Μαραθώνιος προσφοράς δύο μαθητών-«Δεν σηκώναμε τα πόδια μας, αλλά τα καταφέραμε»

06:56 - 19 Δεκεμβρίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

«Αν σου πει κάποιος δεν μπορείς, πες του κοίτα να μαθαίνεις…» Αυτό είναι το μότο, δύο δεκαεξάχρονων μαθητών από τη Λεμεσό, οι οποίοι έκλεισαν τ’ αυτιά τους στα «δεν μπορείς», στάθηκαν στα πόδια τους δείχνοντας σε όλους, ότι όταν θέλεις πραγματικά να πετύχεις κάτι θα τα καταφέρεις.

Πολλές φορές στην Κύπρο, υποτιμούμε τις δυνάμεις που έχει ο οποιοσδήποτε κι όταν ακούμε πράγματα που θεωρούμε ότι εμείς δεν μπορούμε να τα πετύχουμε, μας δημιουργείται η εντύπωση, πως ούτε οι άλλοι μπορούν.

Αυτό τον μύθο, κατέρριψε ο δεκαεξάχρονος Σταύρος Αχνιώτης και ο συνομήλικος και φίλος του, Παναγιώτης Νικολαϊδης, μαθητές του λυκείου Πέτρου και Παύλου στη Λεμεσό. Κάλυψαν μια απόσταση περίπου 45-50 χιλιομέτρων από το σχολείο τους μέχρι το Τρόοδος, την περασμένη Κυριακή, για να μαζέψουν χρήματα, για τον Αντικαρκινικό Σύνδεσμο Κύπρου. Βρήκαν δυσκολίες, υπήρξαν στιγμές που ένιωθαν έτοιμοι να λυγίσουν, αλλά δεν τα παράτησαν στιγμή και τελικά τα κατάφεραν.

Η ιδέα και η… Θεία που έδωσε άλλη νότα στην προσπάθειά τους
Τόσο ο Σταύρος, όσο και ο Παναγιώτης είναι λάτρεις του αθλητισμού και ασκούνται σχεδόν καθημερινά. Σε κάποια στιγμή πριν λίγο καιρό, είχαν μια συζήτηση για να καλύψουν μια μεγάλη απόσταση με τα πόδια.

«Αρχικά, βασική μας ιδέα ήταν να κάνουμε τη διαδρομή για να αποδείξουμε στην ανθρωπότητα ότι μπορείς να τα καταφέρεις, όταν το πιστεύεις. Δεν είχαμε την ιδέα να το κάνουμε σαν έρανο, αλλά η θεία μου πήρε τηλέφωνο, ενημέρωσε τον αντικαρκινικό σύνδεσμο για την ιδέα μας και αποφασίσαμε να μαζέψουμε λεφτά, μέσα από την πορεία που θα κάναμε, για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Ενθουσιαστήκαμε και πήραμε δύναμη ότι θα τα καταφέρουμε, γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού μας είχαμε, ότι θα βοηθούσαμε κάποιους ανθρώπους», ανέφερε ο Σταύρος στον REPORTER.

Από την άλλη, η φιλοσοφία του Παναγιώτη, ήταν ότι, «στην Κύπρο βλέπουμε να επικρατεί η εντύπωση στην κοινωνία μας, ότι δεν πρέπει να παίρνουμε ρίσκα και με κάποιο τρόπο υποτιμούν τους μικρούς και τους ηλικιωμένους, ότι δεν μπορούν να πετύχουν πράγματα. Εμείς θέλαμε να απορρίψουμε αυτή την ιδέα και να αποδείξουμε στον συνάνθρωπό μας ότι σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν είσαι, μπορείς να τα καταφέρεις. Θέλαμε να αποδείξουμε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να πετύχουν τους στόχους τους, όταν το θέλουν και το πιστέψουν».

Η αντίδραση των οικογενειών τους
Αυτή η εντύπωση που επικρατεί στη χώρα μας και η οποία τους πείσμωσε για να κάνουν τη διαδρομή πενήντα χιλιομέτρων, επικρατούσε και στην οικογένειά τους, αφού οι γονείς τους γέλασαν με την ιδέα τους αρχικά, αλλά πλέον νιώθουν… περήφανοι.

«Όταν είπα την ιδέα στον αδελφό μου, μου είπε ότι με προπόνηση μπορώ να τα καταφέρω, αλλά αυτή τη στιγμή όχι. Οι γονείς μου από την άλλη, γελούσαν, παρότι γνώριζαν ότι κάνω τέτοιου μεγέθους αποστάσεις με το ποδήλατο», λέει ο Σταύρος.

Για τον Παναγιώτη όμως, θα ήταν η πρώτη φορά που θα επιχειρούσε να καλύψει τόσο μεγάλη απόσταση και οι γονείς του ήταν επίσης κάπως επιφυλακτικοί για το κατά πόσον θα τα κατάφερνε.

