Φταίει ο Δώνης για όλα στον ΑΠΟΕΛ;

Το αν θα τεθεί θέμα Γιώργου Δώνη στον ΑΠΟΕΛ είναι θέμα της διοίκησης των «γαλαζοκιτρίνων». Το βέβαιο είναι πως ο Ελλαδίτης βρίσκεται στο «στόχαστρο» της πλειοψηφίας των φίλων του ΑΠΟΕΛ μετά τη βαριά ήττα με 4-2 από τον Απόλλωνα που βάζει την ομάδα της Λεμεσού σε θέση ισχύος για κατάκτηση του πρωταθλήματος.
 
Ο Δώνης δέχεται περισσότερα πυρά ακόμα κι απ’ όταν υπέβαλε την παραίτηση του μετά το παιχνίδι με την ισοπαλία με τον Εθνικό στο «Δασάκι». Στον Ελλαδίτη τεχνικός καταλογίζονται ευθύνες για τη διαχείριση του ρόστερ, τις επιλογές παικτών στην ενδεκάδα και την αδυναμία τακτικού προσανατολισμού σε αρκετά παιχνίδια.
 
Σαφώς και ο Δώνης φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορεί ν’ αποδώσει σε υψηλά επίπεδα παρά μόνο σε διαστήματα των ενενηνταλέπτων. Ο ξεχασμένος Φαρίας έγινε βασικός, τα ίχνη του Βούρου χάθηκαν, ο Ζαχίντ μονιμοποιήθηκε στα τελευταία παιχνίδια σε μια θέση (δεξί εξτρέμ) που επανειλημμένα έδειξε ότι δεν τον βοηθά ν’ αποδώσει σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες.
 
Φταίει, όμως, ο Δώνης για όλα τα... κακά της μοίρας του ΑΠΟΕΛ;
 
Οι μαζικοί τραυματισμοί ποδοσφαιριστών της μεσοαμυντικής γραμμής (Βάτερμαν, Ρουέδα, Μιλάνοφ, Βινίσιους), η μηδαμινή προσφορά του επίσης τραυματία Εφραίμ όσο κι αν δεν επικαλούνται από επίσημα χείλη ως δικαιολογία ενδεχόμενης απώλειας του πρωταθλήματος, δεν παύει από το να έχουν πλήξει σημαντικά τον ΑΠΟΕΛ και πολύ πιθανόν να μην άντεχε καμία ομάδα που διεκδικεί πρωτάθλημα όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και το εξωτερικό.
 
Όσο οι Εμπεσίλιο και Ζαχίντ πετούσαν «φωτιές» αρκετά από τα προβλήματα του ΑΠΟΕΛ κρύφτηκαν κάτω από το χαλί. Οι δύο ποιοτικότεροι παίκτες του «γαλαζοκίτρινου» ρόστερ κλάταραν (ο μεν Ολλανδός για πρώτη φορά στην καριέρα του έπαιξε τόσα πολλά παιχνίδια και ο δε Ζαχίντ παίζει ασταμάτητα από τον περασμένο Απρίλη) στην πιο κρίσιμη καμπή του πρωταθλήματος και μοιραία οι μόνιμοι πρωταθλητές των τελευταίων χρόνων έχουν πτώση στην απόδοσή τους.
 
Ο Δώνης σαφέστατα και δεν ευθύνεται για τους λανθασμένους χειρισμούς στο θέμα των τερματοφυλάκων το περασμένο καλοκαίρι. Ούτε για τις ανορθογραφίες ενός ρόστερ που ξεπερνά σε προϋπολογισμό τα 10,5 εκατ. ευρώ με πέντε επιτελικούς μέσους και κανένα δεξί εξτρέμ.
 
Ο Ελλαδίτης είχε την ατυχία ν’ αναγκαστεί να «σπαταλήσει» τις μεταγραφές Ιανουαρίου για ν’ αναπληρώσει κενά που δημιουργήθηκαν από τραυματισμούς, με τις προσθήκες των Πολιάκοφ και Νσούε. Με υγιείς τους Μιλάνοφ και Ρουέδα ούτε ο Πολιάκοφ, ούτε ο Νσούε θα ήταν τον Ιανουάριο στον «Αρχάγγελο».
 
Για τον ΑΠΟΕΛ δεν θα είναι το τέλος του κόσμου αν χάσει ένα πρωτάθλημα μετά από πέντε σερί κατακτήσεις και τις τεράστιες επιτυχίες στην Ευρώπη των τελευταίων χρόνων που τον καθιστούν μακράν την πιο πετυχημένη κυπριακή ομάδα. Ο τίτλος δεν χάθηκε και οφείλουν άπαντες στον "Αρχάγγελο" να τον κυνηγήσουν μέχρι τέλους έχοντας ν' ανταγωνιστούν μια πανίσχυρη ομάδα, όπως απέδειξε πολλάκις ότι είναι ο Απόλλωνας. 
 
Πώς θα αντέξει ο Δώνης;
Η κριτική σε μια ομάδα όπως ο ΑΠΟΕΛ είναι φυσιολογική εξέλιξη. Θυμίζουμε ότι ο Ελλαδίτης απολύθηκε στην πρώτη θητεία του ενώ ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας και είχε βάλει την ομάδα ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ.
 
Ο Κετσπάγια πήρε χαρτί απόλυσης έχοντας τον ΑΠΟΕΛ σχεδόν πρωταθλητή με ρεκόρ σκοραρίσματος και ο Κρίστιανσεν έφυγε κατακτώντας πρωτάθλημα και οδηγώντας τους «γαλαζοκίτρινους» στους 16 του Γιουρόπα Λιγκ.