ΑΕΚ: Ο Κάσες είναι μόνον η αρχή!

Τρία χρόνια, τρεις δεύτερες θέσεις, τρεις αποκλεισμοί στο κύπελλο, ένα ρόστερ με εξαιρετικά ισχνό το κυπριακό στοιχείο και υπερβολικά μεγάλο μέσο όρο ηλικίας. Αυτός είναι -για τους υπερβολικά κυνικούς- ο απολογισμός της μέχρι στιγμής θητείας στην ΑΕΚ του Τσάβι Ρόκα, ο οποίος ως τεχνικός διευθυντής απολαμβάνει σημαντικά αυξημένες αρμοδιότητες και ελευθερίες σε σύγκριση με τους περισσότερους ομολόγους του στην Ευρώπη.

Ο πρόεδρος Άντρος Καραπατάκης, ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι είχε θέσει ως στόχο την κατάκτηση ενός τίτλου, δεν βλέπει ωστόσο λόγο αναθεώρησης, τροποποίησης ή πρόωρου τερματισμού της συνεργασίας τους, που «τρέχει» ως το 2019. Όχι επειδή δεν είναι άριστος γνώστης των ποδοσφαιρικών θεμάτων, άρα και ακατάλληλος κριτής του Ισπανού, αλλά επειδή δεν αναλώνεται σε επιφανειακές προσεγγίσεις και ανέξοδες κριτικές.
 
Η πραγματική υπέρβαση
Όσοι πιστεύουν ότι η αληθινή υπέρβαση του Ρόκα είναι η αγωνιστική, δηλαδή η μετατροπή της ΑΕΚ σε μια μόνιμη διεκδικήτρια των εγχώριων τίτλων και του ευρωπαϊκού εισιτηρίου, σκέπτονται μονοδιάστατα. Η ύψιστη δοκιμασία, στην οποία ο Ισπανός εδώ και μια τριετία διαπρέπει (σ.σ. «κάνει παπάδες», για την ακρίβεια), είναι η ποιοτική στελέχωση του ρόστερ των «κιτρινοπρασίνων», προκειμένου αυτοί να μπορούν να είναι άκρως ανταγωνιστικοί.

Αναλογιστείτε για μια στιγμή ποια επιχειρήματα (δεν) έχει ο τεχνικός διευθυντής των Λαρνακέων, όταν προσπαθεί να πείσει παίκτες, όπως οι Λαρένα, Ορτίθ, Τέτε, Γκαρίδο, Τρουγιόλς, Ακοράν ή Κάσες (για να περιοριστούμε στους συμπατριώτες του) να έλθουν στην Κύπρο. Το πρωτάθλημά μας είναι (απ’ όλες τις απόψεις) ποιοτικά πολύ υποδεέστερο του ισπανικού, οι απολαβές τους μικρότερες από αυτές που είχαν στη χώρα τους, ενώ οι πιθανότητες να πανηγυρίσουν κάποιον τίτλο ή/και να παίξουν στους ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης είναι σημαντικά λιγότερες από τις αντίστοιχες να μην καταφέρουν ούτε το ένα ούτε το άλλο.
 
Η πολιτική-κράχτης
Κι όμως. Παρά την απουσία αγωνιστικού και οικονομικού δέλεαρ αυτοί οι παίκτες ήλθαν. Γιατί; Χάρη στη μεταγραφική πολιτική Ρόκα. Πώς σκιαγραφείται αυτή έπειτα από 46 προσθήκες επί των ημερών του Ισπανού; Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που όχι απλώς τηρεί τα συμβόλαια που δίνει (και ως προς το χρονικό εύρος τους και ως προς τις υποχρεώσεις της) αλλά κατά κανόνα τα επεκτείνει και τα ανανεώνει σε όσους αξίζουν, ανεξαρτήτως της ηλικίας τους.

Γι’ αυτό και σήμερα απασχολεί τον 39χρονο Κολίνας, τον 37χρονο Καταλά, τους 36χρονους Λαρένα, Χαραλαμπίδη, τους 35χρονους Γιωργαλλίδη, Ορτίθ, τους 34χρονους Μουρίγιο, Ακοράν, τον 33χρονο Λαμπάν, τους 32χρονους Γκαρίδο, Τέτε κ.ο.κ. Όλοι αυτοί ανεβάζουν μεν το μέσο όρο ηλικίας, ανεβάζουν όμως και τις πιθανότητες προσέλκυσης παικτών τύπου Κάσες. Διότι ο (κάθε) Κάσες, προτού έλθει στην ΑΕΚ, θα τηλεφωνήσει στον (κάθε) Κολίνας, με τον οποίο υπήρξαν συμπαίκτες, ή τον (κάθε) συμπατριώτη του που παίζει στην ομάδα και θα ρωτήσει. Και τα δικά τους (θετικά) λόγια προστιθέμενα σε αυτά του Ρόκα απαλείφουν ενδοιασμούς κι εμπόδια και ανοίγουν το δρόμο της μεταγραφής.

Συνέπεια, σεβασμός, ανθρωπιά
Μέσα σ’ ένα στυγνά ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως αυτό του σύγχρονου ποδοσφαίρου, όπου οι παίκτες λίγο μετά τα 30 σκαρτάρονται σαν στυμμένες λεμονόκουπες, η πολιτική συνέπειας, σεβασμού και ανθρωπιάς του τεχνικού διευθυντή της ΑΕΚ αντισταθμίζει (και με το παραπάνω) τα πάσης φύσεως ελλείμματα του συλλόγου και του πρωταθλήματος.

Τρία χρόνια μετά την έναρξη αυτής της πολιτικής οι Λαρνακείς στο πρόσωπο του Κάσες προσέλκυσαν σε εξαιρετική ηλικία (29 ετών) έναν ποιοτικό Ισπανό ποδοσφαιριστή με τετραετή θητεία στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Κι αν ο πρώην αρχηγός της Χιχόν (θα αντιτείνουν οι κακεντρεχείς) αριθμεί περισσότερα χρόνια στις μικρότερες κατηγορίες της Ισπανίας, η δική του έλευση είναι ακόμη ένα κρίκος στην αλυσίδα, ακόμη ένα βήμα, προκειμένου προσεχώς να αφιχθεί στην ομάδα κάποιος ακόμη νεαρότερος, ποιοτικότερος συμπατριώτης του με θητεία (κατά βάση ή αποκλειστικά) στην Πριμέρα. Η πολιτική Τσάβι Ρόκα εγγυάται πως αυτό είναι πια μόνο θέμα χρόνου.