Η Χρυσηίδα Δημουλίδου προκάλεσε σάλο «υπερασπιζόμενη» τον δολοφόνο της Καρολάιν

 

Η συγγραφέας των μπεστ σέλερ προκάλεσε όταν έγειρε προς το μέρος του καθ’ ομολογίαν δράστη της δολοφονίας στα Γλυκά Νερά – Από τις Σέρρες και την Ολυμπιακή έως τη συγγραφή βιβλίων

 

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ: Όλα τα νέα των celebrities με ένα κλικ στο Celebrity News Cyprus 

 

Αντιμέτωπη με έντονες αντιδράσεις ήρθε η Χρυσηίδα Δημουλίδου, όταν σε ανάρτησή της στο Facebook για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά αποφάσισε, ως άλλος δικαστής, ότι ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος δεν είχε προμελέτη στο έγκλημά του, ενώ η Καρολάιν είχε μάλλον ευθύνες για τα όσα συνέβησαν στη συνέχεια.

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

 

Χρήστες του twitter απευθύνθηκαν στον εκδοτικό της οίκο, ζητώντας να πάρει θέση για τα όσα υποστήριξε η συγγραφέας του. Πολλοί θεωρούν ότι οι όποιες αντιδράσεις θα περιοριστούν το πολύ σε επίπεδο συζήτησης ή επίπληξης, αφού η συγγραφέας θεωρείται πολύτιμη, λόγω του όγκου των πωλήσεων των βιβλίων της.  

Πολυγραφότατη, η κυρία Δημουλίδου βρίσκεται ήδη στο 29ο βιβλίο της, μετά και την κυκλοφορία του βιβλίου «Το παιχνίδι του Νάνου», προφανώς με στόχο να κατακτήσει την κορυφή των ευπώλητων.

Στο βιογραφικό της, στον εκδοτικό οίκο «Ψυχογιός», αναφέρεται ότι είναι «ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα» και «ζει πλέον για να γράφει». Η ακαταπόνητη ενασχόλησή της με το γράψιμο φαίνεται και στη σελίδα που διατηρεί στο Facebook, με πολυάριθμες αναρτήσεις και προβολή των βιβλίων της. Αν κρίνει κάποιος από τις αναδημοσιεύσεις, τα μυθιστορήματά της διαβάζονται περισσότερο από γυναικείο κοινό αν και η ίδια σε συνεντεύξεις της αρνείται τον χαρακτηρισμό της «ροζ» απόχρωσης στη θεματολογία και την προσέγγιση.

Γεννημένη στις Σέρρες (το βιογραφικό της στη Wikipedia γράφει στις 24 Ιουλίου 1957), η κυρία Δημουλίδου ξεκίνησε την καριέρα της ως αεροσυνοδός στην τότε Ολυμπιακή Αεροπορία. Ταυτόχρονα, αναγράφει στο βιογραφικό της ότι συνεργάστηκε ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο.

Τα βιβλία της προέκυψαν αργότερα, με χρόνο ορόσημο το 1997, όταν είδε το πρώτο της βιβλίο να τυπώνεται από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Με το όνομα «Χρυσούλα Δημουλίδου», μέχρι το 2008 εξέδωσε 18 έργα. 

Το τελευταίο της συμβόλαιο αναφέρθηκε από κάποιους ως η πλέον «ακριβοπληρωμένη μεταγραφή στον χώρο του ελληνικού βιβλίου». Δεν είναι λίγοι πάντως αυτοί που υπογραμμίζουν ότι οι πωλήσεις δεν συνδέονται απαραίτητα με την ποιότητα.

 

H ανάρτηση

«ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ SHOW…

(κοινοποίηση ελεύθερη)

Διαπιστώνω με λύπη μου πως το έγκλημα που διεπράχθη στα Γλυκά Νερά Αττικής μετατρέπεται σε τηλεοπτικό show από τους δημοσιογράφους και τηλεοπτικές εκπομπές, οι οποίοι αντιλαμβανόμενοι πως έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού, κοινώς πουλάει, έχουν μετατραπεί σε εγκληματολογικοί αναλυτές παραπλανώντας το κοινό με παραπληροφόρηση. Και διαπιστώνω, πως στο show αυτό συμμετέχει και η αστυνομία που συμπεριφέρεται σαν να συνέλαβε κάποιον serial killer που ψάχνει εδώ και χρόνια.

