SOS εκπέμπουν Τάσος Μητρόπουλος και Νένα Χρονοπούλου για τον γιο τους Χρήστο!

Sos εκπέμπει μέσω της εφημερίδας «Espresso» Τάσος Μητρόπουλος για την ασφάλεια των παιδιών με αναπηρία, ύστερα από την κυβερνητική απόφαση να εξακολουθήσουν τη λειτουργία τους τα σχολεία Eιδικής Aγωγής, παρά την εφαρμογή του lockdown σε όλα τα υπόλοιπα εκπαιδευτήρια της χώρας.

Δεν έχουν περάσει παρά λίγα 24ωρα από την κραυγή αγωνίας που έβγαλε μέσω facebook η σύζυγος του Νένα Χρονοπούλου, δημοσιεύοντας μάλιστα και φωτογραφίες του γιου της Χρήστου από την περίοδο της νοσηλείας του ως πρόωρο νεογνό σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Απευθυνόμενοι στους γονείς παιδιών ΑμεΑ, οι οποίοι φαίνεται να διχάστηκαν από την απόφαση της πολιτείας, η γνωστή ηθοποιός ανακοίνωσε, ότι δεν πρόκειται να βάλει το δικό της παιδί σε τέτοια δοκιμασία υγείας εν μέσω πανδημίας, γιατί δεν θα αντέξει να το δει ξανά σε ΜΕΘ.

Μια συγκλονιστική ανάρτηση έκανε η Νένα Χρονοπούλου, μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.

Η ίδια, με αφορμή τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση για τα σχολεία έδωσε τη δική της οπτική στο αν πρέπει ή όχι να κλείσουν τα είδικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Συγκεκριμένα, η Νένα Χρονοπούλου δημοσίευσε μια σειρά φωτογραφιών του γιου της από τότε που ακόμη ήταν νεογέννητος και προχώρησε σε μια εξομολόγηση ψυχής.

«Καλημέρα σε όλους τους φίλους, επειδή μέρες τώρα δέχομαι πολλά μηνύματα από φίλους-γονείς παιδιών ΑμεΑ, που με ρωτάνε την άποψή μου για το θέμα των “ειδικών σχολείων” δηλαδή για το εάν είμαι σύμφωνη με το ότι παρέμειναν ανοιχτά, γιατί όντως οι γνώμες διίστανται, επάνω σ’ αυτό λοιπόν έχω να πω το εξής:

“Εγώ το Χρήστο δε θα αντέξω να τον ξαναδώ στην κατάσταση που τον βλέπετε στις φωτογραφίες, δεν τολμάω να το ρισκάρω με τίποτα, μπροστά σ’ αυτή την εικόνα του παιδιού μου γίνομαι δειλή, λιγόψυχη και καταρρέω. Έχω προσευχηθεί ώρες, μέρες ατελείωτες έξω από μία εντατική για να ζήσει, είχα πάρει απόφαση εάν δεν τα κατάφερνε να έφευγα και εγώ μαζί του, παίρνοντάς τον την τελευταία αγκαλιά, και εκείνος για να με σώσει απ’ αυτή τη μεγάλη αμαρτία νίκησε το θάνατο και έζησε.

Πώς μπορώ τώρα εγώ να τον βάλω σε μία τέτοια δοκιμασία υγείας, επειδή το “σχολείο” είναι “θεραπεία” ; Η γνώμη μου είναι ασφαλώς για μένα, αλλά την εντατική με όλα τα επακόλουθά της την πέρασε το παιδί μου, εκείνος έδωσε μάχη για τη ζωή του, εκείνον δηλητηρίασαν τα φάρμακα, εκείνος ιδρυματοποιήθηκε από τους ατελείωτους μήνες στο νοσοκομείο, εκείνος ήταν δίχως τη μητρική αγκαλιά τους πέντε πρώτους μήνες της ζωής του. Τώρα για να τον “θεραπεύσω” να ρισκάρω να τον ξαναδώ κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ξανά στην απομόνωση, μόνος του; Με ρίσκο να μην τα καταφέρει αυτή τη φορά; Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω, δεν τολμώ, ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΩ !!!

Ο Χρήστος έχει σταματήσει να πηγαίνει σχολείο εδώ και ενάμιση μήνα, για τους παραπάνω λόγους, ξέρω πως δε θα γίνει “πυρηνικός επιστήμονας” και πως τις όποιες γνώσεις του μπορεί να τις αποκτήσει και λίγο αργότερα, όταν η ζωή του δε θα κινδυνεύει.

