Με τέτοια λειτουργία, δεν υπάρχει σωτηρία!

«Στο β’ ημίχρονο υπήρχε μόνο μια ομάδα, αλλά έπαιξε ρόλο η εμπειρία. Αν δείτε τα στατιστικά, όσες ευκαιρίες μας έκανε ο ΑΠΟΕΛ σκόραρε. Ήμασταν άτυχοι, αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτή την Ομόνοια θέλω να βλέπω. Με εμφανίσεις όπως τη σημερινή μόνο μπροστά θα πάμε», σχολίασε μετά την ήττα της ομάδας του στο clasico ο Πάμπος Χριστοδούλου. Είπε ψέματα; Όχι. Αλλά δεν είπε και (όλη) την αλήθεια…

Η αλήθεια είναι πως το «τριφύλλι» ηττήθηκε από έναν αντίπαλο που ούτε με την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα παρατάχθηκε και, όπως παραδέχθηκε ακόμη και ο προπονητής του, ούτε την καλύτερη απόδοση έπιασε.
 


Η αλήθεια είναι πως οι «πράσινοι» σε παιχνίδι που ήταν καλύτεροι στο μεγαλύτερο διάστημά του και είχαν πλεόνασμα ευκαιριών σκόραραν μόνον από αυτογκόλ-καραμπόλα και δέχτηκαν τρία τέρματα. Όχι και η πλέον ενδεδειγμένη συνταγή για την αγωνιστική (και βαθμολογική) πρόοδό τους.

Η αλήθεια είναι πως η ατυχία της Ομόνοιας δεν ήταν η περισσή εμπειρία του ΑΠΟΕΛ. Ακόμη κι αν εξαιρέσει κάποιος τη φάση του τέρματος του Εφραίμ (κόντρα στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με το «τριφύλλι» σχεδόν όλο μπροστά για το 2-2), η εικόνα των «πρασίνων» στα γκολ του Ζαχίντ είναι απαράδεκτη, απίστευτη, αποκαρδιωτική.


Στο 0-1 ο σκόρερ παίρνει την μπάλα δίχως ούτε έναν αμυντικό μέσο κοντά του, πλησιάζει την περιοχή και οι δύο παίκτες που μπορούν να τον ανακόψουν (Κατελάρης και Τζαΐλσον) κάνουν πίσω βήματα για να καλύψουν πιθανή πάσα προς Ποτέ ή Μοράις, με αποτέλεσμα να του αφήνουν καθαρό οπτικό πεδίο και μπόλικο χρόνο να «εκτελέσει» τον Χριστοδούλου.

Στο 0-2 μετά τη σέντρα του Αλωνεύτη οι Καντέ (κυρίως) και Λόπες (δευτερευόντως) αποτυγχάνουν να απομακρύνουν, ο Ποτέ δίνει στον Βούρο, εκείνος τροφοδοτεί τον Ζαχίντ που κάνει κίνηση-πίβοτ ανάμεσα στους δύο στόπερ και σκοράρει.

Αυτή η ανασταλτική λειτουργία, αυτή η αμυντική συμπεριφορά δεν είναι ατυχία. Αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, τότε για το γεγονός πως είναι διαρκώς επαναλαμβανόμενη. Είναι ο λόγος που ομάδα Πάμπου έχει μόλις μια ανέπαφη εστία σε 11 παιχνίδια της και δέχεται γκολ που βγάζουν τους οπαδούς της από τα ρούχα τους.

Η άμυνα, σε αντίθεση με την επίθεση, δεν είναι θέμα ταλέντου. Διδάσκεται, δουλεύεται στις προπονήσεις, είναι θέμα θέλησης και συγκέντρωσης. Η διαρκής αποτυχία των «πρασίνων» να αμυνθούν αποτελεσματικά μπορεί πλέον να εξηγηθεί αποτελεσματικά μόνο με δύο τρόπους: είτε την αδυναμία διδαχής της σωστής συμπεριφοράς κόντρα στην μπάλα (ευθύνη προπονητή) είτε στην αδυναμία εμπέδωσής της (ευθύνη παικτών).

Ενδεχομένως το παθητικό των 17 τερμάτων να είναι και ένας συγκερασμός και των δύο. Αλλά είναι ήδη βέβαιο ότι όσο αυτή η (ορθάνοιχτη) πληγή δεν γιατρεύεται, σωτηρία για την Ομόνοια της αγωνιστικής περιόδου 2017/18 δεν υπάρχει.