Αλέξης Σοφοκλέους: Το ευ ζην ως αντίδοτο στην παγκόσμια πανδημία

12:23 - 26 Μαρτίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Γνώρισα τον Αλέξη Σοφοκλέους πριν από καμιά 20ετία. Τότε δούλευα σε εφημερίδα κι είχα την ευθύνη των πολιτιστικών σελίδων. Μια καλή μέρα ήρθε στο γραφείο μου, συστήθηκε και ζήτησε να γράφει κριτικές κινηματογράφου. Είχε έρθει την πιο κατάλληλη στιγμή γιατί τότε ξεκινούσαμε το κυριακάτικο πολιτιστικό ένθετο και έψαχνα συνεργάτες να μου γράφουν διάφορα θέματα. Έτσι κι έγινε, αλλά όχι μόνο αυτό γιατί εκτός από έναν συνεργάτη απέκτησα κι έναν πολύ καλό φίλο, έναν συμβουλάτορα. Μια φιλία που κρατάει χρόνια τώρα, τόσα ώστε να γνωρίζω ότι όταν βάλει κάτι στο μυαλό του δεν υπάρχει περίπτωση να μην το κάνει. Είναι ένας πολυπράγμων άνθρωπος με κύριο αντικείμενό του πάντα τον πολιτισμό. Τελευταία, ενέταξε σε αυτό και τον αθλητισμό, το ευ ζην!

Όταν πριν δύο - τρεις περίπου μήνες μου είχε πει αυτό το όνειρό του η πρώτη μου αντίδραση ήταν «είσαι τρελός! Θα γίνει ο μεγάλος περίπατος του Αλέξη;». Γέλασε. «Το ξέρω», μου είπε, «αλλά θέλω να το κάνω». Κι εγώ είπα απλώς, «αφού το θέλεις, να το κάνεις και ξέρω ότι θα το κάνεις». Κι έτσι απλά το έκανε!

Δεν θα πω άλλα, γιατί στη συνέντευξή του, που παραχώρησε αποκλειστικά στον REPORTER, τα λέει όλα. Ο Αλέξης Σοφοκλέους είναι ο 51χρονος που περπάτησε όλη την Κύπρο περιμετρικά. Ο άνθρωπος που έκανε περπατητός ένα ταξίδι 740 χιλιομέτρων σε 29 μέρες. Ξεκίνησε το ταξίδι του στις 22 Φεβρουαρίου 2020 και το ολοκλήρωσε το Σάββατο 21 Μαρτίου στην παραλία της Ορόκλινης, εκεί απ’ όπου ξεκίνησε. Χωρίς κανένα συμφέρον, έτσι, για το Ευ Ζην, για να δώσει το μήνυμα της καλής υγείας. Την αφετηρία του ταξιδιού τίμησαν όλοι δεόντως, αλλά όχι και τον τερματισμό, μιας κι ο κορωνοϊός άρχισε να απλώνει τα δίκτυα του και στην Κύπρο. Και εν μέσω περιορισμών στα σπίτια μας, ο ίδιος κάλεσε τον κόσμο να μείνει στο σπίτι του, να μην ρισκάρει και να βγει έξω. Δεν παύει λοιπόν, να αξίζει πολλών συγχαρητηρίων για την προσπάθεια που έκανε. Έτσι, γιατί πολύ απλά πίστεψε στον Θεό και στον εαυτό του και τα κατάφερε.

Αλέξη πως ξεκίνησε η ιδέα αυτή και τι ήταν αυτό που σε έκανε να την υλοποιήσεις;
Όπως όλα τα πράγματα, ξεκινούν από το πρώτο βήμα, έτσι και αυτή η μοναδική και μοναχική πορεία που, σημειωτέο, δεν έχει ξαναγίνει, ξεκίνησε από μια ιδέα που γεννήθηκε μέσα από την έμπνευση ενός θεόσταλτου «ζωντανού» οράματος όπου έβλεπα τον εαυτό μου να περπατά με την θάλασσα δεξιά μου, νιώθοντας τον άνεμο στο πρόσωπό μου.