Η ρουτίνα του, είναι η ίδια όπως του καλοκαιριού, και των διακοπών Χριστουγέννων και Πάσχα, δηλαδή έχει δασκάλα στο σπίτι, όπως όλα του τα χρόνια, κάνει τη γυμναστική του και οι βόλτες του με το αυτοκίνητο, οι οποίες και επιτρέπονται δεν έχουν σταματήσει.
Και μην ακούσω κάποιον να λέει πως “λεφτά έχετε για να βάζετε δασκάλα στο σπίτι” γιατί θα αναγκαστώ του απαντήσω κατάλληλα…
… ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Επίσης για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, το σχολείο είναι ΣΧΟΛΕΙΟ μαθαίνεις γράμματα εκεί, το θεραπευτήριο είναι ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ εκεί κάνεις θεραπείες.

Ας μην τους δίνουμε ευκαιρίες αγαπημένες μου να μας υποβαθμίσουν τα σχολεία σε θεραπευτήρια γυρίζοντας 50 χρόνια πίσω την εκπαίδευση… ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ να διαχωριστεί η εκπαίδευση από τη θεραπεία. Γιατί ναι, η εκπαίδευση λειτουργεί ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ αλλά είναι άλλο πράγμα η θεραπεία ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΟΥΤΕ ΠΑΣΧΑ, ΟΥΤΕ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ !!!

Τα ίδια λέμε με άλλα λόγια, απλά εγώ τα λέω λίγο πιο απότομα ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ !!! Με λίγα λόγια, αν υπήρχαν θεραπευτήρια κρατικά, ανοιχτά για τα παιδιά μας ΠΑΝΤΑ, με όλες τις προδιαγραφές που επιβάλλεται να υπάρχουν ας τα κλείνανε τα ΕΙΔΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ καμία μας δε θα είχε αντίρρηση. Ξέρω δε θα γίνει ποτέ, αλλά αντί να σφαζόμαστε για τα ΕΙΔΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ που ξανατονίζω ΕΙΝΑΙ ΣΧΟΛΕΙΑ και όχι ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ…

Ας καταλάβουν επιτέλους τι χρειαζόμαστε να μη ζητάμε ευθύνες από ανθρώπους που άλλο σπουδάσανε και άλλο καλούνται να κάνουν. Άλλος φταίει γι’ αυτό, ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΗΜΙΜΕΤΡΑ, ΗΜΙΤΕΛΗ, και δυστυχώς ακατάλληλα, χρόνια τώρα… Ψηφίζω ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ανοιχτές πάντα 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες το 24ωρο, για να μπορούμε να αρρωστήσουμε, να χειρουργηθούμε, να δουλέψουμε… Ψηφίζω επίσης ομόνοια ανάμεσά μας, ηρεμία και γαλήνη, περνάμε δύσκολα όλοι αλλά εμείς ακόμα περισσότερο, όπως επίσης ψηφίζω το Σχολείο, Ειδικό ή Τυπικό, να παραμείνει στο ύψος του, και να μην υποβαθμιστεί, γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στη γνώση, όσο και όπως μπορούν.

Καλή σας ημέρα, με αγάπη και εκτίμηση σε όλες και σε όλους που βρισκόμαστε στην ίδια διαδρομή ζωής!».

Σήμερα, με ένα κείμενο – καταγγελία που έστειλε στην Espresso Τάσος Μητρόπουλος εκφράζει την θέση του για το φλέγον ζήτημα, ως γονέας παιδιού με αναπηρία και ως πρόεδρος της Kοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης Κοινωνικής & Συλλογικής Ωφελείας 4 ΑμεΑ, η οποία αποτελεί μια συστράτευση γονέων και ανθρώπων που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των ευπαθών ομάδων ξεκινώντας από την παιδική τους ηλικία.

«Όλα είναι λάθος από την αρχή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι γονείς είμαστε κουρασμένοι, νιώθουμε αβοήθητοι, τις περισσότερες φορές είμαστε εγκαταλελειμμένοι στη μοίρα μας. Το Ειδικό Σχολείο είναι μια σπίθα φωτός μέσα σε ένα σκοτάδι ανελέητο και το έχουμε ανάγκη κι εμείς και τα παιδιά μας περισσότερο απ’ ό,τι μπορεί κάποιος να φανταστεί. Τα Ειδικά Σχολεία είναι απαραίτητα για τα παιδιά με αναπηρία, αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει, γι’ αυτό πρέπει κάθε Δήμος, αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους δημάρχους, να στηρίξει τα παιδιά με αναπηρία ανοίγοντας ειδικό σχολείο».

