Η συγκλονιστική περιγραφή της Κωσταντίνας για το πως έχασε τον πατέρα της

Κωνσταντίνα:«Πήραν τ’ αδέρφια μου 9 και 11 ετών αιχμαλώτους για δύο μέρες και μετά τους επέστρεψαν. Η μητέρα μου περίμενε τον αγνοούμενο πατέρα μου, έφυγε από την ζωή με αυτό τον καημό» 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο Celebrity News Cyprus

Η Κωνσταντίνα σε συνέντευξή της στο «Λοιπόν» μίλησε για τα παιδικά της χρόνια και την πιο δυνατή της ανάμνηση, αλλά και για τον αγνοούμενο πατέρα της.

Να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Ποια είναι η πιο δυνατή σου ανάμνηση;

Έχω πολλές δυνατές αναμνήσεις, καθώς έχω ζήσει πολύ έντονα παιδικά χρόνια, αφού είμαι ένα παιδί του πολέμου. Έζησα το πραξικόπημα, την εισβολή και την προδοσία της Κύπρου.

Έχω χάσει τον πατέρα μου, τ’ αδέρφια μου ήταν αιχμάλωτα, φύγαμε από το χωριό, ξεσπιτωθήκαμε. Θυμάμαι σφαίρες και τανκ. Αναμνήσεις τις οποίες κουβαλάω σε όλη μου τη ζωή. Και τώρα που βλέπω όλα αυτά που γίνονται στην Ουκρανία, είναι σαν να αναβιώνω τα παιδικά μου χρόνια.

Όταν κλείνεις τα μάτια σου και ακούς όλα αυτά που γίνονται, νιώθεις φόβο;

Νομίζω ότι όλα αυτά που έζησα με έχουν σκληρύνει, με την έννοια του ότι μπορώ να αντέξω τα πάντα. Έχω στ’ αυτιά μου ακόμα τις σειρήνες, τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν και τους πυροβολισμούς.

Ακούω για του Ουκρανούς στα δελτία, έναν λαό που υποφέρει. Ξέρω πώς είναι να υποφέρεις. Ξέρω τι πανικό προκαλεί όλο αυτό στα μικρά παιδιά, αλλά και τι θα αφήσει μετά ο πόλεμος πίσω του. Αποκαΐδια, ανθρώπους κατεστραμμένους και παιδιά τα οποία θα το κουβαλάν όλο αυτό μέσα τους για μια ζωή.

Ο μπαμπάς σου θεωρείται ακόμα αγνοούμενος. Θέλεις να μας πεις τι ακριβώς έχει συμβεί;

Ο πατέρας μου ήταν 49 ετών και όταν έγινε η δεύτερη εισβολή, ενώ εμείς είχαμε φύγει και είχαμε πάει στον αδερφό του και μέναμε, που ήταν σχετικά μακριά, εκείνος είχε παραμείνει σπίτι μας στη Λευκωσία, που ήταν στην πράσινη γραμμή.

Όποια μάχη γινόταν, ήταν τόσο κοντά που νόμιζες ότι γινόταν μέσα στο σπίτι σου. Έτσι εγώ με τον αδερφό μου πήγαμε στον θείο μου, για να προστατευτούμε. Ωστόσο όταν αντιλήφθηκαν ότι οι Τούρκοι προχώρησαν και έφτασαν κοντά στα χωριά που μέναμε, πήρε ο πατέρας μου τα άλλα δυο μου αδέρφια και ήρθαν να μας βρούνε.

Βγαίνοντας από τη Λευκωσία, σε ένα στρατόπεδο, τους σταμάτησαν και τους πυροβόλησαν. Τραυμάτισαν τον πατέρα μου στον ώμο, πήραν τ’ αδέρφια μου 9 και 11 ετών αιχμαλώτους για δύο μέρες και μετά τους επέστρεψαν, ενώ ο πατέρας μου παραμένει εκ τότε ανάμεσα στους 2000 αγνοούμενους.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή της Κύπρου. Κάθε φορά που απευθυνόμαστε στην Τουρκία γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η απάντησή τους είναι να ψάξουμε μέσα στους ομαδικούς τάφους, του πραξικοπήματος και ότι δεν τους έχουν εκείνοι. Δεν παραδέχονται ότι έχουν αγνοουμένους.

Αν πας σε νεκροταφεία στην Κύπρο, θα δεις σημαίες σε κάποια μνήματα, τα οποία είναι από ανθρώπους που βρήκαν μέσα σε ομαδικούς τάφους μετά από χρόνια και τους έχουν θάψει με τις τιμές που αρμόζουν στον καθένα.

Ακόμα περιμένουμε να βρούμε τον αγνοούμενο πατέρα μου. Περιμένουμε κάποιο νέο, ένα τηλέφωνο. Μέχρι να πεθάνουμε, θα περιμένουμε. Η μητέρα μου το περίμενε αλλά έφυγε από την ζωή με αυτό τον καημό.