Τα πράγματα είναι απλά και όχι τόσο πολύπλοκα όσο τα παρουσιάζουν. Το θύμα, η 20χρονη Καρολάιν, εκδήλωνε μετά τη γέννηση του παιδιού της, περίεργη συμπεριφορά όχι μόνο λόγω ορμονικής ανισορροπίας από την επιλόχεια κατάθλιψη που όπως αναφέρεται βίωνε αλλά και από το γεγονός ότι δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει τα «βάρη» του έγγαμου βίου και της μητρότητας που για εκείνη, ως τότε, είχαν χρώμα "ροζ". Και πώς να μην έχουν; Δεν είχε προλάβει να αποκτήσει εμπειρίες δεν είχε ιδέα τι σήμαινε να είσαι μητέρα σε τόσο νεαρή ηλικία. Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος τη γνώρισε στην τρυφερή ηλικία του 15,5 ετών και έκτοτε ήταν μαζί του, ήταν ο πρώτος και τελευταίος άνδρας της ζωής της. Γοητευμένη προφανώς από την ωραία του εμφάνιση, τα νιάτα του αλλά και το γεγονός πως ήταν πιλότος( βάση στατιστικών το επάγγελμα του πιλότου θεωρείται από τα πλέον γοητευτικά) στα μάτια της φάνταζε ως «θεός» που θα της χάριζε τον επίγειο παράδεισο και επομένως μια ζωή με ταχύτητες, πολύ ενδιαφέρουσα μακριά από την ήρεμη ζωή του νησιού που ζούσε από τότε που γεννήθηκε και που εκτός της καλοκαιρινής περιόδου, τους υπόλοιπους μήνες η ζωή ήταν μια ατέλειωτη ρουτίνα, αποκόπτοντας την από συγκινήσεις και ενδιαφέροντα που φυσιολογικό ήταν να θέλει να βιώσει μία έφηβη της ηλικίας της. Η Καρολάιν ομολογουμένως ήταν ένα πολύ εντυπωσιακό κορίτσι και πέρα από πολεμικές τέχνες που διδασκόταν, έπαιζε και ερασιτεχνικό θέατρο και θα μπορούσε να κάνει άνετα καριέρα μοντέλου, ηθοποιού ή οτιδήποτε επιθυμούσε., είχε όλα τα προσόντα. Είμαι σίγουρη πως αν δεν παρουσιαζόταν αυτός ο άνδρας, η ζωή της θα είχε πολύ διαφορετική πορεία.

Όσο είχε σχέση μαζί του και πήγαινε σχολείο, οι ώρες της ήταν γεμάτες από μαθήματα και την αναμονή να τον ξαναδεί. Είχε κοντά της τους γονείς της, τις φίλες της, το γυμναστήριο της και στα μάτια της ένας γάμος με τον άνδρα της ζωής της όπως πίστευε, φάνταζε μαγικός. Δεν ήταν όμως έτοιμη. Όταν παντρεύτηκε στην ηλικία των 18 και κάτι ετών -λέγεται πως εκείνος την πίεσε να παντρευτούν και ότι έκαναν τον γάμο μόνοι τους, στην Πορτογαλία, δίχως παρουσία συγγενών- όλα έμοιαζαν ρόδινα δίχως εκείνη να συνειδητοποιεί πως γάμος και μητρότητα είναι μια σοβαρή απόφαση μακριά από την ανέμελη και χωρίς ευθύνες ζωή που ζούσε μέχρι τότε στο νησί. Δίχως τους γονείς της, τις φίλες της, τα οποιαδήποτε ενδιαφέροντα άρχισε να αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά, το ροζ άρχισε να ξεθωριάζει, να μεταβάλλεται σε γκρι. Ο άνδρας της εργαζόταν απουσιάζοντας πολλές ώρες κι εκείνη έπρεπε να βρίσκεται κλεισμένη στο σπίτι, σε μια απομακρυσμένη από το κέντρο περιοχή, περιμένοντας τον να επιστρέψει, να φροντίζει το σπιτικό τους, αναλαμβάνοντας και την πλήρη φροντίδα του παιδιού τους. Προφανώς την ώρα που ο σύζυγος απουσίαζε και το μωρό κοιμόταν εκείνη βρισκόταν στα social media ή το internet παρακολουθώντας τις ζωές άλλων γυναικών που φαινόταν να περνούν υπέροχα μέσα από τα ταξίδια τους, τις δραστηριότητες τους και αν ήταν influencers τις προτάσεις τους για μόδα μέσα από τις υπέροχες φωτογραφίες τους στο instagram. Εν τω μεταξύ το μωρό της είχε τις δικές του ανάγκες κι εκείνη αναλογιζόμενη πως ίσως είχε βιαστεί να κάνει αυτόν το γάμο, άρχισε να νοιώθει άβολα. Ο άνδρας της δεν κέρδιζε τόσα πολλά ούτε είχε τον χρόνο να της παρέχει την ονειρεμένη ζωή που φανταζόταν πως θα ζούσε με το γάμο τους ή της είχε υποσχεθεί. Ένα αγκαθάκι αμφιβολίας φύτρωσε μέσα της κι άρχισε να μεγαλώνει μέρα με τη μέρα κάνοντας την συμπεριφορά της ν’ αλλάζει. Ο Αναγνωστόπουλος δήλωσε πως έγινε πολύ επιθετική μετά την γέννηση του παιδιού τους γι αυτό την παρακολουθούσε η ειδικός. Αν βίωνε επιλόχεια κατάθλιψη συν όλα όσα προανέφερα, φυσικό ήταν να ξεσπά με επιθετικότητα και να φέρεται περίεργα.