«Από τη δική μου πλευρά, όταν τους το είπα, διαπίστωσα ξανά εκείνο που είπαμε πριν, ότι στην Κύπρο δεν πιστεύει ο κόσμος ότι μπορεί οποιοσδήποτε να καταφέρει οτιδήποτε. Στην αρχή μου είπαν να το προσπαθήσω, αλλά καταλάβαινα ότι δεν το πολυπίστευαν. Εγώ ήθελα να το κάνω για να τους αποδείξω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε».

«Είχα ζήσει κάποιες τραγικές στιγμές»
Παράλληλα, έχοντας και οι δύο προσωπικά βιώματα από ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν ή ταλαιπωρούνται με τον καρκίνο, άντλησαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη, για να τα καταφέρουν.

«Η γιαγιά μου είναι καρκινοπαθής, αλλά όχι σε σοβαρό σημείο και σίγουρα έτρεξα και γι’ αυτήν» επισήμανε ο Σταύρος, για να συμπληρώσει ο Παναγιώτης πως «η οικογένεια μου υπέφερε και υποφέρει από την συγκεκριμένη ασθένεια, σε ένα μεγάλο βαθμό. Τόσο η θεία μου, όσο και ο θείος μου και από την πλευρά της μητέρας μου και από την πλευρά του πατέρα μου. Προσωπικά επειδή είχα ζήσει κάποιες τραγικές στιγμές, είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα βοηθήσουμε ανθρώπους».

Αφού λοιπόν προετοιμάστηκαν, ξεκίνησαν την διαδρομή τους. Σχολείο Πέτρου και Παύλου, Πολεμίδια, Τριμίκλινη, Πάνω Πλάτρες και τελικός προορισμός το Τρόοδος. Μέσα από αυτή τη διαδρομή, την οποία χαρακτηρίζουν εντυπωσιακή, γνώρισαν άγνωστα σημεία της Κύπρου, όμως υπήρξαν και στιγμές που λύγισαν από την κούραση, αλλά δεν νικήθηκαν.

«Υπήρξαν στιγμές που σκεφτήκαμε ότι δεν θα τα καταφέρουμε, ιδιαίτερα από το ανήφορο της Τριμίκλινης και πάνω, αλλά βοηθήσαμε ο ένας τον άλλο να καταπολεμήσουμε το άγχος και την κούραση που επικράτησε. Συνεχίσαμε δυναμικά είτε με τροχάδι, είτε με περπάτημα και απλά βλέπαμε τον στόχο, επισήμανε ο Σταύρος.

Από την άλλη ο Παναγιώτης, τόνισε ότι, «η ιδέα του εράνου μας έσπρωχνε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας, γιατί θα βοηθούσαμε ανθρώπους, που αυτές τις γιορτινές μέρες περνούν δύσκολα, λόγω του ότι δίνουν μάχη με τον καρκίνο. Σίγουρα θέλαμε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, αλλά νομίζω το πιο σημαντικό ήταν η προσφορά σε κόσμο που το έχει ανάγκη. Αυτή η σκέψη έπαιξε σημαντικό ρόλο στις στιγμές που δεν σηκώναμε τα πόδια μας και τα καταφέραμε».

Σίγουρα, μετά την πρώτη φορά, δηλώνουν έτοιμοι να το ξανακάνουν και τα επόμενα χρόνια, ιδίως από τη στιγμή που είδαν πως μαζεύτηκαν και συνεχίζουν να μαζεύονται χρήματα, τα οποία θα δοθούν ως προσφορά για δωρεά υπηρεσιών Ανακουφιστικής Φροντίδας προς χιλιάδες καρκινοπαθείς συμπολίτες μας και μέλη των οικογενειών τους.

Όσοι θέλουν να βοηθήσουν μπορούν να το πράξουν στον σύνδεσμο που βρίσκεται εδώ.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες στον πιο κάτω σύνδεσμο

Οι δύο τους, θέλησαν εξάλλου να στείλουν κι ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο. Ένα μήνυμα που δίνει θάρρος και δύναμη για οποιονδήποτε σκέφτεται να κάνει κάτι, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού του, κρύβεται ο φόβος της αποτυχίας.

«Όταν ένας άνθρωπος πιστέψει πραγματικά σε κάτι και το θέλει, ανεξαρτήτως ηλικίας, μπορεί να πετύχει τα πάντα. Όλα είναι μέσα στο μυαλό. Σίγουρα χρειάζεται προπόνηση, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν χρόνια προετοιμασία, απλά για ένα έπαθλο, όχι για να βοηθήσουν κάποιους άλλους. Εμάς ο φιλανθρωπικός σκοπός μας έδωσε θάρρος και πείσμα για να τα καταφέρουμε».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Μαραθώνιος προσφοράς δύο μαθητών-«Δεν σηκώναμε τα πόδια μας, αλλά τα καταφέραμε»

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 3ων υπνοδ. στο Γέρι

Οικιστικό κτίριο στην Αγλαντζιά

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης