Είχε φανεί απ’ την πρώτη του συνέντευξη; Η ανάλυση που δεν δημοσιεύτηκε

Η πρώτη συνέντευξη του συζύγου της Κάρολαιν, είχε σχολιαστεί έντονα, αφού έλειπε από το πρόσωπο του η θλίψη, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η ψυχραιμία του, κατά την διάρκεια των δηλώσεων του στους δημοσιογράφους. 

Ακολουθεί thread με την ανάλυση της πρώτης συνέντευξης του πιλότου από πλευράς body language και λεκτικής επικοινωνίας.

disclaimer 1:Τα παρακάτω δεν αποτελούν επιστημονική/τεκμηριωμένη γνώμη παρά μόνο προσπάθεια ανάγνωσης της γλώσσας σώματος και της λεκτικής επικοινωνίας του συνεντευξιαζόμενου. Δεν είναι σκοπός της παρακάτω ανάλυσης να υποκαταστήσει σε καμία περίπτωση την δουλειά της αστυνομίας. / disclaimer2:Το μόνο που κάνει είναι να παραθέσει ορισμένες παρατηρήσεις και να τις αξιολογήσει σε μία κλίμακα παραπλανητικής συμπεριφοράς. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, ειδικά όταν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες.  /  3: ΤΙΠΟΤΑ από τα παρακάτω δεν είναι απόλυτο.

Στο βίντεο από την πρώτη του συνέντευξη παρατηρούμε την πλήρη απουσία συναισθημάτων, και ειδικά λύπης, θρήνου και θλιψης για τον χαμό της γυναίκας του. 

Καθ`όλη την διάρκεια (30 sec) που διαρκεί η συνέντευξη υπάρχει πλήρης απουσία εμφάνισης του grief muscle – του χαρακτηριστικού “ζαρώματος” του μετώπου όταν αισθανόμαστε θλίψη – το μέτωπό του παραμένει χωρίς καμία απολύτως αλλαγή (στο x0,25 playback speed είναι εμφανέστατο)

Εδώ στο 00:12 – 00:24 η σοκαρισμένη και τρεμάμενη φωνή της μητέρας της Καρολάιν, δείχνει τι σημαίνει θλίψη και πόνος στην φωνή που συνοδεύει τον χαμό ενός αγαπημένου προσώπου…

Στις δύο ερωτήσεις που του κάνουν οι ρεπόρτερ (“Τι ζητάτε τώρα;” και “Τους παρακαλέσατε;” ουσιαστικά ή δεν απαντάει ξεκάθαρα (non answer statement) ή αυτά που λέει είναι πολύ μπερδεμένα (ambiguity statements) όπως η χρήση του “δεν περιγράφεται” ή του “να μην ξαναγίνει”…

Και οι δυο παραπάνω ενδείξεις σχετίζονται με παραπλανητική συμπεριφορά βάσει της βιβλιογραφίας.

Μία ακόμα σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς είναι και τα confirmation glances του (00:11, 00:15, 00:24, 00:33, 00:38) μετά από τις απατήσεις που (δεν) δίνει…

Confirmation glance είναι ουσιαστικά ο τρόπος που κλειδώνει με τα μάτια του τον ρεπόρτερ για να σιγουρευτεί ότι αυτά που λέει γίνονται όντως πιστευτά…

Στην ερώτηση “Τι ζητάτε τώρα;” απαντάει με το “Να μην γίνει σε κανέναν άλλο ποτέ ξανά, τίποτα άλλο, τα παιδιά ξέρουν την δουλειά τους, θα τους πιάσουν, και αυτό που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου και η οικογένεια της γυναίκας μου να μην το περάσει κανά, ξανά ,κανείς ποτέ”

Η απάντηση αυτή είναι πολύ προβληματική για τον πιλότο καθώς περιλαμβάνει, ανάμεσα σε άλλα, το λεγόμενο psychological distancing που θεωρείται στην βιβλιογραφία ως μιας από τις κυριότερες ενδείξεις παραπλανητικής συμπεριφοράς…

Αντί δηλαδή να κάνει άμεση αναφορά ο πιλότος στην “δολοφονία” απαντάει ότι (θα ήθελε) “αυτό” να μην ξαναγίνει σε κανέναν… χωρίς να κάνει αναφορά στο αποτρόπαιο γεγονός της δολοφονίας… επίσης σε ΚΑΜΙΑ συνέντευξή του μέχρι στιγμής δεν έχει αναφέρει το όνομά της

Στο “Τι ζητάτε τώρα;” συνεχίζει ο πιλότος “τα παιδιά ξέρουν την δουλειά τους… θα τους πιάσουν..” θα παρατηρήσει κάποιος ότι η απάντηση αυτή δεν περιέχει το παραμικρό ίχνος θυμού, μίσους και εκδικητικότητας απέναντι στους (υποτιθέμενους) δράστες…

…ακροβατώντας στα όρια της άκρας ευγένειας (politeness) για κάποιους που αφαίρεσαν την ζωή της μάνας του παιδιού του…την στιγμή που σε όλη την κοινωνία ακούγονται απόψεις μέχρι και για ισόβια…όπως επίσης ότι δεν πρόκειται να τους αναλάβει κανένας συνήγορος υπεράσπισης –  το politeness εδώ, όταν μιλάμε για μία τόσο αποτρόπαια δολοφονία, αποτελεί ακόμα μια σημαντική ενδείξη παραπλανητικής συμπεριφοράς σύμφωνα με την βιβλιογραφία…

Στην ίδια πρόταση συνεχίζει ο πιλότος “και αυτό που πέρασα εγώ και η οικογένειά μου και η οικογένεια της γυναίκας μου” δείχνοντάς ακόμα περισσότερο distancing αποκαλώντας την “δολοφονία” ως “αυτό”.

Στην φράση του αυτή όμως, θα παρατηρήσει κάποιος την πλήρη απουσία αναφοράς στο τι πρέπει να πέρασε η γυναίκα του, που ήταν το θύμα της αποτρόπαιας δολοφονίας αυτής…

Στο 00:15 μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ένα single shoulder shrug (ανασήκωμα μόνο του ενός ώμου – αριστερά) όταν εξηγεί ότι “δεν περιγράφεται” η κατάσταση…μια σημαντική ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς σύμφωνα με την βιβλιογραφία που σχετίζεται με εσωτερική δυσπιστία.

Επίσης, στο 00:32, με παγωμένο βίντεο, μπορεί να παρατηρήσει κανείς μια ξεκάθαρη ασυμμετρία έκφρασης, το δεξί μισό πρόσωπό του πιλότου έχει μία έκφραση ενώ το αριστερό μισό του έχει μία εντελώς διαφορετική έκφραση.

Το φαινόμενο αυτό στην βιβλιογραφία λέγεται Chirality και στην ουσία μας δείχνει ότι υπάρχουν καταπιεσμένα συναισθήματα ή/ και μία προσπάθεια να κρυφτούν οι πραγματικές προθέσεις κάποιου.

Στο 00:40 μπορεί να παρατηρήσει κανείς και το λεγόμενο “chin thrust”, μία έκφραση του προσώπου που βάσει της βιβλιογραφίας δείχνει ότι υπάρχουν υποβόσκοντα συναισθήματα, που συνήθως συνδέονται με θυμό

Τέλος η έκφραση του πιλότου στο τέλος “συγγνώμη πρέπει να φύγω” είναι overapologizing, κανείς δεν θα του έλεγε τίποτα ή θα θεωρούσε ότι είναι αγενής αν απλά άνοιγε την πόρτα και έμπαινε στο αμάξι του, ακόμα μια ένδειξη παραπλανητικής συμπεριφοράς

disclaimer 4: Τέλος, χρειάζεται να επαναληφθεί ότι ΤΙΠΟΤΑ από τα παραπάνω δεν είναι απόλυτο. Οι αντιδράσεις κάθε ανθρώπου, ειδικά όταν μιλάμε για ακραίες καταστάσεις, μπορεί να είναι μοναδικές και να παρεκκλίνουν από τις αναμενόμενες. 

Πηγή: lifo