«Το κράτος δεν έχει φροντίσει να στηρίξει ουσιαστικά και με υπευθυνότητα μια τεράστια μερίδα ανθρώπων με αναπηρία που ξεπερνούν τις 300.000 και μαζί με τις οικογένειές φτάνουν στο 1 εκατομμύριο, γιατί μας θεωρεί βάρος και όσο και να θέλουμε να πούμε το αντίθετο, θεωρούν πως τους κοστίζουνε πάρα πολλά χρήματα γι’ αυτό μας περιορίζουν στα ελάχιστα. Τα παιδιά μας έπρεπε να έχουν σχολεία ειδικά που να είναι ειδικά σε όλα τους, δηλαδή σε κτιριακές υποδομές, σε καθαριότητα, σε γνώση, σε κατάρτιση, σε αξιολόγηση, σε ωράριο, σταθερότητα, με διάρκεια και ευθύνη», καταγγέλλει στη συνέχεια.

Φτάνοντας στο σημερινό διχασμό των γονιών παιδιών ΑμεΑ ο Τάσος Μητρόπουλος υποστηρίζει: « Οι γονείς στέλνουν τα παιδιά στο σχολείο παίρνοντας ένα τεράστιο ρίσκο για την υγεία τους, γιατί δεν υπάρχει καμία εναλλακτική επιστημονική πρόταση έτσι ώστε το παιδί να μη βγει από την πολύτιμη καθημερινότητα του. Εναλλακτικές λύσεις ασφαλώς και μπορούν να βρεθούν. Από τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι δάσκαλοι και καθηγητές τα ειδικά σχολεία, θα μπορούσαν για την ασφάλεια όλων, παιδιών, οικογενειών και την δασκάλων, να γίνεται κατοίκων εκπαίδευση, όπως γίνεται σε χώρες της Ευρώπης»

Συμπληρώνει μάλιστα με νόημα: «Όταν θέλεις να προστατεύσεις τα ΑμεΑ σου, τα αγκαλιάζεις, με την στοργή και το σεβασμό που τους αρμόζει, δίνοντας λύσεις ουσιαστικά και μία επικίνδυνες, δεν κάνεις το «χατίρι» των γονέων αφήνοντας τα ειδικά σχολεία ανοιχτά, φοβούμενος την κατακραυγή, επειδή τόσα χρόνια τώρα κανένας σας δεν έχει δημιουργήσει την υποδομή για να τους προστατεύσεις και να εξασφαλίσει την κάλυψη των αναγκών τους. Αρκούμαστε στο να μην κλείσουν τα Ειδικά σχολεία επειδή είναι η μόνη λύση που υπάρχει τα παιδιά μας. Εάν υπήρχε κάποιο κρατικό πλαίσιο δομημένο και οργανωμένο έτσι ώστε να μπορούν να είναι τα παιδιά ασφαλή, πιστεύει κανείς πως θα έμπαιναν οι γονείς σε αυτή τη διαδικασία; Όλη αυτή η κίνηση από τους γονείς είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας για την κατάσταση που βιώνουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους».

Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής καταλήγει: « Ίσως ο κορονοϊός μας δώσει μία ευκαιρία να ζητήσουμε επιτέλους για τα παιδιά μας αυτό που δικαιούνται, το σχολείο τους το έχουν, αλλά δεν είναι θεραπευτήριο. Διαπιστώνουμε πια πως είναι επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί φορέας κρατικού θεραπευτηρίου που να μην κλείνει τις πόρτες του κατά τις περιόδους διακοπών, γιατί ρουτίνα των παιδιών ΑμεΑ δεν κάνει διακοπές και δε γνωρίζει από αργίες. Το ίδιο κι εμείς οι γονείς που δεν τολμάμε να ρωτήσουμε γιατί δεν έχουμε ποιος να φροντίσει τα παιδιά μας, δεν μιλάω για αργότερα, που κλαίει ψυχή μας κάθε φορά που το σκεφτόμαστε».