«Σκέφτου με και μένα, ρε… Είμαι κρίμα και η μάμα σου και έναν μωρό με λευχαιμία»

07:14 - 25 Νοεμβρίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

«Δεν είναι τόσο τυχερή όσο εσείς, την κρατούν στο νοσοκομείο επειδή δυσκολεύεται να αναπνεύσει. Μπορεί να χρειαστεί να τοποθετηθεί σε αναπνευστήρα, μπορεί να μην αποχαιρετήσει τα αγαπημένα της πρόσωπα. Μπορεί να πεθάνει περιτριγυρισμένη από μηχανήματα, χωρίς την οικογένεια της γύρω από κρεβάτι της... Όλα επειδή δεν μπορούσες να αντέξεις την ταλαιπωρία μιας μάσκας και τον περιορισμό στις κινήσεις σας και να αλλάξετε την ρουτίνα σας για λίγο καιρό ακόμη... Αντέξετε για εμάς που είμαστε ευπαθείς...».

Αυτά έλεγε, μεταξύ άλλων, σε μια συγκλονιστική ανάρτησή της στο facebook, που αναδημοσίευσαν πολλοί, παρά το γεγονός ότι δεν είναι πλέον δημοφιλείς αυτές οι απόψεις. Στον κόσμο των social media, οι κραυγές απόγνωσης των ευπαθών ομάδων, φαντάζουν ως θέσεις μιας μειοψηφίας που πρέπει να κλειδωθούν στα σπίτια τους, για να μπορέσουμε οι γεροί και υγιείς, να συνεχίσουμε τις ζωές μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η μάνα που έφτιαξε μάσκες με την κορούλα της-Μάχες πίσω από τις κλειστές πόρτες

Όταν την αναζήτησα, διαπίστωσα με έκπληξη, πως ήταν το ίδιο πρόσωπο που χαρακτηρίστηκε ως ηρωίδα στην πρώτη φάση της πανδημίας. Είχε δημιουργήσει μια σελίδα στο facebook με την ονομασία SOS-Face Shields for Nicosia General Hospital and more και κατάφερε να επιστρατεύσει εκατοντάδες εθελοντές. Προμήθευσαν μαζί όλα τα νοσοκομεία της Κύπρου και χώρους με ευπαθείς ομάδες.

Σε αυτή την τελευταία ομάδα ανήκει και η ίδια η Λίσα Καρατζιά από τη Λευκωσία, που είναι 48 χρονών. Διαγνώστηκε στα 41 της με κατά πλάκα σκλήρυνση και ζει κάθε μέρα με το φόβο, μήπως προσβληθεί από κορωνοϊό. «Τι θα απογίνουν τα μωρά μου, εάν πάθω κάτι;», διερωτάται με παράπονο και ξεσπά.

Ξεσπά επειδή την έχουν καταρρακώσει οι αναρτήσεις στα social… Ξεσπά για την αναλγησία κάποιων… για την αδιαφορία κάποιων άλλων… για την έλλειψη ενσυναίσθησης... Ξεσπά και μας απογυμνώνει...Ας την ακούσουμε.

«Όταν έγινε το lockdown τον Μάρτιο, μια φίλη μου η Μαρία Φωκά, που είναι εκπαιδεύτρια στην εντατική της Λευκωσίας, έψαχνε προστατευτικές ασπίδες, αφού δεν υπήρχαν στην Κύπρο. Ένιωσα ότι έπρεπε να βοηθήσουμε. Δημιούργησα ένα γκρουπ στο facebook. Γίναμε 1,500 μέλη και φτιάξαμε 25 χιλιάδες ασπίδες για τους νοσηλευτές και για το παραιατρικό προσωπικό ολόκληρης της Κύπρου. Δώσαμε σε γηροκομεία, ακόμα και σε άτομα που εργάζονταν σε εστιατόρια.

Τότε, έβλεπα πόσο ευαίσθητος ήταν ο κόσμος και πραγματικά έδειχνε τόση πολλή αγάπη για τοn συνάνθρωπο. Το τι άλλαξε, από τον Μάρτη δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι σαν να είναι άλλοι άνθρωποι. Ξέχασαν και τους νοσηλευτές και τους γιατρούς, που ήταν ήρωες στην πρώτη φάση, οι οποίοι τώρα δουλεύουν πολύ παραπάνω. Σκέψου ότι μετά αυτοί οι άνθρωποι θα πάνε στην οικογένειά τους, εάν πάνε σπίτι στην οικογένειά τους, δηλαδή. Δεν ξέρω πραγματικά τι πάει λάθος. Κάτι πάει λάθος όμως. ίσως είναι ο τρόπος που σκέφτεται κάποιος κόσμος, ίσως είναι τα λεφτά και ότι εάν μας κλείσουν, θα χαλάσουν οι δουλειές μας.

Καλά εάν πεθάνει η μάνα σου και ο πατέρας σου; Κάμε οικονομία αλλού, μεν αγοράσεις παπούτσια αυτόν τον μήνα, μεν πάεις διακοπές του χρόνου, μεν αλλάξεις τον καναπέ σου, βάλε ένα ριχτάρι αν είναι σχισμένος. Η ζωή δεν αγοράζεται. Δεν μπορεί να φέρεις πίσω την ζωή, όταν φύει κάποιος», λέει με παράπονο.