Από αποσπάσματα του προσωπικού της ημερολογίου που δημοσιεύτηκαν δείχνει φανερά παγιδευμένη σε ρόλους και συναισθήματα που δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει. Και πώς να τα αντιμετωπίσει όταν δεν είχε προλάβει να έχει εμπειρίες ζωής ούτε συμπαράσταση; Ήταν άοπλη μπροστά σε συμπεριφορές και γεγονότα που προέκυπταν μέρα με την μέρα ξεβάφοντας τα χρώματα του έρωτα που μέχρι τότε βίωνε στην αγκαλιά του άνδρα που θεωρούσε θεό. Ο θεός άρχισε να μεταβάλλεται σε συνηθισμένο άνθρωπο με τις οποιαδήποτε αδυναμίες του, κούραση, λάθη, κακή συμπεριφορά. Ήταν εκεί που άρχισε να σκέπτεται πως ίσως ο γάμος της να ήταν λάθος, να μιλά για χωρισμό και να ψάχνει για σπίτι ώστε να φύγει από κοντά του. Ο Αναγνωστόπουλος ως ωριμότερος και πατέρας που δεν ήθελε να αποχωριστεί το παιδί του, άρχισε να φοβάται πως θα τον εγκαταλείψει και όλος αυτός φόβος να μετατρέπεται σε στρες που είναι το χειρότερο για ένα πιλότο. Ήθελε να έχει κι εκείνος την ηρεμία του πλάι σε μια γυναίκα που θα του πρόσφερε γαλήνη, στήριξη και όχι γκρίνια και αμφιβολίες. Οι προστριβές άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνές και εκείνος αδυνατώντας να αντιληφθεί τι συνέβαινε στο μυαλό μιας νέας κοπέλας που μόλις γέννησε, αντί να της παρέχει ουσιαστική βοήθεια, την άφηνε να βιώνει το εσωτερικό της μαρτύριο.

Μετά από όλα όσα δήλωσε ο ίδιος δεν πιστεύω πως είχε προσχεδιάσει τον φόνο της όπως ειπώθηκε από δημοσιογράφους και πως όλα έγιναν σε μια στιγμή έντασης, θυμού, κούρασης και μεγάλης ανασφάλειας που του δημιουργούσαν οι απειλές της πως θέλει να χωρίσουν και ίσως τον εγκατέλειπε. Επίσης δήλωσε πως η Καρολάιν, προφανώς λόγω την σύγχυσης που και ή ίδια περνούσε ήταν κάπως αδιάφορη με την κόρη τους ίσως και επικίνδυνη (τουλάχιστον αυτό άφησε να εννοηθεί) Όχι πως δεν αγαπούσε το παιδί της, αλλά οι ευθύνες που προερχόταν από αυτό, την έκαναν να μη έχει τον πλήρη έλεγχο των πράξεών της. Εξ άλλου δεν είχε καμία βοήθεια. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς ειπώθηκε μεταξύ τους εκείνο το μοιραίο βράδυ, το γεγονός είναι ένα. Κόπηκε το νήμα της ζωής της. Και μετά αντιλαμβανόμενος τι έκανε, δημιούργησε ένα επιπόλαιο σκηνικό για να μη φυλακιστεί και μείνει, όπως είπε, η κόρη του δίχως έστω τον ένα γονέα.

Είμαι άνθρωπος που εστιάζω πάντα στην ουσία ενός γεγονότος ή μιας κατάστασης και δύναμαι να διακρίνω αμέσως και δίχως πολλά λόγια και επαναλαμβανόμενες αναλύσεις, την ουσία ή τι κρύβεται παρασκηνιακά. . Κατάλαβα αμέσως πως εκείνος διέπραξε τον φόνο όμως δεν γνώριζα τον λόγο. Μετά την ομολογία του και κάποιες αστυνομικές αναφορές, αντιλήφθηκα τι συνέβη. Τα πράγματα είναι πολύ απλά κι ας μη ψάχνουν οι δημοσιογράφοι για «λαβράκια», δεν υπάρχουν. Ούτε μου αρέσει να παρουσιάζουν ως εθνικό ήρωα τον αστυνομικό επειδή κράτησε ένα απροστάτευτο μωρό στην αγκαλιά του για μισή ώρα. Όλοι θα το έκαναν, δεν το έσωσε από τα χέρια ενός στυγερού δολοφόνου που απειλούσε τη ζωή του, δεν απειλήθηκε η δική του ζωή.

Η υπόθεση αυτή «φώναζε» από την πρώτη μέρα πως ήταν ο υπαίτιος. Για μένα το φανέρωσε το κρέμασμα του σκύλου, αυτό μου υπέδειξε τον δολοφόνο. Αν υπήρχαν κλέφτες ο σκύλος θα τους καταλάβαινε από την αυλή, πριν εισχωρήσουν μέσα, θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο. Αυτός παρέμεινε σιωπηλός ακόμη και όταν το πλησίασαν, του φόρεσαν λουρί και τον κρέμασαν. Κανείς σκύλος δεν φοράς λουρί στο σπίτι, που το εντόπισαν, πως τον πλησίασαν άγνωστοι άνθρωποι, οι σκύλοι είναι φύλακες, ειδοποιούν, δεν πιανουν φιλίες με άγνωστους εισβολείς. Ακόμη και αναισθησία να του είχαν κάνει, εκείνος θα είχε προλάβει να γαβγίσει. Όλα ήταν τόσο άσχημα σκηνοθετημένα που και ο πλέον αδαής καταλάβαινε πως ο δολοφόνος ήταν οικείο πρόσωπο. Θεωρώ πως η αστυνομία δεν πρέπει να μετατρέπεται σε τηλεοπτική περσόνα, η δουλειά της είναι να ενεργεί άμεσα και παρασκηνιακά. Ήξεραν από την αρχή ποιος ήταν ο δολοφόνος αλλά έπρεπε να ακολουθήσουν την νόμιμη διαδικασία, ο φόνος δεν είχε δύσκολα σημεία ήταν φως φανάρι τι συνέβη. Τώρα γιατί το καθυστέρησαν τόσο, δεν το καταλαβαίνω, τράβηξε , έπρεπε να είναι θέμα εβδομάδας το πολύ, να τον εξαντλήσουν ψυχολογικά και σωματικά, θα ομολογούσε, ήθελε να ομολογήσει, απλά του άφηναν περιθώρια.

Δεν πρόκειται για ειδεχθές έγκλημα όπως αναφέρουν οι δημοσιογράφοι, πρόκειται για πνιγμό με μαξιλάρι, ούτε καν στραγγαλισμό. Η λέξη ειδεχθές ανήκει σε εγκλήματα που εμπεριέχουν ιδιαίτερο βασανισμό, τεμαχισμό, αίματα, φρικτές εικόνες. Για μένα, τώρα που ξεκαθάρισαν τα πράγματα, είναι ένα έγκλημα που έγινε σε κατάσταση ψυχικής φόρτισης, κοινώς θόλωσε το μυαλό, κάτω από συνεχόμενες καθημερινές εντάσεις. Πιστεύω πως δεν ήθελε να τη σκοτώσει, ούτε να στερηθεί το παιδί τους τη μητέρα του κι εκείνον. Παίζει και να υποψιαζόταν πως είχε βρει ήδη τον αντικαταστάτη του. Όμως η εγκληματική πράξη είναι δικάσιμος και ο νόμος επιβάλει να τιμωρηθεί όπως του αξίζει διότι πέρα από δολοφονία, εμπεριέχει παραπλάνηση Αρχών, βασανισμό και θανάτωση ζώου εν ψυχρώ.

Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Σε μια μόνο στιγμή κατέστρεψε τη ζωή του, έχασε τη γυναίκα που πιστεύω πως αγαπούσε, το παιδί του διότι αμφιβάλλω αν του επιτρέψουν οι δικοί της να το ξαναδεί με τις τύψεις να τον βασανίζουν και θα τον βασανίζουν.

Και τέλος, εφόσον ομολόγησε, καλό είναι τα τηλεοπτικά σόου με τόση παραπληροφόρηση να εκλείψουν και να αφήσουν τα δικαστήρια να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Το να θέλουν κάποιοι να ανεβάσουν την τηλεθέαση λέγοντας «βλακείες» γιατί άκουσα πάρα πολλές και από σοβαρούς δημοσιογράφους και να παριστάνουν τους ειδήμονες, μειώνει τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, την φερεγγυότητα τους ως δημοσιογράφους και καταντά κουραστικό.

Χρυσηίδα Δημουλίδου»

 

Η δεύτερη πιο επεξηγηματική απάρτηση:

«ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ» (η απάντηση μου στους κατήγορους)

Τα τελευταία χρόνια οι βίαιες και εγκληματικές πράξεις αυξάνονται όλο και περισσότερο και σχεδόν κάθε μέρα, συμβαίνει κάτι που πολλάκις οδηγεί στον τραυματισμό ή αφαίρεση ζωής κάποιου ανθρώπου. Πλέον κανείς δεν νοιώθει ασφαλής ακόμη και μέσα στο ίδιο το σπίτι του.

Ως άνθρωπος και ως συγγραφέας που γράφει βιβλία κοινωνικού περιεχομένου αλλά και ως συνεργάτης του περιοδικού «ΛΟΙΠΟΝ» όπου τους τελευταίους δέκα μήνες έχω δικό μου δισέλιδο δίνοντας απαντήσεις σε γράμματα με προβληματισμούς ανθρώπων που αφορούν συνήθως προσωπικές σχέσεις τους, ενδιαφέρομαι για τα πάντα, όχι μόνο από κοινωνικό ενδιαφέρον αλλά επειδή θέλω να βοηθήσω. Οι εγκληματικές πράξεις ελκύουν την προσοχή και ενδιαφέρον του κοινού. Προσωπικά όταν ακούω για ένα έγκλημα προσπαθώ εισχωρήσω στα ενδότερα του μυαλού και της ψυχής του ανθρώπου που αφαίρεσε μια ζωή, ξεκινώντας από το "γιατί" και μετά από το "πώς" και "που". Όταν το 2006 αποφάσισα να ασχοληθώ και με το αστυνομικό μυθιστόρημα, χρειαζόμουν κάποια βοήθεια. Εκείνη την εποχή έκανα κάποια σεμινάρια κοινωνικού ενδιαφέροντος και συμπεριφοράς και παράλληλα διάβαζα ή πιο σωστά, μελετούσα, ότι βιβλίο ψυχολογίας κυκλοφορούσε, κάτι που με οδήγησε αργότερα να γράψω ένα δοκίμιο που αφορά κοινωνικές συμπεριφορές, το «Επιστροφή στον Παράδεισο».

Το έγκλημα στα Γλυκά Νερά σόκαρε το πανελλήνιο, φυσικά κι εμένα, και ήμουν από τους πρώτους που έγραψαν δημόσια, ακριβώς την επομένη του εγκλήματος, ότι ο δολοφόνος ήταν ο σύζυγος. Κάποιοι χυδαιολόγησαν κάτω από την ανάρτηση λέγοντας πως είμαι μια γραφική ηλίθια που μπερδεύω το μυθιστόρημα με την πραγματικότητα και λυπάμαι που μπλόκαρα κάποια πολύ προσβλητικά σχόλια και δεν τα άφησα να υπάρχουν αν και κάποιοι πρόλαβαν να διαγράψουν τα δικά τους αμέσως μόλις ανακοινώθηκε από την αστυνομία ο δολοφόνος.

Όπως όλη η Ελλάδα παρακολουθούσα τις εξελίξεις επιμένοντας στην άποψη μου, πάντα με υπονοούμενα, δεν μπορούσα να κατηγορήσω ευθέως κάποιον πριν το επισημοποιήσει η αστυνομία ή ομολογήσει ο μόνος του. Αυτή η υπόθεση πήρε τεράστιες τηλεοπτικές διαστάσεις, όχι μόνο στα ειδησεογραφικά νέα αλλά και σε κάθε εκπομπή και εκπομπούλα λέγοντας ο καθένας τα δικά του, που αμέσως μετά την ομολογία του δολοφόνου άρχισαν να κάνουν αναρτήσεις αναλύοντας τα γεγονότα, βρίζοντας, εκτοξεύοντας απειλές και κατάρες.

Παρακολουθώντας από την πρώτη μέρα προσεκτικά όλα όσα εγράφησαν από έγκυρες εφημερίδες, ελέχθησαν από την αστυνομία και δημοσιογράφους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, γείτονες, φίλους, συντοπίτες αλλά και από το ημερολόγιο του θύματος κατάλαβα πως η νεαρή κοπέλα αισθανόταν μεγάλη οργή και θυμό για τον σύζυγο της, λέγοντας του πως θέλει να χωρίσει για λόγους όμως που δεν εξηγούσε. Ανάρτησα την άποψη μου και όχι πιστοποιώντας την ως τελεσίδικο γεγονός.

Σε κάθε ανάρτηση που κάνω δίνω ένα τίτλο και στη προκειμένη ήταν «ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ SHOW…»ακριβώς επειδή οι δολοφονίες δεν είναι show, είναι γεγονότα που πρέπει να μας προβληματίζουν σοβαρά και όχι κάνοντας σχόλια καφενείου.

Ως άνθρωπος που έχει κάποιες γνώσεις, είπα την άποψη μου και τι θα μπορούσε να έχει οδηγήσει τον σύζυγο στην δολοφονία της γυναίκας που υποτίθεται αγαπούσε και ενώ μέχρι πριν 3 ώρες βρισκόταν σε ήρεμη ψυχική κατάσταση (όπως έδειξε η τελευταία φωτογραφία που τραβήχτηκε από την Καρολάιν όπου έπαιζε με την κόρη τους). Δηλαδή σηκώθηκε έτσι στα καλά καθούμενα και την έπνιξε στον ύπνο της ή προηγήθηκε καυγάς; Ήταν συσσωρευμένη οργή με αυτά που συνέβαιναν τους τελευταίους μήνες ανάμεσα τους ή του είπε πως αποφάσισε να φύγει με το παιδί; Η σκηνοθετημένη ληστεία ήταν τόσο επιπόλαιη, πρόχειρη και ανόητη που ήταν σαν να έλεγε στην αστυνομία «Εγω την σκότωσα». Το κακοστημένο σκηνικό, ειδικά το δολοφονημένο σκυλί και ο τρόπος δολοφονίας του, με έκανε να εικάζω πως δεν το είχε προσχεδιάσει, κάτι συνέβη, κάτι ειπώθηκε εκείνο το βράδυ που τον οδήγησε στο έγκλημα. Είτε το προσχεδίασε είτε όχι, δεν αλλάζει στο ελάχιστο την καταδίκη του ούτε ελαφρύνει τη θέση του, η δολοφονία είναι δολοφονία και πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά, ειδικά η δική του που εμπεριέχει και δολοφονία ζώου, ακόμη σκληρότερη

Η ανάρτηση αυτή που περιγράφω και κατηγορήθηκα για ξέπλυμα δολοφόνου έγινε στις 19 Ιουνίου ΕΔΩ https://www.facebook.com/photo?fbid=343485827135831&set=a.4887002981325730

Και ενώ αρχικά υπήρχαν σχόλια που συμφωνούσαν με το σκεπτικό μου, λίγο αργότερα, άρχισα να δέχομαι μαζική επίθεση, κατηγορώντας με για "ξέπλυμα" γυναικοκτόνου. Πως είναι δυνατόν να ξεπλένω ένα φονιά όταν 2 μέρες νωρίτερα, στις 17 Ιουνίου, έκανα αυτή την ανάρτηση κι αν διαβάσετε τα σχόλια μου απο κάτω, θα δείτε και πόσο άσχημα εκφράζομαι γι αυτόν;

https://www.facebook.com/photo?fbid=342596557224758&set=a.970559496303451

Επίσης, νωρίτερα, την ίδια μέρα έκανα και αυτή την ανάρτηση https://www.facebook.com/photo?fbid=342545720563175&set=a.604222676270470

Και στις 12 Μαΐου, μια μέρα μετά την δολοφονία, αυτή ΕΔΩ https://www.facebook.com/photo?fbid=320955699388844&set=a.970559496303451

