«Πείτε του ότι τα παιδιά του τον σκέφτονται και ότι παίρνουμε συνέχεια τηλέφωνο»

«Θυμώνω, όταν βλέπω πως μια μερίδα του πληθυσμού δεν πιστεύει στον ιό. Μιλώ με συναδέλφους στην Ελλάδα και ιδιαίτερα μία συνάδελφος στην Αλεξανδρούπολη μου περιέγραφε τραγικά πράγματα. Μέσα σε μία νύκτα, έγινε ο διάδρομος εντατική. Διερωτώμαι πως είναι δυνατόν να υπάρχει μερίδα του κόσμου, που πιστεύει πως είναι φτιαχτή αυτή η κατάσταση… Αν νομίζει κάποιος πως είναι φτιαχτή ας έρθει εδώ να δει...», λέει και ξεσπά.

«Είναι δυνατόν να αμφισβητείς τους ανθρώπους που έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους ή που νόσησαν; Είναι προσβολή αυτό το πράγμα… Φυσικά είναι πιο ευάλωτοι οι ηλικιωμένοι, αλλά δεν είναι μόνο ηλικιωμένοι που νοσηλεύονται στα νοσοκομεία. Ένας άνθρωπος που παίρνει μισό χάπι της πίεσης σε ποιες άλλες καταστάσεις, θα μπορούσε να οδηγηθεί εδώ εάν δεν υπήρχε κάτι τόσο διεισδυτικό, όπως ένας ιός».
Τα λόγια της εντατικολόγου Δανάης Αυγουστή, που υπηρετεί στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Λευκωσίας, όταν καλείται να σχολιάσει αναρτήσεις και σχόλια που αμφισβητούν τη σοβαρότητα της κατάστασης ή ακόμη και την ύπαρξη του ιού, είναι γροθιά στο στομάχι… Προέρχονται, άλλωστε κάποιον που βιώνει από πρώτο χέρι αυτά που συμβαίνουν. Δεν μιλά εκ του ασφαλούς…

«Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να σκεφτούν πως δεν γίνεται να υπάρχει τόσος κόσμος, που προσπαθεί να γλιτώσει τη ζωή του στα νοσοκομεία όλου του κόσμου, τόσος κόσμος που παλεύει για να μην μπει στην εντατική... Υπάρχει τόσος κόσμος που περιμένει μια φορά την ημέρα να ακούσει τι γίνεται ο δικός του, τον οποίο δεν μπορεί να δει για έναν μήνα πολλές φορές... Αυτά δεν είναι δημιουργήματα της φαντασίας… Συμβαίνουν».
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Tην αγκάλιασα, ένιωθα ότι το ήθελε… Νιώθουμε ανάγκη να είμαστε συγγενείς τους»

Η κ. Αυγουστή, είναι μία από τους 13 εντατικολόγους στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Της ειδικότητας, που σηκώνει πολύ μεγάλο βάρος στην πανδημία. «Εργάζομαι στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας από το καλοκαίρι, όταν έκανε ο ΟΚΥπΥ επιπρόσθετες προσλήψεις εντατικολόγων.  Είμαι γιατρός από το 1999. Δούλεψα σε μεγάλα νοσοκομεία στην Ελλάδα και τη Νορβηγία. Κάτι τέτοιο σε συνθήκες πανδημίας, δεν έχω ξαναζήσει, κανένας μας δεν ξανάζησε».
Οι μάχες που δίδονται στη ΜΕΘ2, είναι μεγάλες. Είναι αυτές των ασθενών, που παλεύουν για τη ζωή τους και είναι και αυτές των εξουθενωμένων επαγγελματιών υγείας. Μία από τις πιο σκληρές πτυχές αυτής της πανδημίας, είναι το γεγονός πως οι ασθενείς δεν μπορούν να έχουν ένα δικό τους πρόσωπο δίπλα τους. Οι γιατροί, ενημερώνουν καθημερινά τους συγγενείς που περιμένουν πως και πώς να ακούσουν νέα για τους οικείους τους, πολλοί από τους οποίους είναι διασωληνωμένοι.