Η Λίσα Καρατζιά είναι σύμβουλος διατροφής και γεννήθηκε στην Αγγλία. «Είμαι στην Κύπρο από τα δεκατέσσερα μου. Έχω τέσσερα παιδιά, η κόρη μου η μεγάλη είναι γιατρός στην Οξφόρδη, η δεύτερη είναι 22 χρονών, τελειώνει διαιτολόγος στη Θεσσαλονίκη αλλά υποχρεωτικά ήρθε στην Κύπρο, έχω έναν γιο στρατιώτη και έναν γιο που είναι στην πρώτη Λυκείου.

Είμαι 48 χρονών. Στα 41 μου το 2013 διαγνώστηκα με κατά πλάκα σκλήρυνση και από τότε λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή. Δυστυχώς είχα επιδείνωση και αναγκαστικά ξεκίνησα μια άλλη θεραπεία, αλλά τα φάρμακα που έχουν σχέση με αυτοάνοσες ασθένειες, είναι ανοσοκατασταλτικά, οπόταν είμαστε στις ευπαθείς ομάδες. Στο πρώτο κύμα ήμουν τρεις μήνες στο σπίτι
Φοούμαι να φκω της πόρτας… Κάθε μέρα σκέφτεσαι, τα κατάφερα δεν κόλλησα σήμερα, ως αύριο έχει ο Θεός… Έτσι σκέφτεσαι κάθε μέρα. Σαν εμένα ξέρω πολύ κόσμο που δεν βγαίνει καν από το σπίτι του, ειδικά ηλικιωμένοι.

Δεν έχω δει πολλά μέλη της οικογένειάς μου, πολύ καιρό. Την κόρη μου έχω να την δω από τον Ιούλιο που πήγε Αγγλία και είναι πολλά δύσκολο. Είναι πολλά δύσκολο πράμα, η κόρη σου να είναι γιατρός και να μεν μπορείς να πάεις να τη δεις. Και στη δουλειά που πάω φοβάμαι. Μόλις φύγει ο κόσμος αποστειρώνω τα πάντα. Δεν μένω στο γραφείο πάνω από δέκα λεπτά και έχω ανοικτή την πόρτα και τα παράθυρα. Πρέπει ίσως η Κυβέρνηση να κάνει μια εκστρατεία για να καταλάβει, ο κόσμος τι σημαίνει ευπαθείς ομάδες».

“Εν γέρος εν πειράζει…”
«Έχει κόσμο κόσμο, που είναι ανεξέλεγκτος. Κάποιοι φορούν τη μάσκα, μόνο για το πρόστιμο. Δεν έχουν καταλάβει ότι μπορεί να βάλουν σε κίνδυνο ένα άτομο. Λόγω του ότι οι περισσότεροι που έχασαν τη ζωή τους είναι ηλικιωμένοι, δεν έχουν κατανοήσει ότι αυτή η νόσος κτυπά όλες τις ηλικίες. Λένε “εν γέρος εν πειράζει”. Τι σημαίνει εν πειράζει. Δεν έχουμε γονείς; Δεν έχουμε παππούδες και γιαγιάδες;

Το κάθε σπίτι έχει άτομα στις ευπαθείς ομάδες. Απλώς δεν φαίνεται. Εγώ είμαι ευπαθής, ο παπάς μου είναι καρκινοπαθής, ο γείτονάς μου έχει διαβήτη, η απέναντι μου έχει άλλα προβλήματα υγείας. Όλα τα σπίτια έχουν ευπαθείς ομάδες. Τι δεν καταλάβουμε; Πόσες φορές να το πούνε οι ειδικοί; Γι’ αυτό έβαλα το ποστ στο facebook. Δεν το έβαλα για μένα, το έβαλα για εμάς.

Το 2019 κόλλησα γρίπη Α. Ήταν πολλά άσχημη εμπειρία. Θεός φυλάξει να κολλήσουμε και covid. Εμένα και όλες τις ευπαθείς ομάδες, γιατί κάποιος ανεύθυνος να μας βάζει σε κίνδυνο; Γιατί να παρακαλώ κάποιον πελάτη, φόρεσε μάσκα και η απάντηση είναι “μα εν τζιαι έχω”. “Πού ξέρεις ότι εν έχεις; Μπορεί να έχω εγώ;” Φόρεσε τη μάσκα σου, πλύνε τα χέρια σου κράτα απόσταση».

«Για σένα μπορεί να είναι μια γρίπη»
«Ο κόσμος εκουράστηκε. Όλοι κουραστήκαμε. Ούτε εμένα μου αρέσκει να φορώ μάσκα όλη μέρα. Πιστεύω όμως, ότι η κούραση και η οικονομική δυσκολία που έχει ο καθένας τους έφερε στη φάση που λένε, “εν με κόφτει, ας κολλήσω και εν πειράζει”. Άκουσα πολλούς να λένε, ”ε σιγά ρε κουμπάρε τι εν να πάθω, εν μια γρίπη”. Για σένα μπορεί να είναι μια γρίπη, για μένα μπορεί να μην είναι γρίπη, όμως. Για μένα μπορεί να είναι κάτι πολύ χειρότερο.

