Αυξάνονται τα κρούσματα, αυξάνονται οι αρνητές-«Μάζες με συγκεκριμένα πιστεύω»

Ανησυχία προκαλεί και στην Κύπρο το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό αυξήθηκαν οι αρνητές τις μάσκας και γενικά της πανδημίας. Αυτό που  προβληματίζει περισσότερο είναι το γεγονός πως Όσο τα κρούσματα και οι νοσηλείες αυξάνονται, τόσο αυξάνονται σε αριθμό οι αρνητές και όσο εντείνεται σε ένταση το φαίνόμενο, τόσο κλιμακώνονται οι αντιδράσεις τους.
 
Μια  μερίδα του πληθυσμού, δεν αρκείται σε αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπως στο πρώτο κύμα της πανδημίας, αλλά πλέον ξεσηκώθηκε και με διαδηλώσεις στους δρόμους, εκφράζει την οργή της. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, συνδέουν τον κορωνοϊό, όχι μόνο με τις κεραίες 5G, αλλά και με το αδιαμφισβήτητο σκάνδαλο της διαφθοράς μετά το βίντεο του Al Jazeera , που ταρακούνησε τη χώρα μας.
 
Μιλώντας στον REPORTER η κοινωνιολόγος Ραφαέλλα Πενταρά, ανέφερε πως πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο ζήτημα, για το οποίο δεν υπάρχει μια οικουμενική κοινωνιολογική θεωρία, που θα μπορούσε να το εξηγήσει επακριβώς.

«Στο δεύτερο κύμα πανδημίας στο οποίο βρισκόμαστε, έχουν αυξηθεί οι αρνητές της ύπαρξης του κορωνοϊού, λόγω διαφόρων κοινωνικών γεγονότων και προβλημάτων που αναδύονται, συγκροτώντας θεωρίες συνομωσίας, οι οποίες αναφέρονται σε στερήσεις ατομικής ελευθερίας. Επίσης αναφέρονται, στον κρατικό παρεμβατισμό επί της ατομικής ζωής, στον έλεγχο επί του ατόμου, στη στέρηση του αέρα-οξυγόνου, με στόχο την μετουσίωση της προσοχής και της ενέργειας αλλά και αποστροφής της προσοχής από άλλα καίρια ζητήματα, πολιτικά σκάνδαλα και γεγονότα διαφθοράς».

Όπως εξηγεί η κ. Πενταρά ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης «συγκρούονται μάζες με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά και πιστεύω. Επίσης, συγκροτούν ένα δικό τους πολιτικό λόγο επί της υγείας και της ασθένειας, ασκώντας ένα εξατομικευμένο έλεγχο, συγχέοντας το ζήτημα της πανδημίας με διάφορα συντρέχοντα ζητήματα όπως τη διαφθορά και τα 5G. Έτσι καταπατάται η ατομική ή κρατική ιδιοκτησία με βίαιες εκρήξεις θυμού σε διαδηλώσεις, το δικαίωμα στην υγεία ατόμων που βρίσκονται σε ευπαθείς ομάδες και ανησυχούν για τη ζωή τους, καθώς επίσης τείνουν να θεωρούν πως χάνουν το δίκαιο τους μέσα από βίαιες εκρήξεις αγανάκτησης, παρορμητικότητας ή ακόμη και χειραγώγησης διαμέσου της μη επεξεργασίας πληροφοριών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταπατούνται άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στο φόβο της ύπαρξης του ιού και της ασθένειας, ή στο δικαίωμα της αυτοπροστασίας».

Tο κράτος καλείται πλέον να βρει τους τρόπους για να προσεγγίσει αυτή τη μερίδα του πληθυσμού, η οποία είναι ενάντια στην πανδημία, με στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας. «Πρέπει να γίνει ένας εποικοδομητικός διάλογος, με τους αρνητές της πανδημίας, χωρίς να δημιουργείται αίσθημα κινδύνου της δημόσιας ασφάλειας και της δημοκρατίας. Πρέπει να ακουστούν σε ένα ειρηνικό υπόβαθρο οι φόβοι, οι ανησυχίες, αλλά και τα επιχειρήματα και οι τεκμηριώσεις που αυτά τα άτομα έχουν, χωρίς ο καθένας να κάνει κατάχρηση του δικαιώματος της ελευθερίας λόγου. Θεωρώ πως η υπερβολική καταστολή και τα υψηλά πρόστιμα δεν είναι η λύση του προβλήματος. Μπορεί εν μέρει βραχυπρόθεσμα να φαίνεται ότι λειτουργούν, ωστόσο μακροπρόθεσμα θεωρώ πως συγκεντρώνουν την αγανάκτηση και τον κοινωνικό θυμό. Είναι αναγκαία η αμοιβαία συναίνεση και η συνεργασία, η αίσθηση της ατομικής ευθύνης τόσο ως προς τον εαυτό μας όσο και ως προς το συνάνθρωπο μας, αλλά και ως προς τους δημοκρατικούς θεσμούς».
 