Το όραμα αυτό με πλημμύρισε με τη διαρκή του εμφάνιση, γεγονός που ερμήνευσα πως έπρεπε να το ακολουθήσω και πως δεν υπήρχε τίποτα τυχαίο. Αλλά δεν γνώριζα που, πως και γιατί. Απλώς ήμουν απόλυτα βέβαιος ότι έπρεπε να το ανακαλύψω και να το αποκαλύψω.

Η ιδέα του να αρχίσω να περπατώ για λόγους άσκησης ήταν εύκολο να την ακολουθήσω. Αυτό όμως, άρχισε στη συνέχεια να μεγαλώνει και να γιγαντώνεται, ώσπου γεννήθηκε η ιδέα να περπατήσω ολάκερη την Κύπρο περιμετρικά. Στην αρχή το βρήκα τρελό να σκέφτομαι κάτι τέτοιο, όμως βαθιά μέσα μου γνώριζα ότι μου ήταν αναπόφευκτο. Το μοιράστηκα με τους στενούς μου ανθρώπους και μετά το πρώτο σοκ, με παρότρυναν γνωρίζοντας ότι από τη μία, δεν μπορούσαν να με σταματήσουν και από την άλλη, ότι διαθέτω το πείσμα τουλάχιστον να το επιχειρήσω και όπως έρθει.

Τι προετοιμασία απαιτήθηκε; Πότε ξεκίνησε το ταξίδι και πότε ολοκληρώθηκε;
Μετά από 8μηνη εντατική προετοιμασία στο γυμναστήριο, πεζοδρόμους, δρόμους, λαγκάδια κλπ, επικοινώνησα με τον προσωπικό μου ιατρό για γενικές αναλύσεις. Τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά. Ακολούθως, ήρθα σε επαφή με τον ορθοπεδικό ιατρό δρ. Ανδρέα Τάνο, ο οποίος όχι μόνο με εξέτασε και έβαλε σε αυστηρό πρόγραμμα πριν, κατά και μετά την πορεία, αλλά με στήριξε με τρόπους που θα του είμαι πάντα ευγνώμων. Κυρίως όμως, με βοήθησε να αντιληφθώ το μέγεθος του αθλητικού αυτού εγχειρήματος.

Ακολούθως, επισκέφθηκα το Κέντρο Αθλιατρικού Ελέγχου Κύπρου (ΚΑΕΚ), όπου έκανα τα τελευταία τεστ και ήμουν όσο έτοιμος θα μπορούσα να είμαι. Να σημειώσω ότι το ΚΑΕΚ αγκάλιασε το εγχείρημα μου δημιουργώντας study case, τους ενδιέφερε κυρίως λόγω της ηλικίας μου (51).

Το ταξίδι ξεκίνησε 22 Φεβρουαρίου 2020, μετά και από διευθέτηση με τον εργοδότη μου, την εταιρεία επίγειας εξυπηρέτησης αεροσκαφών Λάρνακας και Πάφου, Swissport, για άδεια περίπου ενός μηνός. Ήταν τεράστια η συμβολή της λόγω και της θέσης μου στη νευραλγική θέση του τμήματος επιχειρήσεων. Ολάκερο το τμήμα, οι συνάδελφοι και η διοίκηση με βοήθησαν τα μέγιστα.

