Όχι ρε, η αρρώστια μας (ποδόσφαιρο) δεν είναι πόλεμος

Αποτρέψαμε τα χειρότερα (τρομάρα της) λέει η Αστυνομία μετά τα τραγικά επεισόδια στον Εναέριο. Ακουλουθήστε τις οδηγίες της Αστυνομίας λένε τα σωματεία που άμα λάχει παράγοντες και ποδοσφαιριστές των οποίων παίζουν μπουνιές στη φυσούνα.
 
Αφού δεν πέθανε κανείς το βράδι της Τρίτης (23/5) πάμε να παίξουμε ποδόσφαιρο. Δεν είναι κατάντια που δεν εξαντλήθηκαν τα 7,500 εισιτήρια των δύο φιναλίστ. Είναι η φυσική εξέλιξη των όσων βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στο γεμάτο προκατάληψη, βία και εκμετάλλευση χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου.
 
Ρώτησε κανείς (σωματεία, ΚΟΠ, Αστυνομία) έναν οικογενειάρχη γιατί δεν παίρνει τα παιδιά του και να πάει στο γήπεδο; Έκανε κάποιος μια σοβαρή μελέτη και μια προσπάθεια για ν’ ανατρέψει την ολοένα αυξανόμενη απουσία του κόσμου από τα γήπεδα;
 
Ναι, έχει ευθύνη η Αστυνομία που δεν προνόησε για τα χθεσινά επεισόδια αφού γνώριζε για την πορεία των φίλων του Απόλλωνα. Όμως, είναι ανώφελο, άδικο και αναποτελεσματικό να τα «φορτώνεται» όλα η Αστυνομία.
 
Η αλήθεια είναι πως τους 50, 100, 200 χούλιγκαν κάθε ομάδας δεν μπορεί να τους ελέγξει κανείς, γιατί πρωτίστως οι ίδιες οι ομάδες δεν έχουν διάθεση να το κάνουν. Οι διοικήσεις των ομάδων για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους και ν’ αποφεύγουν την κριτική τους χαϊδεύουν τ’ αυτιά, τους «ταΐζουν» και τους δυναμώνουν. Και όσο συμβαίνει αυτό οι 50 ανεγκέφαλοι γίνονται 100. Οι πέτρες γίνονται μολότοφ και αυτοκίνητα που πάνε με μίσος στο πλήθος για να σκορπίσουν το θάνατο.
 
Πάμε για γιορτή του ποδοσφαίρου είπαν μ’ ένα στόμα ΚΟΠ, σωματεία, προπονητές, ποδοσφαιριστές. Ποια γιορτή; Προσευχές κάνουμε να μην έχουμε νεκρό.
 
Αυτοί οι 100-200 κάθε ομάδας αναγκάζουν τις υπόλοιπες χιλιάδες που θα πάνε στο γήπεδο για την αρρώστια τους να προσεύχονται για τη σωματική τους ακεραιότητα.
 
Χρόνο με τον χρόνο οι φίλαθλοι στις εξέδρες θα λιγοστεύουν και οι χούλιγκαν θ’ αυξάνονται με μαθηματική ακρίβεια.
 
Το χειρότερο απ΄ όλα είναι πως στην πραγματικότητα δεν ιδρώνει τ’ αυτί κανενός. Ο νικητής θα πανηγυρίζει, ο χαμένος πολύ πιθανόν να φταίξει τη διαιτησία και από αύριο οι δημοσιογράφοι θα τσακωνόμαστε ποιος θα βγάλει πρώτος τις μεταγραφές.
 
Αυτό που αγαπάμε πεθαίνει και όσο σφυρίζουμε αδιάφορα και δεν αναλαμβάνει ο καθένας το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί το φαινόμενο του χουλιγκανισμού θα δυναμώνει σαν Λερναία Ύδρα.