Οι αντιδράσεις για τη χρήση μάσκας
Όσον αφορά τις αντιδράσεις για τις μάσκες, η κ. Πενταρά εξέφρασε την άποψη πως «η χρήση της μάσκας, με την ποινικοποίηση της μη χρήσης της, είναι ένα κομβικό σημείο. Από την μία οπτική αν αναλογιστεί κανείς την επιστημονική τεκμηρίωση της χρήσης μάσκας, για την αποφυγή μετάδοσης του ιού σε χώρους όπου υπάρχει συνωστισμός ατόμων, σε κλειστούς χώρους θα το έβρισκε  λογικό, εφόσον θεωρείται πως η μάσκα προστατεύει εν μέρει από την ασθένεια, σε συνάρτηση και με άλλους κανόνες ατομικής υγιεινής. Από την άλλη οπτική, δημιουργείται θα έλεγα ένας κοινωνικός πανικός και σύγχυση, ένα υπαρξιακό άγχος και φοβία.
 
Υποδεικνύοντας πως δημιουργούνται μεγάλες ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στο άτομο, η κ. Πενταρά ανέφερε πως αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κάποιοι βλέπουν παντού τον αόρατο εχθρό και έχουν κλειστεί στον εαυτό τους, χωρίς να είναι σε θέση να διαχειριστούν την όλη κατάσταση. 

«Τι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε με τον κοινωνικό πανικό που επικρατεί, όταν βλέπουμε ανθρώπους μόνους στο αυτοκίνητο να φοράνε μάσκα; Ή ακόμη και μέσα στο ίδιο το σπίτι τους να φοράνε μάσκα; Όταν σε δασικές ή παραθαλάσσιες περιοχές και δημόσιους χώρους, που δεν υπάρχουν άλλα άτομα αντί να αναπνέουμε τον καθαρό αέρα, υποχρεωτικά πρέπει να φοράμε μάσκα; Ποια θα είναι άραγε τα ψυχοκοινωνικά κατάλοιπα, που θα αφήσει η επόμενη μέρα στην από-ποινικοποίηση της χρήσης μάσκας; Ακόμη και στο ζήτημα της ασθένειας, της δημόσιας υγείας, αναδύεται ένας υπερκαταναλωτικός τρόπος ζωής της σύγχρονης κοινωνίας που αντανακλά την ευρύτερη τάση που επικρατεί σήμερα. Ακόμη και στη στάση απέναντι στη χρήση μάσκας που μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, έχει εγκαθιδρυθεί η εμπορευματοποίηση της, αν σκεφτούμε τα χρώματα, τα σχέδια και τις προσφορές στις οποίες κυκλοφορεί σήμερα στην αγορά, αν σκεφτούμε τη πρώτη θέση που έχει στα ράφια των υπεραγορών και των φαρμακείων ως το απαραίτητο αγαθό, αφού αποτελεί ασπίδα ενάντια στον κορωνοϊό».
 
Η αμάθεια της αγχωτικής κατάστασης και η αίσθηση του αγνώστου
Ο ξεσηκωμός και η έντονη αντίδραση του κόσμου σύμφωνα με την κ. Πενταρά οφείλεται στην αγχωτικής κατάστασης που δημιουργείται στα μέλη της κοινωνίας, από την αίσθηση του αγνώστου.

«Η πανδημία και τα μέτρα δεν είναι προσωποποιημένα, αλλά οι επιπτώσεις που έχουν σαφέστατα προσωποποιούνται και συγκεκριμενοποιούνται. Για παράδειγμα η βίαιη έκρηξη με το δημόσιο ξεσηκωμό, θεωρώ πως είναι ένα αποτέλεσμα του ότι η κοινωνία δεν γνωρίζει, δεν ξέρει τι θα γίνει. Επίσης, αρκετοί αισθάνθηκαν τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις από τη πρώτη φάση της πανδημίας με το lockdown, το άγχος της μελλοντικότητας, των οικονομικών επιπτώσεων που έχουν επηρεάσει τον καθένα, τον φόβο στην πιθανότητα ασθενήσει κανείς. Δηλαδή να βιώσει τον κοινωνικό στιγματισμό, τη ρήξη στην κανονικότητα και στην καθημερινότητα του, την αίσθηση της ροής της ζωής του που διακόπτεται με την είσοδο ενός θετικού τεστ στη ζωή του».
 