Πόσα χιλιόμετρα υπολόγισες ότι θα χρειαζόσουν κάθε μέρα και πόσα τελικά περπατούσες;
Αν και η περίμετρος της Κύπρου είναι γύρω στα 700 χλμ, δεν είχα την παραμικρή ιδέα τι με περίμενε στα κατεχόμενα και πως θα έλυνα τυχόν προβλήματα. Απλά υπολόγισα να περπατώ μεταξύ 20-23 χλμ τη μέρα, άρα σε 30 μέρες λογικά θα ολοκλήρωνα το ταξίδι μου. Και μου πήρε λίγα χιλιόμετρα παραπάνω, καθώς υπήρχαν σημεία τα οποία δεν μπορούσα να περπατήσω από την παραλία όπως υπολόγιζα. Τελικά, περπατούσα περί τα 28 χλμ καθημερινά ή και περισσότερα, έτσι κατόρθωσα να τελειώσω την 21^η Μαρτίου 2020, με συνολική απόσταση 740 χλμ.
Η πιο μικρή απόσταση που περπάτησα ήταν 19 χλμ από το Κάβο Γκρέκο μέχρι το φυλάκιο των Η.Ε στο τέρμα του Πρωταρά και η μεγαλύτερη 43 χλμ από την Αυδήμου στο Λιμάνι Λεμεσού μέσω Επισκοπής και Ακρωτηρίου περιμετρικά.

Το ταξίδι σου περιλάμβανε ένα μεγάλο μέρος των κατεχομένων. Δεν φοβήθηκες να περάσεις τα σύνορα χωρίς να ξέρεις τι θα συναντήσεις; Ένιωσες οποιαδήποτε στιγμή να απειλείσαι;
Στα κατεχόμενα δεν είχα καμιά έγνοια παρά μόνο αβεβαιότητα για το άγνωστο, αφού μονάχα 1-2 φορές είχα πάει για προσκύνημα τότε που άνοιξαν για πρώτη φορά τα οδοφράγματα.

Μου ήταν όμως, αδιανόητο να περπατήσω την Κύπρο μη συμπεριλαμβάνοντας τα κατεχόμενα, αφού για τον σκοπό μου, το Ευ Ζην, η Κύπρος είναι μία και έτσι θα την περπατούσα.

Υπήρξε σε όλη τη διάρκεια της πορείας μου στα κατεχόμενα, διακριτική παρουσία της «αστυνομίας». Αυτό όμως, με ευνοούσε γιατί έτσι ένοιωθα ότι δεν υπήρχε θέμα να με ενοχλήσει κανείς. Δεν ένιωσα σε καμιά στιγμή να απειλούμαι ή να συντρέχει λόγος ανησυχίας. Νοείται ότι ποτέ δεν έκανα οτιδήποτε που να ενοχλήσει, όπως το να βγάλω φωτογραφίες ή βίντεο κοντά σε στρατόπεδα ή άλλους χώρους όπου υπήρχε απαγορευτική σήμανση. Εξάλλου, ο σκοπός της πορείας μου ήταν κοινωνικός και ανθρώπινος.

Τι δυσκολίες συνάντησες;
Λόγω του ότι εξ’ αρχής δεν επιθυμούσα να διανυκτερεύω στα κατεχόμενα, έπρεπε καθημερινά να οδηγώ μέχρι το σημείο που είχα τερματίσει την προηγούμενη μέρα, να αφήνω το αυτοκίνητο εκεί και να περπατώ μεταξύ 4-8 ωρών όπου στον τερματισμό έπρεπε να με περιμένει κάποιος για να με μεταφέρει στο αυτοκίνητο μου, να οδηγήσω στις ελεύθερες περιοχές όπου και θα διανυκτέρευα. Αυτό ήταν μια καθημερινή πρόκληση τόσο σε χρόνο όσο και σωματικά, αφού για όσους γνωρίζουν, είναι πολύ επίπονο να κάθεται κανείς διπλωμένος στο αυτοκίνητο μετά από τόσο περπάτημα. Στις αρχές ήμουν καθημερινά πολύ μουδιασμένος και ο χρόνος ξεκούρασης ελάχιστος. Όσο όμως, περνούσαν οι μέρες το σώμα μου ανταποκρινόταν ολοένα και καλύτερα σε σημείο που και εγώ αναρωτιόμουν πως γίνεται σε μερικές ώρες μέχρι το επόμενο πρωί να είμαι πανέτοιμος.

Περπάτησα παραλίες με χοντρή άμμο, λεπτή άμμο, λασπώδη άμμο όπως και πολλές βραχώδεις και πετρώδεις. Περπάτησα σε κοραλλιογενή μονοπάτια, άσφαλτο, τσιμέντο, πεζοδρόμους και παραλίες απάτητες και λόφους και λαγκάδια.

Αυτό όμως, που μπορώ να σας επιβεβαιώσω είναι ότι όλο αυτό το συνονθύλευμα μορφολογίας εδάφους είναι από τα κυριότερα όμορφα χαρακτηριστικά που έχει το νησί μας.

Χρειάστηκε να διασχίσω ποτάμια, αφού όλα ρέουν αυτή την εποχή και να ανεβοκατεβώ λόφους μερικούς από τους οποίους έχουν μεγάλες σε κλίση ανηφοριές. Καμιά όμως, στιγμή δεν σταμάτησα. Τουναντίον στις ανηφοριές ανέβαζα στροφές μέσα από την προσωπική μου τεχνική που ας σημειωθεί ανέπτυξα στη διάρκεια της πορείας.

Πες μας τυχόν ευτράπελα που είχες, ευχάριστα ή δυσάρεστα.
Δεν αντιμετώπισα κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα πουθενά. Περπάτησα μια μέρα υπό βροχή στον υπέροχο Ακάμα μέχρι την Πέγεια, κάτι που έπρεπε γιατί ο καιρός προβλεπόταν πιο βροχερός τις επόμενες μέρες, γεγονός που με ανάγκασε να το κάνω προτού γίνει απροσπέλαστος ο χωματόδρομος.
Είχα περισσότερες ευχάριστες διαδρομές, ειδικά εκείνες τις λίγες που είχα ανθρώπινη συντροφιά προς το Ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα με κάποιους ξεχωριστούς φίλους και την Καθαρά Δευτέρα όπου κόψαμε με την καλύτερη συντροφιά την μούττη της Σαρακοστής. Ήταν ενδεχομένως η πιο αξέχαστη Καθαρά Δευτέρα της ζωής μου.

Προγευμάτισα με ζεύγος αγέρωχων εγκλωβισμένων στην Αγία Τριάδα, τους οποίους συνάντησα μετά από έκκληση συναδέλφου μου και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Ήπια καφέ και τα είπαμε με αντροπαρέα εγκλωβισμένων στο Ριζοκάρπασο, γεύτηκα τα πορτοκάλια που έκοψα φρέσκα στη Μόρφου, έφαγα φράουλες από την πηγή, έκοψα λεμόνια από περβόλια στην Κερύνεια, τραγούδησα την Αμμόχωστο και τον Πενταδάκτυλο με συνοδεία τα κύματα, με σήκωσε ο άνεμος στο Ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα, με ηρέμησε ο κόλπος της Αμμοχώστου, του αγαπημένου μου Πρωταρά, της υπέροχης Αγίας Νάπας και του ποταμού Λιοπετρίου, με συνεπήρε η θάλασσα της Κερύνειας, με εντυπωσίασε το σκηνικό προς το Ακρωτήρι του Κορμακίτη, με γέμισε ευωδιές το δάσος της Αγίας Ειρήνης, με πλημμύρισαν δύναμη και γαλήνη ο Πύργος Τηλλυρίας και ο Πωμός και με συνεπήραν οι δραματικοί γκρεμοί στη θάλασσα.

Με άφησε άφωνο η ομορφιά του Ακάμα και του εκεί φάρου. Η Πάφος με τις τόσες ομορφιές της έκανε την πορεία μου περίπατο, η Λεμεσός με γέμισε χαρά και αισιοδοξία, γιατί πλησίαζα στην τελική ευθεία και η Λάρνακα… η Λάρνακα με ξεκούρασε. Λίγοι συμπατριώτες μας με υποδέχτηκαν με κόρνες και ιαχές στον δρόμο της επιστροφής, αφού δεν μπορούσαμε να σφίξουμε τα χέρια ελέω ιού. Εντούτοις, ένιωσα το καλωσόρισμα στο τέλος του ταξιδιού μου.

Μου ανλεφερες ότι στο ταξίδι σου είχε συνοδοιπόρο τον Θεό.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του μοναχικού μου ταξιδιού συνέβησαν πράγματα που με ενδυνάμωναν, πείσμωναν και πρόσθεταν στην αφοσίωση και πίστη μου ότι μπορώ να τα καταφέρω. Η παρουσία του Θεού ήταν συνεχής με παρεμβάσεις, όπως το να αρχίσει να βρέχει αφότου τελείωνα την πορεία μου, να μου στέλνει ούριο άνεμο στις ανηφοριές, να συναντώ άγνωστους που μου πρόσφεραν ένα καλό λόγο ή ένα κέρασμα, να μου δείχνει μονοπάτι εκεί που βρισκόμουν σε κακοτοπιές, να μου στέλνει σκυλιά για συντροφιά, πεταλούδες για οδηγούς και ειδικά το σφρίγος και τη θέληση να το ολοκληρώσω.

Πέρασα πολλές ώρες συζητώντας μαζί Του και με οδήγησε βήμα- βήμα στο φως Του, αφήνοντας με στο τέλος γεμάτο εμπειρίες και αποκαλύπτοντας μου τον σκοπό μου στο σύντομο πέρασμα μου στη ζωή.

Βασική μου αρχή καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μου ήταν το εξής: Ότι και να συναντήσω μπροστά μου δεν θα με σταματήσει. Κάνω το επόμενο βήμα και το επόμενο και το επόμενο...

Αυτό πράττεις γενικά στη ζωή σου; Γνωρίζω ότι καταπιάστηκες με διάφορα όπως το ότι διετέλεσες κάποια στιγμή εθελοντής συνοδοιπόρος με διάφορες οργανώσεις, ενώ ίδρυσες το πρώτο αντρικό φωνητικό κουαρτέτο Avanti 4.
Βέβαια. Όταν γεννηθεί κάποια έμπνευση ή όταν απαιτείται κάποια δράση όσο μεγάλη και δύσκολη και αν φαντάζει, απασχολούμαι με την ουσία της δημιουργίας παρά με τα όποια προβλήματα υπάρχουν. Ενδεικτικά να αναφέρω την πολύ δύσκολη αποστολή που έπρεπε να επιτελέσουμε με την οργάνωση Εθελοντές Ιατροί-Κύπρος, όταν επιβαλλόταν να μεταβούμε στην Λωρίδα της Γάζας για φιλανθρωπικό σκοπό. Τότε είχα την τιμή να είμαι στο Δ.Σ. της οργάνωσης ως επικεφαλής αποστολών στο εξωτερικό. Μαζί με τους υπόλοιπους συνεργάτες κατορθώσαμε σε χρόνο ρεκόρ να εξασφαλίσουμε άδεια εισόδου στην Γάζα και την Δυτική Όχθη και να βοηθήσουμε τα εκεί παιδιά και τις οικογένειες που χρειάζονταν άμεση βοήθεια.
Επίσης, στην πολιτιστική μου δραστηριότητα κατόρθωσα με τη συμβολή και βοήθεια ικανότατων καλλιτεχνών να ιδρυθεί το πρώτο φωνητικό κουαρτέτο με τίτλο «Vocal Quartet Avanti 4» και η πρώτη ιδιωτική συμφωνική ορχήστρα με όνομα «Avanti Crossover Symphonic Orchestra». Γι’ αυτά υπάρχει υλικό στο facebook.

Ταυτόχρονα, έχω κάνει πολλές εκθέσεις φωτογραφίας στην Κύπρο και το εξωτερικό ως επίσης, πάρα πολλές παραγωγές στην Κύπρο και το εξωτερικό.
Σημασία έχει ότι η Κύπρος αν και είναι πολύ μικρή για αρκετά πράγματα, εντούτοις παρέχει αρκετές ευκαιρίες για επιτέλεση στόχων και επιτευγμάτων. Την ίδια ώρα φυσικά είναι καλό να γνωρίζουμε ότι αν κανείς ψάχνει εγχώρια την αναγνώριση και οικονομική επιτυχία ας το ξανασκεφτεί γιατί δεν είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου οι επιτυχίες αναγνωρίζονται στη χώρα καταγωγής. Αυτό που γίνεται συνήθως είναι ότι κάποιος πρέπει να αναγνωριστεί πρώτα στο εξωτερικό προτού τον αναγνωρίσει η χώρα του. Αλλά, πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Τι περιλάμβανε η διατροφή σου κατά τη διάρκεια της πορείας;
Η καθημερινή μου διατροφή ήταν ένα απλό πρωινό με καφέ και τοστ, πολυβιταμίνες και μαγνήσιο. Για γεύμα έτρωγα μια μπανάνα και λίγες σταφίδες και στο τέλος της διαδρομής έπινα ηλεκτρολύτες και άλλες βιταμίνες. Το δείπνο ήταν πλούσιο σε υδατάνθρακες και λαχανικά.

Και να μην ξεχνάμε ότι στο εγχείρημά σου συνέβαλαν και αρκετοί χορηγοί.
Σαφέστατα. Να σας πω φυσικά ότι άκουσα περισσότερα όχι παρά ναι, κάτι που κατανοώ, αφού γενικά οι εταιρείες ενδιαφέρονται περισσότερο κατά πόσο ο σκοπός της χορηγίας έχει σχέση με το προϊόν τους παρά τον σκοπό. Καλώ λοιπόν, τις εταιρείες να έχουν ένα πιο βαθύ βλέμμα στην ουσία του αιτήματος και τον σκοπό, παρά στην προσωπική τους προώθηση, για τον απλούστατο λόγο ότι πολλές φορές ο σκοπός είναι πολύ μεγαλύτερος από τις εταιρικές τους κατευθυντήριες γραμμές. Ιδιαίτερα απογοητευτικό όμως, είναι το γεγονός ότι πάρα πολλοί δεν μπαίνουν καν στον κόπο να απαντήσουν ή ότι απαντούν απλώς ότι δεν επιχορηγούν ατομικές πρωτοβουλίες.

Να σας πω κιόλας ότι η πλέον απογοητευτική απάντηση που ευελπιστώ να αλλάξει, ήρθε από τον ΚΟΑ. Μου απάντησαν ότι η προσπάθεια μου δεν μπορεί να αγκαλιαστεί ως αθλητικό επίτευγμα, διότι είναι ατομική και όχι ομαδική από αναγνωρισμένο σωματείο, ομάδα κλπ. Το σκέφτηκα αυτό στη διάρκεια της πορείας και αποφάσισα ότι εφ’ όσον ο αρμόδιος αθλητικός φορέας της χώρας μου - την οποία περπατώ περιμετρικά και που ποτέ δεν ξανάγινε - συν του γεγονότος της ιδιάζουσας κατάστασης των κατεχομένων, καθιστούν στα μάτια του ΚΟΑ το εγχείρημα μου ως μικρότερο ή μη αναγνωρισμένο αθλητικό επίτευγμα, τότε πιθανό να πρέπει να επανεξεταστεί ο βαθύτερος όρος του αθλητισμού, του ευ ζην και του επιτεύγματος.
Ο πρώτος που αγκάλιασε την ιδέα στα πέντε πρώτα λεπτά ήταν η εταιρεία Petros Sports. Με εφοδίασε με όλα όσα θα χρειαζόμουνα όπως παπούτσια, κάλτσες, φόρμες και εσώρουχα ειδικά για τέτοιες αθλητικές ενέργειες.

Στον κρίσιμο τομέα της διαμονής και διατροφής με βοήθησαν τα μέγιστα οι Louis Hotels, το ξενοδοχείο και ψαροταβέρνα Καράς στον Πρωταρά, το ξενοδοχείο Aphrodite Beach Hotel στον Ακάμα και το εστατόριο Just Italian στον Πρωταρά.

Η εξαιρετικά σημαντική χορηγία της εταιρείας The Car Valeting Center και των υπεραγορών Κριτικός με βοήθησαν πάρα πολύ στην αγορά απαραίτητου υλικού που χρειαζόμουν.

Η Swissport με ενίσχυσε εξαιρετικά σημαντικά ως επίσης, η εταιρεία Kannides & Skoko Ltd με την παροχή βιταμινών και λοιπών σκευασμάτων πρώτων βοηθειών. Επίσης, θερμές ευχαριστίες στην εταιρεία Aeliotis που μου παραχώρησε επιπρόσθετη τηλεφωνική συσκευή που χρειαζόμουν.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Επίτροπο Εθελοντισμού και μη Κυβερνητικών οργανώσεων Γιάννη Γιαννάκη που έθεσε το ταξίδι μου υπό την αιγίδα του και το Κοινοτικό Συμβούλιο Ορόκλινης για την όλη στήριξη και ενίσχυση.

Εν μέσω του ταξιδιού σου έκανε την εμφάνισή του και στην Κύπρο ο κορονωϊός που τρομοκράτησε όλη την υφήλιο. Πόσο σε επηρέασε;
Περί το τέλος της πορείας, άρχισε το μέτρο κλεισίματος μερικών οδοφραγμάτων και ακολούθως ο ιός που τις τελευταίες μέρες της πορείας πραγματικά γιγαντώθηκε αναγκάζοντας με να ανακοινώσω μέσα από την επίσημη σελίδα «Βήμα-Βήμα την Κύπρο» στο facebook, όπως μην έρθει κανείς στον τερματισμό για λόγους ασφάλειας. Αυτό ήταν και το μέγιστο που προκάλεσε στην πορεία μου ο ιός. Με εξανάγκασε να τερματίσω μοναχικά, όπως άλλωστε πορεύτηκα 29 ημέρες. Ίσως να είναι λίγο ειρωνικό όλο αυτό, αλλά έχω από χρόνια εκπαιδεύσει εαυτόν, όπως ακολουθώ τη ροή της ζωής, να τραβώ όταν με σπρώχνουν και να σπρώχνω όταν με τραβούν. Έτσι, βρίσκω τη ροή της ζωής. Δεν επιχειρώ κάτι μόνο όταν έχω όλες τις απαντήσεις. Επιχειρώ και έχω πεποίθηση και πίστη ότι όλες οι απαντήσεις θα έρθουν στην ώρα τους. Απλά και αφοσιωμένα.