«Ο κάθε γιατρός που ασχολείται με κάποιον ασθενή, το μεσημέρι όταν τελειώσει την επίσκεψη και όταν θα έχει εικόνα για κάποιο ασθενή, ενημερώνει την οικογένεια. Όταν τους λέμε ότι κόψαμε την καταστολή, συνήθως μας λένε αμέσως “πείτε του σας παρακαλώ, ότι τα παιδιά του τον σκέφτονται και ότι παίρνουμε συνέχεια τηλέφωνο”. Μας λένε τι να πούμε στους ασθενείς. Εμείς τους τα λέμε, εννοείται. Έτυχε μια φορά, όχι σε άρρωστο με covid-19, αλλά σε ένα άλλο ασθενή που ήταν βαριά από άλλο νόσημα να ηχογραφήσω στο κινητό μου, ηχητικό μήνυμα από το γιο του που ήταν στην Αγγλία. Το έβαλα στο αυτί του για να το ακούσει. Ότι μπορούμε να κάνουμε για να μεταφέρουμε, την αγάπη των δικών τους ανθρώπων, εννοείται ότι θα το κάνουμε».

Τις τελευταίες ημέρες αυξήθηκαν οι ασθενείς στη ΜΕΘ2, λόγω της αύξησης των περιστατικών της νόσου στην κοινότητα. Αυτό προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη πίεση στους επαγγελματίες υγείας.
«Σε αυτή τη φάση οι περισσότεροι που νοσηλεύονται στην εντατική είναι άνω των 60 χρόνων. Όμως είχε και πιο νέους στη ΜΕΘ. Στο ουρολογικό, όμως που έγινε κλινική covid-19 στο Νοσοκομείο Λευκωσίας, νοσηλεύονται και πιο νεαροί.

Μας βοηθάει το γεγονός πως υπάρχει καλή πρωτοβάθμια αντιμετώπιση στο Νοσοκομείο Αναφοράς. Ξεκινάνε θεραπεία και πολλοί ασθενείς δεν χρειάζονται εισαγωγή σε ΜΕΘ. Εκεί υπάρχουν πάρα πολύ αξιόλογοι γιατροί, που απέκτησαν μεγάλη εμπειρία στο πρώτο κύμα και στο δεύτερο, ήταν πανέτοιμοι και ακόμα πιο καταρτισμένοι. Τώρα στο δεύτερο κύμα, όλοι οι γιατροί είναι πιο σοφοί.

Οι πλείστοι που νοσηλεύονται στη ΜΕΘ2, έχουν υποκείμενα νοσήματα και κάποια είναι σοβαρά. Κάποιοι από αυτούς όμως, δεν έχουν σοβαρά υποκέιμενα νοσήματα. Κάποιοι έχουν αρτηριακή υπέρταση, για παράδειγμα. Μια μικρή μειοψηφία δεν έχει καθόλου υποκείμενα νοσήματα. Το πώς θα εξελιχθεί η εικόνα τους είναι λίγο απρόβλεπτο. Δηλαδή, έχει κάποιους αρρώστους που καταφέρνει το ανοσοποιητικό τους να παλέψει αυτή την λοίμωξη και κάποιους άλλους που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν και καταλήγουν με σοβαρή ανεπάρκεια του αναπνευστικού που καταλήγει σε πολυοργανική ανεπάρκεια. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε ποιος άρρωστος είναι αυτός που θα τα καταφέρει και ποιος όχι. Δεν είναι εύκολο με αυτή τη νόσο να ξέρουμε, ποιος θα πάει καλά και ποιος όχι.

Όσο πιέζεται ένα σύστημα υγείας, τόσο πιο δύσκολο είναι επειδή επικεντρώνεσαι στους πιο βαριά πάσχοντες και δεν μπορείς να παρέχεις ποιοτική φροντίδα σε όλους. Είναι δύσκολο να κληθεί ένα σύστημα υγείας να νοσηλεύσει μαζικά αρρώστους, που χρειάζονται πολύ εξειδικευμένη φροντίδα με κατάλληλο εξοπλισμό. Είναι δύσκολο και για το προσωπικό, ειδικά με τον εξοπλισμό που πρέπει να φοράμε. Νιώθεις δυσφορία μετά από κάποια ώρα, ιδρώνεις υπερβολικά. Δεν είναι όπως οι άλλοι ασθενείς σε οποιοδήποτε άλλο θάλαμο. Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στη φροντίδα αυτών των ασθενών».
«Δεν έχω λόγια…»
Όταν η κουβέντα έρχεται όχι στη σωματική, αλλά στην ψυχολογική πίεση που δέχονται οι γιατροί, αναφέρει πως όσα βιώνουν είναι πολύ στρεσογόνα.

«Έτυχε κάποιες φορές να πάω και στο Νοσοκομείο Αμμοχώστου για να βοηθήσουμε στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας, πριν να γίνει πρόσληψη εντατικολόγου. Μπορώ να σας πω ότι η εκεί εμπειρία μου με τους ασθενείς, που ήταν σοβαρά και κινδύνευαν να διασωληνωθούν, ήταν χειρότερη. Εκεί είχαν πλήρη επαφή οι άνθρωποι, ήξεραν τι έχουν, είχαν μεγάλη αγωνία… Ήταν μαζεμένοι σε ένα χώρο και μας έβλεπαν να μπαίνουμε μέσα, ντυμένους με τις στολές. Φοβούνταν. Ήταν πολύ ψυχοφθόρο αυτό. Τους μιλούσαμε για την οικογένειά τους, τους καθησυχάζαμε και τους εξηγούσαμε για το πώς θα τους βοηθήσουν τα μηχανήματα. Έπρεπε να είμαστε διαφορετικοί. Βοηθούσε πολύ το γεγονός πως είχαν το κινητό τους και μιλούσαν με τις οικογένειές τους. Οι συνάδελφοι που δουλεύουν στο Νοσοκομείο Αναφοράς, για μένα περνάνε το πιο μεγάλο ψυχολογικό στρες. Για τους γιατρούς που δουλεύουν στην Αμμόχωστο τόσο καιρό, δεν έχω λόγια…».
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Ζήτησε να μπουν ένας ένας μπροστά στη κάμερα, δάκρυζε... Μίλησαν για την αγάπη»

Οι επαγγελματίες υγείας, είναι συνηθισμένοι να εργάζονται τις γιορτές και το ίδιο θα πράξουν και φέτος. Όλες οι άδειες στη ΜΕΘ 2 έχουν ανακληθεί, ενώ αυξήθηκε και ο αριθμός όσων εφημερεύουν.

«Εννοείται θα δουλεύουμε τις γιορτές, πάντα δουλεύαμε δεν είναι μόνο φέτος, απλά φέτος αυξήθηκε ο αριθμός που εφημερεύει.
 
Αυτό που θέλω να πως είναι πως για αυτά τα Χριστούγεννα καλό θα ήταν να κάνουμε ότι πιο συγκρατημένο γίνεται. Οι ηλικιωμένοι και όσοι έχουν προβλήματα υγείας αν μπορούν μέσα στο σπίτι να φοράνε τη μάσκα τους, εάν θα καλέσουν παιδιά και εγγόνια. Η μάσκα είναι σωτήρια. Αν μπορούν να κάτσουν να φάνε σε απόσταση από τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Ας κρατήσουν όσο μπορούν τις αποστάσεις».   

Δειτε Επισης

Οι τυχεροί αριθμοί της κλήρωσης του Τζόκερ
Ισραηλινά ΜΜΕ: Μέσω Κύπρου μεταφέρθηκαν αμερικανικοί πύραυλοι από το Κατάρ στο Ισραήλ
Δωρεάν μαθήματα σε ενήλικες προσφέρει η Σχολή Χαρακτικής Χαμπή
Αυξημένη τροχαία κίνηση στον αυτοκινητόδρομο λόγω τροχαίου
Ενέκρινε ψήφισμα για μεταναστευτικό η Βουλή-Ζητά-Ζητά να εντείνει τις ενέργειες της προς την ΕΕ η Κυβέρνηση
Πρόοδο στην προσπάθεια εμβάθυνσης της αγοράς κεφαλαιαγορών βλέπει ο Μισέλ
Υπ. Γεωργίας στην Σύνοδο Κοινοπολιτείας-«Συλλογική ευθύνη η προστασία ωκεανών»
Ισραήλ vs Ιράν-Σύγκριση αεροπορικών δυνάμεων και συστημάτων αεροπορικής άμυνας (pics)
Εικόνες από τον σεισμό 5,6 Ρίχτερ στην Τουρκία-Πληροφορίες ότι κατέρρευσαν μιναρέδες, ζημιές σε σπίτια
Δήμος Λάρνακας: Σύντομα ο σχεδιασμός για Σχολή Θαλάσσιων Επιστημών ΤΕΠΑΚ