Όπως εξηγεί η δυσπιστία απέναντι στην ασθένεια, «ενδυναμώνεται και από τη μη εγκυρότητα κάποιων τεστ και τις λάθος διαγνώσεις», με αποτέλεσμα όπως λέει, «να δημιουργείται φόβος, ως προς το στιγματισμό και την περιθωριοποίηση του ατόμου, ως προς το δικαίωμα των προσωπικών δεδομένων με τις ιχνηλατήσεις των επαφών και την ξαφνική αλλαγή στη ζωή του από την μια στιγμή στην άλλη. Επίσης την πιθανότητα να νοσήσουμε και το φόβο που προκαλεί αυτή, την παρορμητικότητα, την κοινωνική δυσφορία που βιώνει το υποκείμενο από τον έλεγχο που του ασκείται, την αντίδραση απέναντι στη δράση και την αντίδραση που προκαλεί αντίστοιχα η μη χρήση μάσκας, στο υψηλό πρόστιμο που επιβάλλεται, στη κατάχρηση της εξουσίας από μερικά άτομα που επιβάλλουν τη χρήση μάσκας, ενώ τα ίδια δεν τηρούν την υποχρέωση αυτή». 

Τα κοινωνικά τεκταινόμενα αλλά και οι προαναφερθέντες παράγοντες προτρέχουν να κατατάξουν την ύπαρξη του ιού ως προϊόν επιστημονικής φαντασίας, σημειώνει η κοινωνιολόγος. «Δηλαδή σαν να μην υπάρχει, σαν να χρησιμοποιείται ως το όπιον του λαού όπου οι αρνητές της πανδημίας θεωρούν, πως όλο αυτό γίνεται για να τον ελέγχουν και για να τον κρατούν υποταγμένο. Θεωρούν πως χρησιμοποιείται ως παρωπίδες για να μην δίνεται προσοχή σε άλλα μείζονα πολιτικά σκάνδαλα διαφθοράς. Θεωρώ πως θα πρέπει να γίνεται τμηματοποίηση του κάθε ζητήματος ξεχωριστά και να υπάρχει εξειδίκευση, χωρίς να προτρέχουμε να κατατάσσουμε σε ένα καλάθι όλα τα κοινωνικά δρώμενα ως τα ίδια και να παράγουμε τελεολογικές θεωρίες, διότι το ζήτημα είναι πολύ πιο περίπλοκο απ’ όσον φαντάζει να είναι και χρειάζεται να αναλύεται η κάθε πτυχή του ξεχωριστά, είτε αυτό αφορά τη διαφθορά, είτε τις επιπτώσεις στην υγεία από τη χρήση των 5G, είτε η ύπαρξη του ιού κτλ».

Τέλος, όπως επεσήμανε η κ. Πενταρά πρέπει να βρεθούν τρόποι ώστε να ενεργοποιηθεί, «η ατομική ευθύνη που βρίσκεται εσωτερικευμένη μέσα στο υποκείμενο διαμέσου της πιθανότητας της ασθένειας και όχι ο φόβος για το πρόστιμο που είναι έξω από εμάς και δημιουργεί την δράση-αντίδραση μας, διότι είναι στην ευσυνειδησία που ενυπάρχει η πραγματική προστασία από την πανδημία, στη μελέτη και την κριτική σκέψη, στην επεξεργασία των πληροφοριών και όχι στην ακατέργαστη αναμετάδοση τους χωρίς επιστημονική βάση και έγκυρη τεκμηρίωσή τους».

Δειτε Επισης

Ο Γιώργος Σκαλιάς ο εκλεκτός του ΠτΔ ως ειδικός σύμβουλος για θέματα εκπαίδευσης
Άνοδος 5,4% στις αφίξεις τουριστών την πρώτη τριμηνία 2024-Αισιοδοξία Υφ. Τουρισμού
«Η Άσσια βίωσε το μίσος των κατακτητών»-Σύντομα παραδίδεται το μνημείο Πεσόντων
Βροχή και καταιγίδα στο μενού του καιρού-Στους 26 βαθμούς Κελσίου η θερμοκρασία
Ενισχυτικά μαθήματα εκμάθησης Ελληνικών χρειάζονται 1100 παιδιά στην εκπαίδευση
Αρχές του 2025 η ψηφιοποίηση των αιτήσεων φοιτητικής μέριμνας-Το χρονοδιάγραμμα του ΥΠΟΙΚ
Επανέρχεται με επιστολή προς Υφ. Πρόνοιας για το Πασχαλινό Επίδομα η ΕΚΥΣΥ
Βαφεάδης: Δεν έχει ληφθεί η εγγυητική για Λιμάνι και Μαρίνα Λάρνακας
Αισιοδοξία Κουμή για αντίστοιχες επιδόσεις στις τουριστικές αφίξεις με το 2023 παρά τις προκλήσεις
Ζητά από υποψήφιους δέσμευση για προώθηση των αιτημάτων της ΟΠΑΚ