Σκέφτηκες οποιαδήποτε στιγμή να τα παρατήσεις; Τι είναι αυτό που σε κρατούσε δυνατό να συνεχίσεις;
Ποτέ. Το παζλ που συνθέτει βήμα-βήμα την Κύπρο θα το τέλειωνα ότι και να γινόταν. Έδινα καθημερινά το 100% μου και στη διάρκεια, είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που με βοήθησαν με ποικίλους τρόπους. Είτε μεταφέροντας με στο αυτοκίνητο μου είτε με μηνύματα ενθάρρυνσης στην σελίδα μου ή να δίνοντάς μου χρήσιμες πληροφορίες για την πορεία. Κατά τη διάρκεια της πορεία και μετά από αίτημα συνανθρώπων μας στο εξωτερικό που δεν μιλούν Ελληνικά, άρχισα να ανεβάζω φιλμάκια δίγλωσσα και αυτό συνέβαλε τα μέγιστα στο να παρακολουθούν καθημερινά την πορεία ζωντανά μέσω του συνδέσμου που ανέβαζα, άνθρωποι από Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία, Δανία, Χιλή, Νότια Αφρική, Τουρκοκύπριοι και άλλες χώρες. Πολλοί με πληροφορούσαν ότι με αυτό τον τρόπο είδαν την Κύπρο όπως επιθυμούν αντί με σκηνοθετημένες και επαναλαμβανόμενες τουριστικές καμπάνιες προώθησης. Και επειδή αποτελεί ενδόμυχο μου σκοπό να προωθώ το νησί μας με ρεαλιστικό και αυθεντικό τρόπο, συνέχισα να το κάνω καθόλη την διάρκεια της πορείας.

Σημαντικό είναι το ότι κάποιοι, οι οποίοι στην αρχή εκφράζονταν περιφρονητικά στη συνέχεια, άλλαξαν εκ διαμέτρου άποψη. Φυσικά είναι ότι δεν απάντησα ποτέ στον αρνητισμό παρά μόνο εστίαζα στο κάθε μου βήμα και απλά προχωρούσα, έκανα βίντεο για όλους να δουν όσα έβλεπα και να μοιραστώ όσα περισσότερα μπορούσα.

Κυρίως όμως, να σκορπίσω το μήνυμα του ευ ζην, το οποίο τώρα που τέλειωσε η πορεία και με όλη αυτή την κατάσταση, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα πιο σημαντικό. Το ευ ζην αποτελεί τον πυρήνα της ύπαρξης μας και είναι ίσως το μοναδικό θετικό στην παγκόσμια αυτή πανδημία. Το ότι ολάκερη η ανθρωπότητα εστίασε και στέκεται ισότιμη απέναντι στο πολυτιμότερο αγαθό της υγείας. Όλες οι μικρότητες και ανοησίες που μας απασχολούσαν και που θεωρούσαμε σημαντικές, ειδικά ο εθνικισμός, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία έχουν δώσει τη θέση τους στην ισότητα και πανανθρώπινη συγκρότηση προς αντιμετώπιση του αόρατου αυτού εχθρού. Εύχομαι πραγματικά την επόμενη μέρα να κρατήσουμε την θετική αυτή στάση, η οποία μόνο σε καλά θα μας οδηγήσει.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να μεταφέρεις στον κόσμο με την ενέργεια αυτή;
Αν και το απάντησα παραπάνω, το γενικότερο μήνυμα είναι να εστιάσουμε ο καθένας στο ευ ζην. Τη σωματική και ψυχική ευδαιμονία και ευεξία, μακριά από ορατούς, αόρατους, φανταστικούς και πλασματικούς εχθρούς και εμπόδια. Να ζήσουμε τη ζωή μας γεμάτα και πλούσια και να σκορπούμε ομορφιά και θετικότητα παντού. Ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς. Ακόμα και σε άθλιες συνθήκες. Γιατί ως άνθρωποι είμαστε πλασμένοι με το ένστικτο της επιβίωσης και της δράσης. Να δίνουμε το είναι μας όταν επιχειρούμε κάτι και ποτέ να μην παραβιάζουμε τις ελευθερίες κανενός. Υπάρχει αφθονία για όλους στο σύντομο πέρασμά μας στη ζωή. Τίποτα δεν μας ανήκει πραγματικά παρά η ζωή μας και η ελεύθερη βούληση.

Αλέξης Σοφοκλέους: Το ευ ζην ως αντίδοτο στην παγκόσμια πανδημία

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 4ων υπνοδ. στο Δάλι

Κατοικία 4ων υπνοδ. με σοφίτα στη Λακατάμεια

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στον Στρόβολο

Οικιστικό οικόπεδο στον Στρόβολο

Δειτε Επισης