Ένιωσες ποτέ να χάνεις το μυαλό σου από την αναγνωρισιμότητα;

Όχι, δεν πήραν τα μυαλά μου αέρα με την έννοια του να έχω άλλη συμπεριφορά. Σίγουρα όμως ένιωθα ότι είμαι δυνατή και κατάφερα πολλά πράγμα με τη δουλειά μου και ότι όλο αυτό θα κρατήσει αιώνια. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Καμία καριέρα δεν μπορεί κρατηθεί στο ίδιο επίπεδο μέσα στα χρόνια. Πάντα υπάρχουν μεταπτώσεις, οπότε εκεί χρειάζεται κάποιος να δουλέψει πολύ με τον εαυτό του για να μπορέσει να κρατήσει τις ισορροπίες. Αυτό έκανα κι εγώ και νομίζω ότι τα κατάφερα. Κατάφερα να αντιμετωπίζω κάθε δυσκολία.

Όπως και μετά το 2013, όταν έγινε αυτό το έγκλημα στην Κύπρο, όπου μας άφησαν όλους στον αέρα, αφού μας πήραν τα χρήματα που δουλέψαμε μια ζωή ολόκληρη και μας κοροϊδέψανε. Χρειάστηκε πάλι να το παλέψω και να πάω παρακάτω. Οι δικοί μου για να καταλάβεις, πίστευαν ότι θα με χάσουν, γιατί έβλεπαν πόσο χάλια ήμουν. Παρ’ όλα αυτά συμμετείχα σε συναυλίες αλληλεγγύης που γινόντουσαν για να στηρίξω αυτούς που έχασαν τα χρήματά τους, που ήμουν κι εγώ μέσα σε αυτούς. Ένα πρωί λοιπόν ξύπνησα στη Λεμεσό σε ένα ξενοδοχείο και είπα ότι είμαι εδώ και θα το παλέψω, όπως κάνω πάντα. Είχα να φροντίσω δύο ζωές. Τη δική μου και της κόρης μου. Δεν ήμουν μόνη μου. Το έχω πει στο παιδί μου, πως αν δεν υπήρχε εκείνη, δεν ξέρω αν θα έβρισκα το κουράγιο να ξανά παλέψω. Εκείνη μου έδωσε την ώθηση και τη δύναμη. Γιατί να σου πω την αλήθεια, πέρασα κατάθλιψη. Απλά όταν μου πρότεινε ο γιατρός να πάρω κάποια φάρμακα, τα πήρα για μια βδομάδα, αλλά είδα ότι δεν μπορούσα να τα συνεχίσω, δεν ένιωθα καλά και βρήκα άλλους τρόπους εκτόνωσης. Ευτυχώς, είχα ανθρώπους δίπλα μου που με βοήθησαν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

• Σύγκρουση δύο ταχύπλοων στα ανοιχτά, με ηθοποιούς από το «Γάμος αλά ελληνικά 3»
• Το μαγικό ρεσιτάλ! Και όμως το πιο Viral βίντεο της ημέρας ήταν αυτό του Σταύρου Ξαρχάκου και των παιδιών σε ταβέρνα στη Σύρο
• Βαρύ πένθος για τη Δέσποινα Μοιραράκη – Πέθανε ο σύζυγός της Γιάννης Κοντούλης - Πάλεψε με δύναμη με τον καρκίνο
• Βαρύ πένθος για την Ρέα Τουτουνζή: – Πέθανε ο πατέρας της - Τα μηνύματα της
• Η Πετρογιάννη ξεκαθαρίσει on air για τη 2η καταγγέλλουσα της Δίκης Φιλιππίδη
• Ο τράπερ Trannos, προκαλεί με τις δηλώσεις του μετά το περιστατικό βίας στα #MadVMA 2022: «Γελάω με το IQ σας. Χαζούληδες στα κανάλια πουλάτε και την μάνα σας»
• Η απάντηση του Dj Valentino για το ότι έπαιζε στη σκηνή χωρίς… κονσόλα - «Καλό θα ήταν να υπάρχει και λίγο σεβασμός εκεί που πρέπει φίλες μου»
• Ιωάννα Παλιοσπύρου: «H παραγωγή των #MadVMA 2022 δεν προστάτεψε τους καλεσμένους της»
• Ρούλα Κορομηλά: «Δεν έχω ξαναδεί καλλιτέχνες με 15 μπράβους. Συμπεριφέρονται σαν συμμορίες»
• Καταπέλτης το μήνυμα της Τάμτας για Light και Snik - Η θέση της Παπαρίζου - Οι celebrities «σταυρώνουν» τους τράπερς για τις σκηνές βίας στα #MadVMA 2022
• Αμετανόητοι Light & Snik συνεχίζουν το ματς στο διαδίκτυο με εκατέρωθεν μηνύματα