Θέλουν να μας κλείσουν σπίτι. Θα κλείσουν το 30% του κόσμου; Να κάτσουμε όλοι σπίτι μας να περιμένουμε; Νομίζεις, όμως ότι όλοι οι υπόλοιποι που είναι υγιείς δεν θα πάθουν τίποτα; Το Μάρτη αρρώστησε με covid η κόρη μου στην Αγγλία. Είναι γυμνασμένη, τρώει υγιεινά και προσέχει πολύ. Κι όμως υπέφερε 15 μέρες, μόνη της σε ένα διαμέρισμά. Ακόμα πονεί το στήθος της.

Αυτός που θα διαβάσει το άρθρο θέλω να σκεφτεί και να πει. Έχω γνωστό κοντά μου, που έχει πρόβλημα; Αν το σκεφτεί αυτό θα δει ότι στον περίγυρό του, υπάρχει τουλάχιστον ένα άτομο που ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει ευπαθής ομάδα. Οι ηλικιωμένοι, είναι μόνο ένα μέρος των ευπαθών ομάδων. Και λέμε ηλικιωμένους… Όταν χαθεί κάποιος παππούς ή γιαγιά 70 χρονών, δεν είναι ηλικιωμένοι. Και περιπαίζουν “επέθανε ο γέρος με υποκείμενα νοσήματα”. Δεν έχουν καταλάβει… Εν όπως τον καρκίνο. Δεν πεθαίνεις από τον καρκίνο, πεθαίνεις από ασθένειες που προκαλεί ο καρκίνος».

«Νιώθω αηδία γι’ αυτούς που γελούν με το θάνατο κάποιου»
«Νιώθω αηδία όταν ανακοινώνεται ο θάνατος κάποιου και κάποιοι γελούν από κάτω. Είναι πολλά λυπηρό αυτό που συμβαίνει. Μαραζώνω που καταντήσαμε έτσι απάνθρωποι... Πιστεύω ότι κάποια άτομα δεν έχουν κάτσει να σκεφτούν, τι λένε και τι γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτά που γράφουν με πληγώνουν αφάνταστα… Νιώθω στεναχωρημένη που κάποιοι κατάντησαν να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και κανέναν άλλο.

“Σκέφτου με και μένα ρε, είμαι και εγώ κρίμα και η μάμα σου και ο παπάς σου και έναν μωρό που έχει λευχαιμία και είναι στο νοσοκομείο και πολεμά και μια έγκυος που έκανε εξωσωματική για να κάμει μωρό και ένα μωρό που έχει εγκεφαλική παράλυση και μία γιαγιά που έχει πρόβλημα με την καρδία της και μία άλλη που κάνει αιμοδιάλυση. Τούτους εν τους σκέφτεστε;”

Αν ξεκινήσουν και σβήνουν ένας, ένας ποιοι θα μείνουμε δηλαδή; Αυτό δεν κατάλαβε ο κόσμος. Τα έβαλαν με τα ΜΜΕ, με τον Μπιλ Γκειτς, με τον έναν, με τον άλλο… Δεν ξέρω πώς δημιουργήθηκε. Εν με κόφτει πως δημιουργήθηκε. Κόφτει με το ότι μπορεί να πεθάνουμε όμως... Κάποτε ο κόσμος πρέπει να καταλάβει, πως δεν είμαστε μόνοι μας. Δεν είμαστε μόνοι μας σε τούτην τη ζωή…».

«Πρέπει να βγούμε λίγο που το κουκούλι μας»
«Εν νεν μόνο στην Κύπρο ο covid. Πρέπει να βγούμε λίγο που το κουκούλι μας, που λέγεται Κύπρος. Να δούμε τι γίνεται και παραέξω και τούτα τα πράματα εν εγίναν για τον Συλλούρη. Δεν με κόφτει με που τον Συλλούρη, με που τον Αναστασιάδη, με που κανέναν. Εμέναν κόφτει με πως κινδυνεύει κόσμος και αυτός ο κόσμος είμαστε εμείς όλοι.

Θέλω να στείλω ένα τελευταίο μήνυμα. Αγάπα τον συνάνθρωπό σου σαν είσαι εσύ, άσχετα εάν είναι ευπαθής ή όχι. Δεν ξέρεις τι έχει εκείνο το άτομο που περπατά δίπλα σου. Μπορεί να έχει πρόβλημα. Μην γίνεις εσύ η αιτία να πάθει κάτι… Πρέπει πρώτα να είμαστε άνθρωποι και μετά οτιδήποτε άλλο…».

Το ποστ της κ. Καρατζιά που οδήγησε σε αυτή την συνέντευξη:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Σκέφτου με και μένα, ρε… Είμαι κρίμα και η μάμα σου και έναν μωρό με λευχαιμία»

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 3ων υπνοδ. στο Γέρι

Οικιστικό κτίριο στην Αγλαντζιά

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης