα πρόθυρα της πείνας».

Ερωτηθείσα για το επίδομα των 900 ευρώ που είχε δοθεί και στο τέλος του προηγούμενου lockdown, ενώ έχει ανακοινωθεί και τις προηγούμενες εβδομάδες, η κα. Γιαγκιώζη υπέδειξε πως καλώς εδόθηκε το εν λόγω επίδομα, ωστόσο είναι πολύ χαμηλό.

«Δεν μπορούμε να περιμένουμε ένας άνθρωπος να ζήσει με 900 ευρώ, για μία περίοδο 60 ημερών. Είναι αδύνατο να επιβιώσει ένας άνθρωπος. Αν σκεφτούμε ότι ο χώρος μας είναι σε αναστολή από τον προηγούμενο Μάρτιο και το μόνο βοήθημα που δόθηκε είναι τα 900 ευρώ είναι τεράστιο το πρόβλημα που προκύπτει για τους ανθρώπους του πολιτισμού. Δεν μπορώ να κατηγορήσω την Κυβέρνηση, αλλά θα ασκήσω κριτική στον τρόπο που η Πολιτεία αντιμετωπίζει τον πολιτισμό. Δεν υπάρχουν πρόνοιες που να προστατεύουν τους ανθρώπους του πολιτισμού, που να μπορούν να συντηρήσουν τους ανθρώπους του πολιτισμού. Είναι πολύ ιδιαίτερο το επάγγελμα του καλλιτέχνη. Περνά μεγάλες περιόδους ανεργίας, σε αυτές τις περιόδους δεν κάθεται μελετά και προσπαθεί να βρει τρόπους να δραστηριοποιείται. Στο εξωτερικό υπάρχει παιδεία, υπάρχουν άνθρωποι που είναι γνώστες του αντικειμένου και συμβουλεύουν την Κυβέρνηση πώς να συντηρούν αυτή τη μερίδα των πολιτών, οι οποίοι είναι μία απαραίτητη μερίδα για την ισορροπία της κοινωνίας. Αν πούμε μία ημέρα ότι λύθηκε το Κυπριακό, τι θα έχουμε να συζητούμε; Τι θα έχουμε να δείξουμε, αν δεν υπάρχει ο πολιτισμός; Για τι θα μιλούμε; Θα είμαστε ένα νησί, με θάλασσα, ήλιο και τουρισμό και τι άλλο θα έχουμε να δείξουμε; Ο πολιτισμός μας είναι ένας από τους πιο βασικούς πυλώνες της κοινωνίας μας και οφείλουμε ως κράτος και ως πολιτεία να το στηρίξουμε. Ο κόσμος έχει ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους, απέναντι στους εργάτες του πολιτισμού να τους στηρίξει. Ο κόσμος έχει ευθύνη να αναπτύξει κριτήριο, να ξεφύγουμε από την εντύπωση ότι οι καλοί πολίτες είναι μόνο αυτοί που είναι δικηγόροι, λογιστές, μαθηματικοί ή φιλόλογοι. Υπάρχει και μία άλλη μερίδα πολιτών, που είναι οι καλλιτέχνες».

«Χτυπήθηκε ένας κλάδος που ήταν ασφαλής υγειονομικά»

Η Νάτια Χαραλάμπους επηρεάστηκε άμεσα από τα μέτρα, αφού έκανε πρόβες για τη νέα παράσταση που ετοίμαζε ο ΘΟΚ, ενώ το θεατρικό εργαστήρι που έχει μαζί με άλλους συναδέλφους της, έμεινε κλειστό μέχρι το Σεπτέμβριο, ωστόσο έκλεισε λίγο καιρό αργότερα, λόγω των περιοριστικών μέτρων.

«Ότι χτυπήθηκε ο καλλιτεχνικός χώρος είναι παγκόσμια, δεν συμβαίνει μόνο στην Κύπρο, λόγω της πανδημίας. Σαφέστατα έχει κι άλλους κλάδους που έχουν επηρεαστεί, αλλά ο χώρος μας έχει χτυπηθεί ίσως και ανεπανόρθωτα. Δύσκολα θα επαναδραστηριοποιθούμε σε κανονικούς ρυθμούς. Σιγά-σιγά γίνονται κάποια πράγματα, υπήρχαν κάποιες δουλειές το καλοκαίρι, κινηθήκαμε λίγο, όμως για τον κόσμο δεν είναι άμεση προτεραιότητα να σηκωθεί να πάει στο θέατρο. Αυτό το καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο και για την ψυχολογία τους».

Ο χώρος των θεάτρων ήταν υγειονομικά ασφαλείς, αφού τα μέτρα τηρούνταν αυστηρά. Οι θέσεις είχαν χωριστεί και διαθέτονταν μόνο ανά δυάδες. Μάλιστα, μπροστά και πίσω δεν ήταν δυνατό να καθίσει κάποιος άλλος.

«Στα θέατρα τηρούνταν τα μέτρα. Το καλοκαίρι δούλεψα σε μία παράσταση που πήγε περιοδεία. Όπου πήγαμε, λαμβάνονταν όλα τα μέτρα προστασίας από τις τοπικές αρχές, επειδή ήθελαν να προστατεύσουν τις κοινότητές τους. Τον Οκτώβριο όταν ξεκινήσαμε πρόβες, λαμβάνονταν όλα τα μέτρα. Χτυπήθηκε ένας κλάδος που ήταν ασφαλές υγειονομικά να πάει ο κόσμος, να κάτσει και να δει παράσταση. Έκαναν πολλές θυσίες τα θέατρα. Ήμουν σε πρόβες, για παράσταση του ΘΟΚ και το Σάββατο ήταν η τελευταία μας πρόβα. Μας έγινε παύση συμβολαίου. Ο ΘΟΚ δεν έκανε διακοπή συμβολαίου, έκανε παύση για να δούμε τι θα γίνει στις 31 Ιανουαρίου με τα μέτρα, ώστε να δούμε αν θα μπορεί να μας ξαναπάρει. Επηρεαστήκαμε όμως σίγουρα αρκετά. Πάντα επηρεάζεσαι όταν σταματά η δουλειά σου. Ξέρω συναδέλφους, που το δεν έχουν να φάνε, είναι ρεαλιστικό σενάριο. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς που είχα κάποια δουλειά, μέχρι πρόσφατα. Στο χώρο υπάρχει ανεργία, όμως η πανδημία έχει διαλύσει την κατάσταση, επειδή ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν κάτι και μετά ανατράπηκε ξανά. Μαζί με άλλους συναδέλφους έχουμε θεατρικό εργαστήρι. Πέρσι τον Μάρτη, όταν επιβλήθηκαν τα μέτρα, σταματήσαμε μαθήματα. Το Σεπτέμβριο ξαναρχίσαμε, με μέτρα εννοείται, με μάσκες, με αντισηπτικά, χωρίσαμε τα παιδιά σε γκρουπς. Είναι μεγάλο το κόστος και ψυχολογικό και οικονομικό και το Σεπτέμβριο ξανακλείνουμε. Είναι καταστροφικό αυτό που μας συμβαίνει».

Όταν η κουβέντα έφτασε στο έκτακτο επίδομα των 900 ευρώ, η Νάτια Χαραλάμπους δεν έκρυψε την αγανάκτησή της. «Είμαι θυμωμένη με το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Θεωρώ ότι η στήριξη στους κλάδους του πολιτισμού θα έπρεπε να ήταν περισσότερη από τα 900 ευρώ που έδωσε πέρσι και το πήραν κάποιοι συνάδελφοι. Έχω παράπονο για τον τρόπο που η πολιτεία μας αντιμετώπιζε. Ένιωσα ότι δεν υπήρχα για το κράτος μου».

«Αυτό που κυριαρχεί είναι η αβεβαιότητα»

Ένας άλλος ηθοποιός, που επρόκειτο επίσης να συμμετέχει στη νέα παράσταση του ΘΟΚ, είναι ο Βασίλης Μιχαήλ, ο οποίος τονίζει πως το αίσθημα που κυριαρχεί αυτή τη στιγμή είναι η αβεβαιότητα, αφού κανείς δεν γνωρίζει αν πρόκειται να ανοίξουν τα θέατρα και να επιστρέψουν στην κανονικότητα.

«Ακόμη και μετά το lockdown, κανένας δεν γνωρίζει κατά πόσο θα επιτραπεί να ανοίξουν τα θέατρα ή πόσο καιρό θα πάρει. Υπάρχει μία αβεβαιότητα. Επίσης, το θέμα είναι ότι τα θέατρα δεν άνοιξαν κανονικά, δεν δούλεψαν κανονικά από το πρώτο lockdown. Ήταν πάντα με περιορισμούς. Δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν ανοιχτά όπως πιο πριν. Ευελπιστούμε πως θα καλυτερέψουν τα πράγματα. Πλέον μιλούμε για θέμα επιβίωσης και των χώρων και των ανθρώπων. Το κυριότερο αίσθημα είναι η αβεβαιότητα. Ο κόσμος δεν γνωρίζει ότι ήμαστε με τρίμηνα συμβόλαια στα θέατρα και ότι από τη στιγμή που κλείνει κάτι και μεταφέρεται μετά, κάποιος μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει. Μακάρι να περάσει όλο αυτό το πράγμα. Αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε πότε θα γίνει η παράσταση που συμμετείχαμε. Ή αν θα γίνει, ή πώς θα γίνει ή αν θα μπορούμε να συμμετέχουμε, επειδή μπορεί να έχουμε αναλάβει άλλη υποχρέωση. Δεν μπορεί να δουλέψει κάποιος μόνο για τρεις μήνες, πρέπει να προκαθορίσει και άλλες δουλειές για να μπορεί να επιβιώσει. Εμείς σταματήσαμε εν μέσω προβών. Θέλουμε κάποιο χρόνο να επανέλθουμε στο στάδιο που ήμασταν πριν».

Ο κ. Μιχαήλ εξήγησε πως αυτό που πρέπει να κάνει το κράτος αυτή τη στιγμή, είναι να στηρίξει τον πολιτισμό.

«Εγώ πιστεύω ότι είναι λίγο παραγκωνισμένος ο πολιτισμός. Και δεν μιλάμε μόνο για θέατρα. Είναι ευρύς ο καλλιτεχνικός τομέας. Δεν θα μιλήσω για τα 900 ευρώ. Καλά έκαναν και τα έδωσαν, αν και δεν το διεκδίκησα προσωπικά, αλλά 900 ευρώ δεν μπορεί κάποιος να περάσει τρεις μήνες. Αυτό δείχνει τα κενά που υπάρχουν στο πως προσεγγίζεται ο τομέας του πολιτισμού. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ικανοποιητικό. Ο κόσμος της τέχνης κάνει υπομονή, αλλά η αβεβαιότητα που υπάρχει και αν θα υπάρχει στήριξη από το κράτος. Πρέπει να το δουν σοβαρά. Ο ΘΟΚ υποστηρίζει τον θεατρικό κόσμο αρκετά, αλλά πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να βοηθηθούμε. Ο ΘΟΚ βοηθά στο βαθμό που μπορεί, αλλά δεν μπορεί από μόνος του. Θέλει υποστήριξη από το κράτος. Ο πολιτισμός είναι οξυγόνο».

«Είναι πολύ δύσκολο να ανέβουν παραστάσεις»

Η Μαρία Φιακά ανήκει στην ομάδα των ηθοποιών, που αυτή την περίοδο μπορούν να θεωρηθούν τυχεροί, καθώς συμμετείχε ήδη σε μία τηλεοπτική παραγωγή. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα σταματούσε να αναζητεί παραγωγές στο θέατρο.

«Εγώ μπορεί τώρα να είμαι στην τηλεόραση, όμως είναι μία δουλειά για λίγους μήνες. Εννοείται ότι χρειαζόμαστε το θέατρο και οτιδήποτε άλλο για να συμπληρωθεί ένα εισόδημα, για να μπορούμε να ζούμε κάπως ανάλαφρα. Φέτος δεν ήμουν στο θέατρο, είμαι τηλεοπτικά, αλλά αυτό δεν θα με σταματούσε να αναζητήσω δουλειά στο θέατρο. Τώρα θα ήταν μία περίοδος που θα αναζητούσα δουλειά και στο θέατρο. Θα ήταν η δεύτερη μου επιλογή».

Εξήγησε, μάλιστα πως λόγω της κατάστασης και της αβεβαιότητας που υπάρχει, είναι πολύ δύσκολο κάποιος παραγωγός να μπει στη διαδικασία να ξεκινήσει μία παράσταση και στο τέλος να μείνει ξεκρέμαστος. Αυτό συνεπάγεται ότι αρκετοί συνάδελφοι της, για αρκετό χρονικό διάστημα, έμειναν χωρίς δουλειά και κάποιο βασικό ερώτημα. Όταν μπήκε στην κουβέντα μας το επίδομα των 900 ευρώ, η κα. Φιακά δεν μπορούσε να κρύψει την αγανάκτησή της.

«Τα 900 ευρώ ήταν για ένα διάστημα, δεν ήταν σταθερό επίδομα. Είχε δοθεί για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, τριών μηνών και όπως το βίωσα εγώ τα λεφτά καθυστέρησαν να έρθουν σε εμάς. Δεν μπορώ να καταλάβω πως το είχαν στο μυαλό τους. Πώς θα ζήσουν αυτά τα άτομα, πώς θα πληρώσουν το ενοίκιο τους, πώς θα πάνε να ψωνίσουν κάτι που χρειάζονται; Είναι πολύ μικρό το ποσό».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

• «Καθοριστικός παράγοντας για χαλάρωση η κατάσταση στα Νοσοκομεία»
• Δεύτερη στην Ευρώπη η Κύπρος στη διενέργεια εργαστηριακών ελέγχων στον πληθυσμό