Σε όλες τις αναρτήσεις μου τον κατηγορώ με τα χειρότερα λόγια και ζητώ την μεγαλύτερη των ποινών και ξαφνικά αλλάζω γνώμη; Για ποιο λόγο να το κάνω, συμπάθησα ξαφνικά τον θύτη; Όλα όμως τα μπλοκ και ομάδες δεν ανέφεραν το παραμικρό από τις προηγούμενες αναρτήσεις μου κι όταν σε μια ομάδα γυναικών, που με κατηγορούσε με αποπάτου χαρακτηρισμούς ανάρτησα φωτογραφίες με τα επικριτικά κατά του δολοφόνου σχόλια μου, σε 10 λεπτά η διαχειρίστρια διέγραψε τις φωτογραφίες και μετά με μπλόκαρε. Σας λέει αυτο κάτι;

Θεωρώ ότι η επίθεση που έγινε εναντίον μου, είναι εσκεμμένη, έχοντας ρίζες από παλιά, συμβαίνει κάθε φορά που, ω, τι σύμπτωσις, εκδίδεται νέο βιβλίο μου και κατευθύνεται από ομάδες που σκοπό έχουν να πλήξουν το συγγραφικό κύρος μου. Σήμερα με κάλεσαν τουλάχιστον οκτώ κανάλια να μιλήσω γι αυτό το θέμα και μίλησα τηλεφωνικά σε τέσσερα εξηγώντας ότι δεν είμαι ελέφαντας.

Στην Ελλάδα, η παραποίηση και διαστρέβλωση λέξεων και κειμένων, η διαπόμπευση ανθρώπων που ξεχωρίζουν με τη δουλειά τους ή οτιδήποτε ταλέντο έχουν, θεωρείται καθήκον και ο «κανιβαλισμός» το γεύμα της ημέρας. Όσοι κατέχουν Ελληνικά κατάλαβαν πολύ καλά τι έγραψα και όσοι έχουν ικανό δείκτη νοημοσύνης και ενσυναίσθησης αντελήφθησαν τι παιχνίδια παίζονται και γιατί παίζονται. Είπα την γνώμη μου προσπαθώντας μέσα από συζήτηση και τις γνώμες άλλων να καταλάβω τι μπορεί να συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ, δεν απαίτησα από κανένα να αποδεχτεί τα λεγόμενα μου. Το να συζητάς όμως πολιτισμένα είναι παράπτωμα, οι ύβρεις και η μείωση της προσωπικότητας μέσα από τα "κατηγορώ", κυρίως ψεύτικων προφίλ, η νέα μόδα και ο αριθμός των like στο instagram , η αξιολόγηση του κύρους ενός ανθρώπου. Λυπάμαι για όλη αυτή την κατάντια, για όλη αυτή την επιθετικότητα προς έναν άνθρωπο που θέλει να περνά μέσα από τα βιβλία του κοινωνικά μηνύματα όπως "το Κελάρι της Ντροπής" "Οι Δαίμονες δεν έχουν όνομα", "Το παιχνίδι του ΝάΝΟΥ", ¨Προδομένο Φεγγάρι", "Το φιλί του Δράκου", "Τα Δάκρυα του Θεού", "Μάντεψε ποιος θα φύγει απόψε", "Χιόνι στη Φωτιά" κλπ που μιλούν όλα για την κακοποίηση της γυναίκας σε διαφορετικές μορφές.

Πως είναι δυνατόν να επικροτώ μια τέτοια πράξη; Προσβάλω τα βιβλία μου. Θα πρέπει να έχω "χαμένα" όμως και πάλι δεν θα το έκανα. Για μένα η γυναίκα, αιώνες τώρα κακοποιείται με τον ένα ή άλλο τρόπο με τις ίδιες να δίνουν μεγάλες μάχες για να σταματήσει η βία. Γι αυτό και λάτρεψα την Σιμόν Ντε Μποβουάρ για το βιβλίο της "Το Δεύτερο φίλο" έκδοση 1949 όπου για πρώτη φορά, μια γυναίκα συγγραφέας βγήκε και κατηγόρησε ανοιχτά όμως με επιχειρήματα τους άνδρες και την συμπεριφορά τους απέναντι στο γυναικείο φύλο. Το να κακοποιείται όμως λεκτικά μία γυναίκα απο κάποια άλλη, είναι κάτι που δεν μπορώ να κατανοήσω. Οι επιθέσεις που μου γίνονται κατά 95% είναι από γυναίκες, την ίδια στιγμή που έχω κατηγορηθεί απο άνδρες πως τρέφω εμπάθεια για το ανδρικό φύλο, επειδή υποστηρίζω και τάσσομαι υπέρ της γυναικείου....

Ο κακοποιητικός λόγος, είναι το ίδιο βαρύς με το σωματικό, επειδή οι λέξεις μπορούν να γίνουν «δολοφόνοι» ονομάτων, υπολήψεων και ψυχών, πιθανόν να οδηγήσουν σε ακραίες καταστάσεις όπως την αυτοκτονία ανθρώπων που δεν μπορούν να αντέξουν άδικες κατηγορίες, μη δυνάμενοι να υπερασπιστούν εαυτούς...

Χρυσηίδα Δημουλίδου

(κοινοποίηση ελεύθερη)»

 

 

Η συγγραφέας βγήκε σήμερα στο «Ευτυχείτε» για τα όσα υποστήριξε «πυρ και μανία»

«Απαιτώ ως αναγνώστρια και άνθρωπος που σε γνωρίζω να αντιλαμβάνεσαι τη βαρύτητα των λέξεών σου» της είπε η Χρίσλα Γεωργακοπούλου.

«Δεν αναιρώ ούτε μία λέξη» είπε η συγγραφέας.

 

Μεγάλη ένταση και στο «Πρωινό»

Εξηγήσεις όμως κλήθηκε να δώσει και στο «Πρωινό» που την έβγαλε στον αέρα προκειμένου να αιτιολογήσει γιατί έγραψε όσα έγραψε.

Όπως είναι φυσικό ακολούθησε ένα 20λεπτο μεγάλης έντασης ανάμεσα στη συγγραφέα, τον Γιώργο Λιάγκα και τη Φαίη Σκορδά.

«Τι δεν καταλαβαίνετε να σας το μεταφράσω; Σοβαρολογείτε, μιλάτε την ελληνική γλώσσα;» ξεκίνησε σε επιθετικό τόνο η συγγραφέας.

«Δεχτήκατε σχόλια ή όχι; Για να δούμε πόσοι μιλούν Ελληνικά» της απάντησε η Φαίη Σκορδά.

Η ένταση κορυφώθηκε όταν η συγγραφέας  δήλωσε ότι η ανάρτησή της έγινε για «το πανηγυράκι που γίνεται στον τηλεοπτικό αέρα -καλή ώρα- γι’ αυτό και δεν δέχτηκα να έρθω στην εκπομπή σας αλλά να μιλήσω μόνο τηλεφωνικά».

«Είναι ντροπή να λέμε για τις εκπομπές που καλύπτουν ένα τέτοιο πρωτοφανές έγκλημα στα ελληνικά δεδομένα να μιλάμε για πανηγυράκι. Όταν είναι Eurovision ναι» της είπε ο Γιώργος Λιάγκας.

«Θέλετε να περάσει το δικό σας, σε μένα δεν περνάνε αυτά» του απάντησε.

 

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

 

 

 

Δειτε Επισης

Η ανακοίνωση για το μνημόσυνο του Βασίλη Καρρά & η συναυλία αφιέρωμα προς την μνήμη του
Η επέμβαση αφαίρεσης όγκου της Μαριαγάπης Ξυπόλια: «Αφαίρεσα ένα ολόκληρο κομμάτι απ’ την πλάτη μου»
Δικηγόρος Μαίρης Χρονοπούλου: «Υπάρχουν πολλά ερωτήματα και σκοτεινά σημεία στην υπόθεση»
Γιώργος Παπαδόπουλος για τη σύζυγό του: «Μου αρέσει που είναι ντροπαλή, είναι σέξι η ντροπαλότητα»
Η επιζήσασα της τραγωδίας των Τεμπών, Ευδοκία Τσαγκλή: «Είναι επώδυνο, δολοπλόκο & κακό θρίλερ»
Emilia Vodos: «Έχω 68% αναπηρία στο αίμα. Δεν έπαιρνα τα φάρμακα & έφτασα κοντά στο να πεθάνω»
Boom! Δημήτρης Λάλος και Μαριλίτα Λαμπροπούλου είναι ζευγάρι και στη ζωή;
«Βόμβα» από στενό φίλο του Harry: «Το παλάτι είπε ψέματα για τον καρκίνο της Kate Middleton»
Ο άγριος τσακωμός Chiara Ferragni και Fedez στο πάρτι γενεθλίων της κόρης τους και η μετακόμιση
H Christina Applegate για τη μάχη της με τη σκλήρυνση κατά πλάκας: «Έχω 30 βλάβες στον εγκέφαλό μου»